Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Ratkowska (spr.)

Sędziowie: SO Arkadiusz Kuta

SO Krzysztof Nowaczyński

Protokolant: st. sekr. sąd. Danuta Gołębiewska

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014 r. w Elblągu

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko E. P.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu

z dnia 11 marca 2014 r. sygn. akt I C 239/13

oddala apelację.

Sygn. akt I Ca 151/14

UZASADNIENIE

E. K. pozwem wniesionym przeciwko pozwanej domagała się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego – wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 roku wydanego w sprawie (...) z powództwa Przedsiębiorstwa Produkcji Handlu i Usług (...) Spółka z o.o. w W. przeciwko E. K. i H. K. (1), które to orzeczenie następnie postanowieniem Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 7 maja 2009 roku w sprawie (...) zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności na rzecz nabywcy wierzytelności, tj. E. P.. Powódka wniosła o pozbawienie wykonalności wskazanego tytułu wykonawczego w części dotyczącej ½ udziału w nieruchomości położonej w O., gmina M. składającej się z osiemnastu działek o łącznej powierzchni 63,68 ha, zapisanej w księdze wieczystej KW (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Elblągu, w związku ze zmianą wnikającą z wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 23 maja 2012 roku na podstawie, którego H. K. (1) i E. K. są właścicielami powyższej nieruchomości na prawach wspólności ustawowej i potwierdzenie jednocześnie, że wszystkie czynności procesowe dokonane po dniu 10 stycznia 2007 roku stały się nieskuteczne oraz o umorzenie postępowania. Wskazała, iż w sprawie egzekucyjnej prowadzonej pod sygnaturą akt (...) prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Elblągu H. K. (2) dnia 5 stycznia 2007 roku zostało doręczone dłużnikowi H. K. (1) zawiadomienie o zajęciu nieruchomości. Powódka złożyła w Sądzie Rejonowym w Elblągu powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym sąd Okręgowy w Elblągu na skutek wniesionej przez powódkę apelacji od wyroju Sądu pierwszej instancji oddalającego powództwo, wyrok zmienił w ten sposób, iż nakazał, by w dziale II księgi wieczystej numer (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Elblągu dla nieruchomości położonej w O., gmina M., zamiast „H. K. (1) syn W. i R.”, wpisać „H. K. (1) syn W. i R. numer PESEL (...), i E. K. córka B. i G., numer PESEL (...), na prawach wspólności ustawowej”. Precyzując powództwo powódka podkreślił, iż w istocie egzekucja prowadzona jest przeciwko osobie, która nie posiada statusu dłużnika, co w konsekwencji uzasadnia jej umorzenie.

Powódka w toku postępowania zakwestionowała skuteczność dokonanego na rzecz pozwanej przelewu wierzytelności z dnia 12 grudnia 2007 r., wskazując na braki w umocowaniu osoby, która tej czynności prawnej w imieniu pozwanej miała dokonać. Zaznaczyła powódka, iż dochodzona wierzytelność wynikała z działalności gospodarczej prowadzonej przez jej małżonka, a powódka nie korzystała z dochodów z tej działalności, bowiem takowych nawet nie było. Podniosła także zarzut przedawniania roszczenia.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazała, że zgodnie z treścią tytułu egzekucyjnego - wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 roku, sygn. akt (...), powódka była wprost w nim wymieniona jako dłużniczka, zaś przedmiotowemu orzeczeniu nadano klauzulę wykonalności na rzecz pozwanej po przejściu na nią uprawnień – postanowieniem Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 07 maja 2009 r., sygn. (...). Powódka oraz jej małżonek byli dłużnikami solidarnymi wobec pozwanej, wymienionymi wprost w tym tytule egzekucyjnym. Pozwana wskazała, że okoliczność samej zmiany właściciela nieruchomości pozostawała bez wpływu na dokonane wcześniej zajęcia nieruchomości oraz podejmowane dalsze czynności egzekucyjne.

Wyrokiem z dnia 11 marca 2014 r. Sąd Rejonowy w Elblągu oddalił powództwo.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 roku wydanym w sprawie o sygn. akt (...) z powództwa Przedsiębiorstwa Produkcji Handlu i Usług (...) Spółka z o.o. w W. przeciwko pozwanym E. K. i H. K. (1) zasądzono solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 23.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31 marca 2001 roku oraz kwotę 4.895 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Wyrokowi nadany został rygor natychmiastowej wykonalności. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 7 maja 2009 roku w sprawie (...) wyżej wskazane orzeczenie zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności na rzecz nabywcy wierzytelności E. P..

Pismem z dnia 11 września 2009 roku wierzyciel E. P. złożyła wniosek o wszczęcie przeciwko dłużnikom – E. K. i H. K. (1) egzekucji na podstawie wyżej wskazanego tytułu wykonawczego i skierowanie jej, między innymi do nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Elblągu prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Wyrokiem z dnia 12 stycznia 2012 roku Sąd Rejonowy w Elblągu w sprawie o sygn. akt (...) oddalił powództwo powódki E. K. przeciwko H. K. (1) o uzgodnienie treści księgi wieczystej nr (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Elblągu, z rzeczywistym stanem prawnym tej nieruchomości. Na skutek apelacji wniesionej od przedmiotowego wyroku Sąd Okręgowy w Elblągu wyrokiem z dnia 23 maja 2012 roku w sprawie (...) zmienił zaskarżony wyrok i nakazał, aby w dziale II księgi wieczystej numer (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Elblągu dla nieruchomości o powierzchni 63,68 ha, położonej w O. gmina M., zamiast „H. K. (1) syn W. i R.” wpisać „H. K. (1) syn W. i R. numer PESEL (...), i E. K. córka B. i G., numer PESEL (...), na prawach wspólności ustawowej”.

Postępowanie egzekucyjne w sprawie (...) jest nadal w toku.

Sąd pierwszej instancji kluczowych dla rozstrzygnięcia ustaleń dokonał w oparciu o zgromadzone dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz w aktach Sądu Rejonowego w Chojnicach o sygnaturze (...), w aktach Sądu Rejonowego w Elblągu o sygnaturach (...) i (...), a także w aktach komorniczych o sygnaturze (...). Ich prawdziwości nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Pozostałe wnioski dowodowe Sąd pierwszej instancji oddalił, gdyż okoliczności jakie miały być za pomocą postulowanych dowodów dowiedzione, nie miały znaczenia dla merytorycznej oceny zgłoszonego powództwa. Nie tracił z pola widzenia także Sąd a quo okoliczności, iż część zarzutów podnoszonych przez powódkę miała charakter sprekludowany w rozumieniu art. 843 § 3 k.p.c. Odnosząc się do treści art. 840 § 1 pkt. 1-3 k.p.c. wskazano, iż na podstawie tego unormowania powództwo przysługuje dłużnikowi w celu obrony przed postępowaniem egzekucyjnym w wypadku, gdy postępowanie to narusza jego prawa podmiotowe-wynikające z prawa materialnego, a nie gdy zostało naruszone tylko prawo formalne (przepisy prawa egzekucyjnego). O zasadności tego powództwa decyduje stan sprawy z chwili orzekania. Sąd pierwszej instancji przytaczając treść art. 843 § 3 k.p.c. podkreślił, że wytaczając powództwo przeciwegzekucyjne powódka powinna była w pozwie przytoczyć wszystkie zarzuty, jakie w tym czasie mogła zgłosić, pod rygorem utraty prawa korzystania z nich w dalszym postępowaniu. Zwrócono uwagę, iż powódka w pozwie jednoznacznie domagała się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego i umorzenia postępowania – przy czym nie podniosła żadnego zarzutu skierowanego do przedmiotowego orzeczenia, który skutkowałby pozbawieniem wykonalności tego orzeczenia w całości lub w części. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem doktryny przywołanym przez Sąd pierwszej instancji prekluzja procesowa uregulowana w art. 843 § 3 k.p.c. obejmuje te zarzuty, które powód mógł zgłosić już w pozwie, nie dotyczy jednak powoływania nowych dowodów, ani przytaczania nowych okoliczności faktycznych. Zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji, iż zarzut powódki w kontekście rzekomo nieskutecznego dokonania czynności prawnej związanej z przelewem wierzytelności na pozwaną, jak również, że roszczenie stwierdzone tytułem egzekucyjnym pozostawało jedynie w związku z wykonywaną przez małżonka powódki działalnością gospodarczą oraz zarzut przedawnienia roszczenia – jako zgłoszone w terminie późniejszym aniżeli w momencie wniesienia pozwu, były spóźnione. W konsekwencji również dowody i okoliczności przywołane, celem wykazania zasadności spóźnionych zarzutów, Sąd pierwszej instancji poczytał jako sprekludowane. Za zasadnością stanowiska powódki co do negacji legalności działań podejmowanych w toku postępowania egzekucyjnego (...) nie mógł przemawiać sam fakt zmiany zapisów w księdze wieczystej (...), na mocy których uwidoczniono prawo współwłasności powódki do nieruchomości.

Powódka wniosła apelację od tego wyroku , zaskarżając go w całości, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, z jednoczesnym zasądzeniem na jej rzecz od pozwanego kosztów postępowania według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji powódka podkreśliła, iż roszczenie stwierdzone przedmiotowym tytułem wykonawczym, którego częściowego pozbawienia wykonalności dotyczy to postępowanie jest przedawnione. Poza tym zobowiązanie jej małżonka H. K. (1), które stanowiło podstawę wydania tego tytułu, było związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, powstało bez wiedzy skarżącej, a tym samym nie mogła ona za nie ponosić odpowiedzialności. Zdaniem apelantki obowiązujący przepis art. 41 § 3 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w brzmieniu sprzed jego nowelizacji z roku 2005, przewidywał możliwość ograniczenia odpowiedzialności jednego z małżonków za zobowiązania drugiego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji dokonał w sprawie właściwych ustaleń faktycznych oraz następnie na tej podstawie wywiódł prawidłowe wnioski, co skutkowało słuszną merytoryczną oceną przemawiającą za oddaleniem powództwa.

Przepis art. 840 k.p.c., określający przesłanki merytorycznej obrony dłużnika i stanowiący podstawę prawną rozstrzygnięcia, opartego na nim powództwa, ma charakter materialnoprawny (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lutego 2014 r., IV CSK 22/03, System Informacji Prawnej Lex Omega nr 182068). Sformułowanie żądania jako pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności wiąże sąd orzekający w tym sensie, że musi on dokonać oceny stanu faktycznego z uwzględnieniem treści art. 840 k.p.c. Powództwo przeciwegzekucyjne nie może zmierzać do kwestionowania bądź do uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia sądu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 18 października 2013 r., I ACa 459/13, System Informacji Prawnej Lex Omega nr 1400215). Istotą powództwa z art. 840 k.p.c. jest wykazanie, że sam tytuł wykonawczy nie odpowiada istotnemu i rzeczywistemu stanowi rzeczy. Powództwo opozycyjne nie prowadzi do ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy zakończonej prawomocnym lub natychmiast wykonalnym orzeczeniem sądowym. Jego celem jest pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, nie zaś podważenie treści orzeczenia sądowego, które zaopatrzono w klauzulę wykonalności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2012 r., II CSK 760/12, System Informacji Prawnej Lex Omega nr 1215616)

Nie było sporu co do tego, że w przedmiotowej sprawie skarżąca występuje jako dłużniczka egzekwowalna. Wyrokiem zaocznym z dnia 11 lipca 2001 r. wydanym w sprawie sygn. (...) Sąd Rejonowy w Chojnicach zasądził solidarnie od skarżącej oraz H. K. (1) kwotę 23.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 31 marca 2001 r., obciążył dłużników kosztami procesu na rzecz ówczesnego wierzyciela, tj. Przedsiębiorstwa Produkcji Handlu i Usług (...) Sp. z o.o. w W. oraz nadał wyrokowi zaocznemu rygor natychmiastowej wykonalności. Jak wynika z analizy akt sprawy sygn. (...), wskazany w zdaniu poprzedzającym wierzyciel dochodził należności na podstawie weksla wystawionego przez H. K. (1), którego poręczycielem była E. K.. W przypadku umowy poręczenia poręczyciel zaciąga także własne zobowiązanie wobec wierzyciela, nie jest to więc zobowiązanie kreujące jego odpowiedzialność za cudzy dług (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2010 r., VI ACa 53/10, System Informacji Prawnej Lex Omega nr 785897). Nie było także sporu co do tego, że postanowieniem z dnia 07 maja 2009 r. Sąd Rejonowy w Chojnicach w sprawie sygn. (...) nadał klauzulę wykonalności wyrokowi zaocznemu tego Sądu z dnia 11 lipca 2001 r., sygn. (...) przeciwko E. K. i H. K. (1) na rzecz E. P. (...) w W., a podstawą dla takiego rozstrzygnięcia była okoliczność przejścia uprawnień z dotychczasowego wierzyciela na pozwaną w drodze umowy cesji (k.6 akt sygn. (...)).

Słusznie podkreślił Sąd pierwszej instancji, że formułując treść roszczenia dochodzonego pozwem powódka klarownie określiła, że domaga się pozbawienia wskazywanego tytułu wykonawczego wykonalności, a jednocześnie w pierwszym piśmie inicjującym postępowanie nie podniosła skarżąca jakiegokolwiek zarzutu skierowanego do wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 r. w sprawie sygn. (...). Jeżeli stwierdzony w tytule egzekucyjnym obowiązek lub uprawnienie przeszły na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności przeciwko lub na rzecz tej osoby w warunkach określonych w art. 788 k.p.c. Po przejściu uprawnień lub obowiązków stwierdzonych tytułem i nadaniu klauzuli wykonalności na rzecz lub przeciwko nabywcy, powstaje nowy tytuł wykonawczy stanowiący podstawę egzekucji przeciwko lub na rzecz nowych stron wymienionych w klauzuli wykonalności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2010 r., I CSK 211/09, System Informacji Prawnej Lex Omega nr 570115). Nie mogło być zatem wątpliwości co do tego, że pozwana E. P. po uzyskaniu na swoją rzecz klauzuli wykonalności nadanej wyrokowi zaocznemu Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 r. przeciwko dłużnikom, mogła wszcząć postępowanie egzekucyjne wobec nich, co też miało miejsce w sprawie (...).

Sąd Okręgowy w Elblągu aprobuje stanowisko zajmowane przez Sąd pierwszej instancji w przedmiocie określenia granic czasowych w jakich powódka zobligowana była do przytoczenia wszelkich zarzutów, na podstawie których konstruowała powództwo opozycyjne w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 843 § 3 k.p.c. w pozwie powód powinien przytoczyć wszystkie zarzuty, jakie w tym czasie mógł zgłosić, pod rygorem utraty prawa korzystania z nich w dalszym postępowaniu. Nałożony obowiązek wyczerpującego przytoczenia w pozwie zarzutów ma charakter bezwzględny. Uchybienie temu obowiązkowi powoduje pozbawienie prawa zgłaszania tych zarzutów w dalszym toku postępowania. Po stronie zaś sądu rozpoznającego sprawę rodzi obowiązek pominięcia spóźnionych zarzutów jako sprekludowanych. Traktuje je, jakby nie zostały w ogóle zgłoszone (tak w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 05 września 2013 r., I ACa 537/13, System Informacji Prawnej Lex Omega nr 1378713).

System prekluzji wprowadzany jest w sprawach, które ze względu na swój charakter wymagają podwyższonej sprawności postępowania. Potrzeba przeciwdziałania przewlekłości postępowania w sprawach wymienionych w art. 843 jest oczywista. Można stwierdzić, że nałożone w art. 843 § 3 k.p.c. zobowiązanie wzmacnia elementy kontradyktoryjności procesu w sposób umożliwiający skupienie i przedstawienie wszystkich zarzutów oraz zapewnia realizację obowiązków procesowych przez pozwanego, jednocześnie nie ograniczając prawa żadnej ze stron. Zatem art. 843 § 3 k.p.c., mówiąc o przytoczeniu zarzutów, ma na względzie powołanie się na określone zdarzenia mogące stanowić podstawy powództwa przeciwegzekucyjnego. Jednocześnie zgodnie przyjmuje się w doktrynie, że treść przepisu art. 843 § 3 k.p.c. pozwala na przyjęcie, że wprowadzone w nim ograniczenie dotyczy wyłącznie zarzutów. Nie odnosi się do środków dowodowych, które mogą być zgłaszane w czasie właściwym (art. 217). Trudno bowiem oczekiwać, a zwłaszcza wymagać od powoda, aby przewidywał obronę pozwanego, który dotychczas nie wypowiedział się co do przytoczonej podstawy powództwa i nie zakwestionował stanowiska powoda (por. Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, komentarz do art. 843 , Tadeusz Żyznowski, System Informacji Prawnej Lex Omega 2014).

Przed Sądem pierwszej instancji, w treści pozwu, odnosiła się powódka jedynie do trwającego już postępowania egzekucyjnego o sygn. Km 1318/03 z nieruchomości położonej w O. i kwestionowała legalność podjętych w jego ramach czynności, lecz jej działania nie zmierzały do podważenia wykonalności samego tytułu wykonawczego wydanego w sprawie sygn. akt (...) Sądu Rejonowego w Chojnicach, tj. wykazania, że świadczenie nie należy się wierzycielce. Nie podniosła skarżąca w tym względzie żadnego konkretnego zarzutu i nie zgłosiła żadnego dowodu, który czyniłby powództwo zasadnym. Jej twierdzenia z pozwu wyrażały niezadowolenie z faktu, że w jej ocenie zbyt późno, z uwagi na wadliwy wpis w dziale II księgi wieczystej nieruchomości, zaczęła ona brać udział w trwającym postępowaniu egzekucyjnym.

W piśmie procesowym z dnia 30 listopada 2013 r. powódka podniosła zarzut wadliwego dokonania przez pozwaną czynności prawnej – umowy cesji wierzytelności z dnia 12 grudnia 2007 r., w wyniku której na pozwaną przeszła wierzytelność stwierdzona wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 r., sygn. akt (...). Powódka w tym kontekście wywodziła, że osoba zawierająca w imieniu pozwanej umowę przelewu wierzytelności nie posiadała prawidłowego umocowania do dokonania tej czynności. Skarżąca podniosła również zarzut – powtórzony następnie w apelacji – że nie może ponosić odpowiedzialności za zobowiązanie stwierdzone wyrokiem zaocznym, sygn. (...), gdyż powstało ono w związku z działalnością gospodarczą wykonywaną przez jej małżonka H. K. (1), a powódka nigdy nie korzystała z dochodów przez tę działalność męża generowanych. W końcu podniosła zarzut przedawniania roszczenia.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 125 § 1 k.c. roszczenie stwierdzone, m.in., prawomocnym orzeczeniem sądu, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu. Zatem wydłużenie terminu do 10 lat następuje niezależnie od długości terminu przewidzianego w przepisie szczególnym dla danego rodzaju roszczeń, rzecz jasna - z wyjątkiem roszczeń o świadczenia okresowe. Skutek ten dotyczy roszczeń ze wszystkich stosunków prawnych, zarówno gdy chodzi o ich przedmiotowy, jak i podmiotowy charakter, a zatem dotyczy także roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (por. Kodeks cywilny. Komentarz., komentarz do art. 125, Małgorzata Pyziak – Szafnicka, System Informacji Prawnej Lex Omega 2014). W stanie faktycznym tej sprawy powódka nie w pełni trafnie zakotwicza źródło swego zobowiązania wobec pozwanej w okoliczności prowadzenia działalności gospodarczej przez swego małżonka H. K. (1) – kiedy podstawa jej odpowiedzialności wynika z „własnego” stosunku zobowiązaniowego polegającego na poręczeniu wekslowym wobec poprzedniczki prawnej pozwanej. Znalazło to odzwierciedlenie w treści wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chojnicach, sygn. (...), gdzie powódka występuje jako dłużniczka solidarna wraz z H. K. (1). Nawet bez wdawania się w dyskurs co do charakteru roszczenia stwierdzonego przedmiotowym tytułem wykonawczym podkreślić trzeba, iż nie mogło być mowy o przedawnieniu tego roszczenia na skutek upływu dziesięcioletniego terminu, kiedy oczywistym jest, iż pozwana skutecznie przerwała bieg przedawnienia, na skutek podjęcia czynności przed sądem bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia, tj. związanej z uzyskaniem klauzuli wykonalności na swoją rzecz po przejściu na nią uprawnień w drodze umowy cesji, zakończonej wydaniem w dniu 07 maja 2009 r. postanowienia w sprawie sygn. (...). Trudno zaakceptować zarzut powódki podnoszony w apelacji, iż zobowiązanie stwierdzone wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Chojnicach, sygn. (...) „powstało bez jej wiedzy i odpowiedzialności”, mając na uwadze złożone przez nią oświadczenie woli w przedmiocie poręczenia wekslowego, sygnowane własnoręcznym podpisem, z jego notarialnym potwierdzeniem (k. 7 v. akt sygn. (...)).

Mimo powyższego wywodu zawartego akapicie poprzedzającym Sąd Okręgowy w Elblągu aprobuje ustalenia i ocenę Sądu pierwszej instancji, iż zarzuty powódki wymienione w zdaniach poprzedzających zakwalifikować należało jako sprekludowane. Nie istniała żadna obiektywna przeszkoda, by przytoczone zarzuty, uzasadniające dochodzone przez nią roszczenie, zostały zgłoszone już w pozwie. Nie pojawiły się one bowiem dopiero w toku niniejszego procesu, a znane były apelantce już w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego wszczętego przez pozwaną na podstawie tytułu wykonawczego – wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Chojnicach z dnia 11 lipca 2001 r.

W tym stanie rzeczy apelacja powódki jaki bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie, co skutkowało jej oddaleniem na podstawie art. 385 k.p.c.