Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący:	SSA Wiesław Masłowski
Sędziowie:	SA Maria Wiatr SA Piotr Feliniak (spr.)
Protokolant:	sekr. sąd. Jadwiga Popiołek

przy udziale J. S., Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014 r., sprawy

1)  J. K. (1)

oskarżonego z art. 280 §2 kk;

2)  J. F.

oskarżonego z art. 280 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §2 kk w zb. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

3)  S. P.

oskarżonego z art. 280 §2 kk;

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców

od wyroku Sądu Okręgowego w Płocku

z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt II K 82/13

1)  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne;

2)  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz:

-

adw. G. W., kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych – tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego J. K. (1),

-

adw. E. Ż., kwotę 928,57 (dziewięćset dwadzieścia osiem ⁵⁷/100) złotych – tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego J. F. wraz z kosztami dojazdu,

-

adw. K. W., kwotę 905,16 (dziewięćset pięć ¹⁶/100) złotych – tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu oskarżonego S. P. wraz z kosztami dojazdu;

3)  zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt II AKa 149/14

UZASADNIENIE

1)  J. K. (1) został oskarżony o to, że:

II.  w dniu 17 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. P. i J. F., z których to osób J. F. posługiwał się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. grożąc poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu P. C. doprowadził w/wymienionego pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw firmy (...) gotówki w kwocie 604,13 złotych oraz telefonów komórkowych marki N. (...) o wartości 40 złotych i N. (...) o wartości 200 złotych na szkodę właściciela stacji M. M. (1) oraz telefonu N. (...) o wartości 100 złotych na szkodę w/wymienionego pracownika stacji P. C., to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k.

III.  w dniu 16 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. P. i J. F., z których to osób J. F. posługiwał się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. grożąc poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu i kierowanie gróźb pozbawienia życia dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z budynku stacji LPG portfela marki N. wraz z dokumentami i gotówką o łącznej wartości 160 złotych na szkodę pracownika stacji P. K., to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k.

IV.  w dniu 20 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. F., S. P., z których to osób J. F. posługiwał się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej grożąc poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu J. P. oraz poprzez oddanie w jego kierunku strzału z niezaładowanej amunicją broni, a także J. F. stosował wobec pokrzywdzonego przemoc kopiąc w/w doprowadził w/wymienionego pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z kasy stacji paliw gotówki w kwocie 366 złotych na szkodę właściciela stacji J. K. (2), to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k.

2)  J. F. został oskarżony o to, że:

II.  w dniu 17 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. grożąc poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu P. C. doprowadził w/wymienionego pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw firmy (...) gotówki w kwocie 604,13 złotych oraz telefonów komórkowych marki N. (...) o wartości 40 złotych i N. (...) o wartości 200 złotych na szkodę właściciela stacji M. M. (1) oraz telefonu N. (...) o wartości 100 złotych na szkodę w/wymienionego pracownika stacji P. C., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

III.  w dniu 16 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z S. P. i J. K. (1), posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. grożąc poprzez jej demonstrowanie i kierowanie gróźb pozbawienia życia P. K. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z budynku stacji LPG portfela marki N. wraz z dokumentami i gotówką o łącznej wartości 160 złotych na szkodę w/w pracownika stacji P. K., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

IV.  w dniu 20 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1), S. P. posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej grożąc pokrzywdzonemu J. P. poprzez jej demonstrowanie i oddanie w jego kierunku strzału z niezaładowanej amunicją przedmiotowej broni, a także kopiąc J. P. nogą w głowę na skutek czego doznał on obrażeń ciała w postaci sińca powłok twarzy powodującego naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej 7 dni, czym doprowadził w/wymienionego pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia z kasy stacji paliw gotówki w kwocie 366 złotych na szkodę właściciela stacji J. K. (2), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

3)  S. P. został oskarżony o to, że:

II.  w dniu 17 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i J. F. w ramach ustalonego wcześniej podziału ról i zaplanowania czynności zabezpieczał ucieczkę z miejsca przestępstwa oczekując na w/w współsprawców w samochodzie marki O., podczas gdy J. K. (1) i J. F., z których to osób J. F. posługiwał się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu P. C. doprowadzili w/wymienionego pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw firmy (...) gotówki w kwocie 604,13 złotych oraz telefonów komórkowych marki N. (...) o wartości 40 złotych i N. (...) o wartości 200 złotych na szkodę właściciela stacji M. M. (1) oraz telefonu N. (...) o wartości 100 złotych na szkodę w/wymienionego pracownika stacji P. C., to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k.

III.  w dniu 16 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i J. F. w ramach ustalonego podziału ról i zaplanowania czynności zabezpieczał ucieczkę z miejsca przestępstwa oczekując na w/w współsprawców w samochodzie marki O. podczas gdy, J. K. (1) i J. F., z których to osób J. F. posługiwał się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu i kierowanie gróźb pozbawienia życia dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z budynku stacji LPG portfela marki N. wraz z dokumentami i gotówką o łącznej wartości 160 złotych na szkodę pracownika stacji P. K., to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k.

IV.  w dniu 20 marca 2012 roku w P. przy ul. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1), J. F., w ramach ustalonego wcześniej podziału ról i zaplanowania czynności zabezpieczał ucieczkę z miejsca przestępstwa oczekując na współsprawców w samochodzie marki H. podczas, gdy J. K. (1) i J. F., z których to osób J. F. posługiwał się bronią palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej dostarczoną wcześniej przez S. P. poprzez jej demonstrowanie pokrzywdzonemu J. P. oraz poprzez oddanie w jego kierunku strzału z niezaładowanej amunicją broni, a także J. F. stosował wobec pokrzywdzonego przemoc kopiąc w/w doprowadzili w/wymienionego pokrzywdzonego do stanu bezbronności, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia z kasy stacji paliw gotówki w kwocie 366 złotych na szkodę właściciela stacji J. K. (2), to jest o czyn z art. 280 § 2 k.k.

V.  w okresie od nieustalonego dnia do dnia 20 marca 2012 r. w P. bez wymaganego pozwolenia na posiadanie broni posiadał broń palną w postaci pistoletu gazowego M. M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) produkcji niemieckiej, to jest o czyn z art. 263 § 2 k.k.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 26 marca 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K 82/13

I.  1). oskarżonego J. K. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w dniu 17 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. F. i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. grozili pozbawieniem życia P. C. oraz zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw pieniądze w kwocie 603,13 złotych, telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 40 złotych oraz telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 200 złotych wszystko na szkodę M. M. (1), a także telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 100 złotych na szkodę P. C., to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k,,

2)  . oskarżonego J. K. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w nocy z 16/17 marca 2012r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. F. i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. oraz wypowiadając groźbę pozbawienia życia wobec P. K. zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji LPG portfel marki N. o wartości 50 złotych z pieniędzmi w kwocie 160 złotych na szkodę P. K., to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k.,

3)  oskarżonego J. K. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w dniu 20 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. F. i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. grozili pozbawieniem życia J. P. oraz zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw pieniądze w kwocie 366 złotych na szkodę J. K. (2), to jest popełnienia czynu z art, 280 § 2 k.k.,

4)  ustalono, że czynów opisanych w punktach I.1), I. 2). i I.3). oskarżony J. K. (1) dopuścił się działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu i za każdy z tych czynów na podstawie powołanych wyżej przepisów skazano go, zaś za wszystkie te czyny na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. orzeczono wobec niego jedną karę 4 lat 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  1) oskarżonego J. F. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w dniu 17 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. grozili pozbawieniem życia P. C. oraz zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw pieniądze w kwocie 603,13 złotych, telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 40 złotych oraz telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 200 złotych wszystko na szkodę M. M. (1), a także telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 100 złotych na szkodę P. C., przy czym czyn ten popełnił przed upływem 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

2) oskarżonego J. F. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w nocy z 16/17 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. oraz wypowiadając groźbę pozbawienia życia wobec P. K. zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji LPG portfel marki N. o wartości 50 złotych z pieniędzmi w kwocie 160 złotych na szkodę P. K., przy czym czyn ten popełnił przed upływem 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.,

3)  ustalono, że czynów opisanych w punktach II.1). i II.2). oskarżony J. F. dopuścił się działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu i za każdy z tych czynów na podstawie powołanych wyżej przepisów skazanoe go, zaś za oba te czyny na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. orzeczono wobec niego jedną karę 4 lat pozbawienia wolności;

III.  oskarżonego J. F. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w dniu 20 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i S. P., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. grozili pozbawieniem życia J. P. oraz poprzez użycie przemocy polegającej na szarpaniu, uderzeniu w twarz i dwukrotnym kopnięciu J. P. w głowę na skutek czego spowodował siniec powłok twarzy w okolicy oczodołu lewego powodujący naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni, zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw pieniądze w kwocie 366 złotych na szkodę J. K. (2), to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na postawie powołanych przepisów skazano go, zaś na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzono mu karę 3 lat pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 91 § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. za zbiegający się ciąg przestępstw i przestępstwo orzeczono wobec oskarżonego J. F. karę łączną 6 lat pozbawienia wolności;

V.  1) oskarżonego S. P. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w dniu 17 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i J. F., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. grozili pozbawieniem życia P. C. oraz zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw pieniądze w kwocie 603,13 złotych, telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 40 złotych oraz telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 200 złotych wszystko na szkodę M. M. (2) szewskiego, a także telefon komórkowy marki N. (...) o wartości 100 złotych na szkodę P. C., to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k.,

2)  oskarżonego S. P. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w nocy z 16/17 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i J. F., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. oraz wypowiadając groźbę pozbawienia życia wobec P. K. zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji LPG portfel marki N. o wartości 50 złotych z pieniędzmi w kwocie 160 złotych na szkodę P. K., to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k.,

3)  oskarżonego S. P. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w dniu 20 marca 2012 r. w P. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. (1) i J. F., posługując się bronią palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...) poprzez jej demonstrowanie przez J. F. grozili pozbawieniem życia J. P. oraz zabrali w celu przywłaszczenia z budynku stacji paliw pieniądze w kwocie 366 złotych na szkodę J. K. (2), to jest popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k.,

4)  ustalono, że czynów opisanych w punktach V.1)., V.2). i V.3). oskarżony S. P. dopuścił się działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu i za każdy z tych czynów na podstawie powołanych wyżej przepisów skazano go, zaś za wszystkie te czyny na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. orzeczono wobec niego jedną karę 5 lat pozbawienia wolności;

VI.  oskarżonego S. P. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie V aktu oskarżenia uznano za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia do dnia pomiędzy 12 a 16 marca 2012 r. w P. bez wymaganego zezwolenia posiadał broń palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...), to jest popełnienia przestępstwa z art. 263 § 2 k.k. i za to na podstawie tego przepisu skazano na karę 1 roku pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 91 § 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. za zbiegający się ciąg przestępstw i przestępstwo orzeczono wobec oskarżonego S. P. karę łączną 5 lat pozbawienia wolności;

Orzeczono także o zaliczeniu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (pkt VIII), dowodach rzeczowych (pkt IX, XI, XII) oraz kosztach postępowania (pkt X, XIII).

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych.

Obrońca S. P. zaskarżył wyrok w całości na korzyść oskarżonego.

Wyrokowi zarzucił:

1  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, iż w okresie od nieustalonego dnia do dnia pomiędzy 12 a 16 marca 2012 r. w P. S. P. posiadał broń palną w postaci pistoletu gazowego (...) M.. (...) kal. 9 mm (...) nr (...), podczas gdy, na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd winien ustalić, iż oskarżony posiadał niesprawny i nie nadający się do użycia pistolet gazowy, który w tym konkretnym przypadku, nie jest bronią palną;

2  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że czyn oskarżonego, w zakresie zarzutów z punktów II, III i IV aktu oskarżenia, polegał na popełnieniu przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. w formie zjawiskowej współsprawstwa, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż oskarżony był li tylko pomocnikiem w popełnianiu przestępstw przez współoskarżony ch, przy czym, przy popełnianiu tych przestępstw, wbrew błędnym ustaleniom Sądu I instancji, nie posługiwano się bronią palną w rozumieniu art. 280 § 2 k.k., a zatem zachowanie S. P. kwalifikować należy jako przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k.;

3  ponadto, z ostrożności procesowej, na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. zarzucił rażącą niewspółmiemość kary wymierzonej oskarżonemu w punktach V i VI, a w konsekwencji w punkcie VII wyroku, wskazując na nieadekwatność kary pozbawienia wolności do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, stopnia jego zawinienia i pozostałych zasad wskazanych w art. 53 k.k.

Wskazując na powyższe zarzuty, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego S. P. od zarzutu popełnienia przestępstwa z punktu V aktu oskarżenia, zaś w zakresie zarzutów z punktów II, III i IV aktu oskarżenia o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego S. P. za winnego popełnienia trzech przestępstw z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i wymierzenie mu, w oparciu o art. 91 § 1 k.k., jednej kary w granicach minimalnego zagrożenia ustawowego za to przestępstwo. Ponadto, postulował wymierzenie oskarżonemu kary łącznej za popełnione przestępstwa na zasadzie pełnej absorpcji.

Ewentualnie, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawny do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji (apelacja k.2036-2050).

Obrońca J. F. zaskarżyła powyższy wyrok w zakresie orzeczonej kary pozbawienia wolności na korzyść oskarżonego zarzucając rażącą surowość orzeczonych jednostkowych kar pozbawienia wolności oraz łącznej kary pozbawienia wolności przy orzekaniu której Sąd nie zachował zasady proporcjonalności w stosunku do poprzednio orzeczonej w wyroku kary.

W konkluzji wniosła o zmianę wyroku przez złagodzenie jednostkowych kar pozbawienia wolności i w następstwie kary łącznej pozbawienia wolności i orzeczenie za poszczególne czyny kar jednostkowych w granicach dolnego ustawowego zagrożenia oraz zastosowanie zasady pełnej absorpcji przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności.

Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów za obronę z urzędu oskarżonego za II instancję, oświadczając, iż nie zostały uiszczone (apelacja k.2051-2054).

Ponadto w części dotyczącej orzeczenia o karze, apelację wniósł obrońca oskarżonego J. K. (1) (apelacja k.2032-2035).

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 września 2014 roku, utrzymano w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne. Rozstrzygnięto o kosztach obrony z urzędu. Zwolniono oskarżonych od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych (k.2142).

Wnioski o sporządzenie uzasadnienia złożyli obrońcy oskarżonych J. F. (k.2161) i S. P. (k.2163).

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacje okazały się oczywiście bezzasadne.

Na wstępie stwierdzić należy, iż przedmiotowa sprawa, ponownie była przedmiotem rozpoznania w postępowaniu odwoławczym, bowiem Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 11 lipca 2013 roku, w sprawie sygn. akt II AKa 114/13, uchylił częściowo poprzednio wydane rozstrzygnięcie i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania (k.1618). Spowodowało to częściową prawomocność wydanego orzeczenia.

Rozpoznając sprawę Sąd Okręgowy wykonał wytyczne, jakie zostały zawarte w uzasadnieniu sądu odwoławczego (k.1769-1776).

Odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego S. P., podnieść należy, iż skarżący nie kwestionuje udziału oskarżonego w przypisanym mu w pkt V ciągu przestępstw. Kwestionuje formę współdziałania podnosząc, że w jego ocenie oskarżony, był pomocnikiem, a nie współsprawcą. Ponadto kwestionuje ocenę prawną przestępstw składających się na ciąg, związaną także z czynem przypisanym w pkt VI wyroku.

W pierwszej kolejności, w sposób obszerny, skarżący uzasadnia (k.3 - 5 apelacji) zarzut dotyczący posiadania i posługiwania się przez oskarżonego bronią palną. Analizując tę część wywodów skarżącego nie sposób nie zauważyć, iż w istocie nie negując żadnych ustaleń oraz ocen sądu I instancji (skarżący wprost przywołuje je w uzasadnieniu) dokonuje własnego wywodu, który jego zdaniem ma uzasadnić zasadność prezentowanego stanowiska. Nie dostrzega przy tym, że nawet przywoływane orzecznictwo sądów powszechnych przeczy stawianym tezom. Tak sformułowany zarzut nie podlega uwzględnieniu w postępowaniu odwoławczym, bowiem ma on charakter polemiki.

Ustalenia sądu I instancji w tym zakresie nie są błędne, bowiem znalazły one uzasadnienie zarówno w treści wyjaśnień samych oskarżonych, jak i przeprowadzonego dowodu z opinii zarówno pisemnej (k.683-685) jak i ustnej (k.1930-1931) biegłego z zakresu broni i balistyki. Treści tej opinii skarżący nie kwestionuje i nie stawia zarzutów opartych na względnych przesłankach procesowych, określonych w pkt 1 i 3 art.438 k.p.k. Skoro tak, to należy podzielić ocenę tego źródła dowodowego, zawartą na k.24-25 uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, bowiem odzwierciedlając aktualną linię orzeczniczą, umożliwiły dokonanie właściwych ocen prawno-karnych. Sąd Apelacyjny w pełni je podziela i dlatego, mając na uwadze konstrukcję zarzutu i jego uzasadnienie uznał apelację, w tej części, za oczywiście bezzasadną.

Co do zarzutu odnoszącego się do formy sprawczej działania oskarżonego to podnieść należy, iż także apelacja w tej części ma charakter bezzasadny. Stanowi ona powtórzenie stanowiska, jakie oskarżony prezentował w toku postępowania rozpoznawczego. Skarżący, podobnie jak wyżej, dokonuje własnych ocen (k.7-13 apelacji) i ogranicza się do opisywania elementów strony przedmiotowej przypisanych oskarżonemu przestępstw i pomija całkowicie (bądź bagatelizuje) te dowody, które dotyczą okoliczności podmiotowych i które zasadnie pozwoliły Sądowi Okręgowemu na ocenę, że oskarżony, w ramach przypisanych mu przestępstw, nie był pomocnikiem, a współsprawcą, a jego rola związana była z przyjętym podziałem ról. Najistotniejszą tu była ta okoliczność, iż oskarżony razem z pozostałymi oskarżonymi uczestniczył w typowaniu i planowaniu przypisanych mu przestępstw, obejmował świadomością ich przebieg oraz uczestniczył w podziale uzyskanego w ten sposób mienia.

Te okoliczności świadczą dobitnie, iż rola oskarżonego wykraczyła poza tę formę zjawiskową, o której pisze w apelacji jego obrońca. Sąd Okręgowy, w tym zakresie w sposób wyczerpujący, z powołaniem orzecznictwa sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego, odniósł się do stanowiska procesowego oskarżonego w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia (k.25-27). Sąd Apelacyjny całkowicie podzielił wyrażone tam oceny i wobec wszechstronności wywodu, uznał za zbędne powtarzanie raz już użytej argumentacji. Jest to także o tyle niecelowe, iż wywody skarżącego są jego własnymi ocenami i pomijają szereg okoliczności, które wprost przeczą stawianym tezom. Brak jest także podstaw do uwzględnienia, zawartego w tej apelacji oraz apelacji obrońcy oskarżonego J. F., zarzutu opartego na przesłance określonej w art.438 pkt 4 k.p.k.

Rażąca niewspółmierność wymierzonych oskarżonym kar mogłaby zajść wtedy, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych za przypisane oskarżonym przestępstwa nie uwzględniałaby należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizowała w wystarczającej mierze celów kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do skazanych (por. na gruncie kodeksu karnego z 1969r.: wyr. SN z dnia 10.07.1974 r. OSNKW 1974, z. 11, poz.213; zobacz też wyr. SN z dnia 14.11.1986 r. OSNPG 1987, z. 10, poz. 131 oraz z dnia 30.11.1990 r., OSNKW 1991, z. 7 – 9, poz. 39). Z uwagi na znaczne przewartościowanie tzw. dyrektyw sądowego wymiaru kary w art.53 k.k. w porównaniu z art.50 k.k. z 1969 r. dodać należy, iż w każdym przypadku sąd powinien baczyć przede wszystkim na to, aby dolegliwość całokształtu represji nie przekraczała stopnia jego winy, albowiem każda kara nie spełniająca tego ostatniego wymogu uznana będzie za rażąco surową w rozumieniu art.438 pkt 4 k.p.k.

Jak czytamy w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14.11.1973 r. (OSNPG 1974, z. 3 – 4, poz.51), rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w art.438 pkt 4 k.p.k., zachodzić może tylko wówczas, gdyby na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art.53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego (zob. też aprobujące uwagi M. Cieślaka i Z. Dody, Pal. 1975, nr 3, str.64).

Na gruncie art.438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – „rażąco” niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować.

Przechodząc już bezpośrednio na grunt niniejszej sprawy nadmienić należy, iż sąd meriti prawidłowo ustalił katalog okoliczności łagodzących i obciążających i nadał im właściwe znaczenie i brak jest podstaw do uznania, aby kary wymierzone oskarżonym nosiły cechy rażącej niewspółmierności. Argumentacja odnosząca się do poprzednio wydanego rozstrzygnięcia nie może być uwzględniona, skoro orzeczenie to nie funkcjonuje w obrocie prawnym, a ponadto mając na uwadze, że orzeczenie to zostało uchylone wobec faktu uwzględnienia apelacji oskarżyciela publicznego, nie nastąpiło naruszenie zakazu reformationis in peius.

Należało mieć także na uwadze i to, że Sąd Apelacyjny musiał zachować tak zwaną wewnętrzną sprawiedliwość wyroku, związaną z karami orzeczonymi wobec wszystkich oskarżonych.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji wyroku. O kosztach obrony z urzędu orzeczono przy uwzględnieniu nakładu pracy obrońców oraz obowiązujących stawek. Zwolniono oskarżonych od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym wobec faktu, iż spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art.624 §1 k.p.k.

ar