Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Agata Kotuła

Sędziowie: SSO Violetta Kossowska-Czinar

SSR del. Elżbieta Kurkowska

Protokolant: Magdalena Maślanka

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko T. G.

o alimenty

na skutek apelacji wniesionych przez obie strony od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 02 października 2014 r. sygn. akt III RC 830/13

I.  oddala obie apelacje;

II.  koszty procesu poniesione przez strony w postępowaniu odwoławczym wzajemnie znosi.

UZASADNIENIE

Powód M. G. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. G. na rzecz powoda alimentów w kwocie po 2700 zł miesięcznie płatnych do 10. dnia każdego miesiąca do rąk powoda wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że jest synem pozwanego oraz K. G. (1), którzy ze związku małżeńskiego posiadają również córkę G. G. (1) w wieku 11 lat. Powód ma 22 lata i jest studentem 7. semestru medycyny na kierunku lekarskim w trybie dziennym. Powód nie wykonuje pracy zarobkowej i poświęca czas na naukę. Do stycznia 2013 r. powód pozostawał na utrzymaniu rodziców, kiedy to pozwany przekazywał powodowi tytułem pokrycia kosztów utrzymania kwotę około 1000-1500 zł miesięcznie oraz w całości pokrywał koszty mieszkania we W.. Od stycznia 2013 r. powód pozostaje wyłącznie na utrzymaniu matki. Od stycznia do marca 2013 r. pozwany całkowicie zaprzestał łożenia na utrzymanie syna, a od marca 2013 r. sporadycznie przekazuje mu kwoty 150-350 zł miesięcznie. Matka powoda przekazuje mu kwotę około 1000 zł miesięcznie, a ponadto czyni osobiste starania o jego utrzymanie, pokrywając w miarę potrzeby i możliwości koszty zakupu odzieży lub żywności dla syna oraz ponosząc sporadycznie inne wydatki. Sporadycznie powód korzysta z pomocy finansowej dziadków macierzystych. W poprzednich latach akademickich powód otrzymywał stypendium naukowe w wysokości 550 zł miesięcznie. W chwili wniesienia pozwu powód nie otrzymał jeszcze decyzji o przyznaniu stypendium na kolejny rok. Koszty utrzymania powoda kształtują się na poziomie 3737 zł miesięcznie, na co składają się: koszty mieszkaniowe (1500 zł), wydatki związane ze studiami (70 zł), zakup odzieży (350 zł), zakup leków i witamin (100 zł), zakup środków czystości i kosmetyków (100 zł), wyżywienie (350 zł), paliwo (400 zł), eksploatacja samochodu (400 zł), telefon i Internet (100 zł), wakacje (2000 zł rocznie, tj. około 167 zł miesięcznie), rozrywka (200 zł). Powód chciałby również uczestniczyć w konferencjach naukowych, których koszt wynosi od kilkudziesięciu do kilkuset złotych. Matka powoda jest dyrektorką gimnazjum w K. u osiąga dochody w średniej wysokości 3774,87 zł netto miesięcznie. Koszt utrzymania domu w K. wynosi około 1000 zł. Na utrzymaniu matki powoda pozostaje również jej drugie dziecko – G. G. (1), której potrzeby kształtują się na poziomie około 3035 zł miesięcznie. Matka powoda korzysta z pomocy finansowej swoich rodziców. Między rodzicami powoda przed Sądem Okręgowym w Kaliszu toczy się postępowanie w sprawie o rozwód (sygn. akt I C 1605/13). Odnosząc się do sytuacji materialnej pozwanego, powód wskazał, że T. G. osiąga wysokie zarobki z prowadzonej w ramach kilku spółek działalności gospodarczej. Z informacji posiadanych przez powoda wynika, że zarobki pozwanego mogą sięgać nawet 20 000 zł miesięcznie. Z tytułu własnego utrzymania pozwany ponosi wydatki w wysokości około 8000 zł miesięcznie. Pozwany jest właścicielem samochodu A. (...), kilku nieruchomości, w tym domu rodzinnego powoda, nieruchomości, na której położony jest szpital prowadzony przez pozwanego, oraz mieszkań służbowych położonych w K. i we W.. Pozwany prowadzi życie na wysokim poziomie. Relacje powoda z ojcem są skomplikowane. Od stycznia 2013 r. pozwany zaprzestał łożenia na utrzymanie rodziny i zaczął przejawiać wrogie zachowanie wobec żony i dzieci, m.in. odbierając podarowane wcześniej kosztowne prezenty. Pod koniec marca 2013 r. pozwany nakazał powodowi wyprowadzenie się z mieszkania przy ul. (...) we W., w którym powód od początku studiów mieszkał, a które stanowiło własność jednej ze spółek pozwanego. Przeciwko powodowi toczyły się do tej pory dwa postępowania karne z inicjatywy pozwanego.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o odrzucenie powództwa w zakresie żądania obejmującego okres trwania zabezpieczenia roszczeń o zaspokojenie rodziny, w tym powoda, to jest od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia jego upadku, zapadłym w postępowaniu przed Sądem okręgowym w Kaliszu w sprawie I C 1605/13 z uwagi na fakt, że w tym zakresie o roszczeniu powoda rozstrzygnął już Sąd Okręgowy w Kaliszu oraz o oddalenie powództwa w dalszym zakresie ewentualnie o oddalenie powództwa w załości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że w sposób nieprzerwany łoży na utrzymanie rodziny, w tym powoda. Pozwany przekazuje mu środki na bieżące utrzymanie poprzez stałe przelewy w kwocie 350 zł miesięcznie oraz bezpośrednio ponoszone koszty związane z opłacaniem telefonu powoda, jak również ponoszenie nakładów na utrzymanie rodziny, w tym powoda poprzez zakup produktów żywnościowych, higienicznych, zaspokajanie innych potrzeb domowych, z których powód miał możliwość nieprzerwanego korzystania podczas pobytów w K., oraz rzeczy i produktów przekazywanych mu do bieżącego wykorzystania. Powód jednakże odmawia korzystania z nich. Również samochód, z którego korzysta powód, z założenia miał służyć – po jego sprzedaży – uzyskaniu dodatkowych środków na bieżące utrzymanie powoda we W.. Powód oczekuje od ojca wysokich świadczeń finansowych, nie zważając na sytuację finansową rodziny i odmawiając utrzymywania z pozwanym jakichkolwiek kontaktów. Powód pozyskał już zabezpieczenie swojego roszczenia i pozyskuje środki na swoje utrzymanie w ramach innego toczącego się postępowania, to jest sprawy rozwodowej rodziców powoda toczącej się przed Sądem Okręgowym w Kaliszu, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia o zaspokojenie potrzeb rodziny, zobowiązujące pozwanego do zapłaty 3500 zł miesięcznie na potrzeby rodziny, w tym powoda.

Pismem z dnia 21 stycznia 2014 r. powód częściowo cofnął pozew – w zakresie kwoty 400 zł, to jest z kwoty 2700 zł do kwoty 2300 zł miesięcznie i tym samym wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda alimentów w kwocie po 2300 zł miesięcznie płatnych do 10. dnia każdego miesiąca do rąk powoda wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia płatności którejkolwiek z rat. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. G., urodzony dnia (...), pochodzi ze związku małżeńskiego K. G. (1) i T. G..

Od początku 2013 r. rodzice powoda pozostają w separacji faktycznej. Między rodzicami powoda przed Sądem Okręgowym w Kaliszu pod sygnaturą I C 1605/13 toczy się postępowanie w sprawie o rozwód. W toku tego postępowania Sąd Okręgowy w Kaliszu wydał postanowienie, w którym udzielił zabezpieczenia roszczeniom K. G. (1) o zaspokojenie potrzeb rodziny, składającej się z powódki i małoletniej córki G. G. (1) oraz pełnoletniego M. G. i w związku z tym zobowiązać T. G. do płacenia z tego tytułu kwoty 3500 zł miesięcznie, płatne z góry, do rąk K. G. (1), do 10. dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 listopada 2013 r.

Dnia 10 lipca 2014 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie o sygnaturze I Ns 1383/14 postanowił zezwolić wnioskodawcy T. G. na złożenie do depozytu sądowego kwoty 21000 zł jako świadczenia należnego K. G. (1) egzekwowanego w sprawie AK Kmp 5/14 prowadzonej przez komornika przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi A. K. z tym, ze kwota powyższe może zostać wypłacona wskazanemu Komornikowi na jego wniosek.

W uiszczaniu kwot tytułem zabezpieczenia pozwanemu pomagają rodzice.

( dowód: odpis skrócony aktu urodzenia M. G. – k. 13; kopia postanowienia z dnia 13 grudnia 2013 r. wydanego w sprawie I C 1605/13 – k. 144; pozew o rozwód z dnia 22 października 2013 r. – k. 245; potwierdzenia nadania przekazów pocztowych z dnia 21 lutego 2014 r., 19 lutego 2014 r., 12 lutego 2014 r., 27 grudnia 2013 r. – k. 295; potwierdzenie przelewu z dnia 7 kwietnia 2014 r. – k. 475; kopia postanowienia z dnia 10 lipca 2014 r. wydanego w sprawie I Ns 1383/14– k. 547; potwierdzenie przelewu z dnia 18 września 2014 r. – k. 557; przesłuchanie świadka K. G. (1) – zapis na płycie CD – k. 310; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 559)

Powód M. G. ma 23 lata. Obecnie studiuje na IV roku medycyny na kierunku lekarskim na Uniwersytecie Medycznym im. P. we W.. Uczy się w trybie dziennym. Osiąga wysokie wyniki w nauce. W roku akademickim 2013/2014 pobierał stypendium naukowe w wysokości 550 zł miesięcznie. Złożył również wniosek o przyznanie stypendium na rok akademicki 2014/2015 i miał duże szanse na jego otrzymanie. Powód w miarę możliwości uczestniczy w konferencjach naukowych, udział w których uwzględniany jest przy ustalaniu wyników w nauce. Jednorazowa opłata za udział w konferencji wynosi od 75 zł do 200 zł. W ostatnim czasie powód nie uczestniczył w konferencjach ze względu na brak środków finansowych. W okresie wakacyjnym powód uczestniczy w bezpłatnych praktykach zawodowych.

Koszt podręczników medycznych wynosi około 1000 zł rocznie. Ponadto powód ponosi koszty wyposażenia wymaganego na studiach (np. fartuchów), co stanowi dodatkowy koszt około 200 zł rocznie.

Powód wynajmuje jednopokojowe mieszkanie we W. przy ul. (...). Ma do dyspozycji miejsce parkingowe w garażu. Miesięczny czynsz najmu wynosi 1100 zł, dodatkowo powód ponosi comiesięczne opłaty eksploatacyjne za gaz oraz energię elektryczną (około 40 zł miesięcznie) oraz za Internet (około 55 zł miesięcznie). Powód opłaca również abonament za monitoring w wysokości około 110 zł miesięcznie oraz ubezpieczenie samochodu w kwocie 1892 zł rocznie.

Do kwietnia 2013 r. powód mieszkał we W. przy ul. (...), w mieszkaniu stanowiącym własność jednej ze spółek pozwanego. Pozwany w całości ponosił koszty utrzymania mieszkania (opłaty w kwocie około 300-400 zł oraz opłaty za telefon i internet). W marcu 2013 r. pozwany nakazał powodowi opuścić mieszkanie, które następnie sprzedał. Powód nie zabrał ze sobą żadnych sprzętów gospodarstwa domowego, ponieważ nie wiedział, czy nie stanowią one własności jednej z firm pozwanego. Pozwany zaproponował powodowi, że będzie pokrywał koszty najmu innego mieszkania, powód jednakże nie skorzystał z tej propozycji, ponieważ nie miał pewności, że pozwany dotrzyma tego zobowiązania.

Powód korzysta z samochodu (...) z 2008 r., który otrzymał w prezencie urodzinowym od pozwanego. (...) zostało wzięte w leasing przez jedną z firm pozwanego. Po spłacie leasingu powód wykupił samochód na własność za pieniądze, które otrzymał od pozwanego w formie darowizny. Współwłaścicielką samochodu w 1% jest matka powoda. Takie rozwiązanie służy obniżeniu kosztów ubezpieczenia samochodu. Na zakup paliwa powód wydaje około 400 zł miesięcznie, taką samą kwotę przeznacza na pozostałe koszty eksploatacyjne, w tym ubezpieczenie oraz opłaty za parking przy uczelni. Powód porusza się samochodem po W., ponieważ ma zajęcia w różnych miejscach. Ponadto jeździ samochodem do K. (średnio dwa razy w miesiącu).

Na wyżywienie powód przeznacza miesięcznie około 350 zł, na zakup odzieży i obuwia – ze względu na brak środków finansowych – obecnie około 50 zł, na środki czystości i kosmetyki – 100 zł. Na zakup witamin, leki i leczenie powód wydaje średnio 100 zł miesięcznie.

Obecnie powód nie jeździ na wakacje i nie wydaje pieniędzy na rozrywkę, ponieważ nie stać go na to. Ostatni raz był w 2012 r. na wakacjach z rodzicami i siostrą w Tajlandii. Święta Bożego Narodzenia 2012 r. rodzina spędziła w hotelu w D.. Rodzina mieszkała w wynajętej willi, korzystała z usług przewodnika. Wcześniej pozwany organizował dla rodziny ekskluzywne wyjazdy do egzotycznych krajów, pożyczając środki na ten cel od rodziców. Na rozrywkę w tamtym czasie powód przeznaczał około 200 zł miesięcznie.

Obecnie powód korzysta z pomocy finansowej matki, która przekazuje mu miesięcznie około 1100 zł. Dodatkowo powód pozostaje na utrzymaniu matki, kiedy przebywa w K., i otrzymuje od niej wyżywienie oraz odzież. Od ojca powód otrzymuje 350 zł miesięcznie. Ponadto powód korzysta z pomocy dziadków macierzystych, którzy sfinansowali m.in. zakup opon do samochodu i bieżące naprawy pojazdu.

( dowód: zaświadczenie z dnia 22 października 2013 r. – k. 17; umowa najmu z dnia 16 kwietnia 2014 r. – k. 24-26; rachunki nr (...) – k. 27-28; potwierdzenie przelewu składki ubezpieczeniowej – k. 31; polisa nr (...) – k. 32-34; faktury VAT z dnia 22 września 2013 r., 22 października 2013 r. – k. 36-37; dokumentacja dotycząca konferencji naukowych – k. 38-43; potwierdzenia wykonania operacji – k. 52-93; decyzja nr (...) z dnia 25 listopada 2013 r. – k. 332; przesłuchanie K. G. (2) – zapis na płycie CD – k. 237; przesłuchanie B. G. – zapis na płycie CD – k. 310; przesłuchanie K. G. (1) – zapis na płycie CD – k. 310; przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 524)

K. G. (1) pracuje jako dyrektor szkoły w Gimnazjum nr 2 w K.. Otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości około 3800 zł netto miesięcznie. Do 2010 r. pracowała jako nauczyciel, z czego uzyskiwała dochód w wysokości około 2500 zł netto miesięcznie, oraz jako księgowa, z czego uzyskiwała dochód około 2000 zł miesięcznie. Obecnie w związku ze zwiększonym zakresem obowiązków w szkole nie jest w stanie pracować jako księgowa. Dodatkowy dochód matki powoda stanowi wynagrodzenie z tytułu egzaminowania, przy czym są to kwoty rzędu kilkuset złotych rocznie.

Osobiste koszty utrzymania K. G. (1) wynoszą około 1600-1700 zł miesięcznie, na co składają się koszty wyżywienia i środków czystości (około 500 zł), odzieży (400 zł), benzyny (700 zł), telefonu (200 zł). Matka powoda korzysta z dziesięcioletniego samochodu marki M. użyczonego jej przez jej rodziców. Do 2013 r. K. G. (1) korzystała z samochodu należącym do jednej ze spółek pozwanego. Pozwany zabrał jej samochód, a następnie go sprzedał.

Matka powoda mieszka wraz z córką oraz pozwanym w domu przy ul. (...) w K. o powierzchni 300 m ². Całkowity koszt jego utrzymania wynosi około 1000 zł miesięcznie. Dom jest ogrzewany ekogroszkiem, który kosztuje około 900 zł miesięcznie w sezonie grzewczym. Opłaty za energię elektryczną wynoszą około 200 zł miesięcznie (400 zł na dwa miesiące), za wodę – około 50 zł miesięcznie, za wywóz śmieci – około 400 zł rocznie. Podatek od nieruchomości wynosi około 1800 zł rocznie (150 zł w skali miesiąca). Po wydaniu przez Sąd Okręgowy w Kaliszu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia pozwany w całości przerzucił ciężar utrzymania domu na matkę powoda. Wcześniej to pozwany utrzymywał dom.

Na utrzymaniu powódki pozostaje młodsza siostra powoda G.. Miesięczne koszty jej utrzymania kształtują się na poziomie około 1200-1300 zł miesięcznie, co obejmuje koszty wyżywienia (300 zł), środków higieny i leków (150 zł), języka angielskiego (200 zł), lekcji tańca (50 zł) i śpiewu (80 zł), wyprawki (400 zł rocznie), kieszonkowego (100 zł), rozrywki (150 zł).

( dowód: zaświadczenia z dnia 30 października 2013 r. – k. 18-23; notatka pozwanego z dnia 27 grudnia 2013 r. wraz z fakturami VAT – k. 334-336; przesłuchanie K. G. (2) – zapis na płycie CD – k. 237; przesłuchanie B. G. – zapis na płycie CD – k. 310; przesłuchanie K. G. (1) – zapis na płycie CD – k. 310; przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 524)

Pozwany T. G. ma 44 lata, z wykształcenia jest lekarzem okulistą.

Od 1996 r. pozwany prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...).

W 2003 r. utworzona została spółka (...) Sp. z o.o., która prowadzi ośrodek okulistyczny. W latach 2006-2013 jedynym udziałowcem spółki oraz prezesem zarządu był pozwany. Od 3 kwietnia 2013 r. udziałowcami spółki byli (...) Spółka Jawna (50 udziałów o wartości 50 000 zł) oraz G. G. (3), matka pozwanego (52 udziały o wartości 52 000 zł). Łączna wartość kapitału zakładowego w tym czasie wynosiła 102 000 zł. Pozwany w dalszym ciągu pełnił funkcję prezesa zarządu. Wartość aktywów trwałych spółki na dzień 31 grudnia 2012 r. wynosiła 6 274 858,88 zł, spółka wykazała zysk w wysokości 74 730,69 zł. Na dzień 31 grudnia 2013 r. – 0 zł, spółka poniosła stratę 1 578 017,33 zł. Pozwany jest zatrudniony na stanowisku prezesa zarządu spółki. Średnie miesięczne wynagrodzenie z tego tytułu za 2013 r. wyniosło 1325,66 zł netto miesięcznie.

Od 4 czerwca 2014 r. trzecim (...) spółki (...) jest S. B., która ma 306 udziałów o łącznej wartości 306 000 zł. Kapitał zakładowy spółki wynosi obecnie 408 000 zł. Prezesem zarządu jest T. G..

Spółka (...). j. została założona w lutym 2013 r. Jej wspólnikami są G. G. (3) oraz T. G.. Od 1 czerwca 2014 r. trzecim wspólnikiem jest S. B..

Pozwany był również jedynym wspólnikiem oraz prezesem zarządu (...) Sp. z o.o. założonej w 2011 r., która prowadzi prywatny szpital. Pozwany posiadał 50 udziałów o łącznej wysokości 5000 zł. Wartość aktywów trwałych spółki na dzień 31 grudnia 2013 r. wynosiła 9 973 262,98 zł, a spółka poniosła stratę 141 753,82 zł. Od 4 czerwca 2014 r. drugim wspólnikiem spółki jest S. B., który ma 200 udziałów o łącznej wartości 20 000 zł. Kapitał zakładowy spółki wynosi obecnie 25 000 zł. Prezesem zarządu jest T. G..

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w 2012 r. pozwany uzyskał dochód brutto w wysokości 30 144,67 zł (przychód: 294 382,01 zł, koszty uzyskania przychodu: 264 237,34 zł). Z tytułu udziału w spółce (...) s.c. pozwany poniósł stratę 43 985,06 zł (przychód spółki: 387 230,19 zł; koszty uzyskania przychodu spółki: 475 200,32 zł).

W 2013 r. pozwany z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej poniósł stratę 9 879,40 zł (przychód: 93 506,93 zł; koszty uzyskania przychodu: 103 386,33 zł). Z tytułu udziału w spółce (...) s.c. pozwany poniósł stratę 20210,21 zł (przychód spółki: 156 834,92 zł; koszty uzyskania przychodu spółki: 197 255,34 zł). Dochód pozwanego opodatkowany na zasadach ogólnych w 2013 r. wyniósł 27 039,08 zł brutto (przychód: 200 187,22 zł).

Spółka (...) s.c. zakończyła działalność w 2013 r.

We wrześniu 2014 r. pozwany zbył swoje udziały w spółkach (...) na rzecz S. B. za łączną kwotę 250 000 zł. Pozwany ma perspektywę zatrudnienia jako prezes zarządu spółki K. od początku 2015 r.

Pozwany wykonuje zabiegi okulistyczne. W roku 2008 wykonywał od 24 do 293 zabiegów miesięcznie (łącznie: (...) zabiegów). W roku 2009 pozwany wykonywał od 82 do 339 zabiegów miesięcznie (łącznie: 1970 zabiegów). W roku 2010 pozwany wykonywał od 15 do 230 zabiegów miesięcznie (łącznie: (...) zabiegów). W 2011 r. wykonywał od 31 do 155 zabiegów miesięcznie (łącznie: 670), przy czym od września do grudnia nie wykonał ani jednego zabiegu. W 2012 r. pozwany wykonywał zabiegi jedynie w (...) Sp. z o.o. – od 1 do 39 miesięcznie (łącznie: 102), przy czym w styczniu, lutym, kwietniu i czerwcu nie wykonywał w ogóle zabiegów. W 2013 r. pozwany wykonywał zabiegi zarówno w (...) Sp. z o.o., jak i w (...) Sp. z o.o., od 10 do 52 zabiegów miesięcznie (łącznie: 367), przy czym w listopadzie i grudniu nie wykonywał w ogóle zabiegów.

Z zabiegów okulistycznych pozwany uzyskiwał dochód około 5000-6000 zł miesięcznie.

Obecnie jedyny dochód pozwanego stanowi wynagrodzenie za pracę na stanowisku prezesa zarządu spółki O..

Dnia 18 kwietnia 2014 r. pozwany zaciągnął kredyt konsumpcyjny na kwotę 20 000 zł. Kredyt ma być spłacany w ratach po około 327 zł miesięcznie do kwietnia 2021 r. Dnia 26 czerwca 2014 r. pozwany zawarł umowę pożyczki w kwocie 21000 zł. Pozwany będzie spłacał pożyczkę w ratach po 496 zł do lipca 2019 r.

Pozwany mieszka w domu przy ul. (...) w K., ale prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Nie przebywa w towarzystwie innych domowników.

Koszty osobistego utrzymania pozwanego wynoszą około 450 zł miesięcznie, w tym koszty zakupu leków – 30-40 zł miesięcznie. Pozwany korzysta z samochodu A. (...), który stanowi własność jednej z firm pozwanego. Koszty utrzymania samochodu, telefonu komórkowego i Internetu pozwany wlicza do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Pozwany korzysta również z bezpłatnej rehabilitacji w szpitalu (...). Od około 2008-2010 r. pozwany ma problemy z kręgosłupem, zażywa K.. Jak twierdzi, uniemożliwia mu to wykonywanie zabiegów okulistycznych.

( dowód: wydruk z informacji z eKRS dotyczący (...) Sp. z o.o. – k. 94-102; wydruk informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu z KRS nr (...) – k. 103-104; wydruk informacji odpowiadającej odpisowi aktualnemu rejestru przedsiębiorców – k. 105-106; informacja Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k. 107; zaświadczenie o wynagrodzeniu z dnia 2 stycznia 2104 r. – k. 143; PIT/B za 2012 r. – k. 145-146; PIT-36L za 2012 r. – k. 147-149; wycinki z gazet (...) – 7 Dni K. – k. 345-349; umowa kredytu gotówkowego z dnia 18 kwietnia 2014 r. – k. 464-465; wydruk ilości zabiegów wykonywanych przez lekarzy w (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. – k. 466-473; zaświadczenie Naczelnika US w K. o dochodzie pozwanego – k. 508; deklaracja PIT/B pozwanego – k. 509-510; bilans (...) Sp. z o.o. na dzień 31 grudnia 2013 r. – k. 511-512; informacja (...) Sp. z o.o. – k. 513; bilans (...) Sp. z o.o. na dzień 31 grudnia 2013 r. – k. 514-517; informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu KRS nr (...), nr (...), nr (...) – k. 538-544; umowa pożyczki gotówkowej z dnia 26 czerwca 2014 r. – k. 553-555; przesłuchanie G. G. (3) – zapis na płycie CD – k. 452; przesłuchanie J. G. – zapis na płycie CD – k. 452; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 559)

W grudniu 2012 r. pozwany przelał na konto powoda kwotę 1300 zł tytułem darowizny na wykupienie samochodu B.. Obecnie przekazuje powodowi kwotę 350 zł miesięcznie oraz opłaca mu abonament telefoniczny w kwocie około 90 zł miesięcznie.

( dowód: potwierdzenia przelewów – k. 52-164; umowa darowizny z dnia 31 grudnia 2012 r. – k. 165; zestawienie opłat za telefon komórkowy – k. 166-201; przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 524; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 559)

Powód i jego matka K. G. (1) oraz pozwany pozostają w głębokim konflikcie. Pozwany inicjuje postępowania karne przeciwko powodowi oraz jego matce.

Dnia 29 maja 2013 r. odmówiono wszczęcia dochodzenia w sprawie przywłaszczenia 2 sztuk kół do pojazdu (...) na szkodę T. G. (1 Ds. 1138/13) Postanowienie zostało utrzymane w mocy mimo zażalenia pozwanego (postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 6 sierpnia 2013 r., II Kp 229/13). Dnia 22 grudnia 2013 r. umorzono dochodzenie przeciwko M. G. podejrzanemu o uszkodzenie mienia w postaci instalacji alarmowej (1 Ds. 217/13). O zdarzeniu Policję poinformował pozwany. We wrześniu 2013 r. pozwany wniósł o ukaranie matki powoda za popełnienie wykroczenia z art. 66 § 1 i 2 k.w. Postępowanie zostało umorzone postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 8 stycznia 2014 r. wobec braku znamion czynu zabronionego (sygn. akt II W 576/13).

Dnia 23 lipca 2014 r. matka powoda złożyła do Prokuratury Rejonowej w Kaliszu zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przywłaszczenia praw majątkowych wchodzących w skład małżeńskiej wspólnoty ustawowej, polegającego na zbyciu w dniach 1 czerwca 2014 r. i 4 czerwca 2014 r. udziałów w spółkach (...), O. oraz K..

Powód sporządził w testament, w którym do dziedziczenia powołał jedynie matkę G. G. (3).

Powód, matka powoda i jego siostra nie przyjmują żadnych prezentów od pozwanego. Od stycznia 2013 r. nie korzystali również z produktów kupowanych przez pozwanego.

( dowód: kopia postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 8 stycznia 2014 r. w sprawie II W 576/13 – k. 322-323; postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 6 sierpnia 2013 r. w sprawie II Kp 229/13 – k. 331; postanowienie o umorzeniu dochodzenia z dnia 22 grudnia 2013 r. w sprawie 1 Ds. 2217/13 – k. 324; pismo Prokuratury Rejonowej w Kaliszu z dnia 8 lipca 2013 r. – k. 328; zawiadomienie z dnia 23 lipca 2014 r. – k. 545-546; przesłuchanie K. G. (1) – zapis na płycie CD – k. 310; przesłuchanie powoda – zapis na płycie CD – k. 524; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 559)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których wiarygodności nikt w toku procesu nie kwestionował. Sąd uwzględnił również zeznania świadków B. G., K. G. (2), G. G. (3), J. G., K. G. (1), a także zeznania stron w zakresie w jakim były one spójne, logiczne i znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z paragonów kasowych, ponieważ na ich podstawie nie można jednoznacznie ustalić, na czyją rzecz dokonane zostały zakupy w nich wskazane.

W pierwszej kolejności Sąd rozważył zgłoszony pozwanego zarzut powagi rzeczy osądzonej. W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o odrzucenie pozwu w zakresie żądania obejmującego okres trwania zabezpieczenia roszczeń o zaspokojenie rodziny, w tym powoda, to jest od dnia 1 listopada 2013 r. do dnia jego upadku, zapadłym w postępowaniu przed Sądem Okręgowym w Kaliszu w sprawi I C 1605/13, z uwagi na fakt, że w tym zakresie o roszczeniu powoda rozstrzygnął już Sąd Okręgowy w Kaliszu.

Sąd uznał zarzut pozwanego za bezzasadny. Przede wszystkim wskazać należy, że powód w treści żądania pozwu nie wskazał daty początkowej, zasądzenia alimentów od której się domagał. Uwzględniając fakt, że na podstawie art. 316 § 1 k.p.c. sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, Sąd stwierdził za zasadne zasądzenie alimentów od miesiąca, w którym orzeczenie zostało wydane, to jest od 1 października 2014 r. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że na mocy zabezpieczenia udzielonego przez Sąd Okręgowy w Kaliszu do dnia wyrokowania bieżące potrzeby powoda były zaspokajane z sum przekazywanych K. G. (1) przez pozwanego. Nie było natomiast możliwości odrzucenia pozwu w okresie wnioskowanym przez pozwanego, to jest do dnia upadku zabezpieczenia, albowiem daty tej nie da się w tej chwili jednoznacznie ustalić. Zważyć należy, że świadczenie wypłacane tytułem zabezpieczenia ma charakter tymczasowy, zostało przyznane na okres zamknięty, którego daty końcowej nie da się jednak jednoznacznie określić. Nadto podkreślić należy, że ani z sentencji postanowienia o zabezpieczeniu wydanego przez Sąd Okręgowy w Kaliszu, ani z jego uzasadnienia nie wynika, jaka część z kwoty 3500 zł, jaką zobowiązany jest uiszczać pozwany, powinna zostać przeznaczona na zaspokojenie potrzeb powoda. W tym zakresie K. G. (1) jako dysponentce kwoty zabezpieczenia przysługuje zatem pełna swoboda. Ze wszystkich tych względów niemożliwe jest ustalenie, czy i w jakim zakresie postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia oraz niniejsze postępowanie dotyczą tego samego przedmiotu sporu, stwierdzić zatem należy, że negatywna przesłanka procesowa w postaci powagi rzeczy osądzonej nie została w niniejszej sprawie spełniona. Niniejsze orzeczenie natomiast może uzasadniać zmianę postanowienia o zabezpieczeniu udzielonego w toku postępowania rozwodowego, bądź – w zależności od okoliczności – pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia w zakresie, w jakim pokrywa się ono z niniejszym orzeczeniem.

Podstawą materialnoprawną żądania powoda był art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Sąd rozważył, czy żądanie powoda jest zasadne co do zasady. Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego w przedmiocie ustalania, czy rodzice są zobowiązani do alimentacji pełnoletniego dziecka na podstawie art. 133 § 1 k.r.o., „istotne znaczenie powinna mieć okoliczność, czy dotychczasowe przygotowanie zawodowe i nabyte wcześniej kwalifikacje pozwalają w pełni na samodzielne, regularne zarobkowanie, a więc na pokrycie własnych środków utrzymania” (uzasadnienie tezy V uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86). Nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie powód nie posiada jeszcze kwalifikacji umożliwiających mu znalezienie stabilnego zatrudnienia. Obecnie posiada on wykształcenie średnie ogólne oraz kontynuuje studia wyższe na trybie stacjonarnym. Nie tylko nie ma żadnych opóźnień w nauce, lecz osiąga bardzo dobre wyniki w nauce, co jest nagradzane w formie stypendium naukowego. Zaangażowanie powoda w naukę wyraża się również poprzez jego udział w konferencjach naukowych, które nie stanowią obowiązkowego elementu studiów medycznych, a przyczyniają się do zdobycia przez powoda większej wiedzy. Wszystko to świadczy o tym, że osobiste warunki, zdolności i predyspozycje powoda pozwalają mu na kontynuację nauki na poziomie szkoły wyższej w celu zwiększenia w przyszłości jego możliwości podjęcia atrakcyjnego zatrudnienia. Niewątpliwie również otrzymywane przez powoda stypendium naukowe w wysokości 550 zł nie może zostać uznane za kwotę wystarczającą do samodzielnego utrzymania powoda, zwłaszcza że jest to świadczenie przyznawane każdorazowo na jeden rok akademicki.

Usiłując wykazać bezzasadność żądania powoda, pozwany zarzucał, że po pierwsze, alimentuje syna w sposób rzeczowy, dokonując zakupów produktów do rodzinnego gospodarstwa domowego, z których powód dobrowolnie nie korzysta, po drugie, pozwany przekazuje powodowi kwotę 350 zł miesięcznie oraz opłaca rachunki za telefon komórkowy, a po trzecie, powód otrzymał od pozwanego samochód o dużej wartości, który na wypadek pogorszenia sytuacji materialnej może zostać spieniężony w i ten sposób dostarczyć powodowi środków na utrzymanie do końca studiów. Sąd nie podzielił argumentacji pozwanego.

Odnosząc się do pierwszego z argumentów pozwanego, wskazać należy, że twierdzenie pozwanego o alimentacji rzeczowej powoda nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym. Powód mieszka we W., prowadzi odrębne od swoich rodziców gospodarstwo domowe, a w K. spędza dwa weekendy w miesiącu, w związku z czym ma ograniczoną możliwość korzystania z wyżywienia, środków czystości i innych dóbr zgromadzonych w domu rodzinnym. Ponadto, jak wynika zwłaszcza z zeznań rodziców pozwanego, prowadzi on obecnie własne gospodarstwo domowe, nie uczestnicząc rzeczowo w utrzymaniu rodziny. Co więcej, powód sam korzysta z pomocy finansowej rodziców w celu zaspokojenia własnych potrzeb bieżących, nie można w związku z tym stwierdzić, że w stopniu wystarczającym dobrowolnie przyczynia się do utrzymania rodziny.

Wskazać również należy, że w świetle kosztów utrzymania powoda, których szczegółowa analiza została przedstawiona poniżej, kwota 350 zł miesięcznie, jaką powód otrzymuje od pozwanego, jest niewystarczająca do zaspokojenia jego nawet najbardziej podstawowych potrzeb, zważywszy zwłaszcza, że sam koszt utrzymania mieszkania we W. wynosi około 1200-1300 zł miesięcznie.

Odnosząc się wreszcie do trzeciego z przytoczonych przez pozwanego argumentów, zauważyć należy, że spór pomiędzy stronami dotyczy przede wszystkim charakteru darowizny dokonanej przez pozwanego. T. G. utrzymuje, że samochód miał stanowić rodzaj lokaty kapitału, zabezpieczenia potrzeb finansowych powoda. Powód oraz jego matka wskazują natomiast, że samochód był zwyczajowym prezentem na osiemnaste urodziny. Dokonawszy analizy okoliczności, w jakich samochód został powodowi podarowany, Sąd przychylił się do rozumowania powoda. W 2009 r. sytuacja materialna stron była bardzo dobra. Rodzina wyjeżdżała na zagraniczne wycieczki, mieszkała już wówczas w domu o dużej powierzchni i wysokim standardzie wykończenia. Z zasad doświadczenia życiowego wynika, że osiemnaste urodziny jako chwila wkroczenia w dorosłość są świętowane w sposób szczególny i w związku z tym wręczane z tej okazji prezenty mają większą niż zazwyczaj wartość. Prezent w postaci samochodu marki B. odzwierciedlał ówczesny status materialny rodziny i w tym, kontekście może być postrzegany jako podarunek zwyczajowo przyjęty. Ponadto podkreślenia wymaga, że samochód nie stanowi dobrej lokaty kapitału, ponieważ jego wartość z roku na rok spada, a nie wzrasta, o czym pozwany – jako osoba zawodowo zajmująca się różnego rodzaju inwestycjami – powinien wiedzieć. Należy wreszcie zaznaczyć, że zobowiązany do alimentacji nie może zwolnić się od ciążącego na nim obowiązku, dokonując jednorazowej darowizny, ponieważ obowiązek alimentacyjny ze swej natury zakłada przyczynianie się do zaspokojenia bieżących potrzeb uprawnionego, a nadto jego zakres może być zmienny w czasie, zależy bowiem od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego oraz zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego w danej chwili. Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r.o. zobowiązany do alimentacji może uchylić się od obowiązku alimentacyjnego, jeżeli dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, do uchylenia obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka nie może w związku z tym prowadzić zbycie substancji majątku (wyrok SN z dnia 12 grudnia 1975 r., III CRN 338/75), a tego w istocie pozwany oczekuje od powoda.

W związku z tym stwierdzić należy, że żądanie powoda o zasądzenie alimentów od pozwanego jest zasadne co do zasady. Powód jest dzieckiem pozwanego i nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, nie osiąga również dochodów z majątku, które wystarczałyby na pokrycie kosztów jego utrzymania, spełnia zatem przesłanki istnienia obowiązku alimentacyjnego z art. 133 § 1 k.r.o. Sąd stwierdził jednocześnie, że żądanie powoda w świetle okoliczności sprawy jest wygórowane.

Zasady ustalania wysokości świadczenia alimentacyjnego ustala art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do alimentacji. Podejmując zatem rozstrzygnięcie w przedmiocie alimentów, Sąd musi uwzględniać obie te przesłanki w równej mierze. Zgodnie zaś z utrwalonym poglądem Sądu Najwyższego „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie” (teza IV uchwały SN z dnia 16 grudnia 1987 r. w sprawach alimentacyjnych).

W pierwszej kolejności Sąd ustalił zakres usprawiedliwionych potrzeb powoda. W ocenie Sądu powód w dużej mierze wykazał prawdziwość twierdzeń w zakresie kosztów jego utrzymania. Niewątpliwie największą ich część stanowią koszty zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych powoda w wysokości około 1300 zł miesięcznie. Wydatek ten Sąd uznał za w pełni usprawiedliwiony. Zważyć należy, że kiedy pozwany zażądał od powoda wyprowadzenia się z mieszkania przy ul. (...) we W., jednocześnie zaproponował mu pokrycie kosztów najmu innego mieszkania, a nie stancji, czy też pokoju we W., co oznacza, że było gotowy do poniesienia kosztów tej wysokości. Nadto, biorąc pod uwagę warunki mieszkaniowe rodziców powoda, którzy mieszkają w dużym domu o wysokim standardzie, zasadne jest, aby powód mógł we W. mieszkać w samodzielnym mieszkaniu, a nie wynajmował stancję lub pokój w mieszkaniu studenckim, co zresztą stanowiłoby koszt mniejszy jedynie o około 300-400 zł, ponieważ powszechnie wiadomo, że wynajęcie jednoosobowego pokoju we W. kosztuje około 800-900 zł miesięcznie. Sąd stwierdził, że również wskazane przez powoda koszty zakupu wyżywienia (350 zł), środków czystości (100 zł), leczenia i zakupu leków (100 zł) są uzasadnione w świetle zasad doświadczenia życiowego oraz ogólnego poziomu cen towarów i usług w Polsce. W całości uwzględnić należy również wydatki na odzież (50-100 zł), które stanowią minimalny koszt zaspokojenia potrzeb powoda w tym zakresie. Do kosztów utrzymania powoda należy zaliczyć również koszty jego edukacji, zwłaszcza zakupu podręczników oraz dodatkowych materiałów na studia, w łącznej kwocie około 1200 zł rocznie, to jest średnio 100 zł miesięcznie.

W ocenie Sądu powód nie wykazał natomiast w pełni zasadności kosztów ponoszonych w związku z korzystaniem z samochodu, które zdaniem M. G. powinny kształtować się na poziomie około 800 zł miesięcznie (400 zł na paliwo oraz 400 zł pozostałych kosztów eksploatacji, w tym opłat za parkingi). Nie ulega wątpliwości, że jako student (...) we W. powód uczęszcza na zajęcia w różnych miejscach w mieście, a korzystanie z samochodu zdecydowanie ułatwia mu przemieszczanie się między nimi. Jednakże ze względu na lokalizację miejsca zamieszkania powoda (ul. (...)), które znajduje się w niedużej odległości od szpitala uniwersyteckiego przy ul. (...), powód przynajmniej w pewnym zakresie mógłby obniżyć koszty korzystania z samochodu (koszty paliwa oraz opłaty parkingowej), chodząc na zajęcia na piechotę. Powód zeznał nadto, że również podróże z W. do K. odbywa samochodem, podczas gdy mógłby skorzystać z połączenia kolejowego, które jest znacznie tańszym rozwiązaniem. W związku z tym Sąd przyjął, że usprawiedliwiony koszt eksploatacji samochodu, który należy wliczyć do kosztów utrzymania powoda, wynosi około 600 zł miesięcznie.

Przy ustalaniu kosztów utrzymania powoda Sąd uwzględnił również koszty jego rozrywki i wypoczynku, w tym wypoczynku wakacyjnego. W latach 2013-2014 ze względu na brak środków finansowych powód nie przeznaczał na ten cel żadnych kwot, co nie oznacza, że nie są to jego usprawiedliwione potrzeby. Uwzględniając możliwości zarobkowe i majątkowe rodziców powoda, przyjąć należy, że uzasadnione koszty rozrywki powoda wynoszą około 100 zł miesięcznie, a koszty wypoczynku wakacyjnego – około 2400 zł rocznie, to jest średnio 200 zł miesięcznie.

Wobec powyższego przyjąć należy, że całkowity koszt utrzymania powoda kształtuje się na poziomie około 2900-3000 zł miesięcznie.

Celem ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego na rzecz powoda Sąd zbadał również zakres możliwości zarobkowych pozwanego. Biorąc pod uwagę powoływany powyżej dorobek orzeczniczy Sadu Najwyższego, wskazać należy, że możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego do alimentacji nie zawsze odpowiadają rzeczywiście uzyskiwanym przez niego zarobkom, jeżeli zobowiązany nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych. W toku niniejszego postępowania pozwany wskazał, że obecnie jedynym źródłem jego utrzymania jest wynagrodzenie za pracę na stanowisku prezesa zarządu w spółce (...) w wysokości minimalnego wynagrodzenia. Nie sposób przyjąć, że w ten sposób pozwany, będący wszak lekarzem okulistą dużym doświadczeniu w przeprowadzaniu zabiegów okulistycznych, a nadto w kierowaniu podmiotami świadczącymi usługi medyczne, wyczerpywał w ten sposób swoje możliwości zarobkowe. Jak wynika z zeznań pozwanego, z wykonywanych zabiegów uzyskiwał on w przeszłości dochody rzędu 5000-6000 zł miesięcznie, jednakże uwzględniając styl życia, jaki do 2013 r. prowadziły strony, Sąd uznał, że dochody te były zdecydowanie wyższe. W świetle zasad doświadczenia życiowego stwierdzić należy, że dochody lekarza specjalisty sięgają kilku-kilkunastu tysięcy złotych miesięcznie. Rodzina stron ma bardzo dobre warunki mieszkaniowe, do 2013 r. wyjeżdżała na bardzo luksusowe wakacje do egzotycznych krajów (Tajlandia, B., Seszele), których łączny koszt wynosił nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych. Pozwany zarzucił, że wyjazdy te były finansowane w dużej mierze z pożyczek, jakie zaciągał u swoich rodziców, a następnie spłacał przez cały rok, z czego wnioskować należy, że jego zarobki pozwalały mu na całkowity zwrot tych pożyczek. Ponadto z przedłożonej przez pozwanego historii rachunku bankowego (k. 380-381) nie wynika jednoznacznie, jakimi środkami pieniężnymi dysponuje on w rzeczywistości, albowiem z poszczególnych operacji bankowych (np. przelew z dnia 10.01.2014 r., 24.10.2013 r.) wynika, że pozwany posiada jeszcze co najmniej dwa inne rachunki bankowe, na których również gromadzi środki.

Pozwany zarzucał także, że jego możliwości zarobkowe uległy obniżeniu ze względu na słabą kondycję jego spółek, udziały w których ostatecznie zmuszony był sprzedać. Dokumentacja przedstawiona przez pozwanego na poparcie jego twierdzeń jest jednak niepełna i z tego względu Sąd nie mógł stwierdzić, że decyzje gospodarcze podejmowane przez pozwanego były zasadne. Po pierwsze, pozwany nie wyjaśnił, dlaczego w 2013 r. wartość aktywów trwałych spółki (...) zmniejszyła się z kwoty 6 274 858,88 zł do kwoty 0,00 zł oraz z czego wynika tak znacząca różnica w bilansie spółki na koniec 2012 r. (zysk: 74 730,69 zł) i na koniec 2013 r. (strata: 1 578 017,33 zł). Pozwany odmówił udzielenia licznych informacji na temat kondycji (...) spółek (...), nie potrafił także podać, jaki dochód osiągają lekarze zatrudnieni w szpitalu (...), zasłaniając się niewiedzą, co w ocenie Sądu jest mało wiarygodne w świetle okoliczności, że w spółce tej pozwany pełni funkcję prezesa zarządu. W ocenie Sądu pozwany nie wykazał zatem, że sytuacja finansowa spółek uzasadniała zbycie udziałów w tych spółkach, zwłaszcza że jak sam wykazywał pozwany na rozprawie, działalność gospodarcza polegająca na świadczeniu usług medycznych zaczyna przynosić zyski dopiero po kilku latach. Spółka (...) rozpoczęła działalność w 2011 r., w związku z czym domniemywać należy, że ten początkowy okres funkcjonowania spółki jeszcze nie minął. Nabywcą udziałów pozwanego jest podmiot zagraniczny, który zajmuje się prowadzeniem podmiotów świadczących usługi medyczne w Unii Europejskiej, co pozwala przypuszczać, że stan spółek nie był na tyle poważny, aby tego rodzaju transakcja wiązała się dla nabywcy udziałów z dużym ryzykiem.

Pozwany wskazał, że ze sprzedaży udziałów w spółkach we wrześniu 2014 r. uzyskał kwotę 250 000 zł, które – jak wynika z jego zeznań z dnia 22 września 2014 r. – w ciągu pierwszych kilku tygodni niemal w całości przeznaczył na spłatę zobowiązań wynikających z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz na spłatę pożyczek zaciągniętych u rodziny. Pozwany nie przedstawił jednak żadnych dowodów, które przemawiałyby za prawdziwością jego twierdzeń.

Pozwany wskazał wreszcie, że nie jest w stanie uzyskiwać dochodów wyższych niż obecne, ponieważ ma chory kręgosłup. Problemy zdrowotne pozwanego potwierdzili również świadkowie, w tym babcia macierzysta powoda, jednakże pozwany nie wykazał, aby stanowiły one przeciwwskazanie do wykonywania zawodu. W szczególności T. G. nie przedstawił żadnego zaświadczenia lekarskiego ani orzeczenia o niepełnosprawności, z których wynikałoby, że nie może pracować jako okulista. Pozwany nie wykazał również, aby przyczyną jego kłopotów finansowych i niemożności wykonywania zawodu w pełnym wymiarze było działanie matki powoda polegające na niszczeniu jego dobrej opinii w środowisku lekarzy i pacjentów w K.. W związku z tym Sąd stwierdził, że nie istnieją tego rodzaju czynniki ograniczające możliwości zarobkowe pozwanego.

W związku z powyższym Sąd stwierdził, że pozwany – jako lekarz okulista o wieloletniej praktyce medycznej i doświadczeniu w prowadzeniu podmiotów świadczących usługi medyczne – ma wysokie możliwości zarobkowe i majątkowe. Chociaż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego nie ma możliwości wyrażenia tych możliwości za pomocą konkretnej liczby, to nie ulega wątpliwości, że zarobki specjalistów klasy, którą reprezentuje pozwany, znacząco przewyższają średnie wynagrodzenie w Polsce, a tym samym znacząco przewyższają możliwości zarobkowe matki powoda kształtujące się na poziomie około 3800 zł netto miesięcznie.

Sąd uwzględnił również koszty osobistego utrzymania pozwanego, które wynoszą około 500 zł miesięcznie. Pozostałe koszty związane z eksploatacją samochodu, telefonu komórkowego, Internetu pozwany wlicza do kosztów uzyskania przychodu, co również wpływa na wysokość wykazywanych przez niego w zeznaniach podatkowych dochodów.

Sąd ocenił również możliwości zarobkowe oraz zakres wydatków matki powoda jako drugiego z rodziców zobowiązanych do alimentacji M. G.. Jak wskazano powyżej, Sąd ocenił możliwości zarobkowe K. G. (1) na poziomie około 3800 zł miesięcznie i stwierdził, że wykorzystuje je ona w pełni. Matka powoda dysponuje ponadto kwotą 3500 zł uzyskiwaną od pozwanego na mocy postanowienia o zabezpieczeniu wydanego przez Sąd Okręgowy w Kaliszu. Ze środków tych K. G. (1) przeznacza około 1000 zł miesięcznie na utrzymanie domu, około 1200-1300 zł miesięcznie na utrzymanie młodszej córki G. oraz około 1600-1700 zł na własne utrzymanie, w tym utrzymanie samochodu, z którego korzysta również małoletnia G.. Nadto przekazuje powodowi kwotę 1100 zł miesięcznie oraz utrzymuje syna podczas jego pobytów w K..

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Sąd uznał, że kwota 2\350 zł miesięcznie, którą łożył dotychczas pozwany na utrzymanie syna, nie jest kwotą wystarczającą do zaspokojenia jego usprawiedliwionych potrzeb. Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że alimenty w wysokości 1800 zł miesięcznie pozwolą na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb powoda w 60%, a jednocześnie stanowią dla pozwanego obciążenie proporcjonalne do jego możliwości zarobkowych. Do łożenia na utrzymanie powoda w pozostałej części na podstawie art. 133 k.r.o. zobowiązana jest jego matka.

W związku z powyższym w pkt. I sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego T. G. tytułem alimentów na rzecz powoda M. G. kwotę po 1800 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 października 2014 r., płatne do 10. dnia każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. G., jednocześnie oddalając w pkt. II sentencji dalej idące powództwo.

W pkt. III sentencji wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1424 zł, tytułem zwrotu brakującej opłaty od pozwu, od której powód na podstawie art. 96 ust. 1 pkt. 1 ustawy był zwolniony.

W pkt. IV sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1858 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c., zasadzając od pozwanego na rzecz powodów poniesione przez niego koszty zastępstwa procesowego w zakresie uwzględnionego żądania. Uwzględnił przy tym stawki za czynności procesowe wskazane w § 6 pkt. 5 w zw. z § 7 ust. 4 oraz § 7 ust. 1 pkt. 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W pkt. V sentencji wyroku na podstawie art. 33 § 1 k.p.c. Sąd wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.