Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2012 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Wydział III

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2012 r. we Wrocławiu

sprawy z wniosku I. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wypłatę emerytury

na skutek apelacji I. L.

od wyroku Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Jeleniej Górze

z dnia 7 lutego 2012 r. sygn. akt VII U 1294/11

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2012 r. Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Jeleniej Górze oddalił odwołanie wnioskodawczyni I. L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 11 października 2011 r. wstrzymującej jej od dnia 1 października 2011 r. dalszą wypłatę emerytury wobec nie rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Okręgowy wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, urodzona (...), od dnia 1 września 1983 r. do chwili obecnej zatrudniona jest w Szkole Podstawowej Nr (...) w B..

Decyzją z dnia 23 maja 2008 r. organ rentowy przyznał jej emeryturę od dnia 1 maja 2008 r.

Organ rentowy poinformował wnioskodawczynię o obowiązku rozwiązania stosunku pracy celem kontynuowania pobierania świadczenia emerytalnego, wynikającym z przepisu art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).

Decyzją z dnia 11 października 2011 r. organ rentowy wstrzymał wypłatę emerytury od dnia 1 października 2011 r.

Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie wnioskodawczyni jest nieuzasadnione.

Sąd Okręgowy wskazał, że należy odróżnić prawo do emerytury od prawa do wypłaty emerytury. Prawo do emerytury powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa (art. 100 w/w ustawy). Natomiast wypłata emerytury jest innym pojęciem, które regulowane jest w przepisach art. 103 – art. 105 w/w ustawy. Ustawodawca, mimo istnienia prawa do świadczenia, dopuszcza możliwość ograniczenia wypłaty świadczenia w ściśle określonych przypadkach. Między innymi wypłatę świadczenia uzależnia od rozwiązania stosunku pracy. W ocenie Sądu Okręgowego przepisy te nie naruszają zasady praw nabytych, gdyż prawo do świadczenia nie ustaje, a jedynie świadczenie to nie zostaje wypłacone, gdyż nie zostały spełnione przesłanki uprawniające do jego wypłaty.

Sąd Okręgowy wskazał, że skoro wnioskodawczyni, będąc zatrudniona, pobierała emeryturę i nie rozwiązała stosunku pracy, a została pouczona przez organ rentowy o konsekwencji braku rozwiązania stosunku pracy, wynikającej z art. 103a w/w ustawy, to prawidłowo organ rentowy wstrzymał jej wypłatę emerytury od dnia 1 października 2011 r.

Apelację od powyższego wyroku złożyła I. L., zarzucając mu naruszenie zasady równości wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji oraz naruszenie konstytucyjnej zasady wolności wyboru miejsca pracy wyrażonej w art. 65 Konstytucji.

Wskazują na powyższe wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 6 pkt. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych po art. 103 dodano art. 103a w brzmieniu: prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Po myśli art. 27 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw Zakład Ubezpieczeń Społecznych, organ rentowy w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, poinformuje osoby pobierające emerytury o obowiązujących, od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, warunkach pobierania emerytury w przypadku kontynuowania stosunku pracy u pracodawcy, z którym stosunek ten był zawarty przed dniem nabycia prawa do emerytury.

Z kolei przepis art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw stanowi, że począwszy od dnia 1 października 2011 r. prawo do emerytury przyznanej przed dniem 1 stycznia 2011 r., ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego, stanowi podstawę prawną do zawieszenia prawa do świadczenia emerytalnego.

Należy zauważyć, że treść powyższych przepisów wskazuje z jednej strony, że kontynuowanie zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy nie ma wpływu na nabycie prawa do emerytury, gdyż prawo to powstaje z mocy ustawy po spełnieniu warunków określonych w przepisach, z drugiej strony przesądza o uznaniu, że realizacja tego prawa, polegająca na wypłacie świadczenia ulega zawieszeniu w razie kontynuowania zatrudnienia po nabyciu prawa do emerytury, niezależnie od wysokości uzyskiwanego przychodu ze stosunku pracy. Z omawianego przepisu nie tyle wynika obowiązek rozwiązania stosunku pracy przez pracownika, który nabył prawo do emerytury, ile obowiązek dokonania przez niego wyboru, czy decyduje się na emeryturę, czy też na pozostawanie w stosunku pracy, a jego celem jest wyeliminowanie równoczesnego pobierania dwóch świadczeń: wynagrodzenia za pracę w pełnej wysokości i emerytury. Zatem pracownik, który osiągnął wiek emerytalny może wybrać albo status emeryta, albo zachować, pomimo nabycia prawa do emerytury, status pracowniczy. Nie można jednak łączyć, bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy statusu emeryta i pracownika. Co do zasadności zawieszania prawa do emerytury w przypadku pozostawania w stosunku pracy wielokrotnie wypowiadał się Sąd Najwyższy (uchwała z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. akt II UZP 9/04, wyrok z dnia 3 marca 2011 r. II UK 299/10).

W sprawie bezspornym jest, że wnioskodawczyni od dnia 1 maja 2008 r. uprawniona jest do emerytury. Poza sporem jest także, że od dnia 1 września 1983 r. do chwili obecnej pozostaje w zatrudnieniu w Szkole Podstawowej Nr (...) w B.. Bezspornym jest również, że organ rentowy spełnił obowiązek wynikający z art. 27 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, to jest obowiązek powiadomienia wnioskodawczyni o zmianie stanu prawnego w w/w zakresie, w tym o konieczności rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą.

Natomiast sporna kwestia sprowadzała się do ustalenia, czy prawidłowo organ rentowy, wobec nierozwiązania stosunku pracy, wstrzymał jej od dnia 1 października 2011 r. wypłatę emerytury.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że w związku z kontynuacją przez wnioskodawczynię zatrudnienia, słusznie organ rentowy wstrzymał wypłatę jej emerytury od dnia 1 października 2011 r. Wskazać bowiem należy, że zawieszenie wypłaty świadczenia nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i brak jest podstaw do uwzględnienia zarzutów apelacji. Ustawodawca bowiem nie różnicuje ubezpieczonych według miejsca i rodzaju ich zatrudnienia, a jedynie odnosi się do samego faktu kontynuacji tego zatrudnienia, bez przerwania go w związku z uzyskaniem prawa do emerytury. Powyższe przepisy są jasne, nie przewidują żadnych odstępstw i mają charakter szczególny, wobec czego należy je interpretować w sposób ścisły.

Sąd Apelacyjny odnosząc się do dalszych zarzutów apelacji wskazuje, że zmiana w/w przepisów, a w szczególności przepisu art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu nadanym przez art. 6 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, nie jest zmianą niekonstytucyjną. Trybunał Konstytucyjny bowiem wielokrotnie wyjaśniał, że dyrektywa rozwoju ubezpieczeń społecznych nie wyklucza zmian regulacji prawnych przewidzianych we wcześniejszych ustawach, pod warunkiem zachowania istoty tych uprawnień, przy czym nie zawsze te zmiany muszą iść w kierunku korzystnym dla adresatów (orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego: z dnia 7 lutego 2006 r. w sprawie SK 45/04, z dnia 20 listopada 1995 r. w sprawie K 23/95 oraz z dnia 17 lipca 1996 r. w sprawie K 8/96). Konstytucyjnie chronione prawo wnioskodawczyni do emerytury, nie zostało naruszone w wyniku zmiany przepisów. Wnioskodawczyni ma nadal prawo do pobierania emerytury w przypadku rozwiązania stosunku pracy z obecnym pracodawcą. Tym samym stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja o wstrzymaniu wypłaty emerytury od dnia 1 października 2011 r. jest prawidłowa.

Nie ma wątpliwości, iż w niniejszej sprawie zaszły przesłanki, które uprawniają organ rentowy do zawieszenia wypłaty emerytury wnioskodawczyni. Tym samym zarówno zaskarżona decyzja, jak również zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego należy uznać za prawidłowe i odpowiadające obowiązującemu prawu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do podważenia prawidłowości i zasadności zaskarżonego wyroku, z tego też względu na mocy art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji wnioskodawczyni jako bezzasadnej.

KN