Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 30-04-2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IX Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Skibińska

Protokolant:Agnieszka Baca – Domin

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2013 r. we W.

na rozprawie

sprawy z powództwa T. L.

przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie (...)

- o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Skarbu Państwa – Wojewody (...) na rzecz powoda T. L. kwotę 50.000 zł ( pięćdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami od dnia 20 września 2011 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.490,90 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  nakazuje stronie pozwanej aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu ) kwotę 130,63 zł tytułem brakującej zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Sygn. akt IX C 15 / 12

UZASADNIENIE

Powód T. L. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej Skarbu Państwa – Wojewody (...) kwoty 50.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu (20 września 2011 r.) do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania w tym zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu podał, że Sąd Okręgowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 27 kwietnia 1999 r., I C 1135/97, zasądził od Skarbu Państwa- Wojewody (...) na rzecz powoda kwotę 7.500 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia 28 kwietnia 1999 r. do dnia zapłaty oraz ustalił odpowiedzialność strony pozwanej za dalsze skutki wirusowego zapalenia wątroby typu C, jakie mogą wystąpić u powoda w przyszłości. Od dnia wydania w/w wyroku stan zdrowia powoda uległ znacznemu pogorszeniu. U powoda zdiagnozowano stan na pograniczu całkowitej marskości wątroby. Ze względu na zdiagnozowaną u niego depresję nie może być jednak leczony interferonem. Okres od dnia 27 kwietnia 1999r. upłynął powodowi na badaniach kontrolnych i pobytach w szpitalach. Powód musi przestrzegać ścisłej diety. Stan zdrowia uniemożliwia mu aktywne życie. Nie opuszcza mieszkania. Odczuwa bóle stawów, zdarzają się wymioty. W związku z chorobą cierpi na ostrą depresję.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu zarzuciła, że powód nie sprecyzował przedmiotu żądania zapłaty kwoty pieniężnej w wysokości 50.000 zł, a nadto, iż argumentacja pozwu jest bardzo ogólnikowa.

Dalej podniosła, że zadośćuczynienie za doznaną przez powoda krzywdę, mające ze swej istoty charakter jednorazowy, jako prawomocnie zasądzone, posiada powagę rzeczy osądzonej, a przesłanki do ponownego zasądzenia zadośćuczynienia na rzecz powoda nie wystąpiły. Wskazane przez powoda okoliczności faktyczne nie stanowią nowej krzywdy, czy też nowych następstw zarażenia wirusem HCV. Za takie nie można uznać zwłaszcza fakt badań kontrolnych, przestrzegania ścisłej diety, czy wskazanych przez powoda dolegliwości. Strona pozwana zarzuciła także, że powód nie wykazał, by pogorszenie jego stanu zdrowia pozostawało w związku przyczynowym z zarażeniem wirusem HCV.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

W 1971 r. powód T. L. przebył zabieg usunięcia pęcherzyka żółciowego z powodu kamicy; w 1977 r. operację częściowej resekcji żołądka z powodu wrzodu, w 1988 r., podczas pobytu w Górniczym (...) Zespole (...), był operowany z powodu krwawienia z przewodu pokarmowego – wykonano gastronomię, podkłuto naczynie żylne na tylnej ścianie żołądka, przetoczono krew; zabieg operacyjny był powikłany ropieniem rany; w 1989 r. (podczas pobytu w okresie od 7 do 27 kwietnia 1989 r.) miał operowaną przepuklinę w bliźnie pooperacyjnej.

Podczas jednego z tych zabiegów doszło do zakażenia wirusem typu C zapalenia wątroby, które ujawniło się u powoda w marcu 1995 r. W wykonanej wówczas biopsji wątroby stwierdzono przewlekłe zapalenie wątroby, proces czynny, o miernej dynamice.

Dowód :

⚫

bezsporne

Powód był wówczas na emeryturze. Na skutek otrzymania wiadomości o chorobie powód cierpiał na bezsenność, brak apetytu, miał myśli samobójcze. Od 11 października 1995 r. leczony jest w poradni zdrowia psychicznego, gdzie rozpoznano chwiejność afektywną. Powód pozostaje w przewlekłej farmakoterapii.

Dowód :

⚫

zaświadczenie z dnia 15 grudnia 2011 r., k. 73;

⚫

zeznania świadka A. L., k. 89-91

⚫

przesłuchanie powoda, k. 91-93 .

W dniu 3 czerwca 1997 r. powód wniósł do Sądu Wojewódzkiego, Wydział I Cywilny w W. pozew, w którym żądał m.in. zasądzenia na jego rzecz od skarbu Państwa – Szpitala Wojewódzkiego w W. kwoty 30.000 zł, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 kwietnia 1995 r. do dnia zapłaty oraz ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za dalsze skutki występującego u powoda przewlekłego zapalenia wątroby typu C.

Dowód :

⚫

pozew – w aktach I C 1135/97, k. 1-2.

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 1999 r., I C 1135/97 Sąd Okręgowy w Świdnicy, Wydział I Cywilny zasądził na rzecz powoda T. L. od strony pozwanej Skarbu Państwa – Wojewody (...) kwotę 7.500 zł z należnymi odsetkami ustawowymi od dnia 28 kwietnia 1999 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w kwocie 800 zł, a nadto ustalił odpowiedzialność strony pozwanej za dalsze skutki wirusowego zapalenia wątroby typu C jakie mogą wystąpić u powoda w przyszłości. Dalej idące powództwo oddalił.

Dowód :

⚫

wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 27 kwietnia 1999 r., k. 6 – w aktach sprawy I C 1135/97.

Na dzień 27 kwietnia 1999 r. długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda, spowodowany wirusowym zapaleniem wątroby typu C wynosił 10 %.

Dowód :

⚫

opinia biegłego sadowego – w aktach sprawy I C 1135/97, k. 48-49;

⚫

opinia biegłego sądowego wraz z opinią uzupełniającą, k. 98-101, 129-130.

Od 12 maja 1999 r. do 14 maja 1999 r. powód przebywał w Wojewódzkim Szpitalu (...) we W. celem diagnostyki z powodu nawrotu dolegliwości dyspeptycznych , związanych z nieżytem żółciowym żołądka i ponowną infekcją helicobacter pylori.

Od 25 sierpnia 2000 r. do 28 sierpnia 2000 r. – w w/w szpitalu, gdzie przyjęto z powodu zaostrzenia dolegliwości dyspeptycznych, spowodowanych zapaleniem błony śluzowej żołądka.

W okresie od 17 czerwca 2002 r. do dnia 20 czerwca 2002 r. powód przebywał w Szpitalu (...) na Klinicznym Oddziale Chorób Zakaźnych, Wątroby i Nabytych Niedoborów Odporności we W., gdzie został przyjęty celem oceny progresji patologii wątroby. Na podstawie wyników badań stwierdzono u niego nadal czynny proces zapalny w wątrobie oraz zmiany związane z rozpoczynającym się nadciśnieniem wrotnym. Z uwagi na to, że powód wymagał stałego leczenia antydepresyjnego, nie zdecydowano o zastosowaniu leczenia przeciwwirusowego interferonem i rybawiryną.

Podczas pobytu na Klinicznym Oddziale Chorób Zakaźnych we W. od 27 kwietnia 2005 r. do 28 kwietnia 2005 r. stwierdzono po badaniach nadal czynny proces zapalny w wątrobie. Ze względu na towarzyszący zespół depresyjny, wymagający stałego leczenia chorego nadal nie zdecydowano o zastosowaniu leczenia przeciwwirusowego interferonem i rybawiryną. Za wskazane uznano leczenie objawowe, okresową kontrolę, coroczną endoskopię przełyku, leki.

W okresie od 29 czerwca 2011 r. do 1 lipca 2011 r. powód przebywał w (...) na Oddziale Chorób Zakaźnych w W., gdzie stwierdzono u niego progresję w stronę całkowitej marskości wątroby. Diagnozę tę potwierdziło badanie z dnia 12 lipca 2011 r.

16 stycznia 2012 r. powód przebywał w (...) im. dra A. S. w W. na oddziale ratunkowym, a od 16 stycznia 2012 r. do 20 stycznia 2012 r. na Oddziale Neurologicznym, gdzie przyjęto go z powodu nasilenia przewlekłych zawrotów głowy. Stwierdzono przewlekłe i przebyte zmiany niedokrwienne w jądrach podkorowych oraz leukoarajozę.

W lipcu 2012 r. stwierdzono obecność niewielkich żylaków przełyku. W wykonanych wówczas badaniach biochemicznych wykazano miernie podwyższone aktywności enzymów wątrobowych. W badaniach z sierpnia 2012 r. obserwuje się wyższe aktywności aminotransferaz i nieznacznie obniżony poziom płytek krwi - 130 tys.

Dowód :

⚫

karta informacyjna z dnia 14 maja 1999 r. – w historii choroby, k. 62;

⚫

karta informacyjna z dnia 9 września 2000 r. – w historii choroby, k. 62;

⚫

karta informacyjna z dnia 20 czerwca 2002 r. – w historii choroby, k. 62;

⚫

karta informacyjna z dnia 16 lipca 2002 r., k. 7;

⚫

karta informacyjna z dnia 28 kwietnia 2005 r. , k. 10;

⚫

karta informacyjna z dnia 1 lipca 2011 r., k. 8;

⚫

wynik badania z dnia 12 lipca 2011 r., k. 9;

⚫

historia choroby, k. 59;

⚫

opinia biegłego sądowego wraz z opinią uzupełniająca, k. 98-101, 129-130.

Powód odbył wizyty kontrolne w Wojewódzkim Szpitalu (...) we W. w dniach:

- 10 czerwca 2002, 8 października 2002, 20 kwietnia 2004, 7 października 2004, 14 kwietnia 2005, 20 września 2005, 7 marca 2006, 11 lipca 2006, 21 lutego 2007, 25 września 2007, 14 kwietnia 2009 r.

W dniach 18 maja 2000, 3 luty 2003, 16 czerwca 2004, 18 marca 2005 r., 26 sierpnia 2005, 6 lutego 2008, 16 stycznia 2009, 8 stycznia 2008 r., 7 grudnia 2009 r. poddawany był badaniom radiologicznym.

Dowód :

⚫

ambulatoryjna historia choroby Poradni Wirusowych Zapaleń Wątroby – Wojewódzkiego Szpitala (...) we W., k. 62;

⚫

karty konsultacyjne, k. 11-17;

⚫

opisy badań, k. 11, 12, 13, 15, 17, 18, 25.

Powód ma 74 lata. Jest osobą schorowaną. U powoda rozpoznano: przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C przechodzące w marskość, stan po przebytym wirusowym zapaleniu wątroby typu B, miażdżycę tętnic, krzemicę płuc, zmiany zwyrodnieniowe prawego stawu kolanowego, kręgosłupa i stawów biodrowych, przerost gruczołu krokowego (po operacji w 1999 i 2011 r.), cukrzycę typu 2 insulinoniezależną (rozpoznana od 2012 r.), stan po operacji wrzodu żołądka w 1977 r., stan po krwawieniu z przewodu pokarmowego i częściowej resekcji żołądka w 1988 r., stan po operacji przepukliny w bliźnie pooperacyjnej w 1989 r., zespół depresyjny (leczony od października 1995 r.). Od 1989 r. miał przyznaną II grupę inwalidzką z powodu ogólnego stanu zdrowia (głównie miażdżycy uogólnionej tętnic) oraz III grupę z powodu choroby zawodowej – krzemicy płuc i zmian zwyrodnieniowych kolana prawego. Powód cierpi na bóle kręgosłupa, bóle okolicy żołądka i prawego podżebrza, kaszel, brak apetytu, niechęć do jedzenia mięsa, uczucie zimna, częste infekcje górnych dróg oddechowych. Na stałe przyjmuje leki: Vit. Bc, Essentiale, Hepatil, Farayin, Traxsene, Sedan, Omine, Penester, Cavinton, Magnez, Controloc, Spironol 25 mg, Vicebral, doustny lek p/cukrzycowy.

W przypadku przewlekłego wirusowego zapalenie wątroby typu C, proces chorobowy jest obecnie aktywny, postępujący. Na przestrzeni ostatnich 18 lat doszło u powoda do istotnej jego progresji i pomimo bardzo powolnego postępu choroby doprowadza ona do marskości wątroby. Obecne są cechy zaawansowanej choroby wątroby w postaci powiększenia lewego płata, niejednorodności miąższu i zwłóknienia okołonaczyniowego. Występuje charakterystyczny dla nadciśnienia wrotnego objaw w postaci obecności żylaków przełyku. Obserwuje się narastanie poziomu enzymów wątrobowych i płytek krwi. Stopień uszczerbku na zdrowiu wywołany zakażeniem wirusem typu C zapalenia wątroby wynosi 30%.

Choroby układu pokarmowego (choroba wrzodowa żołądka wymagająca jego resekcji), kamica pęcherzyka żółciowego będąca powodem jego usunięcia przerost gruczołu krokowego, zmiany zwyrodnieniowe układu ruchu, miażdżyca tętnic, krzemica płuc, zmiany niedokrwienne w jądrach podkorowych mózgu nie mają związku z wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

Przyjmowane przez powoda leki: Hepatil, Essentiale, Spironol, witaminy i substancje mineralne (Vit. Bc, Magnez) mają pozytywny wpływ na komórki wątrobowe, lek poprawiający krążenie mózgowe (Vicebral) oraz lek p/cukrzycowy są dla funkcjonowania wątroby obojętne, leki psychotropowe (Farayin, Trexsane, Sedan) mogą w niewielkim stopniu wpływać negatywnie na jej funkcje.

Dowód :

⚫

opinia biegłego sądowego wraz z opinią uzupełniająca, k. 98-101, 129-130;

⚫

skierowani do poradni specjalistycznej z dnia 25 czerwca 2012 r., badanie, k. 71-72;

⚫

zeznania świadka A. L., k. 89-91;

⚫

przesłuchanie powoda, k. 91-93.

Powód kontynuuje leczenie. Ponadto leczy się u urologa, neurologa, diabetologa, ortopedy, psychiatry. Bierze leki antydepresyjne. Stosuje specjalną dietę. Od 1,5 roku powód zaczął czuć się gorzej. Pomimo stosowanego leczenia zachowawczego oraz diety cierpi na dolegliwości układu pokarmowego, w tym dolegliwości bólowe podbrzusza, okolicy wątroby. Od października 2012 r. dolegliwości te się nasiliły, występują kilka razy w ciągu dnia, szczególnie po południu. Powód odczuwa kłucie pod żebrami z prawej strony. Stracił apetyt. Jest senny i zmęczony.

Przed zachorowaniem powód był aktywny. Angażował się w życie domowe, pomagał żonie. Zajmował się wnukami, chodził z nimi na spacery. Wiadomość o chorobie wywołała u niego lęk o bliskich. Wycofał się z rodzinnego życia, ogranicza bliskość z wnukami. Powód musi stale pamiętać o tym, że jest zakażony, informować o tym otoczenie.

Wraz z żoną utrzymuje się z emerytury. Jego dochód wynosi ok. 4200-4300 zł miesięcznie.

Dowód :

⚫

zeznania świadka A. L., k. 89-91

⚫

przesłuchanie powoda, k. 91-93 .

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód T. L. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej Skarbu Państwa – Wojewody (...) 50.000 zł wraz z odsetkami tytułem dalszej kwoty zadośćuczynienia za doznana krzywdę w postaci nowych skutków zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu C, jakie pojawiły się po uprawomocnieniu się wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 27 kwietnia 1999 r., I C 1135/97.

W sprawie niniejszej poza sporem pozostawała kwestia odpowiedzialności strony pozwanej Skarbu Państwa za zakażenie powoda wirusowym zapaleniem typu C.

Dodatkowo należy zauważyć, że w w/w wyroku z dnia 27 kwietnia 1999 r., I C 1135/97, w którym Sąd Okręgowy zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 7.500 zł wraz z odsetkami oraz ustalił odpowiedzialność strony pozwanej za dalsze skutki wirusowego zapalenia wątroby typu C, jakie mogą wystąpić u powoda w przyszłości. Zgodnie z art. 365 § 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy. Kwestia w/w odpowiedzialności strony pozwanej ma w niniejszym przypadku charakter kwestii prejudycjalnej i jako przesadzona prawomocnym wyrokiem, nie może być już badana (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2002 r., sygn. akt V CKN 1110/2000; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2001 r., sygn. akt IV CKN 388/2000).

Tym samym należało przyjąć, że strona pozwana ponosi wobec powoda odpowiedzialność na podstawie art. 417 § 1 k.c. za zakażenie go wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

Spór koncentrował się zatem na kwestii, czy po dniu 27 kwietnia 1999 r. wystąpiła u powoda nowa krzywda.

Podstawą materialnoprawną roszczenia o zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę stanowi art. 445 § 1 k.c., który stanowi, że poszkodowanemu, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, można przyznać stosowną kwotę tytułem zadośćuczynienia. Podstawę ustalenie przez sąd odpowiedzialności za szkody mogące powstać w przyszłości z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia stanowi art. 189 k.p.c. (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 1970 r., III PZP 34/69, OSNCP 1970/12/217; wyrok SN z dnia 29 października 1999 r., II UKN 176/99; wyrok z dnia 22 czerwca 1978 r., sygn. akt IV CR 203/78; wyrok S.A. w Warszawie z dnia 21 czerwca 2000 r., I ACa 208/00).

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia wyłącza – mimo pogorszenia się stanu zdrowia poszkodowanego – przyznanie mu dalszego zadośćuczynienia poza zasądzonym w związku z podstawa poprzedniego sporu; nie wyłącza jednak przyznania podszkodowanemu odpowiedniej sumy w razie ujawnienia się nowej krzywdy, której nie można było przewidzieć w ramach podstawy poprzedniego sporu. W takiej sytuacji dopuszczalne jest bowiem dochodzenie przez poszkodowanego naprawienia nowej krzywdy, gdyż nie była ona objęta powaga rzeczy osądzonej poprzedniego wyroku (por. mająca moc zasady prawnej uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r. - III PZP 37/67).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej należy wskazać, że do tut. Sądu należało natomiast ustalenie, czy zaistniały przesłanki do ponownego zasądzenia zadośćuczynienia, tj. czy ujawniła się nowa krzywda, pozostająca w związku przyczynowo-skutkowym z zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

Strona pozwana wystąpienie w/w przesłanek kwestionowała.

Rozstrzygając powyższe Sąd oparł się przede wszystkim na dowodzie z pisemnej opinii oraz opinii uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu chorób zakaźnych, przedłożonej przez powoda dokumentacji oraz posiłkowo – zeznaniach świadka oraz powoda.

W opinii z dnia 20 stycznia 2013 r. biegła stwierdziła, że występujące u powoda przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C stale postępuje i doprowadza do marskości wątroby, którą stwierdzono w lipcu 2011 r. Wskazała jednoznacznie, że marskość wątroby jest skutkiem zakażenia wirusem typu C. Stopień uszczerbku na zdrowiu określiła na 30 % - wobec poprzednio zaistniałego 10 % ( k. 100-101). W ustnej opinii uzupełniającej, o którą wnosiła strona pozwana w piśmie z dnia 14 marca 2013 r., biegła podała, że obserwowane u powoda już w sierpniu 2012 r. narastanie poziomu enzymów wątrobowych oraz spadek poziomu płytek krwi są niepokojące i mogę rokować źle, co do dalszego postępowania choroby marskości wątroby ( k. 130).

Do tej opinii strona pozwana zarzutów nie wniosła.

Mając na uwadze tezy w/w opinii biegłego Sąd doszedł do przekonania, że w sprawie niniejszej wystąpiła nowa, odrębna krzywda, nie objęta powagą rzeczy osądzonej. Z przedstawionej przez powoda dokumentacji medycznej wynika, że od 1999 r. pozostawał on pod stałą kontrolą lekarską. Podczas pobytu (...) na Oddziale Chorób Zakaźnych w W. w okresie od 29 czerwca 2011 r. do 1 lipca 2011 r. zdiagnozowano u niego marskość wątroby. Kolejne kontrole zmianę tę potwierdzały. Oczywistym jest więc zatem, że choroba ta nie występowała w chwili orzekania w dniu 27 kwietnia 1999 r. Dalej należy wskazać, że owej choroby nie można było z całą pewnością przewiedzieć w ramach poprzedniego sporu. Wirusowe zapalenie wątroby bowiem u każdego chorego przebiega inaczej i może, ale nie musi doprowadzić do marskości wątroby, którą określić wypada nie jako pogorszenie stanu zdrowia, ale odrębną od wirusowego zapalenia wątroby typu C jednostkę chorobową. Marskość wątroby, jaka wystąpiła u powoda uznać należy zatem za nową krzywdę.

Jednocześnie z opinii biegłego wynika z całą pewnością, że owa nowa krzywda jest skutkiem zakażenia wirusem typu C. Biegła nie stwierdziła bowiem u powoda innych czynników, stanowiących przyczynę w/w choroby. Marskość wątroby pozostawała zatem w związku przyczynowym z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, za które odpowiedzialność ponosi bezspornie pozwana.

Zdaniem Sądu zasądzona na rzecz powoda wyrokiem z 27 kwietnia 1999 r. kwota zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę nie rekompensowała doznanych cierpień fizycznych i psychicznych powoda związanych ze skutkami zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu C w postaci marskości wątroby, świadczy o tym m.in. treść uzasadnienia poprzedniego orzeczenia, w którym zasądzając kwotę 7.500,00zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę ( i oddalając dalej idące żądanie ) Sąd Okręgowy miał na uwadze : „wysokość procentowego długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, wynikającą z przewlekłego procesu zapalnego wątroby, kilkakrotne pobyty powoda w szpitalu na leczeniu w związku z występującym u niego wirusowym zapaleniem wątroby typu C i dwukrotne wykonywanie u niego zabiegu biopsji wątroby, konieczność zachowania diety i stosowanie ograniczeń w życiu codziennym”. Z treści przytoczonego fragmentu uzasadnienia wyroku z dnia 27.04.1999r. jednoznacznie wynika, iż Sąd Okręgowy zasądzając zadośćuczynienie w wysokości 7.500,00zł nie brał pod uwagę następstw zakażenia powoda wirusem HCV typu C w postaci marskości wątroby powoda. O powyższym świadczy również, zdaniem Sądu, zamieszczenie w sentencji wyroku z dnia 27.04.1999r. punktu II ustalającego odpowiedzialność strony pozwanej za dalsze skutki wirusowego zapalenia wątroby typu C jakie mogą wystąpić u powoda w przyszłości i uzasadnienie orzeczenia tej treści okolicznością, że choroba powoda ma charakter przewlekły.

Należy zauważyć, że przyznanie zadośćuczynienia 445 § 1 k.c. jest fakultatywne – zależy od uznania i oceny Sądu (zob. G. Bieniek [w:] Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga trzecia – Zobowiązania. Tom 1, Warszawa 1999, s. 406-407). Przez krzywdę należy rozumieć cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przezywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. wyłączenia z normalnego życia, itp. – por. wyrok SN z dnia 11 lipca 2000 r., II CKN 1119/98). Zadośćuczynienie pieniężne obejmuje zarówno cierpienia już doznane, jak i te które zapewne wystąpią w przyszłości (por. wyrok SN z dnia 3 lutego 2000 r., I CKN 969/98). Rozmiary krzywdy wywołanej uszkodzeniem ciała lub rozstroju zdrowia mogą podlegać wahaniom – krzywda może się „rozrastać”. Ustalając całościowo wielkość krzywdy należy przewidzieć jej skutki, których granice zakreśla przewidywanie przeciętne na podstawie logicznego rozumowania (por.. uzasadnienie uchwały SN z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67, OSNC 1968/7/113; wyrok SN z dnia 10 lutego 1998 r., II CKN 608/907).

Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. ma charakter niedookreślony. W judykaturze i doktrynie wskazuje się przykładowe kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia: wiek poszkodowanego, nasilenie cierpień i czas ich trwania, długotrwałość choroby i leczenia (pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, rozmiar i trwałe następstwa zdarzenia, konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym, zmiana jego sytuacji życiowej (por. wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 r., II UKN 681/98). Ze względu na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (por. wyrok SN z dnia 9 listopada 2007 r., V CSK 245/07 oraz z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03.

Rozważając kwestię zadośćuczynienia Sąd oparł się przede wszystkim na opinii oraz opinii uzupełniającej biegłego sądowego, dokumentacji medycznej oraz zeznań świadka, a także samego powoda.

Na podstawie opinii biegłego, Sąd ustalił że skutkiem zakażenia wirusem typu C w okresie po 27 kwietnia 1999 r. był długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda w wysokości 20 %. Nie mogło to pozostać bez wpływu na wielkość zadośćuczynienia. W praktyce sądowej krzywda wiązana jest często ze stopniem tego uszczerbku. Z pewnością jest to jedna z okoliczności, które powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu wielkości zadośćuczynienia (zob. wyrok SA w Katowicach z dnia 18 lutego 1998 r., I ACa 715/97, OSA 1999/2/7). Doświadczenie życiowe podpowiada, że im większy jest stopień uszczerbku na zdrowiu (rozstrój zdrowia) tym większe cierpienia poszkodowanego.

Postępujące procesu chorobowe powodują u powoda dolegliwości ze strony układu pokarmowego, także bólowe. Nie bez znaczenia pozostają rokowania, co do przyszłego stanu zdrowia powoda. Wykazano, że choroba marskości, choć powoli, postępuje.

Choroba wpływa na komfort życia powoda. W związku z zakażeniem wirusowym zapaleniem wątroby typu C powód był po 1999 r. wielokrotnie hospitalizowany. Zmuszony jest także do wizyt i badań kontrolnych.

Podkreślić należy, że przy ustaleniu zadośćuczynienia winno się także uwzględnić ewentualne następstwa wypadku dla zdrowia psychicznego powoda. Tylko tak ustalone zadośćuczynienie obejmuje wszelkie krzywdy – w tym także te, które ujawniłyby się dopiero później w związku z doznanym urazem psychicznym.

Zgodnie z utrwaloną praktyką orzeczniczą wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności, w tym rozmiaru doznanych cierpień, ich intensywności, trwałości czy nieodwracalnego charakteru. Przy ustalaniu rozmiaru cierpień i ujemnych doznań psychicznych powinny być przede wszystkim uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, jednakże w relacji do indywidualnych okoliczności danego przypadku. Nie jest prawidłowe stosowanie automatyzmu w ustalaniu wielkości zadośćuczynienia w zależności od stopnia utraty zdrowia. Zarazem zaznaczyć należy, że procentowo określony uszczerbek służy jedynie jako pomocniczy środek ustalania odpowiedniego zadośćuczynienia. Należne zaś poszkodowanemu zadośćuczynienie nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentowo uszczerbku na zdrowiu. Pamiętać należy, że zadośćuczynienie nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie cierpień (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2000 r., I CKN 969/98, LEX nr 50824). Sąd przyjął, że świadomość stałego postępowania procesów chorobowych, a dodatkowo wystąpienie nowej jednostki chorobowej w postaci marskości wątroby, stanowiła dla powoda dyskomfort psychiczny.

Reasumując powyższe rozważania, mając na względzie rozmiar uszczerbku na zdrowiu powoda oraz jego cierpienia fizyczne i psychiczne, Sąd doszedł do przekonania, że żądana w pozwie kwota 50.000 zł będzie odpowiednia w rozumieniu art. 445 § 1 k.c.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art.481§1 i 2 k.c. , przy czym należy zauważyć, że zobowiązanie do zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego, przewidzianego w art. 45 k.c. ma charakter bezterminowy, wobec czego jego zwrot w myśl art. 455 k.c. powinien nastąpić po wezwaniu dłużnika. Za chwilę takiego wezwania należy uznać datę wniesienia przez powoda pozwu. Odsetki Sąd zasądził zatem od dnia 20 września 2011 r.

Orzeczenie o kosztach znajduje uzasadnienie w treści art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Wobec powyższego Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.490,90 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą składają się: kwota 2.500 zł tytułem opłaty sądowej, 500 zł – tytułem zaliczki na opinię biegłego, 73,90 zł tytułem zwrotu wydatków, związanych z przedłożeniem przez Szpital (...) we W. dokumentacji medycznej, 2.417 zł – tytułem kosztów zastępstwa procesowego i pełnomocnictwa.

Ponadto Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia kwotę 130,63 zł tytułem nieziszczonych kosztów sądowych, tytułem wynagrodzenia biegłego.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.