Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

30 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Ewelina Kiałka

po rozpoznaniu na rozprawie 30 stycznia 2014 roku we Wrocławiu

w sprawie z powództwa A. W.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Nieruchomości położnej we W. przy placu (...)

o uchylenie uchwały

postanawia:

I.  umorzyć postępowanie w sprawie (art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 k.p.c.);

II.  zasądzić od powódki A. W. na rzecz pozwanego Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości położonej we W. przy placu (...) kwotę 197 złotych tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 180 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 637/13

UZASADNIENIE

Pozwem z 06 maja 2013 roku powódka A. W. domagała się uchylenia uchwały numer (...) Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości położonej we W. przy placu (...) z 25 marca 2013 roku w przedmiocie wymiany pionu instalacji kanalizacyjnej oraz pionu instalacji wody zimnej do indywidualnych zaworów odcinających w mieszkaniach w pionach mieszkań (...) i (...) oraz zasądzenia od pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych.

03 września 2013 roku odbyła się pierwsza rozprawa w niniejszej sprawie, zaś pismem z 15 stycznia 2014 roku powódka cofnęła pozew, na co pozwana Wspólnota wyraziła zgodę pismem z 28 stycznia 2014 roku.

Sąd zważył, iż zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku, przy czym z mocy art. 203 § 4 k.p.c. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że czynność ta jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Jako że z okoliczności sprawy nie wynika, by cofnięcie pozwu w niniejszej sprawie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa uznać należało, iż powódka skutecznie cofnęła pozew.

Z mocy art. 355 § 1 k.p.c., jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew, Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd na mocy art. 203 § 1 i 4 k.p.c. i art. 355 § 1 k.p.c. orzekł jak w punkcie I. sentencji postanowienia.

Zgodnie z treścią art. 203 § 3 k.p.c., w razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. W przypadku cofnięcia pozwu, pozwany jest więc co do zasady traktowany jak wygrywający proces, dlatego należy mu się zwrot kosztów procesu. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy cofnięcie pozwu nastąpiło wskutek zaspokojenia przez pozwanego roszczenia po wytoczeniu powództwa. Wówczas to pozwany jest obowiązany do zwrotu kosztów procesu powodowi.

W niniejszym postępowaniu powódka domagała się uchylenia uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej numer (...). Przedmiotem postępowania było więc dokonanie przez Sąd oceny prawidłowości jej podjęcia. W sytuacji, gdy w toku procesu pozwana podjęła kolejną uchwałę, na mocy której wymieniono pion instalacji kanalizacyjnej oraz pion instalacji wody zimnej w pionie mieszkania powódki, nie jest to tożsame z uznaniem, że sporna uchwała była nieskuteczna bądź wadliwa. Wobec powyższego to powódkę należy uznać za stronę przegrywającą proces w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c.

Na koszty procesu poniesione przez pozwaną składała się kwota 17 zł stanowiąca opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz kwota 180 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego, której wysokość Sąd ustalił w drodze analogii do przepisu § 10 ustęp 1 punkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 j.t.). W tym miejscu należy przytoczyć stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z 12 maja 2011 roku (sygn. akt III CZP 9/11, Monitor Prawniczy z 2011 r., nr 12, poz. 626), iż w sprawach dotyczących uchylenia uchwały wspólnoty wynagrodzenie pełnomocnika procesowego strony – radcy prawnego, należy ustalać na podstawie § 10 ustęp 1 punkt 1 wskazanego wyżej rozporządzenia. Pogląd ten, ugruntowany w orzecznictwie Sądu Apelacyjnego, jak i Sądu Okręgowego, Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w całości podziela. Dlatego też wniosek pozwanej o zasądzenie na jej rzecz tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego kwoty 380 zł, nie mógł zostać uwzględniony.

Również wniosek pozwanego o zasądzenie od powódki kwoty 3,80 zł tytułem kosztów pocztowych związanych z wysłaniem do sądu odpowiedzi na pozew, był bezzasadny. Wskazane koszty nie zostały bowiem objęte normą przepisu art. 98 § 3 k.p.c., zgodnie z którym do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się między innymi koszty sądowe, które obejmują z kolei opłaty i wydatki. Równocześnie art. 5 ust. 2 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2010.90.594 j.t.) stanowi, że wydatki związane z doręczeniem pism sądowych nie obciążają stron.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz przytoczone przepisy, Sad orzekł jak w punkcie II sentencji postanowienia.