Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący:	SSA Jacek Błaszczyk
Sędziowie:	SA Piotr Feliniak (spr.) SO del. Jarosław Leszczyński
Protokolant:	sekr. sąd. Jadwiga Popiołek

przy udziale H. T., Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2014 r., sprawy

1)  M. M. (1)

oskarżonego z art. 279 §1 kk w zw. z art. 275 §1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 289 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 §2 kk; art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art.280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §2 kk; art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §2 kk; art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §2 kk;

2)  M. G. (1)

oskarżonego z art. 280 §1 kk; art. 278 §1 kk; art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dn. 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk; art. 62 ust. 1 ustawy z dn. 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

3)  P. D.

oskarżonego z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §1 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §1 kk i art. 278 §1 i 5 kk i art. 275 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

4)  P. P. (1)

oskarżonego z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §1 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk; art. 280 §1 kk i art. 278 §1 i 5 kk i art. 275 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu

z dnia 7 maja 2014 r., sygn. akt III K 70/13

1)  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne;

2)  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz:

a)  adw. A. D. – Kancelaria Adwokacka w K., obrońcy z urzędu oskarżonego M. M. (1),

b)  adw. M. W. – Kancelaria Adwokacka w K., obrońcy z urzędu oskarżonego P. D.,

c)  adw. A. B. – Kancelaria Adwokacka w K., obrońcy z urzędu oskarżonego P. P. (1),

kwoty po 738 zł (siedemset trzydzieści osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu odwoławczym;

3)  zwalnia oskarżonych od kosztów sądowych za drugą instancję.

II AKa 205/14

UZASADNIENIE

Prokurator oskarżył M. M. (1) o to, że:

I.  w dniu 12 lutego 2012 r. w O., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim wypchnięciu okna w pomieszczeniu szatni sali gimnastycznej Gimnazjum nr 3 przy ul. (...), wszedł do jej wnętrza, a następnie ze znajdującej się tam odzieży zabrał w celu przywłaszczenia portfel skórzany o wartości 100 złotych z zawartością dokumentów w postaci dowodu osobistego, dowodu rejestracyjnego samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), prawa jazdy, karty płatniczej (...) i pieniędzmi w kwocie 800 złotych tj. mienie o łącznej wartości 900 złotych na szkodę M. K. (1), następnie z kieszeni spodni M. Z. zabrał w celu przywłaszczenia portfel skórzany o wartości 100 złotych z zawartością pieniędzy w kwocie 20 złotych i dokumentów w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy, karty bankomatowej banku (...), a nadto z kieszeni B. G. zabrał w celu przywłaszczenia pilot z kluczykiem samochodowym, etui z zawartością dokumentów w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy oraz dowodu rejestracyjnego samochodu m-ki B. o nr rej. (...) na nazwisko A. G., po czym wcześniej skradzionym oryginalnym kluczykiem uruchomił pozostawiony w rejonie budynku szkoły w/w samochód m-ki B. o wartości 40 000 złotych, zabierając go w celu krótkotrwałego użycia, a następnie porzucił pojazd wraz z dokumentami w stanie niezabezpieczonym, przy czym czynu tego dokonał działając w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa, był bowiem uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt (...) za czyny z art. 280 §2 kk w zw. z art 64 kk i inne, na karę łączną siedmiu lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 25 kwietnia 2005 r. do 8 listopada 2006 r. oraz od 1 grudnia 2006 r. do 31 marca 2011 r.,

tj. o czyn z art. 279 §1 kk w zw. z art. 275 §1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. art. 289 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 §2 kk.;

II.  w dniu 31 lipca 2012 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt I zabrał ze sklepu jubilerskiego w celu przywłaszczenia wyroby jubilerskie ze złota o próbie 0,585 w postaci łańcuszków o łącznej wartości 61 652,15 zł na szkodę G. C.,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

III.  w dniu 1 sierpnia 2012 r. w P. woj. (...) na terenie posesji nr (...) w punkcie handlowym podmiotu (...), działając w warunki wielokrotnego powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt I, wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, posługując się bronią palną oraz używając wobec A. S. substancji chemicznej powodującej łzawienie oczu, doprowadził wymienioną do stanu bezbronności i spowodował obrażenia ciała w postaci pieczenia i zaczerwienienia skóry twarzy oraz oczu, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie przekraczający dni siedmiu, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 19 164,47 zł, czym działał na szkodę A. S. oraz właściciela punktu handlowego R. – M. M. (2),

tj. o czyn z art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. art. 64 §2 kk;

IV.  w dniu 20 kwietnia 2012 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt I, dokonał napadu na pracowniku salonu jubilerskiego (...) I. Z. w ten sposób, że używając wobec niej siły fizycznej poprzez złapanie za szyję i pas, przyciśnięcie do podłogi, a także skrępowanie jej rąk, nóg i ust za pomocą taśmy do pakowania, doprowadził ją do stanu bezbronności, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia wyroby ze złota w postaci łańcuszków, kolczyków, pierścionków i bransoletek o łącznej wartości 171 033,60 zł, czym działał na szkodę D. G. i I. Z.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §2 kk.

M. G. (1) został oskarżony o to, że:

V.  w dniu 20 kwietnia 2012 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami dokonał napadu na osobie pracownika salonu jubilerskiego (...) I. Z. w ten sposób, że używając wobec niej przemocy polegającej na złapaniu za szyję i pas, przyciśnięcie do podłogi, a także skrępowanie rąk, nóg i ust za pomocą taśmy do pakowania, doprowadził ją do stanu bezbronności, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia wyroby ze złota w postaci łańcuszków, kolczyków, pierścionków i bransoletek, o łącznej wartości 171 033,60 zł, czym działał na szkodę D. G. i I. Z.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk;

VI.  w dniu 31 lipca 2012 r. w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zabrał w celu przywłaszczenia wyroby jubilerskie ze złota o próbie 0,585 w postaci łańcuszków o łącznej wartości 61 652,15 na szkodę G. C.,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk;

VII.  w okresie od 1 sierpnia 2012 r. do 10 sierpnia 2012 r. w O. i w P., działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, wbrew przepisom ustawy, uczestniczył w obrocie znacznych ilości środków odurzających w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 2800 gram o łącznej wartości nie mniejszej niż 84 000 zł, w ten sposób, iż po uprzednim nabyciu tych środków od innych osób przekazywał je kolejnym osobom celem dalszego wprowadzenia do obrotu a w tym:

̶

w dniu 1 sierpnia 2012 r. w P. wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami nabył środki odurzające w postaci 2800 gram marihuany o łącznej wartości nie mniejszej niż 84 000 zł celem ich dalszego wprowadzenia do obrotu,

̶

w okresie od 2 sierpnia 2012 r. do 10 sierpnia 2012 r. sprzedał B. P. środki odurzające w postaci 100 gram marihuany za kwotę 2000 zł celem ich dalszego wprowadzenia do obrotu,

̶

w okresie od 2 sierpnia 2012 r. do 10 sierpnia 2012 r. sprzedał P. P. (2) środki odurzające w postaci 100 gram marihuany za 2000 zł celem ich dalszego wprowadzenia do obrotu,

̶

w okresie od 2 sierpnia 2012 r. do 10 sierpnia 2012 r. sprzedał J. K. środki odurzające w postaci 250 gram marihuany za 4500 zł celem ich dalszego wprowadzenia do obrotu,

̶

w okresie od 2 sierpnia 2012 r. do 10 sierpnia 2012 r. sprzedał innym nieustalonym osobom środki odurzające w postaci 245 gram marihuany za kwotę 4900 zł celem ich dalszego wprowadzenia do obrotu,

tj. o czyn z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk;

VIII.  w dniu 13 sierpnia 2013 r. w O., działając wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci 3,55 grama marihuany (netto),

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii;

P. D. został oskarżony o to, że:

XIV.  w dniu 20 kwietnia 2012 roku w S., wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami dokonał napadu na pracowniku salonu jubilerskiego (...) I. Z. w ten sposób, że używając wobec niej siły fizycznej poprzez złapanie za szyję i pas, przyciśnięcie do podłogi, a także skrępowanie jej rąk, nóg i ust za pomocą taśmy do pakowania, doprowadził ją do stanu bezbronności, a następnie zabrał w celu przywłaszczenia z wystawy salonu wyroby ze złota w postaci łańcuszków, kolczyków, pierścionków i bransoletek o łącznej wartości 171.033,60 zł, czym działał na szkodę D. G. i I. Z., przy czym czynu tego dokonał w warunkach powrotu do przestępstwa, był bowiem uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z dnia 14 listopada 2007 r. sygn. akt (...) za przestępstwa z art. 280 §1 kk i inne, na karę łączną siedmiu lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 9 sierpnia 2005 r. do 22 grudnia 2008 r. oraz od 15 czerwca 2010 r. do 21 grudnia 2011 r.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

XV.  w dniu 1 września 2012 r. w O., działając w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt XIV, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, używając atrapy broni palnej wobec T. K. i M. J., a następnie uderzając M. J. po całym ciele metalowym prętem spowodowali u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia kończyn górnych z sińcami i ranami tłuczonymi, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie dłuższy niż siedem dni, doprowadzając pokrzywdzonych do stanu bezbronności, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 13 000 zł należących do M. J., czym działał na szkodę M. J. i T. K.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

XVI.  w dniu 19 września w R. przy ulicy (...), działając w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt XIV, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, używając przemocy w postaci psiknięcia gazem w twarz L. K., spowodowali obrażenia ciała w postaci chemicznego zapalenia spojówek obu oczu, skóry twarzy i szyi, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie przekraczający siedmiu dni, a następnie uderzając M. U. po całym ciele pałką teleskopową oraz używając maczety i atrapy pistoletu spowodowali obrażenia ciała wymienionego w postaci stłuczenia i rany na głowie, szyi, tułowiu i kończynie górnej prawej, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie przekraczający dni siedmiu, czym doprowadzili w/w pokrzywdzonych do stanu bezbronności, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie nie mniej niż 8000 zł należących do M. U., działając na szkodę L. K. i M. U.,

tj. o czyn z art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

XVII.  w dniu 20 września 2012 r. w K., na terenie posesji (...), działając w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt XIV, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, używając przemocy w postaci psiknięcia gazem, a następnie przewracając na podłogę i narzucając koc na głowę I. P. oraz krępując jej ręce i nogi przewodami elektrycznymi, doprowadzili ją do stanu bezbronności, po czym grożąc jej pozbawieniem życia, zmusili do podania szyfru otwierającego znajdujący się w budynku sejf, z jego wnętrza dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie co najmniej 24 000 zł, 100 euro, trzech złotych monet o wartości 10 000 zł, 27 srebrnych monet wartości 2700 zł i dwóch złotych bransoletek łącznej wartości 30 000 zł, ponadto zabrali pokrzywdzonej złotą biżuterię w postaci łańcuszka z zawieszką, pary kolczyków, obrączki z diamentami, pierścionka i bransoletki o łącznej wartości 20 100 zł, nadto wychodząc zabrali ze stołu pieniądze w kwocie 920 zł oraz po uprzednim zaborze kluczyka z barku przywłaszczyli samochód m-ki P. (...) T. o nr rej. (...) wartości 100 000 zł, w którym znajdował się portfel z dokumentami I. P. w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy, kart bankomatowych oraz dowód rejestracyjny w/w pojazdu, tj. mienie o łącznej wartości 190 140 zł na szkodę I. i A. P.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk i art. 278 §1 i 5 kk i art. 275 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

P. P. (1) został oskarżony o to, że:

XVIII.  w dniu 14 lutego 2012 r. w O., wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, używając przemocy wobec M. F. polegającej na popchnięciu i przewróceniu na podłogę oraz zadaniu nie mniej niż dwóch ciosów metalową pałką teleskopową, doprowadzili ją do stanu bezbronności, a następnej dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2950 zł na szkodę M. F., przy czym zarzucanego czynu dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa, był bowiem uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w P. sygn. akt (...) z dnia 17 kwietnia 2003 r. za przestępstwa z art. 279 §1 kk na karę dwóch lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 2 czerwca 2006 r. do dnia 2 czerwca 2008 r.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

XIX.  w dniu 1 września 2012 r. w O., działając w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt XVIII, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami R. K. i P. D., używając atrapy broni palnej wobec| T. K. i M. J., a następnie uderzając M. J. po całym ciele metalowym prętem, spowodowali u niego obrażenia ciała w postaci stłuczenia kończyn górnych z sińcami i ranami tłuczonymi, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie dłuższy niż siedem dni, doprowadzając pokrzywdzonych do stanu bezbronności, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 13 000 zł należących do M. J., działając na szkodę T. K. i M. J.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk;

XX.  w dniu 19 września w R. przy ulicy (...), działając w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt XVIII, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, używając przemocy w postaci psiknięcia gazem w twarz L. K., spowodowali obrażenia ciała w postaci chemicznego zapalenia spojówek obu oczu, skóry twarzy i szyi, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie przekraczający siedmiu dni, a następnie uderzając M. U. po całym ciele pałką teleskopową oraz używając maczety i atrapy pistoletu, spowodowali obrażenia ciała wymienionego, w postaci stłuczenia i rany na głowie, szyi, tułowiu i kończynie górnej prawej, które naruszyły czynności narządów ciała na czas nie przekraczający dni siedmiu, czym doprowadzili w/w pokrzywdzonych do stanu bezbronności, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie co najmniej 8000 zł należących do M. U., działając na szkodę L. K. i M. U.,

tj. o czyn z art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk

XXI.  w dniu 20 września 2012 r. w K., na terenie posesji (...), działając w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w pkt XVIII, wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, używając przemocy w postaci psiknięcia gazem, a następnie przewracając na podłogę i narzucając koc na głowę I. P. oraz krępując jej ręce i nogi przewodami elektrycznymi, doprowadzili ją do bezbronności, po czym grożąc jej pozbawieniem życia zmusili do podania szyfru otwierającego znajdujący się w budynku sejf, a następnie z jego wnętrza dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie co najmniej 24 000 zł, 100 euro, trzech złotych monet o wartości 10 000 zł, 27 srebrnych monet wartości 2700 zł i dwóch złotych bransoletek łącznej wartości 30 000 zł, ponadto zabrali pokrzywdzonej złotą biżuterię w postaci łańcuszka z zawieszką, pary kolczyków, obrączki z diamentami, pierścionka i bransoletki o łącznej wartości 20 100 zł, nadto wychodząc zabrali ze stołu pieniądze w kwocie 920 zł oraz po uprzednim zaborze kluczyka z barku przywłaszczyli samochód m-ki P. (...) T. o nr rej. (...) wartości
100 000 zł, w którym znajdował się portfel z dokumentami I. P. w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy, kart bankomatowych oraz dowód rejestracyjny w/w pojazdu tj. mienie o łącznej wartości 190 140 zł na szkodę I. i A. P.,

tj. o czyn z art. 280 §1 kk i art. 278 §1 i 5 kk i art. 275 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §1 kk.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 7 maja 2014 roku, w sprawie sygn. akt II K 70/13:

1.  oskarżonego M. M. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt I, z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z osobami, co do których wyłączono sprawę do odrębnego postępowania oraz dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej roku kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 §1 kk, tj. czynu z art. 279 §1 kk, art. 275 §1 kk, art. 76 kk i art. 289 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 12 kk i w zw. z art. 64 §2 kk i za to na podstawie art. 279 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk w zw. z art. 60 §4 i §6 pkt 3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 11 miesięcy pozbawienia wolności i 20 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

2.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 1, orzeczono wobec oskarżonego M. M. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwot: 800 zł na rzecz pokrzywdzonego M. K. (1) i 20 zł na rzecz pokrzywdzonego M. Z.;

3.  oskarżonego M. M. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt II, z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1), M. P. i osobą, co, do której postępowanie zostało umorzone oraz dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, tj. czynu z art. 278 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 278 §1 kk w zw. z art. 60 §4 i §6 pkt 4 kk skazano go na karę 400 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

4.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 3, orzeczono wobec oskarżonego M. M. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 20.541,72 zł na rzecz pokrzywdzonego G. C.;

5.  oskarżonego M. M. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt III z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z osobą, co do której wyłączono sprawę do odrębnego postępowania, dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej roku kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 §1 kk oraz eliminuje z opisu zwrot „doprowadził wymienioną do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §2 kk w zw. z art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk w zw. z art. 64 §2 kk i za to na podstawie art. 280 §2 kk w zw. z art. 11 §3 kk w zw. z art. 60 §4 i §6 pkt 2 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 1 rok i 4 miesiące pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

6.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 5, orzeczono wobec oskarżonego M. M. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 9582,24 zł na rzecz pokrzywdzonego M. M. (2);

7.  oskarżonego M. M. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt IV z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z M. G. (1), P. D., R. K. i z osobą, co do której wyłączono sprawę do odrębnego postępowania, dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej roku kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 §1 kk, szkoda wyniosła około 110 126,33 zł oraz eliminuje z opisu zwrot „doprowadził ją do stanu bezbronności”, tj. o czyn z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk w zw. z art. 60 §4 i §6 pkt 3 kk oraz 33 §2 kk okazuje go na karę 1 rok pozbawienia wolności i 200 stawek dzienny grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

8.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 7, orzeczono wobec oskarżonego M. M. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 20 000 zł na rzecz pokrzywdzonego D. G.;

9.  na podstawie art. 85 kk i 86 §1 i 2 kk łączy orzeczone wyżej kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzono oskarżonemu M. M. (1) karę łączną 1 rok i 4 miesiące pozbawienia wolności i 500 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

10.  na podstawie art. 63 §1 kk zaliczono oskarżonemu M. M. (1) na poczet orzeczonej wyżej kary łącznej pozbawienia wolności okresy zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 13 do 15 sierpnia 2012 r. i od 17 sierpnia 2012 r. do 12 września 2013 r.,

11.  oskarżonego M. G. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt V z tym, że przyjmuje, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), P. D., R. K. i z osobą, co do której wyłączono sprawę do odrębnego postępowania, szkoda wyniosła około 110 126,33 zł oraz eliminuje z opisu zwrot „doprowadził ją do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk i za to na podstawie tego przepisu i art. 33 §2 kk skazano go na karę 2 lata pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

12.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 11, orzeczono wobec oskarżonego M. G. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 20 000 zł na rzecz pokrzywdzonego D. G.;

13.  oskarżonego M. G. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt VI z tym, że przyjmuje, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z D. M., M. P. i osobą, co do której postępowanie ostało umorzone, tj. czynu z art. 278 §1 kk i za to na podstawie tego przepisu i art. 33 §2 kk skazano go na karę 1 rok pozbawienia wolności i 120 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

14.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 13, orzeczono wobec skarżonego M. G. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 20 541,72 zł na rzecz pokrzywdzonego G. C.;

15.  oskarżonego M. G. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt VII z tym, że przyjmuje, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1) i osobą, co do której postępowanie zostało umorzone, z nabytej marihuany otrzymał po podziale około 700 g oraz w miejsce zwrotów „celem dalszego wprowadzenia do obrotu” przyjęto „celem dalszego udziału w obrocie”, tj. czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk i za to podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazano go na karę 2 lata pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

16.  na podstawie art. 45 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 15, orzeczono wobec oskarżonego M. G. (1) środek karny w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 13 400 zł;

17.  oskarżonego M. G. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt VIII, tj. czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie tego przepisu skazano go na karę 2 miesiące pozbawienia wolności;

18.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, w związku ze skazaniem z pkt 17, orzeczono przepadek 3,55 grama marihuany (netto), przechowywanej w Magazynie (...) w P. pod nr (...), jako przedmiot nr 1;

19.  na podstawie art. 85 kk i 86 §1 i 2 kk połączono orzeczone wyżej kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzono oskarżonemu M. G. (1) karę łączną 4 lata pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

20.  na podstawie art. 63 §1 kk zaliczono oskarżonemu M. G. (1) na poczet orzeczonej wyżej kary łącznej pozbawienia wolności okresy zatrzymania i tymczasowego aresztowania w dniach od 13 do 15 sierpnia 2012 r., od 17 sierpnia 2012 r. do 13 czerwca 2013 r. i od 13 lipca 2013 r.;

21.  oskarżonego P. D. uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XIV z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z M. M. (1), R. K., M. G. (1) i z osobą, co, do której wyłączono sprawę do odrębnego postępowania, dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, szkoda wyniosła około 110 126,33 zł, oraz wyeliminowano z opisu zwrot „doprowadził ją do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 3 lata pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

22.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 31, orzeczono wobec oskarżonego P. D. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 20 000 zł na rzecz pokrzywdzonego D. G.;

23.  oskarżonego P. D. uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XV z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. i P. P. (1) w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne oraz wyeliminowano z opisu zwrot „doprowadzając pokrzywdzonych do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk i art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk i w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 3 lata pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

24.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 33, orzeczono wobec oskarżonego P. D. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 4900 zł na rzecz pokrzywdzonego M. J.;

25.  oskarżonego P. D. uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XVI z tym, że przyjęto, że został popełniony 19 września 2012 r., dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. i P. P. (1), dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, przyjęto, że grozili M. U. pozbawieniem życia oraz eliminuje z opisu zwrot „doprowadzili w/w pokrzywdzonych do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §2 kk i art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk i w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §2 kk w zw. z art. 11 §3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 4 lata pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

26.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 35, orzeczono wobec skarżonego P. D. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 2666,67 zł na rzecz pokrzywdzonego M. U.;

27.  oskarżonego P. D. uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XVII z tym, że przyjmuje, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. i P. P. (1), dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, szkoda wyniosła około
190 140 zł, oraz wyeliminowano z opisu zwrot „doprowadzili ją do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk, art. 278 §1 i 5 kk i art. 275 §1 kk w zw. z art. 1 §2 kk i w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 4 lata pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

28.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 37, orzeczono wobec oskarżonego P. D. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 29 000 zł na rzecz pokrzywdzonych I. i A. f P.;

29.  na podstawie art. 85 kk i 86 §1 i 2 kk połączono orzeczone wyżej kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzono oskarżonemu P. D. karę łączną 8 lat pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

30.  oskarżonego P. P. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XVIII z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, szkoda wyniosła 2444,20 zł oraz wyeliminowano z opisu czynu zwrot „doprowadzili ją do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 3 lata pozbawienia wolności i 50 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

31.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 40, orzeczono wobec oskarżonego P. P. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 1222,10 zł na rzecz pokrzywdzonej M. F.;

32.  oskarżonego P. P. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XIX z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. i P. D., dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne oraz wyeliminowano z opisu zwrot „doprowadzając pokrzywdzonych do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk i art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk i w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 3 lata pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

33.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 42, orzeczono wobec oskarżonego P. P. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 4900 zł na rzecz pokrzywdzonego M. J.;

34.  oskarżonego P. P. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XX z tym, że przyjęto, że został popełniony 19 września 2012 r., dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. i P. D., dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, przyjęto, że grozili M. U. pozbawieniem życia oraz wyeliminowano z opisu zwrot „doprowadzili w/w pokrzywdzonych do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §2 kk i art. 157 §2 kk w zw. z art. 11 §2 kk i w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §2 kk w zw. z art. 11 §3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 4 lata pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

35.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 44, orzeczono wobec oskarżonego P. P. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 2666,67 zł na rzecz pokrzywdzonego M. U.;

36.  oskarżonego P. P. (1) uznano za winnego popełnienia czynu opisanego wyżej w pkt XXI z tym, że przyjęto, że dopuścił się go wspólnie i w porozumieniu z R. K. i P. D., dopuścił się go w ciągu 5 lat po odbyciu, co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, szkoda wyniosła około
190 140 zł oraz wyeliminowano z opisu zwrot „doprowadzili ją do stanu bezbronności”, tj. czynu z art. 280 §1 kk, art. 278 §1 i 5 kk i art. 275 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk i w zw. z art. 64 §1 kk i za to na podstawie art. 280 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk oraz 33 §2 kk skazano go na karę 4 lata pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

37.  na podstawie art. 46 §1 kk, w związku ze skazaniem z pkt 46, orzeczono wobec oskarżonego P. P. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę kwoty 29 000 zł na rzecz pokrzywdzonych I. i A. P.;

38.  na podstawie art. 85 kk i 86 §1 i 2 kk połączono orzeczone wyżej kary pozbawienia wolności i grzywny i wymierzono oskarżonemu P. P. (1) karę łączną 8 lat pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na 50 zł;

39.  na podstawie art. 63 §1 kk zaliczono oskarżonemu P. P. (1) na poczet orzeczonej wyżej kary łącznej pozbawienia wolności okresy zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 28 września 2012 r.;

40.  zasądzono od Skarbu Państwa koszty nieopłaconej obrony z urzędu (w tym podatek VAT) na rzecz:

a)  adw. A. D. z tytułu obrony oskarżonego M. M. (1),

b)  adw. P. C. z tytułu obrony oskarżonego R. K.,

c)  adw. M. K. (2) z tytułu obrony oskarżonego P. D.,

d)  adw. A. B. z tytułu obrony oskarżonego P. P. (1) w kwocie po 2066,40 zł dla każdego z nich;

41.  na podstawie art. 624 §1 kpk zwolniono oskarżonych od kosztów sądowych (wyrok k. 5759-5767).

Powyższym wyrokiem skazano ponadto oskarżonego R. K..
W stosunku do tego oskarżonego wyrok uprawomocnił się w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Powyższy wyrok zaskarżyli obrońcy oskarżonych M. M. (1), M. G. (1), P. D. i P. P. (1). Ponadto do akt sprawy pisma zatytułowane „apelacja” złożyli oskarżony P. P. (1) (k. (...)) i oskarżony P. D. (k. 5886).

Obrońca oskarżonego P. D. na podstawie art. 425 §1 i 2 kpk w zw. z art. 444 kpk zaskarżył wyżej wskazany wyrok w punktach 33, co do zarzutu XV i 39 w całości, w stosunku do oskarżonego P. D., na korzyść oskarżonego.

Na podstawie art. 427 §2 kpk w zw. z art. 438 pkt 2 i 4 kpk we wskazanym wyżej zakresie zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 kpk w zw. z art. 2 §1 pkt 1, §2 kpk i art. 4 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez nieobiektywne uznanie, że pomówienia współoskarżonego R. K. są wystarczającym dowodem winy oskarżonego w zakresie czynu zarzuconego mu w punkcie XV, podczas gdy nie stanowią one dowodu pełnowartościowego, ponieważ nie były złożone spontanicznie, bezinteresownie, zostały złożone w celu zmniejszenia winy własnej pomawiających i nie znajdują potwierdzenia winnych dowodach, w szczególności w zeznaniach przesłuchanych odnośnie tego czynu świadków i w wyjaśnieniach współoskarżonego, także o ten czyn, oskarżonego P. P. (1) oraz poprzez uznanie za niewiarygodne zeznań świadków W. E. oraz S. B., którzy zeznali zgodnie, iż oskarżony P. D. był z nimi w czasie popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XV;

2)  rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności, wynikającą z zastosowania zasady jedynie częściowej absorpcji, podczas gdy bliski związek podmiotowo-przedmiotowy, jak również bardzo bliski związek czasowy przypisanych mu czynów, uzasadniał zastosowanie w stosunku do oskarżonego zasady zbliżonej do pełnej absorpcji.

Na podstawie art. 427 §1 kpk w zw. z art. 437 §1 i 2 kpk wniósł o:

1)  zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 33 i uniewinnienie oskarżonego P. D. od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie XV,

2)  zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 39 i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności – na zasadzie absorpcji wymierzonych oskarżonemu kar jednostkowych za poszczególne czyny, ewentualnie

3)  o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Kaliszu (apelacja k. 5877-5883).

Obrońcy oskarżonego M. G. (2) i P. P. (1) zaskarżyli wyrok w zakresie winy i kary (apelacje k. 5898-5904, k. 5908-5914 oraz k. 5925-5928). Obrońca oskarżonego M. M. (1) złożył apelację w zakresie kary oraz środków karnych (apelacja k. 5888-5894).

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 13 listopada 2014 roku utrzymano w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelacje za oczywiście bezzasadne. Rozstrzygnięto o kosztach nieopłaconej obrony z urzędu. Zwolniono oskarżonych od kosztów sądowych za drugą instancję (wyrok k. 6061).

Wniosek o sporządzenie uzasadnienia złożył oskarżony P. D. (k. 6202).

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja okazała się oczywiście bezzasadna. Zawiera ona błąd konstrukcyjny w zakresie podstaw przywoływanych zarzutów, zwłaszcza przez powołanie się na obrazę art. 4 kpk.

Obraza art. 4 kpk nie może być podstawą zarzutu apelacyjnego, bowiem formułuje ogólną zasadę procesową, której naruszenie może nastąpić przez obrazę konkretnych przepisów postępowania gwarantujących realizację zasady obiektywizmu (patrz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2010 roku, sygn. akt III KK 92/10, OSNwSK z 2010 roku, z.1 poz. 775).

Problematyką wskazania, jako podstaw apelacyjnych w ramach przesłanki określonej w art. 438 pkt 2 kpk, art. 4 kpk, art. 410 kpk oraz art. 424 kpk zajął się także w sposób analogiczny jak w wyżej cytowanym orzeczeniu Sąd Apelacyjny w Krakowie, wydając w dniu 14 maja 2008 roku wyrok w sprawie II AKa 50/08, opublikowany w KZS z 2008 roku, z. 9, poz. 35.

Należało mieć także na uwadze i to, iż przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną reguły z art. 7 kpk, jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (patrz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2012 roku, sygn. akt
III KK 298/12, LEX 1232292).

W ocenie Sądu Apelacyjnego, analiza treści zapadłego rozstrzygnięcia w kontekście jego pisemnych motywów, dowodów zgromadzonych w sprawie i ujawnionych w toku postępowania rozpoznawczego wskazuje, iż zaskarżony wyrok, wbrew treści zarzutów zawartych w wywiedzionej skardze apelacyjnej, wszystkie powyższe kryteria spełnia, a więc pozostaje pod ochroną reguły wyrażonej w treści tego przepisu.

Każdy fakt i okoliczności, mające znaczenie w przedmiotowej sprawie, zostały bowiem przez sąd orzekający uwzględnione, ocenione i znalazły odpowiednie odzwierciedlenie w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Ustalenia sądu co do przebiegu zdarzenia znajdują oparcie w przywołanych dowodach, zaś ocena źródeł dowodowych jest kompleksowa i wszechstronna i nie nosi cech dowolności, o których pisze w swojej apelacji obrońca oskarżonego P. D..

Apelacja więc, w zakresie w jakim kwestionuje sprawstwo oskarżonego
w zakresie przypisanego mu w pkt 33 czynu, ma niepodlegający uwzględnieniu w postępowaniu odwoławczym, charakter polemiki z prawidłowymi ustaleniami sądu I instancji. Wskazuje na to nie tylko sposób sformułowanych zarzutów, ale także argumentacja zawarta w uzasadnieniu złożonej apelacji.

Skarżący bowiem w istocie dokonuje własnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta jest oparta na założeniu wiarygodności wyjaśnień, jakie oskarżony P. D. złożył w toku postępowania w przedmiotowej sprawie.

Wprawdzie skarżący dostrzega, iż Sąd Okręgowy nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, powołując się w tym zakresie na jeden z argumentów przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, to następnie dokonuje własnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie zakładając, iż dowody są niewystarczające dla dokonania ustaleń faktycznych oraz przypisania sprawstwa oskarżonemu oraz powołując się na dowody, które zostały przez sąd odrzucone, z powodów wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, przy zbagatelizowaniu argumentów, które mieszcząc się w granicach zakreślonych treścią art. 7 kpk nie pozwalały na dokonywanie na ich podstawie wiarygodnych ustaleń faktycznych.

Tak skonstruowany środek odwoławczy ma więc, niepodlegający uwzględnieniu w toku postępowania odwoławczego, charakter polemiki z prawidłowymi ustaleniami i ocenami Sądu Okręgowego, zawartymi w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Jednocześnie powyższe zwalnia Sąd Apelacyjny od konieczności ponownego przytaczania raz już użytej argumentacji, bowiem byłoby to zbędnym jej powtarzaniem w sytuacji, gdy sąd odwoławczy, dokonując oceny wywiedzionego środka odwoławczego w kontekście zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i wszechstronnego oraz wyczerpującego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, nie dopatrzył się podstaw do uwzględniania podniesionych zarzutów.

Co do drugiego zarzutu apelacyjnego to wydaje się, że i w tym zakresie apelacja błędnie przywołuje zarzut oparty na przesłance określonej w art. 438 pkt 4 kpk, bowiem rażąca niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary zachodzi wtedy, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych za przypisane oskarżonemu przestępstwo, nie uwzględnia należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celu kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego ( por. na gruncie kodeksu karnego z 1969 r. : wyr. SN z dnia 10.07.1974 r. OSNKW 1974, z. 11, poz. 213; zobacz też wyr. SN z dnia 14.11.1986 r. OSNPG 1987, z. 10, poz. 131 oraz z dnia 30.11.1990 r., OSNKW 1991, z. 7 - 9, poz. 39).
Z uwagi na znaczne przewartościowanie tzw. dyrektyw sądowego wymiaru kary w art. 53 kk w porównaniu z art. 50 kk z 1969 r. dodać należy, iż w każdym przypadku sąd powinien baczyć przede wszystkim na to, aby dolegliwość całokształtu represji nie przekraczała stopnia jego winy, albowiem każda kara nie spełniająca tego ostatniego wymogu uznana będzie za rażąco surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 kpk.

Na gruncie art. 438 pkt 4 kpk nie chodzi więc o każdą ewentualną różnicę w ocenach, co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – „rażąco” niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować.

W związku z powyższym należy więc podnieść, iż ta względna przesłanka odwoławcza odnosi się do kar jednostkowych, a nie kary łącznej. Skarżący nie kwestionuje wysokości orzeczonych kar jednostkowych i zaskarżył wyrok co do wymiaru kary łącznej i z tego względu można uznać i ten zarzut za bezzasadny. Jednocześnie samo sformułowanie zarzutu oraz uzasadnienie wskazuje, iż skarżący argumenty opiera na okolicznościach wskazanych w art. 438 pkt 3 kpk.

Jednakże apelacja w tej części jest bezzasadna, bowiem argumentacja skarżącego oraz uzasadnienie zaskarżonego wyroku w tej części wskazuje, iż zastosowano prawidłowo zasadę łączenia kar, jeżeli weźmie się pod uwagę, iż orzekając karę łączną w rozmiarze 8 lat, Sąd Okręgowy rozważał jej wymiar w granicach od 4 do 14 lat pozbawienia wolności, a ponadto co pomija w swojej argumentacji obrońca, przestępstwo rozboju ma tzw. podwójny przedmiot ochrony prawnej, bowiem oprócz mienia, chronione są dobra osobiste pokrzywdzonego, a przestępstwami przypisanymi oskarżonemu pokrzywdzono różne osoby, przy czym w stosunku do większości z nich zachodziła konieczność kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynu.

Z tych względów brak było podstaw do uwzględniania apelacji także i w tej części. Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji wyroku.

W piśmie samego oskarżonego, nie podniesiono okoliczności, które podlegałyby uwzględnieniu z urzędu. Argumentacja oskarżonego jest zbieżna z argumentacją podniesioną w pisemnej apelacji jego obrońcy.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej orzeczono przy uwzględnieniu pracy obrońcy oraz obowiązujących stawek.

Podstawą zwolnienia oskarżonego od kosztów postępowania za drugą instancję było spełnienie wobec niego przesłanek, o których mowa w art. 624 §1 kpk.

ms