Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

W pozwie skutecznie wniesionym w dniu 19 kwietnia 2013 roku skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie (...) powód Ł. C. wniósł o zasądzenie od pozwanego:

- kwoty 140.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdy poniesione w okresie od daty prawomocnego rozstrzygnięcia przez Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie II C 1642/04 w następstwie zakażenia powoda wirusowym zapaleniem wątroby typu C wraz z ustawowymi odsetkami od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty;

- kwot po 929 zł miesięcznie tytułem renty na pokrycie utraconych zarobków, poczynając od czerwca 2012 roku i na przyszłość, płatnych do 15-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat;

- kosztów zastępstwa według norm przepisanych.

Uzasadniając podstawy faktyczne pozwu, powód wskazał, że wyrokiem z dnia 20 czerwca 2005 roku w sprawie II C 1642/04 Sąd Okręgowy w Łodzi zasądził od pozwanego na jego rzecz 60.000 zł tytułem zadośćuczynienia, rentę skapitalizowaną oraz rentę bieżącą na zwiększone potrzeby w wysokości po 300 zł miesięcznie z tytułu odpowiedzialności za skutki wirusowego zapalenia wątroby typu C, na jakie powód zachorował w konsekwencji zakażenia go w państwowym zakładzie opieki zdrowotnej. Od 2005 roku choroba postępowała nadal, a jej przebieg jest wyjątkowo niepomyślny, mimo permanentnego uporczywego leczenia. Ponadto orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 14 września 2012 roku powód został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy.

/pozew k. 2-6/

W odpowiedzi na pozew z dnia 18 czerwca 2013 roku Skarb Państwa – Wojewoda (...) wniósł o oddalanie powództwa i zasądzenie kosztów procesu na rzecz pozwanego według norm przepisanych, podnosząc, że powód nie powołał żadnych okoliczności faktycznych, iż po wydaniu wyroku w sprawie II C 1642/04 doznał jakiejkolwiek nowej szkody, która nie byłaby już objęta zadośćuczynieniem przyznanym rozstrzygnięciem z dnia 20 czerwca 2005 roku. Ponadto ze świadectwa pracy powoda wynika, że w trakcie zatrudnienia nie był niezdolny do pracy.

/odpowiedź na pozew k. 42- 43/

Na rozprawie w dniu 11 marca 2014 roku powód cofnął powództwo w zakresie zadośćuczynienia bez zrzeczenia się roszczenia, wniósł o zasądzenie renty skapitalizowanej za okres od 18 lipca 2012 roku do 30 marca 2013 roku w wysokości 7.882 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 marca 2013 roku, kwot po 929 zł miesięcznie tytułem renty na pokrycie utraconych zarobków, poczynając od 1 kwietnia 2013 roku i na przyszłość, płatnych do 15-go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat. Powód wnosił także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalanie powództwa i zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz według norm przepisanych.

/protokół rozprawy z 11.03.2014 r. – 00:30:27, 00:30:58/

W piśmie z dnia 14 marca 2014 roku strona pozwana wyraziła zgodę na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia, wnosząc jednocześnie o zasądzenie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego związanych z cofnięciem pozwu.

/pismo z 14.03.2014 r. k. 116/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Podczas zabiegów, którym Ł. C. był poddany w Przygodni ZOZ (...), podlegającej Wojewodzie (...), w latach 1987 – 1990 oraz w latach 1992 -1994 wskutek zaniedbań personelu, najprawdopodobniej poprzez nienależycie wysterylizowany sprzęt, bądź też na skutek niewłaściwego użycia sprzętu jednorazowego – w sposób umożliwiający przeniesienie wirusa od innego pacjenta, będącego nosicielem – doszło do zakażenia powoda wirusowym zapalaniem wątroby typu C.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 20 czerwca 2005 roku Sąd Okręgowy w Łodzi w sprawie II C 1642/04;

1. zasądził od Skarbu Państwa – Wojewody (...) na rzecz Ł. C.:

a)  kwotę 60.000 zł tytułem zadośćuczynienia z odsetkami w wysokości ustawowej, poczynając od dnia 15 września 2004 roku,

b)  kwotę 7.800 zł tytułem skapitalizowanej renty na zwiększone potrzeby za okres od dnia 1 lipca 2002 roku do 31 sierpnia 2004 roku,

c)  kwoty po 300 zł miesięcznie tytułem renty na zwiększone potrzeby, poczynając od września 2004 roku i na przyszłość, płatne z góry do 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami od uchybiania terminu płatności którejkolwiek z rat,

2. ustalił odpowiedzialność pozwanego za dalsze, mogące wynikające w przyszłości następstwa zakażenia powoda wirusowym zapaleniem wątroby typu C,

3. oddalił powództwo w pozostałej części,

4. zasądził od pozwanego na rzecz powodowa kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

5. nie obciążył powoda kosztami postępowania od oddalonej części powództwa,

6. nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Łodzi kwotę 457,98 zł tytułem wydatków pokrytych tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa.

/wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z 20.06.2005 r. wraz z uzasadnieniem k. 67-78 załączonych akt o sygn. II C 1642/04, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 30.11.2005 r. k. 103 załączonych akt o sygn. II C 1642/04/

Od 1 sierpnia 2012 roku do 2 sierpnia 2012 roku powód przebywał w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu im. (...)w Ł. z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia wątroby typu C.

/karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 8/

Od 12 sierpnia 2013 roku do 14 sierpnia 2013 roku Ł. C. był ponowienie hospitalizowany na Oddziale Obserwacyjno – Zakaźnym i Chorób Wątroby Specjalistycznego Szpitala im. (...)w Ł. z rozpoznaniem przewlekłego zapalenia wątroby typu C, obserwacji w kierunku marskości wątroby, małopłytkowości, stanu po nieskutecznych terapiach pegINF z Rybawiryną, zapalenia błony śluzowej żołądka.

/karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 60, zaświadczenie o stanie zdrowia k. 75/

Powód pozostaje pod opieką Poradni Chorób Zakaźnych i Oddziału Obserwacyjno – Zakaźnego i Chorób Wątroby w Ł. z uwagi na przewlekłe zapalanie wątroby z przebiegu zakażenia HCV. Jest leczony przeciwwirusowo od sierpnia 2012 roku. Z powodu zaawansowania zmian w wątrobie (cechy marskości) oraz braku oczekiwanej reakcji na leczenie przeciwwirusowe jest przygotowywany do transplantacji wątroby.

/zaświadczenie lekarskie k. 62, zeznania świadków: A. P. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:11:12, W. C. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:18:46/

Ł. C. mieszka w Ł. ze swoją konkubiną, z którą ma 9-miesiączne dziecko oraz 4–letnim dzieckiem partnerki. W związku ze stanem zdrowia powoda, krwotokami nocnymi, gorączką podczas chemioterapii, bólami partnerka musi o niego stale dbać, nie może liczyć na jego pomoc w opiece na dzieckiem. Powód doznaje stanów depresyjnych, dochodzi wówczas do krzyków, kłótni.

/zeznania świadków: A. P. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:11:12, W. C. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:18:46/

Ł. C. obawia się przeszczepu wątroby, zaniepokojony jest o przyszłość dziecka.

/zeznania świadka W. C. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:18:46/

Orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 września 2012 roku powód został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy, w związku z czym przyznano mu do 30 września 2013 roku rentę w wysokości 671,31 zł.

/orzeczenie k. 23, decyzja k. 24/

Do 31 października 2014 roku powód przyznaną ma rentę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w wysokości 610 zł oraz otrzymuje rentę na zwiększone potrzeby w wysokości 300 zł zasądzoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 20 czerwca 2005 roku.

/zeznania powoda protokół rozprawy z 11.03.2014 r. - 00:22:29/

Ł. C. posiada prawo jazdy zawodowe C+E, uprawniania operatora koparki i ładowarki (III i II klasa), operatora koparko - ładowarki, wózków widłowych, spalinowych i elektrycznych.

/świadectwa kwalifikacyjne k. 15-20, zeznania powoda protokół rozprawy z 11.03.2014 r. - 00:22:29, zeznania świadka W. C. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:18:46/

Od 19 marca 2012 roku do 18 czerwca 2012 roku powód zatrudniony był na stanowisku operatora koparko – ładowarki, pomocnika elektromontera w przedsiębiorstwie (...) w Ł., otrzymując oficjalnie wynagrodzenie w wysokości minimalnej obowiązującej w gospodarce, a dodatkowo 2.000 zł miesięcznie. Z uwagi na leczenie i częste wizyty powoda w szpitalu, nie przedłużono z nim umowy o pracę.

/świadectwo pracy k. 21-22, zeznania powoda protokół rozprawy z 11.03.2014 r. - 00:22:29, zeznania świadka W. C. protokół rozprawy z 10.09.2013 r. – 00:18:46/

Od sierpnia 2012 roku powód nie jest nigdzie zatrudniony, nie pracuje dorywczo. Pomagają mu finansowo rodzice.

/zeznania powoda protokół rozprawy z 11.03.2014 r. - 00:22:29/

Do zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) dochodzi w większości przypadków na drodze pozajelitowej: a) przez uszkodzenie ciągłości tkanek, najczęściej w wyniku zabiegów medycznych jak: zabiegi operacyjne, przetaczania krwi i preparatów krwiopochodnych, iniekcji dożylnych i domięśniowych leków, pobierania krwi do badań, zabiegów stomatologicznych i innych, ponadto tzw. drogą horyzontalną (b), tj. na drodze kontaktów w środowisku domowym z wydzielinami nosiciela wirusa poprzez przedmioty codziennego użytku. Rzadziej drogą seksualną (c) lub podczas porodu od zakażonej matki (d).

Możliwość zakażenia drogą horyzontalną (b) i od zakażonej matki podczas porodu (d) należy odrzucić, kontakt domowy tj. badania serologiczne u matki powoda i osób z kontaktu nie wykazały zakażenia wirusem HCV, badania w kierunku obecności przeciwciał anty HCV wypadły ujemnie. Brak jest podstaw do brania pod uwagę możliwości zakażenia drogą seksualną.

Przyjmuje się, że do zakażenia tym wirusem w 70 % przypadków dochodzi na drodze pozajelitowej. W Polsce 61-70 % przypadków wiąże się z pobytem zpitalnym. Ostatnie badania wykazują jednakże, że w około 90% przypadków do zakażenia w wywiadzie stwierdza się różnego rodzaju zabiegi wykonywane w zakładach służby zdrowia, zarówno otwartej jak i zamkniętej.

Uważa się, że przyczyną tych zakażeń są nie tylko większe zabiegi lecznicze i operacyjne, ale także:

- standardowe pobierania krwi,

- iniekcje dożylne i domięśniowe,

- przetaczania krwi przed wprowadzeniem badań w kierunku zakażenia wirusem HCV i HBV w Stacjach Krwiodawstwa,

- zabiegi diagnostyczne np. gastrofiberoskopia, kolonoskopia, nakłucie lędźwiowe,

- zabiegi stomatologiczne,

- akupunktura,

- zabiegi kosmetyczne, tatuaże,

- do czynników ryzyka zalicza się także częste hospitalizacje ( >3).

Większość zakażeń tym wirusem przebiega bezobjawowo i często jest rozpoznawana przypadkowo po latach od momentu zakażenia. Przypadki objawowe (10-15 % zakażeń) charakteryzują się wystąpieniem typowych objawów klinicznych ostrego zapalenia wątroby po okresie wylęgania 15-150 dni. W przypadku powoda zakażenie przebiegało bezobjawowo i dlatego dość trudno określić dokładny czas, w którym doszło do zakażenia. O ewentualnym istnieniu zakażenia mogło świadczyć podwyższenie aktywności aminotransferaz w czasie pobytu na Oddziale Dermatologicznym Szpitala im. (...) w 1992 roku, gdzie stwierdzono wzrost aktywności ALT (102j) i AST (95 j). W tym okresie nie było możliwość wykonanie badań w kierunku zakażenia wirusem HCV, który odkryto w 1989 roku.

Przyczyny i źródło zakażenia powoda wirusem HCV zostały ustalone w uzasadnieniu wyroku Sądu z dnia 20 czerwca 2005 roku i brak jest podstaw do kwestionowania informacji podanych w w/w uzasadnieniu.

Sąd Ustalił następujący stan faktyczny:

1.  powód w okresie 26.06-25.06.1987 roku był hospitalizowany na Oddziale Niemowlęcym Szpitala im. (...) w Ł., gdzie otrzymywał pozajelitowe injekcje leków i miał pobierania krwi do badań laboratoryjnych;

2.  korzystał z opieki ambulatoryjnej w Poradni ZOZ (...). Leczony był infekcjami leków i wielokrotnie miał pobieraną krew w Laboratorium (...) ZOZ (...)w okresie lipca 1987 roku do lipca 1994 roku;

3.  w dniach 25.10 – 4.11.1992 roku na Oddziale Drematologicznym był leczony w szpitalu (...). W tym czasie miał już podwyższone wartości aminotransferaz, tj. ALI 202 j (n <40) i AST 95 j( n<39) przy negatywnym wyniku na zakażenie wirusem HBV (HBs Ag ujemny), co mgło sugerować istnienie zakażenia wirusem HCV. Jednakże w tym czasie nie było możliwości ustalenia tego zakażenia. Badania w kierunku zakażenia wirusem HCV wprowadzono dopiero w 1992 roku. Wirus HCV odkryto w 1989 roku.

Powyższe pozwala na ustalenie następującego wniosku:

Do zakażenia powoda przed 08.11.1996 roku z przeważającym prawdopodobieństwem doszło w jednej z wymienionych powyżej placówek służby zdrowia. Jednym z dużych czynników ryzyka zakażenia jest wykonywanie tatuaży, które stwierdza się na bardzo rozległych obszarach skóry u powoda. Jednakże jak twierdzi powód, były one wykonywane po 18 roku życia, tj. po roku 1996 roku wykrycia zakażenia HCV powód miał 11 lat i nie miał możliwości wykonania tatuaży w tak młodym wieku.

Po wykryciu zakażenia w dniu 08.11.1996 roku przebieg choroby przedstawiał się następującą:

- podczas pobytu na Oddziale Obserwacyjno - Izolacyjnym (...) 14.04- 25.04.1997 roku rozpoznano: Hepatitis chronica persistens (Przewlekłe zapalenie wątroby przetrwałe). W biopsji wątroby stwierdzono umiarkowaną ilość nacieków limfoidalnych i niewielkie włóknienie,

- podczas następnych pobytów przeprowadzono kilka kuracji przeciwwirusowych (Interferon Alfa + Ribaviryna) bez powodzenia. W biopsji wątroby (26.08.2003) stwierdzono progresję zmian: necrosis (martwica) 4, naciek zapalny 3, zwłóknienie 3 (G2/S3) Podwyższone objawy upośledzenia czynności biochemicznej komórki wątrobowej utrzymywały się w latach 2001 -2004 wartości ALT 71 -425-519 j, AST 314 j,

- w czasie ostatniego pobytu szpitalnego w dniach 12-14.08.2013 rozpoznano: Przewlekłe zapalenie wątroby C. Obserwacja w kierunku marskości wątroby. Małopolytkowość. Stan po nieskutecznych terapiach peglNFz Rybawiryną. W badaniach laboratoryjnych: bilirubina 2,08 mg%, ALI' 220j , AST 298, GGTP 352, płytki krwi 68 tys. Mnr. Zaplanowany do trójlekowcgo leczenia. Tomografia komputerowa z Doplerem zaplanowana. Zwraca uwagę fakt, że badanie elastograficzne wykazało zawansowany stopień zwłóknienia, tj. F4.

Rokowanie należy określać w zależności od przebiegu choroby, który jest dość zróżnicowany i należy je ustalać o następujące kryteria:

1. zakażenie u pacjentów o dynamicznym przebiegu z wysokimi wartościami ALT (ALAT) przekraczającymi 6-7 razy wartości prawidłowe może doprowadzić do marskości wątroby po kilku latach,

2. u niektórych chorych wykazujących objawy przewlekłego zapalenia wątroby do marskości wątroby może dojść po 10-20 latach,

3. część chorych przez wiele lat nie wykazuje wyraźniejszych zaburzeń czynności biochemicznej komórki wątrobowej, ale i wśród tych chorych w 20-30% przypadków może dojść do procesu marskiego po wielu latach,

4. przewlekłe zakażenie tym wirusem jest czynnikiem ryzyka, który po latach może doprowadzić do pierwotnego raka wątroby, szczególnie jeżeli współistnieje marskość wątroby,

5. w części przypadków może dochodzić do samoistnej eliminacji wirusa z ustroju (1-2% w stosunku rocznym).

W przypadku powoda pomimo kilkukrotnych kuracji przeciwwirusowych nie doszło do powstrzymania czynnego procesu zapalnego w wątrobie, który sprawia wrażenie postępującego. Z tego powodu zaproponowano choremu terapię trójlekową. Aktualnie u powoda rozpoznaje się przewlekłe zapalenie wątroby typu C przechodzące w marskość.

Uszczerbek na zdrowiu należy określić na około 45%.

Do doznanych cierpień zaliczyć należy:

- częste pobyty szpitalne z koniecznością wykonywania badań diagnostycznych;

- konieczność wykonania biopsji wątroby;

- konieczność kontroli w Poradni Hepatologicznej;

- konieczność stosowania ograniczeń dietetycznych;

- konieczność prowadzenia oszczędzającego trybu życia;

- szczególna ostrożność w postępowaniu z otoczeniem i partnerem małżeńskim.

Koszty leczenia polegają na stosowaniu leków hepatocytoprotekcyjnych (Essentiale Sylimarol, witaminy) oraz objawowych w przypadku zwalczania objawów ubocznych leczenia przeciwwirusowego, wynoszą one około 50-70 zł miesięcznie. Leczenie przeciwwirusowe jest pokrywane z funduszów NFZ.

Koszt diety wątrobowej zwiększa koszty utrzymania o około 20 %.

Zagadnienie zastosowania leków, króle umożliwiłyby powodowi całkowity powrót do zdrowia, jest niemożliwy do określenia. Leki, które mogłyby doprowadzić do całkowego wyleczenia zakażenia wirusem HCV, mimo postępu wiedzy, jeszcze nie istnieją. Stosowane leczenie Interferonem Alfa i Ribawiryną nie doprowadza do eliminacji wirusa w 100 % przypadków. Efekty korzystne szacuje się na około 60-70% leczonych. Do leczenia wprowadza się szereg nowych leków prowadzących do tzw. SVR (Przetrwałe Odpowiedzi na leczenie przeciwirusowe - Sustained Viral Respose) . Od maja 2013 roku dla polskich pacjentów jest możliwość trójelekowego leczenia, tj. Interferonem pegylowanym, Rybawiryną i jednym z dwu zarejestrowanych inhibitorów proteazy HCV, tj. Telaprewirem (Incivo) i Boceprewirem (Victrelis). Niestety nie umożliwia to leczenia wszystkich pacjentów z genotypem 1 HCV, poprawia jednakże sytuację pacjentów z zawansowanym włóknieniem (> F2) uprzednio leczonych nieskutecznie PEG-interferonem i Ribawiryną.

/pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych dr n. med. A. B. k. 68-74 wraz z ustną opinią uzupełniającą protokół rozprawy z 11.03.2014 r. – 00:05:35/

Sąd dokonując ustaleń faktycznych, oparł się na powołanych wyżej dowodach. Wydaną opinię przez biegłego Sąd uznał za rzetelną i wyjaśniającą wszystkie konieczne do rozstrzygnięcia kwestie. Została ona wykonana zgodnie z tezami dowodowymi w oparciu o analizę akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Kwestia odpowiedzialności strony pozwanej za zakażenie powoda wirusowym zapalaniem wątroby typu C nie była sporna między stronami w niniejszym postępowaniu. Odpowiedzialność pozwanego wynika z art. 417 k.c., bowiem najbardziej prawdopodobnym źródłem zakażenia powoda wzw typu C były zaniedbania personelu medycznego w przestrzeganiu zasad reżimu sanitarno – epidemiologicznego podczas leczenia go w Przygodni ZOZ (...), która podlega Wojewodzie (...).

Na rozprawie w dniu 11 marca 2014 roku strona powodowa cofnęła powództwo w zakresie zadośćuczynienia bez zrzeczenia się roszczenia, na co strona pozwana w piśmie z dnia 14 marca 2014 roku wyraziła zgodę.

W myśl art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.

W zakresie, w jakim nastąpiło cofnięcie pozwu przez powoda, tj. w zakresie zadośćuczynienia, Sąd na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie.

Żądanie zasądzenia renty (w tym renty skapitalizowanej) znajduje podstawę prawną w przepisie art. 444 § 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

W ocenie Sądu powód utracił zdolność do pracy zarobkowej. Orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 września 2012 roku został on uznany za całkowicie niezdolnego do pracy, w związku z czym przyznano mu do 30 września 2013 roku rentę socjalną w wysokości 671,31 zł, natomiast do 31 października 2014 roku przyznaną ma rentę w wysokości 610 zł.

Od chwili wydania wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi w 2005 roku Ł. C. ukończył kursy, uzyskując uprawniania operatora koparki i ładowarki (III i II klasa), operatora koparko - ładowarki, wózków widłowych, spalinowych i elektrycznych, posiada prawo jazdy zawodowe C+E. Od 19 marca 2012 roku do 18 czerwca 2012 roku zatrudniony był na stanowisku operatora koparko – ładowarki, pomocnika elektromontera w przedsiębiorstwie (...) w Ł., jednakże z uwagi na jego stan zdrowia, częste wizyty z szpitalu, pracodawca nie przedłużył z nim umowy o pracę. Z powodu leczenia, chemioterapii od sierpnia 2012 roku nie jest nigdzie zatrudniony, ani nie pracuje dorywczo.

Renta z tytułu utraty zdolności do pracy powinna rekompensować poszkodowanemu uszczerbek, który wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia powstał w jego dochodach z tytułu pracy zarobkowej lub prowadzonej działalności gospodarczej. Przy ustalaniu wysokości renty wyrównawczej, określając wielkość hipotetycznych dochodów uprawnionego, należy uwzględnić wszelkie jego dochody dotychczas uzyskiwane, również nieregularnie (np. dorywczo, z prac zleconych, okresowe premie, świadczenia w naturze), a także te dochody, których uzyskanie w przyszłości było wysoce prawdopodobne, jeżeli ocena dokonywana ad casu jest uzasadniona, zważywszy na naturalny rozwój kariery zawodowej. Z kolei przy ustalaniu dochodów poszkodowanego uwzględnić trzeba nie tylko jego faktyczne zarobki, ale także jego zdolność zarobkową, jeżeli jej nie wykorzystuje, zważywszy na posiadane kwalifikacje i realnie istniejące możliwości na rynku pracy. Jednak poszkodowany nie ma obowiązku podjęcia każdej pracy (por. wyrok SN z 8 czerwca 2005 r., V CK 710/04, LEX nr 183607; por. także wyrok SN z 2 marca 1966 r., II PR 18/66, NP 1966, nr 10, s. 1294, z glosą A. Szpunara; wyrok SN z 17 lipca 1975 r., I CR 370/75, LEX nr 7728; wyrok SN z 10 października 1977 r., IV CR 367/77, OSN 1978, nr 7, poz. 120; co do renty przy dochodach z gospodarstwa rolnego - por. wyrok SN z 7 stycznia 2004 r., III CK 181/02, LEX nr 137767).

Uwzględniając fakt, że powód w zakładzie (...) uzyskiwał oficjalnie wynagrodzenie w minimalnej wysokości, tj. 1.600 zł, a do 30 września 2013 roku otrzymywał renę z tytułu całkowej niezdolności do pracy w wysokości 671,31 zł, renta z tytułu utraty możliwości zarobkowych wynosi 929 zł miesięcznie.

A zatem zgodnie z żądaniem pozwu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem skapitalizowanej renty wyrównawczej za okres od 18 lipca 2012 roku do 30 marca 2013 roku, czyli za okres ponad ośmiu miesięcy, kwotę 7.882 zł.

O odsetkach ustawowych od zasądzonej skapitalizowanej wyrównawczej Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c., uwzględniając wymagalność roszczenia i żądanie strony powodowej.

Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2013 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 roku (Dz. U. 2014, poz. 1074) od dnia 1 stycznia 2014 roku minimalne wynagrodzenie za pracę w wynosi 1.680 zł.

Wobec powyższego, zgodnie z żądaniem strony powodowej, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda rentę wyrównawczą w wysokości po 929 zł miesięcznie, poczynając od 1 kwietnia 2014 roku, płatną do 15-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie 100 k.p.c.

Postanowieniem Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 maja 2013 roku powód został zwolniony w całości od kosztów sądowych.

O obowiązku zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych orzeczono w oparciu o art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594) i obciążono stronę pozwaną nieopłaconą opłatą od pozwu oraz wydatkami związanymi z wynagrodzeniem biegłego sądowego, poniesionymi tymczasowo ze Skarbu Państwa w kwocie 839,90 zł, płatną na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Łodzi.

Z uwagi na stan zdrowia powoda, brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej Sąd, na podstawie art. 102 k.p.c., nie obciążył go pozostałą częścią nieuiszczonych opłat sądowych oraz zwrotem części kosztów zastępstwa procesowo na rzecz pozwanego.