Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31 marca 2014 r. powód (...) S.A. w L. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 6.238,31 zł, z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 13 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, iż w dniu 13 grudnia 2013 r. doszło do kolizji drogowej z winy drugiego uczestnika kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki P. (...) o nr rej . (...) stanowiący własność R. M.. Poszkodowany zgłosił szkodę domagając się wypłaty odszkodowania za uszkodzenie pojazdu. Pozwany po otrzymaniu zawiadomienia o fakcie powstania szkody przeprowadził tzw. postępowanie likwidacyjne uznając swoją odpowiedzialność z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W trakcie postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił odszkodowanie w wysokości łącznej 14.541,80 zł. Zdaniem powoda jest ono zaniżone. Nabył on wierzytelność od poszkodowanego.

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od przeciwnika kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany zakwestionował wszystkie twierdzenia powoda w zakresie zasadności dochodzonego odszkodowania i jego wysokości. Jego zdaniem prawidłowo ustalił i wypłacił odszkodowanie.

Powód pismem z dnia 10 października 2014 r. z uwagi na treść opinii biegłego rozszerzył powództwo o dalszą kwotę 715,92 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 13 października 2013 r. do dnia zapłaty.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 6 listopada 2014 r. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.954,23 zł. z ustawowym odsetkami od dnia 13 października 2013 r. do dnia zapłaty.

Sąd I instancji zasądził także na rzecz powoda od pozwanego kwotę 2.029 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Bydgoszczy od powoda 36 zł, zaś od pozwanego 493,60 zł.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 10 września 2013 r. doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki P. (...) o nr rej. (...) stanowiący wówczas własność R. M.. Sprawca szkody miał zawartą z pozwanym umowę w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (OC).

Szkoda została zgłoszona pozwanemu, który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanemu tytułem odszkodowania kwotę łączną 14.541,80 zł.

Na podstawie umowy cesji z dnia 25 lutego 2014 r. powód nabył od poszkodowanego wierzytelność względem pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody. Zdaniem powoda szkoda w pojeździe wynosi kwotę 20.780,11 zł.

Ostatecznie Sąd ustalił, że niezbędny i uzasadniony technicznie koszt naprawy uszkodzonego samochodu, przy użyciu części oryginalnych i uwzględniając ceny rynkowe na rynku (...) wynosił 21.496,03 zł brutto (w tym VAT 4.019,58 zł). Nie były dostępne części alternatywne.

Sąd ustalił koszty naprawy uszkodzonego pojazdu, opierając swoje rozstrzygnięcia o ustalenia biegłego sądowego S.

G.. Opinię biegłego Sąd ocenił jako rzeczową, spójną i rzetelną, uznając, że opiniujący w czytelny sposób objaśnił różnice pomiędzy kalkulacjami szkody przedłożonymi przez strony i należycie uzasadnił przyjęte przez siebie wnioski. Biegły dokonał oględzin pojazdu i potwierdził, że nabywca dokonał naprawy zgodnej z technologią producenta.

Sąd Rejonowy zważył, iż zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (art. 361 k.c). W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 1 i 2 k.c).

Sąd Rejonowy zważył także, iż w przypadku wystąpienia wymienionych wyżej przesłanek naprawienie szkody przez podmiot do tego zobowiązany powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody. Odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Efekt w postaci naprawienia szkody osiągnięty zostaje wtedy, gdy w wyniku prac naprawczych uszkodzony samochód doprowadzony zostaje do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem. Jeżeli

rozliczenie tej szkody następuje w formie kosztorysowej, to zdaniem Sądu Rejonowego wysokość wypłaconego odszkodowania powinna zapewnić poszkodowanemu przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku, o ile poszkodowany zdecyduje się na naprawę tego pojazdu. Natomiast, kryteria doboru części zamiennych powinny zagwarantować przywrócenie pojazdu do stanu przed powstaniem szkody z zachowaniem bezpieczeństwa trwałości, niezawodności i estetyki stanu sprzed powstania szkody.

Mając na uwadze opinię biegłego Sąd nie miał wątpliwości co do tego, że przyznana przez ubezpieczyciela kwota odszkodowania była zaniżona. Kierując się powyższym na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.954,23 zł (21.496,03 -14.541,80) jak w pkt 1 sentencji.

O odsetkach ustawowych orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu i w oparciu o przepisy art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.) oraz art. 455 k.c. - w przypadku refundacji kosztów naprawy uwzględniając datę zawiadomienia pozwanego o szkodzie (pkt 1) .

O kosztach procesu w pkt. 2 Sąd postanowił w oparciu o art. 98 k.p.c i art. 99 k.p.c, mając na uwadze fakt, że powód wygrał sprawę w 100% a na poniesione przez niego koszty składała się opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika opłata skarbowa od pełnomocnictwa oraz poniesione koszty wynagrodzenia biegłego.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. , Nr 90, poz. 594 ze zm.) Sąd orzekł o obowiązku poniesienia przez pozwanego wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa na wynagrodzenie biegłego oraz opłaty sądowej od rozszerzonego powództwa, której powód nie uiścił (punkt 3).

Apelacje od wyroku Sadu Rejonowego z dnia 6 listopada 2014 r. wywiódł pozwany zaskarżając wyrok w pkt. 1 co do kwoty 715,92 zł oraz w pkt. 2 i 3 b.

Apelujący zarzucił naruszenie prawa procesowego art.19352 ¹ k.p.c. polegające na tym, że Sąd I instancji uznał za dopuszczalną i skuteczną zmianę powództwa ( rozszerzenie powództwa) o kwotę 715,92 zł. ponad kwotę 6.238,31 zł. i na tej podstawie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę w wysokości 6.954,23 zł. tj. kwotę powiększoną o 715,92 zł. w stosunku do pierwotnie dochodzonego roszczenia podczas, gdy w rzeczywistości nie doszło do skutecznej zmiany powództwa .

Reasumując apelujący wniósł o zmianę wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 6 listopada 2014 r. w pkt. 1 i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 6.238,31 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz o orzeczenie o kosztach postępowania sądowego w tym kosztach zastępstwa procesowego poniesionych zarówno w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji jak i w postępowaniu odwoławczym.

S ąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja okazała się zasadna.

Zgodnie z przepisem art. 378 § 1 k.p.c. Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania.

W niniejszej sprawie powód dokonał rozszerzenia powództwa pismem z dnia 10 października 2014 r. Zgodnie z art. 193 § 2 ^x k.p.c. do wskazanego pisma znajdzie zastosowanie przepis art. 187 k.p.c.

Tego rodzaju pismo musi więc odpowiadać warunkom formalnym pozwu, zaś skutki związane z rozszerzeniem żądania

rozpoczynają się z chwilą doręczenia pozwanemu pisma zawierającego zmianę i odpowiadającego wymaganiom pozwu.

Przedmiotowe pismo zostało nadane pocztą przez będącego radcą prawnym pełnomocnika powoda bezpośrednio pełnomocnikowi pozwanego w trybie art. 132 § 1 k.p.c. W ocenie Sądu Okręgowego stosowanie art. 132 § 1 k.p.c. do pisma rozszerzającego pozew jest wyłączone. Pismo to bowiem jest pozwem i po wniesieniu podlegać będzie kontroli formalnej nie tylko w zakresie wymagań ogólnych pism procesowych ( art. 126 k.p.c.) , ale także wymagań szczególnych pozwu ( art. 193 § 2 ¹ k.p.c. w zw. z art. 187 k.p.c). Przepis art. 132 § 1 k.p.c. jest bowiem wyjątkiem od zasady „oficjalności" doręczeń i może być stosowany tylko w toku sprawy i z wyjątkiem sytuacji przewidzianych w art. 132 § l ¹ k.p.c.

Jak wskazano powyżej skutki procesowe takie jak zawisłość sporu powstaną dopiero z chwilą doręczenia pisma przeciwnikowi procesowemu. Doręczenia tego władny jest dokonać wyłącznie sąd. Tylko takie doręczenie wywoła skutki procesowe i będzie stanowiło, iż spór w tym zakresie zawisł przed sądem.

Doręczenie zaś pisma rozszerzającego pozew dokonane przez pełnomocnika powoda bezpośrednio przeciwnikowi jest procesowo nieskuteczne. Zatem w niniejszej sprawie uznać należy, iż pozew w zakresie zawierającym rozszerzenie żądania nie został pozwanemu skutecznie doręczony - co skutkowało nieważnością postępowania w zakresie żądania zapłaty odszkodowania w kwocie 715,92 zł. ( art. 379 pkt. 5 k.p.c).

Na podstawie art. 386 § 2 k.p.c. w razie stwierdzenia nieważności postępowania sąd drugiej instancji uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie objętym nieważnością i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W niniejszej sprawie na podstawie art. 386 § 2 k.p.c. Sąd Odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok w pkt. 1 co do kwoty 715,92 zł. oraz w pkt. 2 i 3 , zniósł postępowanie w tym

zakresie i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Jednocześnie wskazać należy, iż częściowe uchylenie zaskarżonego wyroku wraz ze zniesieniem w tym zakresie postępowania musi wpływać na całość orzeczenia o kosztach procesu.

Tym samym Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę winien orzec o całości kosztów procesu zarówno przed Sądem I instancji jak i przed Sądem Odwoławczym.