Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 stycznia 2011 roku B. U. wniosła o zasądzenie od Towarzystwa (...) kwoty 15.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2010 r. do dnia zapłaty z tytułu dalszego zadośćuczynienia i kwoty 4.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2010 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów leczenia, kosztów opieki ze strony osób trzecich oraz kosztów dojazdów, a także renty w kwotach po 100 zł miesięcznie płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat płatnych począwszy od stycznia 2011 r. i na przyszłość i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych w całości.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 14 stycznia 2010 roku doszło do wypadku komunikacyjnego, którego sprawca był ubezpieczonym w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W następstwie tego zdarzenia powódka doznała uszkodzenia ciała. Pozwany uznał odpowiedzialność sprawcy wypadku i wypłacił na jej rzecz kwotę 14.000 zł z tytułu zadośćuczynienia i kwotę 291,15 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, 75zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów oraz kwotę 1.041,33zł tytułem utraconych dochodów. Zdaniem powódki kwoty te nie odpowiadały rzeczywistej szkodzie jakiej doznała.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych. Strona pozwana zakwestionowała powództwo co do wysokości i wskazała, że wypłaciła powódce kwotę 14.000 zł z tytułu zadośćuczynienia i kwotę 1.404,48zł tytułem kosztów leczenia i utraconego dochodu i że kwoty te są adekwatne do powstałej szkody i w pełni ją zaspakają.

W toku postępowania w sprawie powódka rozszerzyła powództwo i wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 46.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 stycznia 2010 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia i kwoty 14.485 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2010 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów opieki i pomocy ze strony osób trzecich. W pozostałym zakresie powódka podtrzymała powództwo i wniosła o zasądzenie kwoty po 100 zł miesięcznie płatnych do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat płatnych począwszy od stycznia 2011 r. i na przyszłość.

Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2014r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od ubezpieczyciela na rzecz powódki kwotę 8000 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 lipca 2010r. do dnia zapłaty oraz kwotę 4180,91 złotych tytułem odszkodowania .W pozostałym zakresie Sąd I instancji oddalił powództwo.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia w zakresie kwoty 1140 złotych zasądzonej tytułem odszkodowania oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu wniosła strona pozwana.

Skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu :

1.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na przyjęciu bez podstawy dowodowej , że powódka faktycznie poniosła wydatki na opiekę ze strony innych osób w okresie fizycznej niesprawności , podczas gdy materiał dowodowy wskazuje jedynie na istnienie potrzeby takiej opieki;

2.obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 441 §1 k.c. poprzez jego zastosowanie jako podstawy zasądzenia odszkodowania , mimo nie poniesienia przez powódkę wydatków na opiekę.

W konkluzji skarżąca wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa w tym zakresie oraz o zmianę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stosownie do treści wyroku.

Skarżąca wniosła także o zwrot kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

W odpowiedzi na apelacje powódka wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym

Sąd Okręgowy zważył , co następuje :

Apelacja jest bezzasadna w sposób oczywisty.

Wbrew zarzutom skarżącego podniesionym w apelacji Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego , znajdujących pełne poparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym , ocenionym bez przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów wyznaczonej dyspozycją art. 233 k.p.c. i trafnie określił konsekwencje prawne z nich wynikające. Ocenę tę Sąd Okręgowy w pełni aprobuje , zaś ustalenia stanu faktycznego i rozważania Sądu I Instancji przyjmuje za własne bez koniczności ponownego ich przytaczania.

Nie znajduje także żadnego uzasadnienia zarzut naruszenia prawa procesowego, w szczególności art. 368 k.p.c.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego na skutek wypadku powódka doznała urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu. Po wypadku powódka musiała korzystać z pomocy innych osób, w szczególności przy wykonywaniu prac fizycznych. Okoliczność ta znalazła potwierdzenie w opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii J. Z. , który wskazał, iż pomoc ta była niezbędna powódce w ilości do 2 godzin dziennie w okresie do 2 miesięcy.

Jest również okolicznością niekwestionowaną przez skarżącego , iż stawka pełnej odpłatności za usługi opiekuńcze na terenie miasta Ł. od lipca 2009r. do chwili wyrokowania wynosiła 9,50 zł /h.

Stosownie do art. 444 § 1 zdanie pierwsze k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Uszkodzenie ciała w rozumieniu art. 444 § 1 k.c. polega na naruszeniu integralności fizycznej człowieka i może polegać nie tylko na naruszeniu powłoki cielesnej, ale i tkanek i narządów wewnętrznych. Przepis tego artykułu statuuje możliwość dochodzenia wszelkich wydatków koniecznych i celowych związanych z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia.

Zgodnie z art. 444 § 2 k.c. jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody i odpowiedniej renty.

Utrwalona od lat w judykaturze – w tym judykaturze Sądu Najwyższego jest wykładnia tego przepisu , zgodnie z którą prawo poszkodowanego w wypadku do ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb , polegających na konieczności korzystania z opieki osoby trzeciej , nie jest uzależnione od wykazania , iż poszkodowany efektywnie wydał odpowiednie kwoty na koszty opieki.

W tym stanie rzeczy skoro powódka wykazała , iż musiała korzystać z opieki osób trzecich , wykazała także w jakim okresie i w jakim wymiarze pomoc była potrzebna, to tym samym sprostała ciężarowi opisanemu dyspozycją art. 6 k.c. i udowodniła szkodę w tym zakresie .

Biorąc pod uwagę to , że pomoc osób trzecich była niezbędna powódce w wymiarze 2 godzin dziennie przez okres 60 dni, przy stawce 9.50 zł/h to odszykowanie z tego tytułu zostało prawidłowo ustalone przez Sąd I instancji na kwotę 1.140 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną na podstawie art. 385k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym należnych powódce od strony pozwanej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 6 pkt 2 i § 13 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013 poz. 461).