Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. W. (1)

przeciwko (...) w S. i (...) w W.

o ustalenie

na skutek apelacji pozwanego (...)w S.

od wyroku Sądu Okręgowego w Łomży

z dnia 11 czerwca 2014 r. sygn. akt I C 682/12

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Powód Z. W. (1) w pozwie skierowanym przeciwko (...) S. oraz Polskiemu Związkowi Łowieckiemu wniósł o ustalenie, że pozostaje w stosunku członkostwa z pozwanym K., a na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. wniósł o uchylenie uchwały Walnego Zgromadzenia (...) z dnia 18 kwietnia 2010r. o wykluczeniu go z członkostwa w tym (...).

W uzasadnieniu żądania podnosił, że uchwała o jego wykluczeniu, jaka zapadła na

Walnym Zgromadzeniu Członków(...) dnia 18 kwietnia 2010 r. oraz utrzymująca ją w mocy

uchwała Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ł. dnia 3 marca 2011

roku są sprzeczne z prawem i przepisami statutowymi Polskiego Związku Łowieckiego. Wskazywał na bezprzedmiotowość zarzutów i brak oparcia w faktach. Podnosił także, że te same zarzuty były już przedmiotem rozstrzygania przez organy(...). Wskazał, że nie został prawidłowo zawiadomiony o terminie Zgromadzenia, nie doręczono mu uzasadnienia punktu porządku obrad dotyczącego jego wykluczenia, a na Walnym Zgromadzeniu znalazł się jako pełnomocnik syna.

Pozwany - (...) wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że zarówno strona proceduralna wykluczenia powoda z(...), jak również analiza merytoryczna przedstawionych mu zarzutów nie budzi zastrzeżeń. Zarzuty te, w ocenie tego pozwanego, mogły stanowić podstawę do wykluczenia powoda w myśl § 44 Statutu Polskiego Związku Łowieckiego.

Pozwane(...) S. w Ł. - nie uznało powództwa i wnosiło o jego oddalenie. Poparło zarzuty sformułowane wobec powoda w uchwale o jego wykluczeniu z dnia 18 kwietnia 2010 r. Pozwany podnosił, że zarzuty te zostały przedstawione wszystkim obecnym na Walnym Zgromadzeniu członkom (...) i zostały przez nich należycie ocenione. W ocenie pozwanego, Z. W. (1) po raz kolejny podważa fakty i dowody świadczące o popełnieniu przez niego czynów, które zostały już ocenione także w złożonym odwołaniu od uchwały Walnego Zgromadzenia, a także we wnioskach o uchylenie tej uchwały w ramach nadzoru instancyjnego.

Wyrokiem z dnia 11 czerwca 2014 roku Sąd Okręgowy w Łomży ustalił, że Z. W. (2) jest członkiem (...)w S., oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz zasądził od (...)w S. na rzecz powoda kwotę 200 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił, że Z. W. (1) jest członkiem Polskiego Związku Łowieckiego od 1980 r., natomiast członkiem (...) S. był od roku 1997 r. Na mocy uchwały Walnego Zgromadzenia K. z dnia 10 kwietnia 2005 r. wybranym został na członka Zarządu i pełnił w (...) funkcję skarbnika.

Z ustaleń Sądu I instancji wynika, że (...) w Ł. S. działa od 1997 r. na obwodzie numer (...), który swoim obszarem obejmuje gminę W., R. i Z.. Na terenie tym w latach 2004 - 2005 stwierdzono przypadki wścieklizny, w związku z czym został on objęty programem szczepień. W celu sprawdzenia skuteczności prowadzonego leczenia (...) za pośrednictwem Powiatowego Inspektoratu Weterynaryjnego w Ł. oraz Z. wystąpił do (...)o odstrzał lisów i dostarczenie tusz lisich do badania. W tym czasie K. nie miało podpisanej umowy z Powiatowym Inspektoratem Weterynarii i aby zmotywować myśliwych do realizacji tego zadania sporządzono dokument wewnętrzny, który wisiał w skrzynce rejestracji myśliwych w łowisku stwierdzający, że dla każdego członka (...) za zdaną tuszę lisią przysługiwać będzie kwota 25 zł. Pieniądze na wypłaty pochodziły z Powiatowego Inspektoratu w Z. i znajdowały się na koncie (...). Z. W. (1) zdał tusze lisie w grudniu 2004 r. i zapłatę za nie w kwocie 100 zł otrzymał w kwietniu 2005 r. Wypłaty dokonała księgowa (...) - H. D. na podstawie dokumentu "kasa wypłaci".

Sąd Okręgowy ustalił, iż zgodnie z przepisami Statutu (...) wstępujący do (...)członek zobowiązany jest do uiszczenia wpisowego, przy czym zdarzało się, że razem z wpisowym uiszczana była składka, chociaż formalnie osoba taka nie miała jeszcze akceptacji zarządu. Sytuacja taka miała miejsce w przypadku J. K. (1) i M. M. (1) - zięcia powoda, który ostatecznie nie został przyjęty w poczet członków (...). Nowo wstępujący członek (...) zobowiązany był także do wybudowania ambony lub paśnika, który nie stawał się przez to jego własnością, ale stanowił majątek (...). Osoba dokonująca jego budowy, co do zasady była za nie odpowiedzialna, co wiązało się między innymi z utrzymaniem urządzeń w odpowiednim stanie, konserwacji i naprawie. Zdarzało się jednak, że myśliwi przekazywali między sobą obowiązki związane z posiadaniem ambony. Możliwe były też były też sytuacje, że jeden myśliwy w danym czasie posiadał w swoim nadzorze więcej niż jedno takie urządzenie. Z. W. (1) razem z synem D. W. przekazali wcześniej wybudowaną przez nich ambonę S. III J. K. (2) w celu jej wyremontowania jako wkład tego członka (...)

Z dalszych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, iż w dniach od 15 stycznia 2007 r. do 12 lutego 2007 r., a także w dniu 19 i 30 marca 2007 r. powód własnym samochodem dokonywał przejazdów do Nadleśnictwa K. z siedzibą w M. w celu zatwierdzenia planów łowieckich (...), a także do Urzędu Gminy w Z., R., W., Agencji Rolnej w P., Starostwa w Z. oraz ponownie Nadleśnictwa w K. z siedzibą w M. w sprawach związanych z przedłużeniem umowy dzierżawy terenu łowieckiego nr (...) oraz kategoryzacji tego obwodu. Za zakupione paliwo powód przedstawił dwie faktury opiewające na kwoty 57,15 zł oraz 98,95 zł. Na podstawie przedłożonych faktur mimo, że rachunki te nie były zatwierdzone formalnie, a więc pieczęcią i podpisem Prezesa (...), księgowa K. - H. D. dokonała wypłaty z kasy powyższych kwot na rzecz Z. W. (1).

Sąd I instancji ustalił też, że w dniu 24 maja 2009 r. Walne Zgromadzenie pozwanego(...) podjęło uchwałę o wykluczeniu powoda z członkostwa w (...). Podstawę wykluczenia stanowił zarzut bezprawnego dysponowania amboną S. III oraz szkalowania dobrego imienia (...) poprzez wypisywanie różnych nieprawdziwych informacji. Uchwała ta mocą decyzji Zarządu Okręgowego (...) została uchylona.

Z ustaleń Sadu Okręgowego wynika, iż pismem z dnia 9 listopada 2009 r. sekretarz (...)- W. S. wystąpił do Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego (...) w W. z zawiadomieniem i prośbą o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego m.in. wobec powoda. Uzasadniając zarzuty skierowane wobec Z. W. (1) wskazał, że pobrał on bez wiedzy Zarządu Koła z kasy w 2006 r. kwotę 100 złotych za rzekomo zdane lisy do inspektoratu sanitarnego, pobrał bez wiedzy Zarządu koła z kasy koła w 2006 r. kwotę 100 złotych za rzekomo zdane lisy do inspektorat sanitarnego za syna D. W., który od 2005 roku przebywał prawdopodobnie w USA, w 2007 roku bez wiedzy i zgody Zarządu koła zakupił na rzecz (...)paliwo i pobrał z kasy koła kwoty: 57,15 złotych i 98,95 złotych, jako zużyte na potrzeby (...)( podczas gdy (...)nie ma samochodu i nigdy nie zakupowało paliwa), w 2007 roku wspólnie z M. L., bez wiedzy i zgody Zarządu (...), obdarowali amboną będącą majątkiem (...) J. K. (2), który był zobowiązany wykonać i przekazać na majątek (...) ambonę; w 2007 roku bez wiedzy, zgody lub jakiejkolwiek decyzji ze strony Zarządu wraz z M. L. przyjęli od M. M. (1) wpisowe, składkę do K. oraz składkę do (...) tak jak od członka macierzystego, pozorując jego przyjęcie do K. jako członka macierzystego, wpisując go na listę członków macierzystych; w 2008 roku składał fałszywe zeznania na temat przyjęcia na członka macierzystego K. P. K.; we wrześniu 2009 roku próbował wprowadzić w błąd Zarząd Koła, co do tego, że za jego syna D. W. wykonał prace gospodarcze Z. K.. Postanowieniem z dnia 4 maja 2010 r. Okręgowy Rzecznik Dyscyplinarny (...) w O. umorzył dochodzenie przeciwko Z. W. (1) wskazując, że zarzucane mu czyny nie stanowią przewinień łowieckich, a zarzut dotyczący pobrania pieniędzy za rzekomo zdane lisy uległ przedawnieniu. Okręgowy Rzecznik Dyscyplinarny wskazał, że trzy pozostałe zarzuty, jak i poprzednio przez niego opisane, były przedmiotem posiedzenia Zarządu Koła Łowieckiego (...) w dniu 30 marca 2009 r., który zastosował wobec Z. W. (1) karę porządkową w postaci zawieszenia w prawach członka K. na okres jednego roku. W dniu 24 maja 2009r. Walne Zgromadzenie K. nie uwzględniło odwołania Z. W. (1) od decyzji zawieszającej go w prawach członka K. na okres jednego roku. Od postanowienia Okręgowego Rzecznika Dyscyplinarnego do Okręgowego Sądu Łowieckiego w O. odwołał się Zarząd (...). Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2011 r. Sąd ten zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy wskazując w uzasadnieniu na sprzeczne z obowiązującymi normami działania ze strony członków Zarządu K. (...) zmierzające do eliminacji z grona myśliwych niektórych członków K..

Sąd Okręgowy poczynił ustalenia, iż pozwane (...) na dzień 18 kwietnia 2010 r. zwołało Walne Zgromadzenie Członków. W zaproponowanym porządku obrad ujęto w jego punkcie 23 " podjęcie uchwały na wniosek Zarządu (...) o wykluczeniu z (...)kol. Z. W. (1), na podstawie par. 44 ust. 1 i 2 statutu (...)".

Z ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że o umieszczeniu w porządku obrad sprawy dotyczącej wykluczenia z K. oraz jej uzasadnieniu powód nie został powiadomiony na piśmie, co najmniej na 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia za potwierdzeniem odbioru, który to wymóg wynika z § 44 ust. 3 Statutu (...). We wskazanym dniu odbyło się posiedzenie Walnego Zgromadzenia, podczas którego przyjęto zaproponowany przez Zarząd porządek obrad. Powód, który był wówczas zawieszony w prawach członka K. na podstawie uchwały podjętej w 2009 r., był obecny na obradach Walnego Zgromadzenia jako pełnomocnik syna D. W.. Przed przystąpieniem do głosowania w jego własnej sprawie, sekretarz K. - W. S. odczytał wniosek zawierający projekt uchwały. Przystąpiono do dyskusji, w czasie której Z. W. (1) oświadczył, że nie pobrał bezprawnie żadnych pieniędzy z kasy koła, a także przedstawił treść pisma Rzecznika dyscyplinarnego z B.. Po zakończonej dyskusji przystąpiono do tajnego głosowania nad wykluczeniem Z. W. (1) z K., podczas którego oddano 21 głosów, w tym 19 głosów za i 2 głosy przeciw. Z. W. (1) odwołał się od uchwały Walnego Zgromadzenia K. do Zarządu Okręgowego (...) w Ł., który w dniu 3 marca 2011 r. podjął uchwałę o nieuwzględnieniu jego odwołania, a tym samym utrzymaniu w mocy zaskarżonej uchwały. Z. W. (1) razem z D. W., J. K. (2), M. K.. M. L. oraz Z. K. w dniu 2 maja 2011 r. wystąpili do Zarządu Głównego (...) w W. o uchylenie w ramach nadzoru uchwały Zarządu Okręgowego (...) z dnia 19 stycznia 2011 r. oraz dnia 3 marca 2011 r. dotyczącego oddalenia odwołań od uchwały Walnego Zgromadzenia K. (...) z dnia 18 kwietnia 2010 r. dotyczącej wykluczenia z K. oraz w stosunku do D. W. o skreśleniu z K., a Z. K. o zawieszeniu w prawach członka K.. Pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. Przewodniczący Zarządu Głównego (...) poinformował zainteresowanych, że nie znalazł podstawy do podejmowania działań nadzorczych i odmówił uchylenia uchwały Zarządu Okręgowego (...) w Ł.. Powód jest nadal członkiem Polskiego Związku Łowieckiego.

W pierwszej kolejności Sąd Okręgowy powołując się na treść art. 33 ust. 6 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r., Nr 127, poz. 1066 ze zm), zgodnie z którym w sprawach nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz utraty członkostwa w kole łowieckim zainteresowany może - po wyczerpaniu postępowania wewnątrzorganizacyjnego - dochodzić swoich praw na drodze sądowej wskazał, iż nie budzi wątpliwości, że w niniejszej sprawie droga sądowa jest dopuszczalna, bowiem powód wyczerpał wszelkie możliwe instancje w strukturze (...), dlatego jego roszczenie poddaje się kontroli merytorycznej.

Powołując się na powyższe ustalenia faktyczne Sąd Okręgowy odnosząc się do meritum sprawy wskazał, że wykluczenie powoda z członka (...) nastąpiło z rażącym naruszeniem wymogów przewidzianych w dyspozycji § 44 ustęp 3 Statutu (...) obowiązującego także w pozwanym K..

Sąd I instancji wskazał, że przepis ten jednoznacznie określa procedurę bezwzględnie obowiązującą w sprawach wykluczenia członka z koła. Z jego treści wynika bezwzględny wymóg zawiadomienia na piśmie nie tylko zainteresowanego, ale też pozostałych członków koła o umieszczeniu w porządku obrad sprawy dotyczącej wykluczenia członka oraz jego uzasadnieniu, dokonanie tego zawiadomienia co najmniej na 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia, przy czym zainteresowanego za potwierdzeniem odbioru.

Zdaniem Sądu Okręgowego wymogu tego pozwane K. nie dopełniło. W ocenie Sądu I instancji wymogu tego nie spełnia sformułowanie zawarte w punkcie 23 porządku Walnego Zgromadzenia, ponieważ nie stanowi zawiadomienia o jakim mowa we wskazanym przepisie oraz nie zawiera uzasadnienia, za które nie można uznać jedynie wskazanie przepisu. Ponadto powód nie został zawiadomiony na piśmie o umieszczeniu w porządku obrad sprawy dotyczącej jego wykluczenia z koła w wymagany we wskazanym przepisie sposób, tj. za potwierdzeniem odbioru.

W ocenie Sądu Okręgowego okoliczność, że Z. W. (1) znalazł się na tym Zgromadzeniu, zaś jeden z członków zarządu przedstawił ustnie zarzuty wobec niego, a następnie on sam, jako zainteresowany, zabrał głos we własnej sprawie, nie niweczy po stronie pozwanej wskazanych uchybień i nie pozwala skutecznie uznać, że wymogi przewidziane w dyspozycji § 44 ustęp 3 Statutu (...) zostały spełnione.

Sąd I instancji, podkreślił, że przestrzeganie i zachowanie wskazanych w/w przepisach procedur obowiązujących w sprawach dotyczących wykluczenia członka obciążało pozwane K., które nie udowodniło spełnienia tych wymogów i nie przedstawiło dowodów z dokumentów, które wskazywałyby na spełnienie przesłanek przewidzianych w dyspozycji ustępu 3 § 44 Statutu.

Sąd Okręgowy odnosząc się i oceniając także wagę stawianych powodowi zarzutów wymienionych w uchwale (...) z dnia 25 lutego 2010 r., doszedł do wniosku, że nie stanowiły one rzeczywistej podstawy do wykluczenia powoda z tego Zrzeszenia. Uznał, iż wbrew treści zarzutu pierwszego i drugiego z w/w uchwały nie sposób było przyjąć, że powód bez wiedzy i zgody oraz w tajemnicy przed Zarządem Koła dokonał ze środków Zrzeszenia zakupu paliwa za kwotę 57,15 zł i 98,95 zł, a także dokonał wypłaty kwot po 100 zł dla siebie i syna oraz 50 zł i 150 zł dla M. L..

Sąd I instacji podkreślił, iż każdorazowo wypłat powyższych kwot dokonywała księgowa K. - H. D., o czym zeznała na rozprawie w dniu 20 lutego 2013 r.. Ponadto wydatki te ujmowane były w sprawozdaniach finansowych za każdy rok. Nie wzbudziły one zastrzeżeń członków Zarządu oraz funkcjonującej w K. Komisji Rewizyjnej, która dokonywała corocznie kontroli dokumentów i oceny działalności gospodarczej, łowieckiej i finansowej. Powyższe okoliczności przeczą Zdaniem Sądu I instancji tezie stawianej w uchwale o wykluczeniu powoda z K., że dokonywał on samowolnie wypłat ze środków finansowych Zrzeszenia.

Sąd Okręgowy wskazał ponadto, iż powód dokonał zakupu paliwa w celu załatwienia spraw związanych z działalnością K., w tym także negocjacji umów dzierżawy. W tym stanie rzeczy trudno jest przyjąć, że przedstawienie faktury do wypłaty za dwukrotny zakup paliwa, na niewielkie kwoty i to z przeznaczeniem na dojazdy w celu załatwienia spraw K. stanowi przewinienie.

Zdaniem Sądu Okręgowego nie było również podstaw do uznania za zasadne twierdzenia pozwanego odnośnie bezprawnej wypłaty kwot tytułem wynagrodzenia za dostarczone do PIW w Z. tusze lisie.

Sąd I instancji wskazał, że w okresie objętym zarzutem wobec powoda, (...)nie wiązała żadna umowa z Powiatowym Lekarzem Weterynarii. Do skutecznego zatrzymania tych kwot przez K. wymagana była stosowna uchwała walnego zgromadzenia, jako jedynego organu uprawnionego do uchwalania planu działalności i budżetu koła ( § 53 pkt. 6 Statutu (...)). Tym samym pieniądze za dostarczone do PIW w Z. tusze lisie były przeznaczone dla myśliwych, którzy je upolowali.

Za przewinienie zdaniem Sądu I instancji nie można było również przyjąć tego, że powód będąc skarbnikiem K. w 2007 r. bez wiedzy i zgody Zarządu dokonał przyjęcia od swojego zięcia M. M. (1) (choć nie był on macierzystym członkiem K.) składki na rzecz (...) za 2008 r. i umieścił go w wykazie członków macierzystych K., a w maju 2007 r. przyjął od niego składkę i wpisowe do K.. W pierwszym rzędzie Sąd Okręgowy podkreślił, że to nie Z. W. (1), a księgowa K. H. D. dokonała przyjęcia pieniędzy od M. M. (1). Ponadto pieniądze na składkę i wpisowe wpłynęły na konto K. i jak wynika z zeznań ówczesnego sekretarza K. W. S., dalej się na nim znajdują. Nie było zatem takiej sytuacji, że Z. W. (1) przyjął te pieniędzy dla siebie. Nadto z przedłożonej do akt sprawy kopii dowodu wpłaty przez innego członka K. - J. K. (1) wynika, że przyjętą praktyką było, na co wskazywał powód, że razem z wpisowym uiszczano składkę.

Sąd Okręgowy za rzeczywistą podstawę wykluczenia powoda z pozwanego K. nie uznał również "przekazania" przez niego na rzecz J. K. (2) ambony S. III w celu stworzenia fikcyjnej sytuacji jakoby J. K. (2) wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku jej zbudowania. Wskazał, iż ze statutu, ani z załączonych do akt sprawy uchwał Walnego Zgromadzenia K. i zarządzeń organów Zrzeszenia nie wynika nakaz osobistego wykonania urządzeń łowieckich. Podkreślił, że Z. W. (1) w okresie objętym zarzutem wybudował więcej niż jedną ambonę, nie było zatem przeciwwskazań, aby jedną z nich przekazał pod pieczę J. K. (2), tym bardziej, że już w tym okresie J. K. (2) był osobą w podeszłym wieku, miał bowiem 76 lat. Ponadto jak wskazywał świadek Z. K. zdarzało się, że dochodziło do takiego symbolicznego przekazywania ambony pod pieczę członka, który jej nie wybudował i nigdy nie budziło to zastrzeżeń organów K..

Zarzut uszczuplania majątku koła w ocenie Sądu I instancji byłby skuteczny, gdyby np. członek koła lub inna osoba zdemontowały urządzenie, zniszczyłyby je, co w przypadku powoda nie miało miejsca.

Zarzut stawiany Z. W. (1) odnośnie tego, że w dniu 19 września 2009 r. próbował wprowadzić w błąd Zarządu Koła w ten sposób, że wraz z innymi sporządził protokół z wykonania prac na rzecz K., w którym zamieścił informację, że za jego nieobecnego syna D. W. wykonał prace Z. K. oraz, że J. K. (2), M. K., Z. K. i powód nie wykonali zleconej im pracy, gdyż Zarząd nie zabezpieczył niezbędnego materiału, w ocenie Sądu I instancji również nie mógł stanowić podstawy wykluczenia.

Sąd Okręgowy podkreślił, że z uchwał i zarządzeń organów K. nie wynika bowiem obowiązek osobistego wykonywania prac gospodarczych. Natomiast zeznania przesłuchanych w sprawie świadków wskazują, że w pozwanym K. istniała praktyka, że jego członkowie wykonywali prace za innych członków. Ponadto pozwany w toku procesu nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność sporządzenia nieprawdziwego protokołu, a także odnośnie stanu zaopatrzenia w materiały budowlane - deski, w związku z czym stawiany przez niego zarzut nie mógł być rozpatrywany w kategoriach przewinienia z § 44 Statutu (...), a tym bardziej przewinienia mającego charakter rażący.

Sad Okręgowy wskazał ponadto, że odnośnie zarzutu związanego z kwestionowaniem prac wykonywanych przez inne osoby pod nieobecność w kraju D. W., kwestia ta była przedmiotem prawomocnego rozstrzygnięcia przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku w sprawie I ACa 502/13, który nie dopatrzył się zakazu i naruszenia prawa przy wykonywaniu za członków prac przez osoby trzecie.

Reasumując, Sąd I instancji uznał, że powód zaprzeczył wszystkim podstawom swojego wykluczenia a motywy swojego postępowania udowodnił w załączonych do akt sprawy dokumentach i zeznaniach świadków. Jednocześnie podkreślił, iż z zebranego materiału dowodowego wynika, że pozbawienie powoda członkostwa w pozwanym K. było sprzeczne ze Statutem (...) i było wynikiem wewnętrznych konfliktów między ówczesnymi członkami K..

Sąd Okręgowy oddalił powództwo skierowane przeciwko Polskiemu Związkowi Łowieckiemu, a dotyczące członkostwa powoda nie w Związku, którego nadal jest członkiem z mocy wskazanych powyżej przepisów, a w macierzystym K., które uchwałą walnego Zgromadzenia decydowało o wykluczeniu.

Sąd I instancji oddalił również powództwo o uchylenie uchwały Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w Ł. z dnia 3 marca 2011r. ,bowiem powód nie określił tego podmiotu jako strony pozwanej, a ponadto wobec wskazanych okoliczności co do sposobu i skuteczności sformułowania żądania, roszczenie tak sprecyzowane nie przysługiwało.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiodła strona pozwana (ad. 1 - (...)z siedzibą w S., zaskarżając je w części w zakresie punktu I i III wyroku.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1. naruszenie prawa materialnego - § 44 ust. 3 statutu Polskiego Związku Łowieckiego w zw. z art. 33 ust. 6 ustawy z dnia 13.X.1995r. Prawo łowieckie (j.t, Dz.U. z 2005r., nr 127, poz. 1066m , późno zm.) w zw. z art. 3 ustawy z dnia 12.XII.2013r. o zmianie ustawy Prawo Łowieckie (Dz.U. 2014, poz. 228), wyrażającą się w błędnej jego interpretacji polegającej na przyjęciu, iż dla skuteczności podjęcia uchwały przez Walne Zgromadzenie w przedmiocie wykluczenia członka (...), wymaganym jest bezwzględnie, powiadomienie na piśmie zainteresowanego oraz pozostałych członków koła informacji o umieszczeniu w porządku obrad sprawy dotyczącej wykluczenia członka z koła oraz jej uzasadnieniu, co najmniej na 14-dni przed terminem walnego zgromadzenia oraz poinformowanie zainteresowanego za potwierdzeniem odbioru, podczas gdy właściwa interpretacja zapisu statutu - nie stanowi, aby warunkiem koniecznym podjęcia i skuteczności uchwały o wykluczeniu - było spełnienie tych rygorów, tym bardziej iż powód czynnie uczestniczył w walnym zgromadzeniu, na którym podjęto w w/w uchwałę, złożył skutecznie odwołanie przewidziane przepisami statutu, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez niewłaściwe przyjęcie, iż uchwała walnego zgromadzenia została podjęta w sposób sprzeczny z obowiązującymi przepisami prawa w tym zakresie;

2. błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, wynikających z naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów, w przedmiocie braku zasadności (podstaw) stawianych powodowi zarzutów, stanowiących podstawę podjętej w dniu 18.IV.2010r. przez Walne Zgromadzenie uchwały o wykluczeniu powoda z członków koła, poprzez bezzasadne przyjęcie, iż:

a) w sprawie brak jest podstaw do ustaleń, iż powód wypłacając sobie - kwoty 57,15 zł i 98,95 zł ze środków finansowych koła, z tytułu zwrotu za wydatki związane z zakupem paliwa oraz kwot po 100 zł za siebie i syna oraz 50 zł i 150 zł dla M. L., za odstrzelone lisy - naruszył uchwałę Walnego Zgromadzenia z dn. 27.10.2004 r., tym samym jego działanie nie stanowiło naruszenia obowiązków statutowych z § 41 ust. 1, 2 i 4, ani nie stanowiło rażącego naruszenia zasad współżycia koleżeńskiego i dobrych obyczajów, w kontekście § 44 ust. 1 pkt. 2 Statutu, podczas gdy z materiału dowodowego zebranego w sprawie (w tym złożonych przez pozwanego dokumentów księgowych, zeznań księgowej), w sposób jednoznaczny wynika, iż powód nie mógł pobierać z kasy koła żadnych pieniędzy, bez wcześniejszej akceptacji Prezesa Zarządu, co zważywszy, iż powód w tym czasie pełnił funkcję skarbnika koła, a zatem winien znać obowiązujące uregulowania w tym zakresie oraz dbać w sposób szczególny o finanse K., pozwalają na skuteczne uznanie, iż dopuścił się on naruszeń wskazanych w treści uchwały o wykluczeniu;

b) w sprawie brak jest podstaw do ustaleń, iż powód dokonał bezprawnego przyjęcia od swego zięcia M. M. (1) składki na (...) i umieszczenia do w wykazie członków pozwanego K., w sytuacji gdy w w/w nie był w tym czasie jego członkiem, podczas gdy z zebranych dowodów w sprawie (dokumentacja księgowa, wykaz członków podpisany przez powoda na potrzeby rozliczeń, kopia dowodu wpłaty), wynika iż działania powoda, który w tym czasie pełnił rolę skarbnika. były nieuprawnione i sprzeczne z obowiązującymi przepisami w tym zakresie, albowiem o ile przyjęcie tzw. wpisowego od kandydata na członka jest określone przepisami statutowymi (§36 ust. l pkt.2 Statutu), o tyle składka członkowska jest podstawowym obowiązkiem członka (a nie kandydata) K. (§ 41 pkt.5 i § 11 pkt. 5 Statutu), a jej pobranie, stanowi naruszenie § 74 ust.3 Statutu co w kontekście decyzji zarządu pozwanego K. o nieprzyjęciu w/w w poczet członków, okoliczności iż M. M. był zięciem powoda (okoliczność niekwestionowana), okoliczności iż powód pełnił w tym czasie funkcję skarbnika K. - nakazuje przyjęcie, iż działanie powoda stanowiło naruszenie obowiązujących przepisów Statutu oraz stanowiło naruszenie zasad współżycia koleżeńskiego oraz dobrych obyczajów;

c) w sprawie brak jest podstaw do ustaleń, iż powód w sposób bezprawny, wspólnie z M. L. przekazał J. K. (2) ambony S. III, stanowiącej wówczas majątek K., w celu stworzenia fikcyjnej sytuacji, jakoby J. K. (2) wywiązał się z obowiązku wykonania ambony, podczas gdy z materiału dowodowego w sprawie, w tym twierdzeń samego powoda, zeznań świadków, rejestru urządzeń łowieckich, w sposób oczywisty wynika, iż powód - nawet gdyby wybudował (wyremontował) kilka ambon, które następnie przekazał do majątku K., nie mógł dowolnie dysponować tym składnikiem majątku K. (§74 ust.l pkt.l Statutu), bez stosownych uchwał organów K. w tym zakresie, albowiem każda dyspozycja powoda w tym zakresie - jako członka, stanowiła bezprawne rozporządzenie majątkiem K., co - zważywszy, iż powód w tym czasie był członkiem zarządu, pełniącym funkcję skarbnika K., stanowiło naruszenie obowiązujących przepisów Statutu oraz stanowiło naruszenie zasad współżycia koleżeńskiego oraz dobrych obyczajów;

3. naruszenie prawa procesowego - art. 189 k.p.c. w zw. z art. 33 ust.6 u.p.ł. w zw. z art. 3 ustawy z dnia 12.XII.2013r. o zmianie ustawy Prawo Łowieckie oraz w zw. z § 48 i § 44 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 Statutu - poprzez nieuprawnioną ingerencję w decyzję członków K. tj. walnego zgromadzenia, w przypadku gdy członkowie K. kolegialnie uznali zachowanie powoda, jako wyczerpujące przyczyny wskazane w § 44 ust.1 pkt. 1 i 2 Statutu, co w przypadku rzeczywistego i faktycznego wystąpienia tych przyczyn, nie pozwala na ingerencję w słuszność lub brak słuszności takiej decyzji;

4. naruszenie prawa procesowego - art. 233 kpc w zw. art. 232 kpc i 6 kc, poprzez dowolne ustalenie, iż powód nie został poinformowany w sposób wskazany treścią §44 ust.3 Statutu, a także nie sporządzono wystarczającego uzasadnienia powodów wykluczenia, w sytuacji gdy zarzut ten nie był podnoszony przez powoda, który jednocześnie nie wykazał, jakoby taka sytuacja miała miejsce;

Mając na uwadze powyższe zarzuty, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda, na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów postępowania za I i II instancję; ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji;

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Szeregując nieco stawiane zarzuty, Sąd Apelacyjny w pierwszej kolejności pragnie wskazać, iż nie ma racji skarżący twierdząc, iż Sąd Okręgowy naruszył prawo procesowego - art. 189 k.p.c. w zw. z art. 33 ust.6 u.p.ł. w zw. z art. 3 ustawy z dnia 12.XII.2013r. o zmianie ustawy Prawo Łowieckie oraz w zw. z § 48 i § 44 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 2 Statutu - poprzez nieuprawnioną ingerencję w decyzję członków K. tj. walnego zgromadzenia uznającą zachowanie powoda, jako wyczerpujące przyczyny wskazane w § 44 ust.1 pkt. 1 i 2 Statutu uzasadniające wykluczenie go z K..

Należy w tym miejscu wskazać, że nie powinien budzić aktualnie, w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego oraz Sądu Najwyższego fakt, iż stosownie do treści art. 33 ust. 6 Prawa łowieckiego w sprawach nabycia lub utraty członkowstwa w kole łowieckim zainteresowany może po wyczerpaniu postępowania wewnątrzorganizacyjnego - co miało miejsce w niniejszej sprawie - dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Przepis powyższy nie określa, co prawda jakie roszczenie w takiej sytuacji przysługuje zainteresowanemu, jednakże w sposób wyraźny wskazuje na dopuszczalność drogi sądowej w sprawach nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz utraty członkostwa w kole łowieckim (vide postanowienie SN z dnia 20 czerwca 2007 r., II CSK 100/07, OSNC - ZD 2008, Nr 2, poz. 37).

Sąd rozpoznając roszczenie wykluczonego członka uprawniony jest do zbadania zarówno, czy postawione członkowi zarzuty stanowią statutową podstawę wykluczenia, jak i do zbadania dolegliwości wymierzonego środka dyscyplinarnego i jego adekwatności w zaistniałej sytuacji, słusznie wywodząc że możliwość wykluczenia członka ze zrzeszenia musi być traktowana restrykcyjnie i jako środek o charakterze zupełnie wyjątkowym. W tym kontekście należy ponadto przywołać popierany przez Sąd Apelacyjny w niniejszym składzie, pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 24 stycznia 2013 roku w sprawie II CSK 170/12, w którym Sąd Najwyższy poddał analizie orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego w tym aspekcie, a z którego wynikało, że odnosząc się do standardów dotyczących postępowania dyscyplinarnego - gwarancja prawa do Sądu zostaje zachowana jedynie wówczas, gdy osoba ukarana ma możliwość zakwestionowania w postępowaniu sądowym faktu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, poprawności przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego oraz zasadności wymierzonej w nim sankcji. Pomimo, że art. 17 ust. 1 Konstytucji istotnie gwarantuje stowarzyszeniom funkcjonowanie na zasadach samorządności, to jednak samorządność stowarzyszeń nie powinna ograniczać kognicji Sądu przy rozpoznawaniu sporów poddanych ich właściwości, a tym samym uregulowania wewnątrzkorporacyjne muszą być zgodne z regulacjami konstytutywnymi i ustawowymi, a nad realizacją tego wymogu powinny czuwać właściwe organy państwowe. Sąd Najwyższy w ww. orzeczeniu wyraźnie stwierdził, że wykładnia art. 33 ust. 6 Prawa łowieckiego uwzględniająca powyższe stanowiska nakazuje przyjąć, że kognicja sądu powszechnego obejmuje także ocenę, czy zastosowana wobec członka koła łowieckiego kara w postaci wykluczenia go z członkowstwa w kole była odpowiednia do stwierdzonych uchybień (vide: wyroki TK z dnia 11 września 2001 r., SK 17/00, z dnia 29 czerwca 2010 r., P 28/29, z dnia 6 listopada 2012 r., K 21/11 oraz z dnia 1 grudnia 2009 r., K 4/08; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2013 r., II CSK 170/12, LEX nr 1276276).

Nie nasuwa żadnych wątpliwości twierdzenie, iż aktem prawnym regulującym funkcjonowanie kół łowieckich jest Statut (...) uchwalony uchwałą z dnia 2 lipca 2005 r. XXI Krajowego Zjazdu Delegatów (...), obowiązujący od dnia 1 stycznia 2006 r., który w § 41 Statutu określa obowiązki jego członków stanowiąc, że każdy członek koła jest obowiązany w szczególności: przestrzegać prawa łowieckiego, statutu oraz uchwał organów Zrzeszenia i koła, a także dobrych obyczajów, zasad etyki i tradycji łowieckiej oraz zasad selekcji populacyjnej i osobniczej zwierząt łownych. Ww. Statut reguluje także sytuacje utraty członkostwa w kole poprzez skreślenie z listy członków lub wykluczenie z koła, wskazując, że może to nastąpić w przypadkach wskazanych w § 44 ust. 1 punkt 1 i 2, tj. w przypadku nieprzestrzegania prawa łowieckiego, statutu bądź uporczywego uchylania się od wykonywania obowiązków nałożonych przez uprawnione organy koła (pkt. 1), bądź gdy członek koła rażąco narusza zasady współżycia koleżeńskiego, dobre obyczaje bądź zasady etyki i tradycji łowieckiej (pkt. 2). Bezspornym było, że u podstaw wykluczenia powoda legły przesłanki określone w punkcie 2 i 1 ust. 1 § 44 Statutu, których zaistnienie powód zakwestionował, podnosząc brak podstaw do wykluczenia go z pozwanego koła.

W dalszych punktach § 44 Statutu określony został tryb postępowania w sprawie wykluczenia członka (...). Przewidziany tryb jest stosunkowo prosty i przewiduje, umieszczenie w porządku obrad Walnego Zgromadzenia kwestii związanej z wykluczeniem z koła oraz uzasadnienia tego stanowiska, zawiadomienie wszystkich członków koła o przede wszystkim zainteresowanego na co najmniej 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia i zawiadomienie zainteresowanego za potwierdzeniem odbioru(pkt.3)

W niniejszej sprawie słusznie Sąd Okręgowy stwierdził, że żaden z wymogów postanowień Statutu, dotyczący procedury wykluczenia członka z koła nie został zachowany. Pomimo umieszczeniu w porządku obrad Walnego Zgromadzenia sprawy dotyczącej wykluczenia powoda z koła, powyższa informacja nie została przekazana członkom koła w formie pisemnej oraz nie została w żaden sposób uzasadniona.

Nie spełnia wymogu uzasadnienia stanowiska związanego z wykluczeniem członka wskazanie wyłącznie podstawy prawnej związanej z wykluczeniem, bez uzasadnienia czego dotyczą zarzuty stawiane członkowi koła, którego dotyczy wniosek o wykluczenie. W uzasadnieniu należy w szczególności przedstawić motywy, którymi kierował się zarząd składając stosowny wniosek o wykluczenie, uznając, że zachowanie członka wyczerpuje przesłanki wykluczenia. "Przedstawić motywy" to tyle samo, co przytoczyć - w sposób wyczerpujący - konkretne i jednocześnie prawdziwe fakty, stanowiące przyczynę wykluczenia i mające istotne znaczenie w rozumieniu postanowień statutu. Uzasadnienie, które by zawierało same ogólniki zamiast faktów, nie czyni zadość tym wymaganiom. Tym samym, jedynie ogólnikowe wskazanie podstaw prawnych wykreślenia nie spełniało wymogów stawiany przez Statut.

W tym miejscu należy wskazać, iż Sąd Okręgowy prawidłowo zinterpretował § 44 ust. 3 statutu (...) uznając, iż dla skuteczności podjęcia uchwały przez Walne Zgromadzenie w przedmiocie wykluczenia członka (...), wymaganym jest bezwzględnie, powiadomienie na piśmie zainteresowanego oraz pozostałych członków koła o umieszczeniu w porządku obrad sprawy dotyczącej wykluczenia członka z koła oraz jej uzasadnieniu, co najmniej na 14-dni przed terminem walnego zgromadzenia oraz poinformowanie zainteresowanego za potwierdzeniem odbioru.

W błędzie pozostaje skarżący, twierdząc, iż właściwa interpretacja zapisu statutu - nie stanowi, aby warunkiem koniecznym podjęcia i skuteczności uchwały o wykluczeniu - było spełnienie tych rygorów. Przepis ten jednoznacznie określa procedurę bezwzględnie obowiązującą w sprawach wykluczenia członka z koła. Biorąc pod uwagę, iż wykluczenie z koła stanowi najsurowszą wobec myśliwego sankcję, tryb procedury wykluczenia nie może być dowolny, tym samym został precyzyjnie określony w Statucie. Powyższy zapis Statutu stwierdzający o konieczności doręczenia zainteresowanemu pisemnie za potwierdzeniem odbioru informacji o zamieszczeniu w porządku obrad Walnego Zgromadzenia punktu dotyczącego rozpoznania sprawy dotyczącej wykluczenia zainteresowanego z koła przyznaje

gwarancję zachowania prawa do obrony swego prawa. Powyższy przepis ma na celu umożliwienie zainteresowanemu członkowi koła odpowiedniego zapoznania się ze stawianymi mu zarzutami i gwarantuje mu możliwość przygotowanie linii obrony. Ponadto zapobiega sytuacji, w której zainteresowany zaskoczony faktem rozpoznawania wniosku Zarządu o wykluczenie jego osoby z grona członków koła w rezultacie pozbawiony jest jakichkolwiek szans na odparcie wysuwanych przeciwko niemu zarzutów.

Niezależnie od tego, Sąd Okręgowy słusznie wskazał, iż w dacie odbywania Walnego Zgromadzenia – powód był już zawieszony w prawach członka, zaś zgodnie z przepisami Statutu – nie miał prawa zabierania głosu i nie mógł w nim uczestniczyć i ta okoliczność zupełnie umknęła uwadze pozwanemu.

Reasumując kwestie formalne związane z podjęciem uchwały na Walnym Zgromadzeniu odnośnie wykluczenia powoda z grona członków koła przyjąć należy, że doszło do istotnych uchybień, które pozwalają na ocenę, że prawo do obrony stało się w przypadku powoda jedynie iluzoryczne, i to do tego stopnia, że żadna z przesłanek formalnych związana z prawidłowym trybem i przebiegiem postępowania wykluczeniowego w trakcie Walnego Zgromadzenia nie została zachowana. Powyższe okoliczności dostatecznie uzasadniają twierdzenie, iż uchwała o wykluczeniu powoda podjęta została niezgodnie z postanowieniami Statutu.

Przechodząc do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia Sąd Apelacyjny uznał, iż kontrola instancyjna wykazała, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz ich oceny prawnej dochodząc do trafnej konkluzji, iż zaistniały podstawy do uwzględnienia powództwa w części. Motywy, jakimi kierował się Sąd I instancji, a którym dał wyraz w sporządzonym uzasadnieniu, Sąd Apelacyjny w całości podziela, przyjmując za własne.

Odnosząc się do oceny merytorycznej stawianych zarzutów, których zasadniczo dotyczył zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w pierwszym rzędzie Sąd Apelacyjny zauważa, że Sąd Okręgowy bardzo szczegółowo odniósł się do każdego z nich wysuwając prawidłowe wniosku z zebranego materiału dowodowego.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego nie ma żadnych dowodów na to, że powód zmalwersował środki finansowe należące do koła. Pobrane pieniądze były pieniędzmi, które w ocenie Sądu powodowi się należały, z racji tego, że wykonywał pracę na rzecz koła, w interesie wszystkich jego członków. Działał społecznie, a nie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Pobrane przez powoda środki związane z zakupem paliwa nie zostały przez niego pobrane dlatego, że był skarbnikiem, tylko dlatego ze mu się należały, z uwagi na poniesione przez niego wydatki z własnego majątku związane z działaniami podjętymi na rzecz koła. Należy podzielić pogląd Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego, iż trudno uznać, że sporadyczny zakup paliwa zużytego przez członka koła na potrzeby związane z działalnością koła stanowi przewinienie łowieckie.

Ponadto wszystkie te kwoty które zostały pobrane z kasy koła, znalazły swoje odzwierciedlenie w dowodach kasowych wystawionych przez księgową oraz w fakturach, które zostały szczegółowo opisane i omówione. Tym samym nie może być tu mowy o jakiejkolwiek próbie wyłudzenia tych środków, ukrycia faktu ich pobrania, bądź chęci wzbogacenia się przez powoda.

Te same uwagi dotyczą kwestii związanej z kwotami pobranymi za zdane półtusze lisów. Sąd Okręgowy trafnie dał wiarę zeznaniom świadków odnośnie tego, jakie okoliczności były związane z wypłatą tych środków. Kończąc kwestie finansowe trzeba stwierdzić, ze żadne postępowanie „wpadkowe” wywołane tymi zarzutami nie zakończyło się skazaniem powoda. Postępowaniem przed Urzędem Skarbowym w Ł., nie doprowadziło do tego, żeby postawiono powodowi jakiekolwiek zarzuty. Przyjąć należy zatem, że zarzuty, które stawiał zarząd koła powodowi są jedynie gołosłowne i stworzone jedynie celu pozbycia się niewygodnego członka z koła.

Jeżeli chodzi o kolejny zarzut związany z przekazaniem ambony, to w pocenie Sądu Apelacyjnego, traktować ten zarzut należy jako absurdalny. Podkreślić należy, iż nie doszło do przekazania żadnego prawa, a jedynie do przekazania obowiązków związanych opieką i remontami nad nią. Trzeba również podkreślić fakt, iż decyzja o przekazaniu ambony, która niejako była nadwyżką w stosunku do tych, które powinny znajdować się na stanie koła, bynajmniej nie zapadła gdzieś w kuluarach koła, lecz na posiedzeniu Walnego Zgromadzenia, podczas którego powód zapowiedział wszystkim uczestnikom Walnego Zgromadzenia, że powyższą ambonę przekazuje do troski innemu członowi koła. W dniu przekazania ambony J. K. (2) miał 76 lat. Zauważyć należy, iż jak wynika z pisma Głównego Rzecznika Dyscyplinarnego (...) w większości kół łowiecki osoby w tym wieku są zwalniane z obowiązku wykonania prac gospodarskich takich jak budowa ambon. W ocenie Sądu działanie powoda można było określić mianem koleżeńskiej przysługi. Tym samym określanie przez skarżącego powyższego działania powoda jako stanowiącego naruszenie współżycia koleżeńskiego oraz dobrych obyczajów Sąd uważa za całkowicie chybione i pozbawione podstaw.

Odnosząc się pokrótce do zarzutu przyjęcia przez powoda od swego zięcia M. M. (1) składki na (...) i umieszczenie go w wykazie członków należy wskazać, jak słusznie zauważył Główny Rzecznik Dyscyplinarny zarzut ten był przedmiotem Postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Suwałkach, która postanowieniem z dnia 15 lipca 2008 roku 1 DS. 548/08 postępowanie umorzyła tym samym brak jest podstaw do przyjęcia, ze powód dopuścił się przewinienia łowieckiego.

Reasumując trzeba przyjąć za Sądem Okręgowym, iż w sprawie niniejszej doszło do sytuacji, w której poprzez wyszukiwanie jakichkolwiek irracjonalnych przyczyn, dowodów i argumentów przeciwko powodowi, próbuje się z spośród grona członków koła wyeliminować osobę, która z jakichś względów jest nieakceptowana przez władze koła. Jest to sposób, który w ocenie Sądu Apelacyjnego na aprobatę w żaden sposób nie zasługuje. Stąd też decyzja Sądu o tym, żeby wyrok Sądu Okręgowego, który jest całości słuszny i trafny pozostawić w takim też kształcie, oddalając apelację jako całkowicie niezasadną.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 385 k.c.

O kosztach procesu za drugą instancję orzeczono w oparciu o art. 98 kpc.