Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2014 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Arkadiusz Rodziewicz

Protokolant Bogumiła Matras

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy Mariusza Dudkowskiego

po rozpoznaniu dnia 27 lutego 2014 roku, 8 maja 2014 roku, 5 czerwca 2014 roku, 7 sierpnia 2014 roku, 11 września 2014 roku 16 października 2014 roku, 20 listopada 2014 roku i 18 grudnia 2014 roku sprawy karnej

P. S. (1) urodzonego (...) we W., syna R. i T. z domu K.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 21 września 2013 roku w S. w woj. (...), po uprzednim wybiciu szyby w oknie przedostał się do wnętrza mieszkania, skąd zabrał w celu przywłaszczenia zestaw komputera stacjonarnego wraz z monitorem m-ki L. F. o wartości 2340 złotych, aparat fotograficzny L. o wartości 1499 złotych, m. wieże koloru czarnego o wartości 100 złotych, pieniędzy w kwocie 1800 złotych o łącznej wartości 5929 złotych na szkodę B. i R. R. (2), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej sygn. II K 91/07 z dnia 5 grudnia 2013 roku m in. za czyn z art. 281 kk w zw. z art. 64§1 kk oraz 279§1 kk na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 18 grudnia 2013 roku sygn. II K 111/07 za czyny z art. 280§1 kk w zw. z art. 64§1 kk oraz 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to wyroki zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 10 lutego 2009 roku na karę 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 17-18 października 2006 roku, w dniu 3 grudnia 2006 roku, w dniu 6 grudnia 2006 roku, w dniach 24-25 stycznia 2007 roku, w okresie od 28 lutego 2007 roku do 6 sierpnia 2007 roku, od 21 września 2007 roku do 10 października 2007 roku, od 19 marca 2008 roku do 2 maja 2008 roku, 30 czerwca 2009 roku do 8 listopada 2011 roku,

tj. o czyn z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk

2.  w dniu 27 listopada 2013 roku w S. woj. (...) podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy policji, uderzając ręką w bark oraz kopiąc nogami naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza mł. asp. S. L. (1), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej sygn. II K 91/07 z dnia 5 grudnia 2013 roku m in. za czyn z art. 281 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony z użyciem przemocy na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 18 grudnia 2013 roku sygn. II K 111/07 za czyny z art. 280§1 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to wyroki zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 10 lutego 2009 roku sygn. akt II K 84/08, mocą którego został skazany na karę 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 17-18 października 2006 roku, w dniu 3 grudnia 2006 roku, w dniu 6 grudnia 2006 roku, w dniach 24-25 stycznia 2007 roku, w okresie od 28 lutego 2007 roku do 6 sierpnia 2007 roku, od 21 września 2007 roku do 10 października 2007 roku, od 19 marca 2008 roku do 2 maja 2008 roku, 30 czerwca 2009 roku do 8 listopada 2011 roku,

tj. o czyn z art. 222§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

3.  w dniu 27 listopada 2013 roku w S. woj. (...), podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy policji, kopiąc nogami naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza policji asp. M. S., przy czym czynu ego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w punkcie 2,

tj. o czyn z art. 222§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

4.  w tym samym miejscu i czasie jak w pkt 1 i 2 znieważył słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe funkcjonariuszy policji asp. M. S. i mł. aps. S. L. (1) podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych,

tj. o czyn z art. 226 §1 kk

I.  w ramach czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku oskarżonego P. S. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 21 września 2013 roku w S. w woj. (...) dokonał kradzieży z włamaniem do mieszkania, gdzie po uprzednim wybiciu szyby w oknie dostał się do wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia przedmiotów o łącznej wartości 6329 złotych, w tym: komputera stacjonarnego wraz z monitorem (...) o wartości 2430 zł, aparatu fotograficznego P. o wartości 1.499 zł, mini wieży o wartości 100 zł, pieniędzy w kwocie 1.800 zł oraz biżuterii w postaci czterech srebrnych pierścionków o wartości 500 zł, na szkodę B. R. i R. R. (2), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym:

–

wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2007 roku, sygn. akt II K 517/07, za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

–

wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 18 grudnia 2007 roku, sygn. akt II K 111/07, za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku pozbawienia wolności, które to jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono wymierzając mu kare łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz

–

wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 5 grudnia 2007 roku, sygn. akt II K 91/07, za czyn z art. 281 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 193 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 229 § 3 kk na karę roku pozbawienia wolności, które to jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono wymierzając mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

przy czym w wyroku łącznym z dnia 10 lutego 2009 roku, sygn. akt II K 84/08, Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach o sygn. akt: II K 517/07 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu oraz II K 111/07 i II K 91/07 Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej i wymierzył mu kare łączną 4 (czterech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 czerwca 2009 roku do dnia 8 listopada 2011 roku, kiedy został warunkowo zwolniony, na poczet której zaliczono okresy: od dnia 17 października 2006 roku do dnia 18 października 2006 roku, w dniu 3 grudnia 2006 roku, w dniu 6 grudnia 2006 roku, od dnia 24 stycznia 2007 roku do dnia 25 stycznia 2007 roku, od dnia 28 lutego 2007 roku do dnia 6 września 2007 roku, od dnia 21 września 2007 roku do dnia 10 października 2007 roku i od dnia 19 marca 2008 roku do dnia 2 maja 2008 roku, tj. występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

I.  oskarżonego P. S. (1) uznaję za winnego popełnienia czynów opisanych w punktach 2 i 3 części wstępnej wyroku z tym, że przyjmuje, iż dopuścił się ich w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych punkcie I części dyspozytywnej wyroku, tj. dwóch występków z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, i za to na podstawie art. 222 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego P. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w punkcie 4 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 226 § 1 kk, i za to na podstawie art. 226 § 1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 91 § 2 kk łączy jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego P. S. (1) w puntach I, II i III części dyspozytywnej wyroku i wymierza mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego P. S. (1) w punkcie IV części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 27 listopada 2013 roku do dnia 28 listopada 2013 roku, tj. łącznie 2 (dwa) dni,

V.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca oskarżonemu P. S. (1) dowód rzeczowy opisany w wykazie dowodów rzeczowych Nr I/64/13 pod poz. 1, na karcie 110 akt sprawy, w postaci butów sportowych z napisem „asics”,

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. G. kwotę 1.239,84 zł (jeden tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć złotych osiemdziesiąt cztery grosze) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

VII.  zwalnia w całości oskarżonego P. S. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 września 2013 roku, pomiędzy godz. 17 ³⁰ a 20 ³⁰, oskarżony P. S. (1) wybił szybę w oknie mieszkania znajdującego się w budynku przy ul. (...) w S.. Przez powstały otwór dokonał jego otwarcia. Dostał się do wnętrza lokalu, z którego zabrał w celu przywłaszczenia komputer stacjonarny wraz z monitorem (...) o wartości 2430 zł, aparat fotograficzny P. o wartości 1499 zł, mini wieżę o wartości 100 zł, pieniądze w kwocie 1800 zł oraz biżuterię w postaci czterech srebrnych pierścionków o wartości 500 zł. Czynem tym działał na szkodę B. R. i R. R. (2).

Dowód:

–

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1), k. 91-92, 101, 193v

–

zeznania R. R. (2) , k. 11-12, 31v, 194v-195

–

zeznania B. R. , k. 112, 117, 195-195v

–

protokół oględzin miejsca, k. 2-5

–

dokumentacja skradzionego sprzętu, k. 14-21

Skradzione w dniu 21 września 2013 roku przedmioty w postaci mini wieży i pieniędzy P. S. (1) zgubił. Aparat fotograficzny oskarżony zastawił w lombardzie, a komputer wraz z monitorem i biżuterię przewiózł do miejsca zamieszkania w B. 14/3.

Oskarżony zamierzał korzystać z komputera jednakże nie mógł go uruchomić. Wówczas to konkubina P. M. O., skontaktowała się z P. S. (2), który podjął się jego naprawy. P. S. (2) komputer zabrał do mieszkania w (...). Tam uruchomił go i podłączył do Internetu. P. S. (2) usiłował logować się na konto bankowe pokrzywdzonych B. R. i R. R. (2). O próbach tych B. R. został powiadomiony sms – em.

W toku podjętych czynności funkcjonariusze KP S. ustalili, że adres IP z którego to podjęto nieudane próby zalogowania się na konto bankowe pokrzywdzonych został przydzielony M. L., zamieszkałemu w (...) wujkowi P. S. (2).

W dniu 25 listopada 2013 roku dokonano przeszukań pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez P. S. (2), a także oskarżonego P. S. (1). W toku podjętych wówczas czynności, w (...), ujawniono i zabezpieczono stanowiący własność pokrzywdzonych B. R. i R. R. (2) komputer stacjonarny wraz z monitorem (...).

Dowód:

–

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1), k. 91-92, 101, 193v

–

zeznania R. R. (2) , k. 11-12, 31v, 194v-195

–

zeznania M. O.,. k. 56, 80, 272-272v

–

zeznania T. S., k. 52v, 194-194v

–

zeznania P. S. (2) , k. 46v-48v, 196v-197

–

informacja (...) S.A., k. 40

–

protokoły przeszukań, k. 44-45, 49-51

W dniu 27 listopada 2013 roku, około godz. 11 ⁰⁰, P. S. (1) zgłosił się do Komisariatu Policji w S.. Oskarżonemu towarzyszyła M. O.. P. S. (1) został poproszony do pokoju nr (...), gdzie funkcjonariusze Policji – S. L. (1) i M. S. – zamierzali rozpytać go na okoliczność kradzieży z włamaniem z dnia 21 września 2013 roku.

Oskarżony początkowo zachowywał się spokojnie, jednakże z chwilą kiedy policjanci zaczęli zadawać mu pytania stał się nerwowy, zaczął używać wulgarnych słów i krzyczeć. Kiedy P. S. (1) przyznał się do kradzieży zabezpieczonego w dniu 25 listopada 2013 roku komputera, M. S. poinformował go, że zostanie zatrzymany. S. L. (1) o zatrzymaniu oskarżonego chciał powiadomić M. O., która w tym czasie znajdowała się na korytarzu komisariatu. Kiedy otworzył drzwi pokoju nr (...) P. S. (1) wstał z krzesła, ruszył w jego kierunku, po czym uderzył go ręka w prawy bark. Wówczas to S. L. (2) i M. S. zastosowali wobec oskarżonego siłę fizyczną w postaci chwytów obezwładniających, a następnie założyli mu kajdanki. W trakcie zdarzenia P. S. (1) kopał pokrzywdzonych, znieważał ich słowami „pały jebane, chuje, szmaty”, a także pluł na nich wynaczynioną z nosa krwią.

Oskarżony P. S. (1) po zatrzymaniu został poddany badaniu trzeźwości. Wynik badania wynosił 1,01 mg/l (I badanie o godz. 12 ³¹) i 1,09 mg/l (II badanie o godz. 12 ⁴⁸) alkoholu w wydychanym powietrzu. Pokrzywdzeni M. S. i S. L. (1) byli trzeźwi.

Dowód:

–

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1), k. 91-92, 101, 193v

–

zeznania S. L. (1) , k. 68-69, 269c-270

–

zeznania M. S., k. 72-73, 196-196v

–

zeznania M. O.,. k. 56, 80, 272-272v

–

protokoły z przebiegu badań stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 62, 63, 64

–

protokół oględzin miejsca, k. 74-75

P. S. (1) ma 32 lata (ur. (...)), jest kawalerem, ojcem jednego dziecka. Ma zawodowe wykształcenie, utrzymuje się z pracy w firmie (...) we W. i z tego tytuł osiąga miesięczny dochód w deklarowanej wysokości 2.500 zł.

Oskarżony P. S. (1) był uprzednio karany sądownie w tym:

–

wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2007 roku, sygn. akt II K 517/07, za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

–

wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 18 grudnia 2007 roku, sygn. akt II K 111/07, za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku pozbawienia wolności, które to jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono wymierzając mu kare łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz

–

wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 5 grudnia 2007 roku, sygn. akt II K 91/07, za czyn z art. 281 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 193 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 229 § 3 kk na karę roku pozbawienia wolności, które to jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono wymierzając mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

przy czym w wyroku łącznym z dnia 10 lutego 2009 roku, sygn. akt II K 84/08, Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach o sygn. akt: II K 517/07 Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu oraz II K 111/07 i II K 91/07 Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej i wymierzył mu kare łączną 4 (czterech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, która odbył w okresie od dnia 30 czerwca 2009 roku do dnia 8 listopada 2011 roku, kiedy został warunkowo zwolniony, na poczet której zaliczono okresy: od dnia 17 października 2006 roku do dnia 18 października 2006 roku, w dniu 3 grudnia 2006 roku, w dniu 6 grudnia 2006 roku, od dnia 24 stycznia 2007 roku do dnia 25 stycznia 2007 roku, od dnia 28 lutego 2007 roku do dnia 6 września 2007 roku, od dnia 21 września 2007 roku do dnia 10 października 2007 roku i od dnia 19 marca 2008 roku do dnia 2 maja 2008 roku.

Dowód:

–

dane osobopoznawcze , k. 89-90, 100-100v, 193v

–

dane o karalności, k. 275-278

–

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dn. 18.12.2007r., sygn. akt II K 111/07, k. 120-122

–

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dn. 05.12.2007r., sygn. akt II K 91/07, k. 123-126

–

odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dn. 10.02.2009r., sygn. akt II K 84/08, k. 127-129

–

odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dn. 17.02.2002r., sygn. akt II K 257/02, k. 147

Oskarżony P. S. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów. Wyjaśnił, że na Komisariat Policji w S. zgłosił się, ponieważ u niego w domu było przeszukanie, w wyniku którego to zabezpieczono pochodzący z kradzieży komputer. Podał, że kiedy przyznał się do kradzieży tego komputera jeden z policjantów wyszedł z pokoju w którym on był rozpytywany i podszedł do M. O.. Wyjaśnił, że wówczas doskoczył do tego policjanta i uderzył go pięścią w „bark czy w rękę” (k. 91). Wcześniej, jak podał, znieważył rozpytujących go funkcjonariuszy słowami uznanymi za obelżywe i wulgarne. Oświadczył, że uderzony przez niego policjant złapał go za ubranie po czym razem upadli na podłogę. Wówczas to zaczął kopać po nogach rozpytujących go tego dnia policjantów. Wyjaśnił, że podczas szamotaniny „nadział się” (k. 92) na rękę jednego z funkcjonariuszy. Z nosa zaczęła mu wówczas lecieć krew, którą to ze złości pluł po pokoju i po policjantach. Ponadto wyjaśnił, że mieszkanie do którego się włamał, wybrał przypadkowo, a do jego wnętrza dostał się po uprzednim wybiciu szyby. Oświadczył, że wszystkie przedmioty które ukradł, tj. komputer z monitorem, aparat fotograficzny, mini wierzę i pieniądze włożył do jedne torby. Jak podał, część z tych przedmiotów, a to mini wierzę i pieniądze zgubił podczas ich przewożenia, aparat fotograficzny oddał do lombardu w J., a z komputera korzystał w domu.

–

wyjaśnienia oskarżonego P. S. (1), k. 91-92, 101, 193v

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia żadnych wątpliwości, że oskarżony P. S. (1) dopuścił się zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Zdaniem Sądu, wyjaśnienia P. S. (1) w tym zakresie są szczere i prawdziwe. Ponadto znajdują one w pełni potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom B. R. i R. R. (2). Zeznania ww. miały bowiem charakter rzeczowej relacji z zapamiętanych przez pokrzywdzonych okoliczności dotyczących czasu i miejsca zdarzenia, a także przedmiotu i wartości przestępstwa. Sąd nie znalazł żadnych racjonalnych podstaw by wypowiedzi tych osób zdyskredytować, uznać za niewiarygodne i nie przyjąć za podstawę poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom S. L. (1) i M. S.. Zeznania te były bowiem spójne, logiczne, rzeczowe i konsekwentne. Pokrzywdzeni policjanci szczegółowo odtworzyli przebieg rozgrywających się w dniu 27 listopada 2013 roku zdarzeń i opisali zachowanie się oskarżonego, w tym podali jakie słowa wobec nich kierował.

Sąd nie zakwestionował zeznań M. O., bowiem znajdują potwierdzenie w innych niekwestionowanych dowodach, a w szczególności w omówionych powyżej zeznaniach pokrzywdzonych, tak co do agresywnego zachowania oskarżonego w dniu 27 listopada 2013 roku, jak i ujawnionych na rozprawie przed Sądem okoliczności, co do większej ilości skradzionych przez P. S. (1) w dniu 21 września 2013 roku przedmiotów.

Sąd nie odmówił wiary zeznaniom P. S. (2), który w sposób szczegółowy zrelacjonował w jakich okolicznościach M. O. i P. S. (1) przekazali mu skradziony w dniu 21 września 2013 roku komputer i przyznał, że próbował logować się do konta bankowego pokrzywdzonych B. R. i R. R. (2), co nota bene doprowadziło organy ścigania do ujawnienia sprawcy, popełnionego na szkodę ww. czynu.

Sąd nie przydał większego znaczenia zeznaniom T. S. albowiem, w ocenie Sądu, nie wniosły one nic istotnego do sprawy. Tym nie mniej Sąd nie znalazł podstaw aby odmówić im przymiotu wiarygodności i przyjąć za podstawę ustaleń co do okoliczności w jakich funkcjonariusze Policji ujawnili przedmiotowy komputer.

Dokumenty dołączone do akt sprawy uznane zostały przez Sąd za nie budzące zastrzeżeń co do ich wiarygodności i prawdziwości, w związku z czym fakty z nich wynikające zostały uznane za udowodnione.

Zeznania R. M. nie wniosły żadnych istotnych treści w zakresie zarzutów stawianych oskarżonemu, wobec czego Sąd pominął ich analizę.

Oceniając całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie Sąd uznał, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została mu w pełni udowodniona.

Przechodząc do merytorycznej oceny słuszności stawianych oskarżonemu zarzutów wskazać należy, że kradzież z włamaniem z art. 279 § 1 kk zachodzi wtedy, gdy jej sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zamknięciem tego pomieszczenia, utrudniającym dostęp do jego wnętrza (zob. uchwała SN z dnia 25 czerwca 1980r., VII KZP 48/78). Subiektywną cechą działania określonego w art. 279 § 1 kk jest zamiar przywłaszczenia, sprawca działa w celu włączenia rzeczy do własnego majątku, objęcia jej w posiadanie lub postępowania z nią jak właściciel. Czyn ten może być popełniona wyłącznie umyślnie, w formie zamiaru bezpośredniego.

P. S. (1), po uprzednim wybiciu szyby w oknie przedostał się do wnętrza mieszkania, skąd świadomie i umyślnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia przedmiotów o łącznej wartości 6329 zł, w tym: komputera stacjonarnego wraz z monitorem (...) o wartości 2430 zł, aparatu fotograficznego P. o wartości 1499 zł, mini wieży o wartości 100 zł, pieniędzy w kwocie 1800 zł oraz biżuterii w postaci czterech srebrnych pierścionków o wartości 500 zł. Oskarżony działał z zamiarem trwałego pozbawienia B. R. i R. R. (2) możności dysponowania tymi przedmiotami. Swoim działaniem wyjmował je bowiem spod władztwa pokrzywdzonych i obejmował we własne posiadanie. Oskarżony działał w celu przywłaszczenia ww. przedmiotów – w zamiarze bezpośrednim dokonania kradzieży, będąc w pełni świadomym tego, co robi. Oskarżony wyczerpał zatem swoim zachowaniem, w zakresie czynu przypisanego mu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku znamiona występku z art. 279 § 1 kk.

Sąd dokonując zmiany opisu tego czynu sprecyzował dokładniej na czym polegała czynność sprawcza oskarżonego P. S. (1), a ponadto mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim zeznania pokrzywdzonych oraz M. O., ilość i wartość przedmiotu przestępstwa. Zważyć należy, że nie stanowi wyjścia poza ramy oskarżenia dokonanie przez sąd w toku przewodu sądowego ustalenia pewnych okoliczności faktycznych tego samego zdarzenia, odmiennie niż to przyjął akt oskarżenia, a w szczególności ustalenie większej lub mniejszej liczby przedmiotów skradzionych (tu biżuterii w postaci czterech srebrnych pierścionków – przyp. S.R.; zob. wyrok SN z dnia 17 listopada 1972r., II KR 162/72). Sąd od strony przedmiotowej jest bowiem związany jedynie przez zdarzenie, które określane jest w akcie oskarżenia, a nie przez każdy element opisu tego zdarzenia. Istotna jest zatem tożsamość czynu wyznaczana ramami faktycznymi tego czynu wskazanymi w akcie oskarżenia, a nie jego opis i kwalifikacja (zob. wyrok SN z dnia 20 stycznia 1983r., II KR 347/83).

Policja (jej funkcjonariusze) to umundurowana formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do jej podstawowych zadań należy zwalczanie przestępstw i wykroczeń, ochrona życia i zdrowia ludzi przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra, ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych.

Rozpytanie oskarżonego P. S. (1) realizowane było przez S. L. (1) i M. S. podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, w ramach udzielonych im ustawowo upoważnień i przysługujących kompetencji. Oskarżony doskonale zdawał sobie z powyższego sprawę, a uderzając S. L. (2) ręką w bark, a ponadto kopiąc go i M. S. nogami naruszył ich nietykalność cielesną, czym wypełnił znamiona art. 222 § 1 kk. Ponadto P. S. (1) znieważył ww. funkcjonariuszy słowami powszechnie uznanymi za wulgarne i obelżywe, czym dopuścił się czynu z art. 226 § 1 kk. Oskarżony działał w sposób zawiniony, umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Bezprawność takiego zachowania jest jednoznaczna, wiadoma każdemu przeciętnemu człowiekowi.

Ponadto, jak wynika z ustaleń faktycznych oskarżony P. S. (1) czynów z art. 279 § 1 kk i art. 222 § 1 kk dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa (z art. 64 § 2 kk w zakresie czynu z art. 279 § 1 kk i art. 64 § 1 kk w zakresie czynów z art. 222 § 1 kk), będąc już skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2007 roku, sygn. akt II K 517/07, za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 18 grudnia 2007 roku, sygn. akt II K 111/07, za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku pozbawienia wolności, które to jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono wymierzając mu kare łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 5 grudnia 2007 roku, sygn. akt II K 91/07, za czyn z art. 281 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 193 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 229 § 3 kk na karę roku pozbawienia wolności, które to jednostkowe kary pozbawienia wolności połączono wymierzając mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności. Wyroki te zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 10 lutego 2009 roku, sygn. akt II K 84/08, na mocy którego to orzeczono wobec P. S. (1) karę łączną 4 (czterech) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbył w okresie od dnia 30 czerwca 2009 roku do dnia 8 listopada 2011 roku, kiedy został warunkowo zwolniony, na poczet której zaliczono okresy: od dnia 17 października 2006 roku do dnia 18 października 2006 roku, w dniu 3 grudnia 2006 roku, w dniu 6 grudnia 2006 roku, od dnia 24 stycznia 2007 roku do dnia 25 stycznia 2007 roku, od dnia 28 lutego 2007 roku do dnia 6 września 2007 roku, od dnia 21 września 2007 roku do dnia 10 października 2007 roku i od dnia 19 marca 2008 roku do dnia 2 maja 2008 roku.

Uznając sprawstwo i winę oskarżonego P. S. (1) za niebudzące wątpliwości, Sąd przystąpił do orzeczenia co do wymiaru kar.

Na wstępie podkreślić należy, że czyny opisane w punktach 2 i 3 części wstępnej wyroku stanowią tzw. ciąg przestępstw, opisany w art. 91 § 1 kk. P. S. (1) dopuścił się bowiem tych występków zanim zapadł pierwszy wyrok, choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich. Sposób działania oskarżonego jest podobny. Warunek krótkiego odstępu czasu pomiędzy tymi przestępstwami również został spełniony. W końcu każde z zachowań P. S. (1) wypełnia znamiona jednego przepisu – art. 222 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Wymierzając oskarżonemu kary, Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w rozdziale VI Kodeksu karnego. Sąd dążył do orzeczenia kar sprawiedliwych, adekwatnych do winy oskarżonego. Sąd miał na uwadze zróżnicowany stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez P. S. (1) czynów, najniższy w przypadku znieważenia policjantów, poprzez naruszenie ich nietykalności, a najwyższy w przypadku kradzieży z włamaniem. W chwili popełniania tychże przestępstw oskarżony posiadał możliwość swobody w podejmowaniu decyzji co do swego zachowania. Miał możliwość rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia swych czynów i mógł kierować swoim postępowaniem. Wszystkie występki były popełnione umyślnie. Kradzież z włamaniem godziła w fundamentalną wartość, jaką jest własność innej osoby. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił stosunkowo znaczną wartość skradzionych rzeczy. Nie bez znaczenia jest, że oskarżony działał z niskich i zasługujących na potępienie pobudek – chęci łatwego zysku. Oskarżony jest osobą zdrową, mogącą chociażby dorywczą pracą zarobić środki finansowe na utrzymanie siebie i swojej rodziny, a wybrał łatwe zdobycie dóbr materialnych kosztem innej, uczciwie je uzyskującej osoby. Takie zachowania w ocenie Sądu winno spotkać się z surowym potraktowaniem ze strony wymiaru sprawiedliwości. Ponadto, po stronie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego przemawia fakt jego uprzedniej karalności. Wymienione powyżej okoliczności świadczą, iż oskarżony jest jednostką wysoce zdemoralizowaną, a po popełnieniu wcześniejszych przestępstw, nie zrozumiał naganności swojego dotychczasowego zachowania. Na korzyść oskarżonego przemawia zaś fakt, że przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów, a co za tym idzie, iż nie utrudniał postępowania.

Kierując się powyższymi względami Sąd wymierzył P. S. (1):

1.  za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

2.  za ciąg czynów z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz

3.  za czyn z art. 226 § 1 kk, karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

W każdym z przypadków wymierzenia kar jednostkowych Sąd uwzględnił cel kary jakim jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Zdaniem Sądu powyższe kary przy ww. okolicznościach stanowić będą dostateczny wyraz represji karnej, są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, jego zawinienia i osobowości.

Zgodnie z dyspozycją i na zasadach określonych w art. 91 § 2 kk wymierzone za poszczególne czyny kary jednostkowe Sąd połączył oskarżonemu węzłem kary łącznej i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę łączną, Sąd oparł się na zasadzie asperacji, kumulacja przekraczałaby potrzeby resocjalizacyjne niniejszego postępowania, absorpcja natomiast prowadziłaby do wytworzenia u oskarżonego przekonania o pobłażliwości dla sprawców tego rodzaju przestępstw.

Dokonując ogólnej oceny wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności należy stwierdzić, że jest ona konieczna, a zarazem wystarczająca dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, skutecznie uzmysłowi oskarżonemu naganność jego postępowania, a jednocześnie wpłynie na ukształtowanie w świadomości oskarżonego należytego szacunku dla chronionych prawem dóbr innych osób oraz będzie stanowiła bodziec do zmiany jego zachowań.

Z uwagi na to, że oskarżony był zatrzymany w sprawie od dnia 27 listopada 2013 roku do dnia 28 listopada 2013 roku, okres ten, zgodnie z dyspozycją art. 63 § 1 kk, należało zaliczyć P. S. (1) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności.

Stosownie do treści art. 230 § 2 kpk Sąd zwrócił dowód rzeczowy w postaci butów sportowych z napisem „asics” uprawnionej osobie, tj. oskarżonemu P. S. (1).

O kosztach pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. S. (1) z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku – Prawo o adwokaturze, zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. kwotę 1.239,84 zł.

O kosztach sądowych rozstrzygnięto w oparciu o art. 624 § 1 kpk zwalniając oskarżonego P. S. (1) od ich zapłaty w całości.