Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Remigiusz Drzewiecki
Protokolant:	Protokolant sądowy Joanna Pilc-Syposz

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2014 r. na rozprawie w N.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko B. S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. S. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1.884,03 zł (jeden tysiąc osiemset osiemdziesiąt cztery złote i trzy grosze) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej B. S. na rzecz strony powodowej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem kosztów opłaty sądowej, kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17 zł (siedemnaście złotych) tytułem kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. w W. w pozwie wniesionym w dniu 28 lutego 2013 roku do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wniosła o zasądzenie od pozwanej B. S. kwoty 1.884,03 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto strona powodowa domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu: kosztów opłaty sądowej w kwocie 30 zł, kosztów zastępstwa procesowego w sprawie według nom przepisanych oraz kosztów przesyłki poleconej wezwania ostatecznego do zapłaty w kwocie 3,75 zł.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwana zawarła z Wyższą Szkołą (...) we W. z siedzibą we W. (cedentem) umowę cywilnoprawną, której przedmiotem było świadczenie przez uczelnię usług edukacyjnych w zamian za przysługujące jej wynagrodzenie w postaci czesnego. Mimo przyjętego zobowiązania pozwana nie uregulowała w całości należnych na rzecz uczelni opłat. Na mocy zawartej pomiędzy stroną powodową, a Wyższą Szkołą (...) we W. z siedzibą we W. w dniu 28 września 2012 r. umowy o zakup wierzytelności strona powodowa stała się wierzycielem pozwanej.

Na skutek wniesionego powództwa referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 489475/13 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał zapłacić pozwanej B. S., zgodnie z żądaniem pozwu, kwotę 1.884,03 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.200,00 zł od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 684,03 zł od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 633,75 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozwana B. S. w sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty wniesionym w dniu 25 marca 2013 r. (k. 4/II-5) zaskarżyła go w całości i wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego sprzeciwu pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

W piśmie procesowym z dnia 26 czerwca 2013 r. (k. 55-57) stanowiącym uzupełnienie braków formalnych pozwu strona powodowa (...) Sp. z o. o. w W. podtrzymała żądanie pozwu w całości. W zakresie kosztów domagała się nadto zasądzenia od pozwanej kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów przesyłki poleconej wezwania ostatecznego do zapłaty oraz pozwu (2 x 3,75 zł = 7 zł).

W piśmie procesowym z dnia 26 czerwca 2013 r. (k. 55-57) stanowiącym uzupełnienie braków formalnych sprzeciwu pozwana podtrzymała stanowisko zawarte w sprzeciwie.

W piśmie procesowym z dnia 17 lipca 2013 r. (k. 61-64) strona powodowa (...) Sp. z o. o. w W. podtrzymała w całości żądanie pozwu. Jednocześnie odnosząc się do zarzutu przedawnienia podniesionego przez pozwaną, strona powodowa wyjaśniła, iż przepis art. 751 pkt 2 k.c. nie ma zastosowania w niniejszej sprawie albowiem do umów o świadczenie usług edukacyjnych, zawartych na podstawie przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym nie znajdują zastosowania przepisy o zleceniu poprzez art. 750 k.c. Umowa o świadczenie usług edukacyjnych ma bowiem charakter umowy nazwanej, której elementy przedmiotowo istotne są uregulowane w art. 99 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Ponadto strona powodowa podniosła, że roszczenie z tytułu działalności dydaktycznej uczelni wyższej nie jest roszczeniem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz ma charakter świadczenia jednorazowego wobec czego przedawnia się z upływem lat 10.

Ustosunkowując się do twierdzeń strony powodowej, w piśmie z 9 października 2013 r. (k. 69-70) pozwana wyjaśniła, że roszczenie strony powodowej jest bezzasadne i winno zostać oddalone.

Na poparcie swoich twierdzeń pozwana podniosła, że w styczniu 2008 r. w związku z powzięciem informacji o swojej ciąży złożyła wniosek pisemny wraz z indeksem o zawieszenie jej w prawach studentów. Od tej pory pozwana nie uczęszczała na zajęcia. W lipcu 2008 r. pozwana urodziła syna. Ze względu jednak na fakt, iż dziecko bardzo chorowało, pozwana nie podjęła dalszej nauki od nowego semestru, z przyczyn od niej niezależnych, a to w okresie od września 2008 r. do stycznia 2009 r., za który strona powodowa dochodzi należności. Pozwana nadmieniła nadto, iż nigdy nie otrzymała pisma, że prawa jej jako studenta zostały odwieszone, nigdy też nie odzyskała indeksu. Z tego względu pozwana podkreśliła, iż zasądzenie od niej na rzecz powoda kosztów za nauczanie, którego w rzeczywistości nie było, stanowiłoby po stronie powoda bezpodstawne wzbogacenie. Dodatkowo pozwana powołała się na treść § 5 pkt 1 umowy o naukę na studiach I stopnia na Wydziale Finansów i (...) we W., z którego wynika że student, który opłacił czesne za semestr lub rok z góry, w przypadku rezygnacji ze studiów, udzielenia zgody na urlop dziekański bądź skreślenia z listy studentów, na wniosek studenta otrzyma zwrot części opłaty wyłącznie za okres niewykorzystany. To tym samym skoro student nie podjął nauki i nie korzystał z usług uczelni, to nie powinien ponosić wymaganych, wcześniej nieuiszczonych opłat.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyższa Szkoła (...) we W. z siedzibą we W. jest uczelnią niepubliczną wpisaną do Rejestru Uczelni Niepublicznych i Związków (...) prowadzonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Zgodnie ze Statutem Wyższej Szkoły (...) we W. uczelnia ta działa na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) - (§ 1 ust. 3 statutu). Założycielem uczelni jest Centrum (...) Sp. z o.o. (§ 2 ust. 1 statutu). W § 3 statutu zawarte zostały podstawowe zadania uczelni, do który zalicza się, m. in. kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej. Z kolei § 40 ust. 1 statutu uczelni stanowi, że nauka w uczelni jest odpłatna. Natomiast § 40 ust. 3 zd. 2 stanowi, że warunkiem wpisania na listę studentów uczelni jest zawarcie przez studenta pisemnej umowy z uczelnią oraz wypełnienie przesłanek określonych w ustawie.

dowód: uchwała nr (...) Zarządu Centrum (...) sp. z o.o. z dnia 20.06.2012 r. k. 26; statut Wyższej Szkoły (...) we W. k. 27 – 33; odpis z Rejestru Uczelni Niepublicznych i Związków (...) k. 35 – 36, uchwała Zarządu (...) S. A. z 3.07.2007 r. k. 34.

W dniu 10 sierpnia 2007 r. pozwana B. S. złożyła wniosek do Dziekana studiów I stopnia Wyższej Szkoły (...) we W. o przyjęcie jej na pierwszy rok studiów I stopnia w Wyższej Szkole (...) we W. na Wydziale Finansów i (...) w formie niestacjonarnej weekendowej na kierunek zarządzanie.

Decyzją Dziekana z dnia 21 sierpnia 2007 r. pozwana została przyjęta na studia I stopnia na Wydziale Finansów i (...) we W. w roku akademickim 2007/2008 na kierunek zarządzanie w formie niestacjonarnej weekendowej. Decyzja została odebrana przez pozwaną. Pozwana 1 października 2007 r. potwierdziła otrzymanie indeksu i legitymacji.

dowód: wniosek pozwanej o przyjęcie na studia z 10.08.2007 r. k. 114; decyzja z 21.08.2007 r. o przyjęciu pozwanej na studia k. 116; potwierdzenie otrzymania decyzji przez pozwaną k. 117.

Pozwana B. S. zawarła w dniu 21 sierpnia 2007 r. z Wyższą Szkołą (...) we W. z siedzibą we W. umowę o naukę na studiach I stopnia na Wydziale Finansów i (...) we W.. Zgodnie z § 1 ust. 3 tej umowy uczelnia zobowiązała się do przygotowania i przeprowadzenia na rzecz studenta świadczeń w zakresie usług edukacji na określonym kierunku, a student w zamian za tę usługę zobowiązał się do zapłaty opłat przewidzianych w umowie i Regulaminie Opłat. W będącej integralną częścią umowy deklaracji wyboru studenta na studia I stopnia pozwana wskazała formę studiów jako niestacjonarną (weekendową), kierunek studiów – zarządzanie oraz zadeklarowała regulowanie opłat za studia w systemie 2 rat. Ponadto pozwana własnoręcznym podpisem potwierdziła otrzymanie i zapoznanie się z regulaminem studiów i regulaminem opłat uczelni.

Pozwana wypełniła też kwestionariusz, w którym wskazała jako adres do korespondencji W. ul. (...).

W umowie strony uregulowały dopuszczalność rozwiązania umowy ze studentem przed ukończeniem studiów bez jej wypowiedzenia z dniem skreślenia studenta z listy studentów wskazując, m. in. jako przypadek uzasadniający rozwiązanie umowy – niewniesienie opłat związanych z odbywaniem studiów (§ 9 ust. 1 lit f). W razie skreślenia z listy studentów, student był zobowiązany wnieść opłaty za naukę liczone do dnia wydania decyzji Dziekana albo w przypadku złożenia odwołania od decyzji Dziekana do dnia wydania decyzji przez Rektora (§ 5 ust. 2 zd. 1 umowy – odpowiednik § 4 ust. 2 Regulaminu opłat).

Zgodnie z załącznikiem nr 1 i nr 2 do Regulaminu opłat na studiach I stopnia Wyższej Szkoły (...) we W. opłata w wybranym przez pozwaną systemie opłat za studia niestacjonarne weekendowe na kierunku zarządzanie wynosiła łącznie 4.000,00 zł (2 raty po 2.000,00 zł – pierwsza do 30 września, druga do 28 lutego – załącznik nr 2 do Regulaminu Opłat).

Pozwana nie wypowiedziała umowy o naukę na studiach I stopnia.

dowód: umowa o naukę na studiach I stopnia na Wydziale Finansów i (...) we W. z 21.08.2007 r. k. 37; kwestionariusz osobowy k. 112; życiorys k. 113; uchwała Konwentu (...) we W. z 12.12.2008 r. k. 38; regulamin opłat na studiach I stopnia Wyższej Szkoły (...) we W. wraz z załącznikami k. 39 -47.

Pozwana B. S. rozpoczęła studia na Wyższej Szkole (...) we W. we wrześniu 2007 r. płacąc za cały semestr z góry.

Decyzją Dziekana Wydziału Finansów i (...) we W. z dnia 23 listopada 2007 r. pozwana B. S. została skreślona z listy studentów z powodu niewniesienie przez nią opłat związanych z odbywaniem studiów w kwocie 1.850,00 zł. Decyzję doręczono pozwanej dnia 29 listopada 2007 r. na wskazany w kwestionariuszu adres do korespondencji tj. W. ul. (...).

W dniu 29 listopada 2007 r. pozwana wniosła odwołanie od powyższej decyzji wskazując, że uiściła należną opłatę za studia jednak na konto jej siostry, która również studiuje na tej uczelni.

W dniu 3 grudnia 2007 r. Rektor Wyższej Szkoły (...) we W. uwzględnił odwołanie pozwanej i wyraził zgodę na uchylenie decyzji o skreśleniu jej z listy studentów.

W grudniu 2007 r. pozwana trafiła do szpitala w związku zagrożeniem jej ciąży i z tego powodu przestała uczęszczać na zajęcia.

Następnie 20 stycznia 2008 r. w związku ze stanem zdrowia i zagrożeniem ciąży pozwana zwróciła się z pisemnym wnioskiem do Dziekana Wydziału Finansów i (...) we W. o wyrażenie zgody na powtarzanie semestru I w roku akademickim 2008/2009.

20 stycznia 2008 r. Dziekan Wydziału Finansów i (...) we W. rozpoznając prośbę pozwanej wyraził zgodę na powtarzanie przez nią semestru i od tej pory pozwana nie uczęszczała już na zajęcia.

Wyższa Szkoła (...) we W. wystawiła potwierdzenie, że pozwana na dzień 2 lutego 2008 r. nie ma żadnych zobowiązań z tytułu rozliczeń finansowych. Na potwierdzeniu widnieje pisemna adnotacja o złożeniu przez pozwaną podania o powtarzanie z 20 stycznia 2008 r.

W lipcu 2008 r. pozwana urodziła syna, jednakże z uwagi na stan zdrowia dziecka pozwana nie podjęła dalszej nauki od nowego semestru, tj. od września 2008 r. do stycznia 2009 r.

dowód: przesłuchanie pozwanej k. 91; decyzja o skreśleniu pozwanej z listy studentów z 23.11.2007 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 119, 121; odwołanie pozwanej z wraz ze zgodą rektora z 3.12.2007 r. k. 120; prośba pozwanej o powtarzanie semestru z 20.01.2008 r. wraz ze zgodą Dziekana k. 122; potwierdzenie o nieposiadaniu zobowiązań przez pozwaną wobec uczelni na dzień 2.02.2008 r. k. 123; dokumentacja medyczna pozwanej i jej syna k. 71 – 89.

Decyzją z dnia 7 stycznia 2009 r. Dziekan Wydziału Finansów i (...) we W. postanowił o skreśleniu pozwanej z listy studentów. Jako podstawę podjęcia decyzji dziekan wskazał, iż pozwana nie uiściła opłat związanych z odbywaniem studiów w Wyższej Szkole (...) we W. podając jednocześnie, iż zaległości płatnicze pozwanej na dzień 7 stycznia 2009 r. wynoszą 2.000,00 zł z tytułu czesnego oraz 61,12 zł z tytułu odsetek. Decyzję doręczono pozwanej przez awizo dnia 28 stycznia 2009 r. na wskazany w kwestionariuszu adres do korespondencji tj. W. ul. (...).

Pozwana nie złożyła odwołania od przedmiotowej decyzji i stała się ona ostateczna.

dowód: decyzja dziekana o skreśleniu pozwanej z listy studentów z 7.01.2009 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 124- 125.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. Dział (...) Finansowej Studenta Wyższej Szkoły (...) we W. wystawił listę płatności i wpłat B. S., z której wynika zaległość pozwanej za czesne semestralne za rok 2008/2009 w kwocie 1.200,00 zł płatne w terminie do 30 września 2008 r.

dowód: lista płatności i wpłat z 1.08.2012 r. k. 48.

Strona powodowa zawarła w dniu 28 września 2012 r. umowę sprzedaży wierzytelności z Wyższą Szkołą (...) we W., na mocy której strona powodowa nabyła wierzytelności pieniężne przysługujące Wyższej Szkole (...) względem dłużników z tytułu świadczonych usług edukacyjnych.

dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z 28 września 2012 r. k. 49

Do umowy został sporządzony przez stronę powodową wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności z 28 września 2012 r. na łączną kwotę 1.200,00 zł ze wskazaniem danych dłużniczki – pozwanej.

dowód: wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności z 28.09.2012 r., k. 50.

Strona powodowa sporządziła w dniu 11 lutego 2013 r. skierowane do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 1.200,00 zł z tytułu nieopłaconego czesnego za wrzesień 2008 r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 30 października 2012 r. i skapitalizowaną kwotą odsetek ustawowych w wysokości 632,32 zł za okres od 1 października 2008 r. do 29 października 2012 r. W wezwaniu strona powodowa wskazała, iż nabyła przedmiotową wierzytelność na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 28 września 2012 r.

Przedmiotowe wezwanie zostało wysłane do pozwanej listem poleconym 11 lutego 2013 r. na adres N. osiedle (...) sektor (...)

dowód: wezwanie do zapłaty z 11.02.2013 r. wraz z potwierdzeniem nadania, k. 51 – 52.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Niniejsza sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się przede wszystkim na dowodach z dokumentów dołączonych przez strony oraz odpisach dokumentów z teczki osobowej pozwanej B. S. nadesłanych na żądanie Sądu przez Wyższą Szkołę (...) we W.. Ponadto Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron ograniczając jego zakres do przesłuchania pozwanej przy czym Sąd uznał te zeznania co do zasady za wiarygodne w zakresie jakim nie pozostawały one w sprzeczności z dopuszczonymi dowodami z dokumentów. W pozostałym zakresie Sąd odmówił wiary zeznaniom pozwanej. W szczególności nie potwierdziły się twierdzenia pozwanej jakoby złożyła ona podanie o urlop dziekański. Z teczki osobowej pozwanej B. S. wynika, iż złożyła ona w styczniu 2008 r. podanie o powtarzanie semestru I w roku akademickim 2008/2009, na które Dziekan Wyższej Szkoły (...) wyraził zgodę. Tym samym bezspornym jest w ocenie Sądu, iż pozwana zgodnie ze swoim wnioskiem miała rozpocząć ponownie I semestr swoich studiów w następnym roku akademickim ( (...)). Wbrew twierdzeniom pozwanej jej wyraźnie sprecyzowany wniosek o powtarzanie I semestru nie mógł wywołać skutku w postaci zawieszenia jej w prawach studenta i wstrzymania obowiązku ponoszenia przez nią opłat za usługi edukacyjne realizowane przez Wyższą Szkołę (...) zgodnie z umową o naukę na studiach I stopnia z 21 sierpnia 2007 r. W tym miejscu należy podkreślić, iż ciężka sytuacja pozwanej związana z zagrożoną ciążą oraz ciężkim stanem zdrowia jej nowonarodzonego syna uniemożliwiająca jej uczęszczanie na zajęcia również w świetle prawa oraz zapisów umowy z 21 sierpnia 2007 r. nie zwalniała pozwanej z ponoszenia opłat semestralnych za studia. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż pozwana, pomimo niezależnej od siebie i obiektywnej niemożliwości korzystania z zajęć nie zdecydowała się na rozwiązanie przedmiotowej umowy zgodnie z treścią jej § 10 ust. 1. Z tego też względu Wyższa Szkoła (...) realizując postanowienia umowy i prowadząc studia na określonym kierunku studiów była uprawniona do naliczenia stosownych opłat nawet pomimo, że pozwana nie uczęszczała na zajęcia. Dopiero kiedy pozwana nie uiściła należnych opłat za semestr w terminie, Dziekan Wydziału Finansów i (...) we W. decyzją z dnia 7 stycznia 2009 r. skreślił pozwaną z listy studentów.

Przechodząc do rozważań prawnych w kontekście podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia należy w pierwszej kolejności ustalić jakie przepisy prawa będą regulowały stosunek cywilnoprawny umowy o naukę na studiach I stopnia na Wydziale Finansów i (...) we W. zawartej przez pozwaną z Wyższą Szkołą (...) we W..

Przede wszystkim rozstrzygnąć należy czy umowę tę należało kwalifikować jako umowę o świadczenie usług, która nie jest uregulowana innymi przepisami przez co zastosowanie do niej znajdą odpowiednio przepisy o zleceniu – art. 750 k.c., czy też umowa ta ma odrębny charakter i jest uregulowana odrębnymi przepisami.

Rozstrzygając powyższą kwestię trzeba podkreślić, iż na gruncie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U.2005.164.1365 ze zmianami) w brzmieniu obowiązującym w dacie obowiązywania umowy między pozwaną, a Wyższą Szkołą (...) we W. możliwe jest wyodrębnienie elementów przedmiotowo istotnych umowy o świadczenie usług edukacyjnych przez szkołę wyższą. Nie sposób nie zwrócić uwagi na treść przepisu art. 99 ust. 1 tejże ustawy, który zawiera katalog usług edukacyjnych regulując tym samym przedmiot takiej umowy. W dodatku ustawa wprost stanowi, że za takie usługi uczelnie publiczne mogą pobierać opłaty. Jedną z usług, za które uczelnia publiczna może pobierać opłaty jest zgodnie z art. 99 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy kształcenie studentów na studiach niestacjonarnych oraz uczestników niestacjonarnych studiów doktoranckich, a zatem forma studiów obrana w niniejszej sprawie przez pozwaną. Dalej przyjdzie wskazać, że przedmiotowa ustawa wyraźnie określa również wymogi jakie muszą spełniać podmioty świadczące usługi edukacyjne (uczelnie – art. 2 ust. 1 pkt 1 – a zatem uczelnie publiczne bądź też niepubliczne szkoły wyższe utworzone zgodnie z przepisami ustawy) i korzystające z tych usług (studenci – art. 169 ust. 1 powyższej ustawy). Jak już wyżej wskazano przepis art. 99 ust. 1 powyższej ustawy przewiduje pobieranie opłat za usługi edukacyjne, a z kolei art. 160 ust. 3 powyższej ustawy stanowi, że warunki odpłatności za studia określa umowa zawarta między uczelnią a studentem w formie pisemnej. Z przepisu art. 160 ust. 3 powyższej ustawy wynika, że przedmiotem umowy o świadczenie usług edukacyjnych przez uczelnię wyższą jest świadczenie przez uczelnię wyższą usług dydaktycznych, natomiast przedmiotem świadczenia studenta jest obowiązek uiszczenia czesnego.

W nawiązaniu do powyższego można także wyodrębnić obowiązki stron umowy o świadczenie usług edukacyjnych. Obowiązkiem uczelni będzie przeprowadzenie procesu nauczania zgodnie ze standardami kształcenia dla poszczególnych kierunków studiów określonymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sporu z dnia 12 lipca 2007 r. – w sprawie standardów kształcenia dla poszczególnych kierunków oraz poziomów kształcenia, a także trybu tworzenia i warunków, jakie musi spełniać uczelnia, by prowadzić studia międzykierunkowe oraz makrokierunki.

W odniesieniu do uczelni niepublicznych na uwagę zasługuje art. 99 ust. 4 powyższej ustawy, zgodnie z którym zasady pobierania opłat i wysokość opłat w uczelni niepublicznej określa organ wskazany w statucie. Z tego też względu dopuszczalny jest wniosek, że za element stosunku łączącego uczelnię i studenta mogą być uznane również postanowienia regulaminu studiów czy też opłat. W zależności w jaki sposób kwestie te zostaną uregulowane przez organ uczelni niepublicznej wskazany w statucie.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż umowa z dnia 21 sierpnia 2007 r. o naukę na studiach I stopnia na Wydziale Finansów i (...) we W. zawarta pomiędzy pozwaną, a Wyższą Szkołą (...) we W. jako uczelnią niepubliczną w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym

jest umową regulowaną kompleksowo przez tę ustawę.

Reasumując do umowy zawartej pomiędzy uczelnią wyższą, a studentem nie znajdą zastosowania przepisy regulujące umowę o świadczenie usług, do której należałoby zgodnie z art. 750 k.c. stosować odpowiednio przepisy o zleceniu, a co się z tym wiąże także art. 751 pkt 2 k.c. dotyczący przedawnienia roszczeń z tego tytułu również nie znajdzie tutaj zastosowania.

Pozwana w niniejszej sprawie podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego przez stronę powodową roszczenia. Jednakże w ocenie Sądu nie mógł on zostać uwzględniony.

Jak już wyżej wskazano do przedmiotowej umowy będącej źródłem roszczenia strony powodowej nie znajdują odpowiedniego zastosowania przepisy o umowie zlecenia w zw. z art. 750 k.c. Tym samym wyłączona jest możliwość zastosowania w tym przypadku przewidzianego w art. 752 pkt 2 k.c. dwuletniego okresu przedawnienia dla roszczeń wynikających z tytułu utrzymania, pielęgnowania, wychowania lub nauki, jeżeli przysługują osobom trudniącym się zawodowo takimi czynnościami albo osobom utrzymującym zakłady na ten cel przeznaczone. Z przepisu tego wynika, że aby przyjąć dwuletni okres przedawnienia dla którejkolwiek z aktywności zawodowych wymienionych w przepisie art. 752 pkt 2 k.c. nie wystarczy samo podejmowanie, którejś z nich. Trudnienie się jedną z tych działalności musi być robione przez daną osobę zawodowo albo osoba taka musi utrzymywać zakład na ten cel przeznaczony. W rzeczywistości oznacza to, że osoba taka (trudniąca się bądź utrzymująca zakład) musi prowadzić działalność gospodarczą w tym zakresie (tak K. Kopaczyńska – Pieczniak (w:) A. Kidyba (red.), Kodeks Cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – cześć szczególna, komentarz do art. 751 k.c.).

Przenosząc powyższe na grunt specyfiki uczelni wyższych należy wskazać, iż nie budzi wątpliwości fakt, że są one osobami prawnymi trudniącymi się, czy też prowadzącymi zakłady przeznaczone do prowadzenia działalności w zakresie nauki, to jednak nie prowadzą one działalności gospodarczej. Stanowi o tym wprost przepis art. 106 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym prowadzenie przez uczelnię działalności dydaktycznej, naukowej, badawczej, doświadczalnej, artystycznej, sportowej, diagnostycznej, rehabilitacyjnej lub leczniczej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Co więcej, na uwagę zasługuje także, że wymienione w przepisie art. 751 k.c. pkt 2 słowo nauka nie może być utożsamiane z pojęciem tego słowa na gruncie ustawy o szkolnictwie wyższym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym za naukę i badania naukowe na gruncie prawa o szkolnictwie wyższym uznaje się także odpowiednio sztukę i twórczość artystyczną. W odniesieniu także do art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym. zawierającego katalog podstawowych zadań uczelni można by ustalić desygnat słowa nauka na gruncie tej ustawy jako kształcenie studentów w celu ich przygotowania do pracy zawodowej; wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka; prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenie usług badawczych; kształcenie i promowanie kadr naukowych; upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych; kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy; stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów; działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych. Ponadto usługi w zakresie nauki na uczelniach wyższych mogą świadczyć tylko uczelnie wyższe utworzone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym. Wobec tego w ocenie Sądu pojęcie nauki na gruncie przepisów prawa o szkolnictwie wyższym mających charakter przepisów szczególnych nie jest tożsamym z pojęciem nauki użytym w przepisie art. 751 pkt 2 k.c., który jest przepisem ogólnym.

Reasumując, umowa o świadczeniu usług edukacyjnych zawierana przez uczelnie wyższe ze studentami jest umową cywilnoprawną uregulowaną przez przepisy ustawy o szkolnictwie wyższym, w której zawarte są jej elementy przedmiotowo istotne jak podmioty tej umowy, przedmiot, forma czynności prawnej oraz jej treść. Z tego względu nie znajduje do niej zastosowania przepis art. 750 k.c. i przez to zastosowanie to tego rodzaju umów mają przepisy ogólne o przedawnieniu.

W myśl art. 117 § 1 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Poza sporem pozostaje, iż roszczenie przysługujące uczelni wyższej w stosunku do studenta o zapłatę czesnego za świadczone usługi edukacyjne ma charakter majątkowy.

Przepis art. 118 k.c. stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

W kontekście treści powołanego art. 118 k.c. należy także rozstrzygnąć czy przedmiotowe roszczenie o zapłatę czesnego za studia przedawnia się z upływem lat 10 czy też jest to świadczenie okresowe bądź roszczenie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej ulegające przedawnieniu z upływem lat trzech.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż jak już wyżej przytoczono, działalność uczelni wyższych w zakresie świadczonych przez nie usług dydaktycznych nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.) o czym mówi wprost art. 106 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym. Zatem nie ma wątpliwości co do tego, iż przedmiotowe roszczenie nie ma związku z prowadzeniem przez uczelnię działalności gospodarczej.

Kolejną kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie czy opłata za studia ustalona przez uczelnię wyższą ma charakter jednorazowy czy okresowy.

Roszczenie okresowe musi charakteryzować się następującymi cechami: przedmiotem świadczenia muszą być pieniądze lub rzeczy oznaczone rodzajowo, w ramach jednego i tego samego stosunku prawnego dłużnik ma spełnić wiele świadczeń jednorazowych, spełnienie tych świadczeń następuje w określonych regularnych odstępach czasu, świadczenia te nie składają się na pewną z góry określoną całość (tak A. Jedliński (w:) A. Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, WKP 2012, komentarz do art. 118 k.c.).

Zważając na powyższe przyjdzie skonstatować, że w ocenie Sądu nie ma wątpliwości co do tego, że opłata za studia jest świadczeniem jednorazowym, mogącym być co prawda podzielonym na raty – płatne w różnych okresach czasu, lecz mimo wszystko nie nosi ono znamion świadczenia okresowego. W niniejszej sprawie pozwana zawarła z Wyższą Szkołą (...) umowę, w której szkoła zobowiązała się do świadczenia na rzecz pozwanej usług w zakresie studiów I stopnia na kierunku zarządzanie. Pozwana dokonała także wyboru systemu opłaty za studia w formie 2 rat. Zgodnie z regulaminem opłat opłata za 1 rok studiów na kierunku zarządzanie w trybie niestacjonarnym opłata wynosiła, w systemie 2 rat (każda po 2.000,00 zł), łącznie kwotę 4.000,00 zł. Wysokość świadczenia pozwanej była z góry określona, pomimo że świadczenie to zostało rozbite na dwie równe raty, to każda z tych rat zaliczana była w poczet jednego, tego samego świadczenia w postaci czesnego za studia. Świadczenia okresowe nie są zaliczane na poczet jednego świadczenia, a wręcz przeciwnie mają na celu zaspokojenie bieżącego świadczenia powstałego po upływie danego okresu czasu. Doskonałym przykładem świadczenia okresowego jest abonament płacony przez abonenta na rzecz operatora sieci komórkowej. Taki stosunek umowny najczęściej wiąże strony przez okres 24 miesięcy podzielonych na miesięczne okresy rozliczeniowe, w trakcie których abonent otrzymuje comiesięcznie pulę darmowych minut bądź innych usług do wykorzystania, za które musi zapłacić z upływem każdego kolejnego miesiąca. Przyjdzie zatem stwierdzić, że czesne za świadczone przez Wyższą Szkołę (...) we W. na rzecz pozwanej usługi edukacyjne ma charakter świadczenia jednorazowego.

Podsumowując powyższe rozważania, zdaniem Sądu do roszczenia mającego swe źródło w umowie o świadczenie usług edukacyjnych świadczonych przez uczelnię wyższą zastosowanie znajdzie ogólny 10 letni termin przedawnienia. Jak już wyżej wskazano roszczenie to nie ma związku z prowadzeniem przez uczelnię wyższą działalności gospodarczej nie jest to także świadczenie okresowe przez co niemożliwym jest przyjęcie dla tego typu roszczeń, krótszego, 3 letniego terminu przedawnienia.

Przechodząc zatem do rozstrzygnięcia zasadności podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia przyjdzie wskazać, iż nie mógł on zostać uwzględniony. Jak już wyżej wskazano roszczenie dochodzące przez stronę powodową przedawnia się z upływem okresu 10 lat. Z akt sprawy wynika, że zgodnie z wnioskiem pozwanej o powtarzanie semestru I, w roku akademickim 2008/2009 pozwana rozpoczęła ponownie studia na pierwszym roku na kierunku zarządzanie w Wyższej Szkole (...) we W.. Wobec tego z rozpoczęciem roku akademickiego na przedmiotowej uczelni pozwana zobowiązana była do zapłaty czesnego za świadczone przez Wyższą Szkołę (...) usługi kształcenia pozwanej na wybranym przez nią kierunku zgodnie z postanowieniami umowy z 21 sierpnia 2007 r. Zgodnie z załącznikiem nr 2 do Regulaminu Opłat Wyższej Szkoły (...) we W. pierwsza rata za studia w wybranym przez pozwaną systemie 2 rat była płatna do 30 września 2008 r. na rozpoczętym przez nią roku akademickim 2008/2009. Zatem kwota ta stała się wymagalna w dniu następnym, tj. 1 października 2008 r. i to od tego dnia zaczął biec 10 - letni termin przedawnienia tego roszczenia i zgodnie z art. 112 k.c. kończyłby się z upływem dnia, który datą odpowiadałby początkowemu biegowi tego terminu, tj. 1 października 2018 r. Z tego też względu powództwo wytoczone przez stronę powodową w dniu 28 lutego 2013 r. zostało wytoczone jeszcze przed upływem tego terminu. Jednocześnie w dniu wytoczenia powództwa nastąpił skutek przerwania biegu przedawnienia przedmiotowego roszczenia zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. Ponowne rozpoczęcie biegu przedawnienia dochodzonego przez stronę powodową roszczenie nastąpi dopiero po zakończeniu przedmiotowego postępowania – art. 124 § 2 k.c.

Z uwagi na powyższe jako, że zarzut pozwanej nie znalazł uzasadnienia podobnie jak podnoszone przez pozwaną twierdzenia jakoby uzyskała urlop dziekański i została zawieszona w prawach studenta, kiedy w rzeczywistości w dniu 20 stycznia 2008 r. wniosła o wyrażenie jej zgody na powtarzanie semestru w roku akademickim 2008/2009 i którą to zgodę otrzymała tego samego dnia, Sąd uwzględnił powództwo i zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1.884,03 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia zapłaty.

Zdaniem Sądu roszczenia strony powodowej nie można uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Pozwana przerwała naukę z uwagi na swój stan zdrowia i stan zdrowia jej małoletniego dziecka. Jednakże pozwana jest osoba wykształconą. W związku z wcześniejszymi problemami złożyła podanie o powtarzanie I semestru i uzyskała na to zgodę. Nic nie stało na przeszkodzie, aby na piśmie rozwiązała umowę o naukę w Wyższej Szkole (...) i nie byłaby wtedy obciążona opłatą czesnego.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania uzasadnia przepis art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W niniejszej sprawie jako, że pozwana przegrała proces w całości to zobowiązana była do pokrycia kosztów poniesionych przez stronę powodową w całości. Na koszty procesu w niniejszej sprawie złożyły się kwoty: 30 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. – w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.), 17 zł tytułem kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Strona pozwana nie wykazała wysokości kosztów poniesionych przesyłek w sposób wystarczający, dlatego nie zasądzono ich od pozwanej.