Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Artur Polut

Sędziowie: SSO Krzysztof Sajtyna

SSO Klaudiusz Senator (spr.)

Protokolant: starszy protokolant sądowy Anna Wołowiec - Piłat

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Piwko

po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 roku

sprawy K. K. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 §1 kk w zw. z art. 12 kk przy zastosowaniu art. 91 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i przestępstwo z art. 279 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej

z dnia 7 października 2014 roku sygn. akt II K 275/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygniecie zawarte w punkcie IV o zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państw na rzecz adw. Z. R. kwotę 624,84 (sześćset dwadzieścia cztery 84/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego świadczoną w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego K. K. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych należnych za postępowanie odwoławcze.

sygn. akt IX Ka 1695/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Skarżysku Kam. wyrokiem z dnia 7 października 2014r. uznał oskarżonego K. K. (1) za winnego popełnienia:

- ciągu przestępstw z art. 278§1 kk w zw. z art. 91§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za czyny te wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności;

- przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z rt. 64§1 kk i za czyn ten wymierzył mu karę 1 roku i 2 dwóch miesięcy pozbawienia wolności;

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 46§1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz wskazanych pokrzywdzonych kwot podanych w wyroku. Nadto Sąd zasądził wynagrodzenie na rzecz obrońcy z urzędu oskarżonego i zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, który na podstawie art. 444 kpk i art. 425 kpk zaskarżył wyrok w całości.

W oparciu o przepisy art.427 kpk i art. 438 pkt 1 i 3 kpk obrońca oskarżonego wyrokowi Sądu I instancji zarzucił:

- obrazę prawa materialnego tj. art. 46§1 kk poprzez błędne przyjęcie i zobowiązanie oskarżonego do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w części poprzez zapłatę na rzecz J. D. kwoty 207 zł., P. L. kwoty 991 zł., Z. Ż. 81 zł., w sytuacji, gdy osoby te odzyskały skradzione im przedmioty

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, który miał wpływ na jego treść, polegający na nieprawidłowym przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów na podstawie wyjaśnień T. W., którego oskarżony K. K. nie zna oraz przy braku wyjaśnień D. S. nie składanych bezpośrednio na rozprawie niniejszej przy jednoczesnej odmowie dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego K. K..

Podnosząc te zarzuty na podstawie art. 427 kpk i art. 437 kpk obrońca oskarżonego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego jest zasadna jedynie co do tego, że Sąd I instancji błędnie orzekł w pkt IV wyroku wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody. Sąd Rejonowy ustalił bowiem, że odzyskane przedmioty zostały zwrócone pokrzywdzonym i w treści uzasadnienia przyznał, iż omyłkowo zobowiązał oskarżonego do naprawienia w trybie art. 46§1 kk szkody na rzecz pokrzywdzonych (str.2 i 8 uzasadnienia). Mając powyższe na uwadze należało uchylić rozstrzygnięcie zawarte w pkt IV wyroku Sądu Rejonowego o zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, o czym orzeczono w pkt I wyroku Sądu Okręgowego.

Nie ma racji natomiast obrońca oskarżonego zarzucając, że Sąd Rejonowy dokonał błędnych ustaleń faktycznych w sprawie. Sąd I instancji zgromadzony materiał dowodowy ocenił w sposób prawidłowy, pozbawiony błędów natury faktycznej, czy też logicznej, dokonując prawidłowych ustaleń faktycznych. Ustalenia Sądu I instancji wynikają z logicznej analizy dowodów. Przypomnieć należy, że zasada swobodnej oceny dowodów wyrażona w przepisie art. 7 kpk nakazuje organom procesowym, w tym – sądowi, by oceniały znaczenie, moc i wiarygodność materiału dowodowego na podstawie wewnętrznego przekonania z uwzględnieniem wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, nie będąc przy tym związanymi żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi. Sąd Rejonowy nie uchybił zasadzie swobodnej oceny dowodów analizując materiał dowodowy w jego całokształcie. Sąd ukształtował swoje przekonanie na podstawie dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Poddał ocenie wszystkie dowody zebrane w sprawie, zarówno te na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, co znalazło swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu wyroku.

W toku przewodu sądowego istotnie nie został bezpośrednio przed Sądem przesłuchany D. S., ale Sąd Rejonowy prawidłowo postąpił odczytując jego wyjaśnienia albowiem nie można mu było doręczyć wezwania, gdyż miejsce jego pobytu nie było możliwe do ustalenia. Z informacji policji wynika, że ukrywa się on przed organami ścigania. Nadto bezskuteczne okazało się nawet zastosowanie aresztowania wobec świadka na podstawie art. 287§2 kpk.

Sąd prawidłowo ocenił zeznania D. S. i T. W. i należycie swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił. Zauważyć trzeba, że zeznania w/w świadków wzajemnie ze sobą korelowały, w tym także co do sprawstwa K. K. (1). Sąd dokładnie wskazał też dlaczego wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę i zbędne jest powtarzanie w niniejszym uzasadnieniu słusznej argumentacji Sądu Rejonowego.

Zauważyć należy, że ani D. S. ani T. W. nie mieli powodu, żeby bezpodstawnie pomawiać oskarżonego o popełnienie przypisanych mu w wyroku przestępstw. Zresztą nawet sam oskarżony nie wskazuje takiego powodu. Z zeznań T. W. jednoznacznie wynika, że od daty zdarzenia znał się z K. K. (1).

Reasumując powtórzyć należy, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zebranych w sprawie dowodów i należycie swoje stanowisko uzasadnił. Na podstawie przeprowadzonych dowodów Sąd I instancji dokonał prawdziwych ustaleń faktycznych w sprawie, które Sąd Okręgowy aprobuje. Tym samym nie są zasadne zarzuty zawarte w apelacji kwestionujące prawidłowość ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy.

Mając powyższe na uwadze należało, na podstawie art. 437§1 kpk orzec, jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie w punkcie II wyroku dot. zasądzenia na rzecz obrońcy z urzędu wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną oskarżonemu oparte zostało na treści art. 618§1 pkt 11 kpk, art. 619§1 kpk, art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (Dz. Ust. z 2002r. nr 123 poz. 1058 z późn. zm.), §2 ust.3, § 14 ust. 2 pkt 4,§16, §19 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. Ust. nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

W punkcie III wyroku Sąd na podstawie art. 624§1 kpk w zw. art. 634 kpk w całości zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze albowiem nie uzyskuje on dochodów, nie posiada majątku, a pozostaje mu do odbycia kara wymierzona w niniejszej sprawie.

SSO K. Sajtyna SSO A. Polut SSO K. Senator