Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2015r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Włodzimierza Leonczuka

po rozpoznaniu w dniach: 13.12.2013 r., 22.01.2014r., 12.02.2014., 13.03.2014 r., 16.05.2014 r., 06.06.2014 r., 27.08.2014 r., 03.09.2014 r., 08.10.2014 r. i 12.11.2014 r., 17.12.2014 r. i 16.01.2015 r.

s p r a w y :

1). O. L.

syna G. i B. zd. S.

urodzonego w dniu (...) w K.

2). A. Ł. (1)

syna Z. i B. zd. H.

urodzonego w dniu (...) w K.

3). M. K. (1)

syna B. i M. zd. K.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonych o to, że:

1.  w nocy 17 sierpnia 2013 roku w B., działając wspólnie i w porozumieniu, sprowadzili zdarzenie, zagrażające życiu lub zdrowiu wielu osób i mieniu w wielkich rozmiarach mające postać pożaru, w ten sposób, że dokonali umyślnego podpalenia czterech pojazdów mechanicznych zaparkowanych na terenie posesji numer (...), to jest:

- samochodu osobowego A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym spowodowali starty w wysokości 37.866,15 złotych na szkodę P. O.,

- samochodu osobowego B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...), czym spowodowali starty w wysokości 28.800 zł na szkodę W. G.,

- samochodu osobowego V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym spowodowali starty w wysokości 23.600,00 złotych na szkodę W. B.,

- samochodu osobowego H. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym spowodowali starty w wysokości 35.000,00 zł na szkodę A. M. (1),

w wyniku czego doszło także do podpalenia fragmentów palnych elementów konstrukcyjnych stropodachu nad gankiem budynku mieszkalnego oraz połaci więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku budynku położonego na posesji numer (...), czym spowodowali straty w wysokości 18.793,26 złotych na szkodę A. M. (2), czym działali na szkodę P. O., B. O., J. O., A. O., W. B., I. B., M. B. (1), M. B. (2), A. M. (1), K. G. (1), L. M. i A. M. (2)

tj. o czyn z art. 163 § 1 pkt. 1 k.k.

a nadto O. L. , o to, że:

2.  w nocy z 10 na 11 sierpnia 2013 roku w K. dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ten sposób, że przy użyciu nieustalonego narzędzia otworzył przednie lewe drzwi pojazdu, po czym z jego wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) model (...), nawigację T. T., konsolę P. (...) i panel wierzchni radioodtwarzacza marki S., czym spowodował straty w kwocie 1.250 złotych na szkodę M. S., a nadto zabrał w celu przywłaszczenia torebkę skórzaną wraz z telefonem komórkowym marki L. P. model (...) ze słuchawkami i odtwarzacz MP4 ze słuchawkami, czym spowodował straty w wysokości 200 złotych na szkodę I. R.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

3.  w dniu 12 sierpnia 2013 roku w K. dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ten sposób, że przy użyciu nieustalonego narzędzia otworzył drzwi pojazdu, po czym z jego wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia plecak marki B. z zawartością śpiwora, odzieży, sztućców, kosmetyczki z kosmetykami, artykułów spożywczych, a także torbę papierową z artykułami spożywczymi oraz książkę pt. „Jedz, kochaj i gotuj” czym spowodowali straty w wysokości 1.300 złotych na szkodę N. P. oraz M. K. (2),

tj. o czyn z art. 279 § 1k.k.

4.  w dniu 19 sierpnia 2013 roku w K. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 0,51 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

I.  uznaje oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) winnymi tego, że w nocy 17 sierpnia 2013 roku w B., dokonali zniszczenia i uszkodzenia mienia w ten sposób, że podpalili samochody zaparkowane na terenie posesji numer (...), to jest:

- samochód osobowy A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi, doprowadzając do jego zniszczenia, czym spowodowali straty w wysokości 50.350 złotych na szkodę P. O.,

- samochód osobowy B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do jego zniszczenia, czym spowodowali straty w wysokości 28.271 zł na szkodę W. G.,

- samochód osobowy V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do jego zniszczenia, czym spowodowali straty w wysokości 23.600 złotych na szkodę W. B.,

- samochód osobowy H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do jego uszkodzenia, czym spowodowali straty w wysokości 24.135,06 zł na szkodę A. M. (1),

w wyniku czego doszło także do podpalenia fragmentów palnych elementów konstrukcyjnych stropodachu nad gankiem budynku mieszkalnego oraz połaci więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku budynku położonego na posesji numer (...), uszkodzenia pieca c.o. oraz nasadzeń z krzewów na posesji, czym spowodowali straty w wysokości 28.792,96 złotych na szkodę A. M. (2) i sprowadzili zdarzenie, zagrażające życiu lub zdrowiu wielu osób mające postać pożaru, czym działali na szkodę P. O., B. O., J. O., A. O., W. B., I. B., W. G., K. G. (2), M. B. (1), M. B. (2), A. M. (1), K. G. (1), L. M. i A. M. (2), tj. występku z art. 288 § 1 k.k. i art. 163 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 163 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza O. L., karę 3 /trzech/ lat i 2/dwóch/ miesięcy pozbawienia wolności, A. Ł. (1) karę 3 /trzech/ lat pozbawienia wolności i M. K. (1) karę 3 /trzech/ lat i 4 /czterech/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego O. L. winnym popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych w pkt 2 i 3 części wstępnej wyroku tj. występków z art. 279 § 1 k.k. przyjmując, iż oskarżony działał w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 /jednego/ roku i 1 /jednego/ miesiąca pozbawienia wolności;

III.  uznaje oskarżonego O. L. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 4 części wstępnej wyroku, przyjmując, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi tj. występku z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 62 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 30 /trzydziestu/ stawek dziennych grzywny liczonych po 10 /dziesięć/ złotych każda;

IV.  na podstawie art. 91 § 2 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego O. L. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 3 /trzech/ lat i 10 /dziesięciu/ miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu O. L. okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 sierpnia 2013 r. do dnia 13 grudnia 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu A. Ł. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 18 sierpnia 2013 r. do dnia 13 grudnia 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. K. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 sierpnia 2013 r. do dnia 14 listopada 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- P. O. kwoty 48.450 zł /czterdzieści osiem tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych/,

- A. M. (1) kwoty 24.135,06 zł /dwadzieścia cztery tysiące sto trzydzieści pięć złotych i sześć groszy/,

- A. M. (2) kwoty 1.000 zł / tysiąca złotych/,

- (...) w W. kwoty 23.600 zł /dwadzieścia trzy tysiące sześćset złotych/,

- (...) S.A. w W. kwoty 56.063,96 zł /pięćdziesiąt sześć tysięcy sześćdziesiąt trzy złote i dziewięćdziesiąt sześć groszy/;

oraz od oskarżonego O. L. na rzecz pokrzywdzonych:

- M. S. kwoty 750 zł /siedemset pięćdziesiąt złotych/,

- N. P. kwoty 700 zł /siedemset złotych/;

IX.  na podstawie art. 70 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie Drz 717/13 i zarządza jego zniszczenie;

X.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie Drz 718/13

XI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1499/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wieczorem dnia 16 sierpnia 2013 r. oskarżeni O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) przebywali w lokalu (...) w K., gdzie O. L. i M. K. (1) spożywali alkohol w postaci wódki i piwa. Pomiędzy M. K. (1) i O. L. a grupą mężczyzn przebywających w tym lokalu, pochodzących prawdopodobnie z W., doszło do sprzeczki, a następnie szarpaniny podczas której M. K. (1) doznał obrażeń ciała w postaci ran rąk.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) k. 207, 634-636, 834-835,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 173-174, 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

- wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 187-188, 201, 647-649, 835-837,

- zeznania świadka A. Ł. (2) k. 102-104, 118-120, 1137-1138,

- zeznania świadka B. S. (1) k. 116-117,

Mężczyźni biorący udział w szarpaninie z oskarżonym M. K. (1) i O. L. opuścili lokal (...). Udali się taksówkami do (...) w B.. Oskarżeni O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) chcąc wziąć odwet na tych mężczyznach postanowili ich odnaleźć celem pobicia.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) k. k. 207, 634-636, 834-835,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 173-174, 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

- wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 187-188, 201, 647-649, 835-837,

- zeznania świadka K. W. k. 151-152,

- zeznania świadka P. B. k. 168-170,

- zeznania świadka G. F. k. 426,

Samochodem osobowym marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącym do matki A. Ł. (1) udali się do P. do K. W.. Jadąc do P. postanowili, iż jeżeli nie uda im się znaleźć mężczyzn i ich pobić, to odszukają ich auta i je spalą. Po drodze, na stacji paliw (...) przy ul. (...) w P. zakupili benzynę, którą wlali do co najmniej trzech butelek. Prosili K. W., aby pomógł im odnaleźć tych mężczyzna, a następnie pomógł im ich pobić. K. W. odmówił pomocy, kiedy dowiedział się, że może dojść do podpalenia samochodów. Oskarżeni postanowili udać się do swoich miejsc zamieszkania, aby się przebrać.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 187-188, 201, 647-649, 835-837,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 173-174, 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

- zeznania świadka K. W. k. 112-113, 151-152,

- zeznania świadka D. P. k. 153-154,

- protokół oględzin rzeczy k. 29-31,

- płyta CD z zapisem monitoringu stacji paliw (...) w P. k. 32,

- dokument fiskalny ze stacji paliw (...) w P. k. 56,

Samochód osobowy marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym poruszali się oskarżeni O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) około godziny 03.00 był kontrolowany przez patrol Policji w P. na ul. (...).

Dowód:

- zeznania świadka P. Ł. k. 135-136,

- kserokopie notatników służbowych funkcjonariuszy Policji k. 137-147,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

Kiedy oskarżeni O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) znaleźli się w B. założyli na głowy kominiarki. Przy sobie mieli trzonki od siekier i butelki z benzyną. Na posesji nr (...) stały cztery samochody na (...) tablicach rejestracyjnych: A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi, B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...), V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) oraz H. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Oskarżeni uznali, iż samochody te należą do mężczyzn, z którymi O. L. i M. K. (1) uczestniczyli w sprzeczce i szarpaninie w lokalu (...) w K..

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 187-188, 201, 647-649, 835-837,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 173-174, 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

- protokół oględzin rzeczy k. 57-62,

- zeznania świadka K. G. (1) k. 12-14,

- zeznania świadka A. M. (1) k. 16-17, 1136-1137,

- zeznania świadka B. G. k. 24-25,

- zeznania świadka W. B. k. 27-28, 33-34,

- zeznania świadka B. O. k. 36-37,

- zeznania świadka I. B. k. 39-40,

- zeznania świadka W. G. k. 42-43,

- zeznania świadka K. G. (2) k. 45-46,

- zeznania świadka P. O. k. 48-49, 1064-1065,

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) k. 207, 634-636, 834-835,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 173-174, 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

- wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 187-188, 201, 647-649, 835-837,

Oskarżeni O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) weszli na posesję nr (...), podeszli do samochodów i oblali je benzyną, którą mieli w butelkach, a następnie podpalili, po czym opuścili teren posesji i odjechali z B. samochodem osobowym marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Gdy oskarżeni opuszczali posesję nr (...) samochody paliły się.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) k. 207, 634-636, 834-835,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 173-174, 193-196, 204, 361-365, 641-643, 837-839,

- wyjaśnienia oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 187-188, 201, 647-649, 835-837,

W wyniku podpalenia samochodów trzy samochody uległy zmieszczeniu tj. A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi, B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...) i V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jeden samochód H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu. Ogień z samochodów przeniósł się na budynek mieszkalny znajdujący się na posesji i doszło do nadpalenia się palnych elementów konstrukcyjnych tego budynku - stropodachu nad gankiem oraz więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku oraz uszkodzenia pieca c.o. znajdującego się we wnętrzu budynku, wypalenia trawnika na powierzchni około 20 m ² oraz uszkodzenia z nasadzeń w postaci krzewów ozdobnych 2 jałowców o wysokości około 2,5 metra.

Dowód:

- protokół oględzin miejsca pożaru k. 5-10,

- zeznania świadka K. G. (1) k. 12-14,

- zeznania świadka A. M. (1) k. 16-17, 1136-1137,

- zeznania świadka W. B. k. 27-28, 33-34,

- zeznania świadka B. O. k. 36-37,

- zeznania świadka I. B. k. 39-40,

- zeznania świadka W. G. k. 42-43,

- zeznania świadka K. G. (2) k. 45-46,

- zeznania świadka P. O. k. 48-49, 1064-1065,

- zeznania świadka A. M. (2) k. 466-467, 1135-1136,

- dokumentacja fotograficzna k. 563-566,

- zdjęcia k. 854-859, 950, 1193-1194,

- opinia biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. k. 554-557,

W tym czasie w budynku przebywało 13 osób – 8 osób dorosłych tj. P. O., B. O., W. G., K. G. (2), W. B., I. B., A. M. (1), K. G. (1) oraz 5 dzieci tj. J. O., A. O., M. B. (1), M. B. (2) i L. M.. Zdarzenie stanowiło zagrożenie dla życia lub zdrowia tych osób.

Dowód:

- zeznania świadka K. G. (1) k. 12-14,

- zeznania świadka A. M. (3) k. 16-17,

- zeznania świadka W. B. k. 27-28,

- zeznania świadka B. O. k. 36-37,

- zeznania świadka I. B. k. 39-40,

- zeznania świadka W. G. k. 42-43,

- zeznania świadka K. G. (2) k. 45-46,

- zeznania świadka P. O. k. 48-49,

- opinia wstępna biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. k. 427,

- opinia biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. k. 554-557,

W wyniku zachowania oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) powstały straty:

- w wysokości 50.350 złotych, na szkodę P. O. właściciela samochodu osobowego A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) wraz ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi,

- w wysokości 28.271 złotych na szkodę W. G., właściciela samochodu osobowego B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...),

- w wysokości 23.600 złotych na szkodę W. B. właściciela samochodu osobowego V. (...) o numerze rejestracyjnym (...),

- w wysokości 24.135,06 zł na szkodę A. M. (1) właściciela samochodu osobowego H. (...) o numerze rejestracyjnym (...),

- w wysokości 28.792,96 na szkodę A. M. (2) właściciela posesji nr (...) w B. i znajdującego się na niej budynku.

Dowód:

- pismo (...) S.A. z dnia 23 stycznia 2014 r. k. 1049,

- pismo (...) z dnia 23 stycznia 2014 r. k. 1044,

- faktura VAT nr (...) z dnia 03 marca 2014 r. k. 1134,

- zeznania świadka A. M. (1) k. 1136-1137,

- opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych oraz wyceny pojazdów i kosztów napraw powypadkowych J. W. k. 1166-1174,

- decyzja nr (...).5410.1. (...).2013.HS z dnia 02 września 2013 r. k. 850,

- zaświadczenie o demontażu z dnia 27 sierpnia 2013 r. k. 851,

- akta szkodowe (...) k. 1212-1371,

- pismo (...) S.A. z dnia 09 czerwca 2014 r. k. 1372,

Oskarżony O. L. w nocy z 10 na 11 sierpnia 2013 roku udał się na posesję Schroniska (...) w K.. Na terenie tej posesji stał zaparkowany samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). O. L. dokonał kradzieży z włamaniem do tego samochodu w ten sposób, że przy użyciu nieustalonego narzędzia otworzył przednie lewe drzwi, po czym z jego wnętrza zabrał telefon komórkowy marki S. (...) model (...), nawigację T. T., konsolę P. (...) i panel wierzchni radioodtwarzacza marki S. oraz torebkę skórzaną wraz z telefonem komórkowym marki L. P. model (...) ze słuchawkami i odtwarzacz MP4 ze słuchawkami. Czynem tym spowodował starty w kwocie 1.250 złotych na szkodę M. S. oraz w wysokości 200 złotych na szkodę I. R..

Dowód:

- protokół przeszukania k. 126-131, 353-356,

- zeznania świadka M. S. k. 340-341,

- protokół oględzin rzeczy k. 343-344,

- zeznania świadka I. R. k. 345-346, 561,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 361-365, 641-643, 837-839,

W dniu 12 sierpnia 2013 r. M. K. (2) przyjechał z N. P. samochodem osobowym marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okolice Kruczych S. w K.. Samochód zaparkował na ulicy. Oskarżony O. L. udał się w miejsce parkowania samochodu M. K. (2). Dokonał kradzieży z włamaniem do tego samochodu w ten sposób, że przy użyciu nieustalonego narzędzia otworzył drzwi, po czym z jego wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia plecak marki B. z zawartością śpiwora, odzieży, sztućców, kosmetyczki z kosmetykami, artykułów spożywczych, a także torbę papierową z artykułami spożywczymi oraz książkę pt. „Jedz, kochaj i gotuj”. Czynem tym spowodował starty w wysokości 1.300 złotych na szkodę N. P. oraz M. K. (2).

Dowód:

- protokół przeszukania k. 126-131, 353-356,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 361-365, 641-643, 837-839,

- zeznania świadka N. P. k. 454-457, 519-520,

- zeznania świadka M. K. (2) k. 460-461,

W dniu 19 sierpnia 2013 roku w K. przy ulicy (...), oskarżony O. L. wbrew przepisom ustawy, posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 0,51 grama netto.

Dowód:

- protokół przeszukania k. 126-131, 353-356,

- wyjaśnienia oskarżonego O. L. k. 361-365, 373-375, 641-643, 837-839,

- protokół użycia wagi k. 367,

- protokół użycia testera narkotykowego k. 368,

- opinia z zakresu badan fizykochemicznych k. 585-586,

Oskarżony A. Ł. (1) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W czasie popełnienia zarzucanych mu czynów nie miał z przyczyn choroby psychicznej ani innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód:

- opinia sądowo – psychiatryczna dotycząca oskarżonego A. Ł. (1) k. 490-491,

Oskarżony M. K. (1) ma 23 lata, z zawodu jest sprzedawcą, obecnie odbywa karę pozbawienia wolności – w okresie odbywania kary pozbawienia wolności posiada umiarkowaną opinię, przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych, z których osiągał dochód w kwocie około 3.000 zł miesięcznie, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku.

Dowód:

- dane osobo – poznawcze oskarżonego M. K. (1) k. 163-166, 833,

- wywiad środowiskowy k. 287-288,

- opinia o skazanym k. 1145,

Oskarżony O. L. ma 24 lata z zawodu jest technikiem leśnikiem, pozostaje w zatrudnieniu poza granicami Polski za wynagrodzeniem 600-900 EURO, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku.

Dowód:

- dane osobo – poznawcze oskarżonego O. L. k. 173-174, 833,

- wywiad środowiskowy k. 282-283,

- oświadczenie k. 1182,

Oskarżony A. Ł. (1) ma 26 lat, nie posiada zawodu, pozostaje w zatrudnieniu na terenie Holandii, nie posiada nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku.

Dowód:

- dane osobo – poznawcze oskarżonego A. Ł. (1) k. 176-180, 833,

- wywiad środowiskowy k.292-293,

Oskarżony M. K. (1) był karany sądownie.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego M. K. (1) k. 1222-1224,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 26 listopada 2012 r. w sprawie sygn. akt II K 866/12 k. 463,

Oskarżony O. L. był karany sądownie.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego O. L. k. 1220-1221,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 lutego 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 2152/12 k. 464,

Oskarżony A. Ł. (1) nie był karany sądownie.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego A. Ł. (1) k. 1225.

Oskarżony M. K. (1) początkowo nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Następnie przyznał się do popełnienia tego czynu. Wyjaśnił, iż chciał spalić jedynie samochody, a dom zapalił się przypadkowo. Na posesję dostali się przez furtkę. Do podpalenia samochodów używali benzyny. Nie potrafił powiedzieć ile samochodów oblał benzyną, na pewno oblał jeden, ale nie potrafił wskazać, który to był samochód. Zaprzeczył, aby go podpalił go, nie wiedział, kto podpalił. Podał, że na miejscu nie ustalali, czy istnieje możliwość zapalenia się od samochodów domu. Był wtedy pijany bowiem wcześniej w barze spożywał z kolegami alkohol.

Oskarżony A. Ł. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach podał informacje jakie posiadał na temat przebiegu zajścia w barze (...) z udziałem oskarżonego M. K. (1) i O. L., opisał okoliczności opuszczenia przez oskarżonych baru i tego co robili zanim znaleźli się na posesji nr (...) w B.. Przyznał, iż oblał zakupioną wcześniej na stacji paliw w P. benzyną stojący na tej posesji samochód. Początkowo twierdził, iż to on podpalił pojazd marki A. (...), po czym wycofał się z tych twierdzeń. Zaprzeczył, aby posiadał przy sobie źródło ognia. Nie potrafił wskazać, który z oskarżonych posiadał źródło ognia. Przyznał, iż ustalili, że jeśli nie znajdą mężczyzn z W., którzy uczestniczyli w zajściu w barze (...), to znajdą i spalą ich samochody. Oblewając samochody benzyną byli przekonani, że należą one do tych mężczyzn. Zamiarem jego było podpalenie samochodów nie zaś domu.

Oskarżony O. L. przyznał się do dokonania kradzieży z włamaniem w K. do samochodu marki V. (...) oraz do samochodu V. (...). Opisał w złożonych wyjaśnieniach w jaki sposób dostał się do wnętrza wskazanych samochodów. Przyznał się także posiadania środka odurzającego w postaci marihuan. Podał, że posiadał go na własny użytek. Podał, iż znaleziony w jednym z telefonów środek odurzający należy do niego. Nie przyznawał się natomiast początkowo do podpalenia wspólnie z M. K. (1) i A. Ł. (1) samochodów na posesji w (...). Podał, iż kiedy po zajściu z mężczyznami z W. w barze (...) przyjechali do P. do K. W., został u niego do rana. M. K. (1) i A. Ł. (1) natomiast pojechali do swoich dziewczyn. Podczas składania dalszych wyjaśnień oskarżony przyznał się także do popełnienia tego czynu. Opisał szczegółowo okoliczności w jakich podjęli decyzję o spaleniu samochodów, okoliczności w jakich znaleźli się na posesji nr (...) w B.. Przyznał, że dokonali podpalenia samochodów stojących na tej posesji. Podał, że w ramach zemsty na mężczyznach z W. chcieli podpalić samochody, nie chcieli ich doszczętnie spalić. Gdyby chcieli, żeby samochody się spaliły wybiliby szyby i wlali benzynę do środka. Dom zapalił się przypadkowo.

Oskarżeni M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. na rozprawie przeprosili obecnych pokrzywdzonych, za czyn którego się dopuścili.

Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego O. L. w zakresie w jakim przyznawał się on do dokonania włamania do samochodów marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i kradzieży z tego samochodu telefonu komórkowego marki S. (...) model (...), nawigacji T. T., konsoli P. (...) i panelu wierzchniego radioodtwarzacza marki S. oraz torebki skórzanej wraz z telefonem komórkowym marki L. P. model (...) ze słuchawkami i odtwarzacza MP4 ze słuchawkami oraz włamania do samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i kradzieży z tego samochodu plecaka marki B. z zawartością śpiwora, odzieży, sztućców, kosmetyczki z kosmetykami, artykułów spożywczych, a także torby papierowej z artykułami spożywczymi oraz książki pt. „Jedz, kochaj i gotuj”. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie korespondowały bowiem z zeznaniami świadków M. S., I. R., N. P. i M. K. (2). Z zeznań wskazanych świadków nie wynika, aby posiadali oni wiedzę, kto dokonał włamań do należących do nich samochodów oraz kradzieży znajdujących się we wnętrzu przedmiotów. W złożonych zeznaniach świadkowie ci podali okoliczności ujawnienia przez nich dokonanych kradzieży z włamaniem do samochodów oraz wskazali przedmioty, jakie zostały skradzione w wyniku tych włamań na ich szkodę. Cześć tych przedmiotów, jak wynika z protokołu przeszukania (k. 126-131) została ujawniona podczas przeszukania przeprowadzonego w dniu 19 sierpnia 2013 r. w miejscu zamieszkania oskarżonego O. L. przy ul. (...) w K.. Pokrzywdzeni w toku postępowania przygotowawczego rozpoznali wśród zabezpieczonych podczas tego przeszukania w miejscu zamieszkania oskarżonego O. L. przedmioty należące do nich. Zostały im one następnie zwrócone przez Policję - M. S. odzyskała telefon komórkowy o wartości 500 zł (k. 946), I. R. odzyskała odtwarzacz MP4 oraz słuchawki P. (k. 562), N. P. zaś odzyskała plecak B. (k. 521).

Walor wiarygodności Sąd przydał także wyjaśnieniom oskarżonego O. L. w zakresie w jakim przyznawał się on do posiadania w miejscu zamieszkania przy ul. (...) w K. środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste, a także iż wskazany środek odurzający posiadał na własny użytek. Brak było bowiem dowodów, które podważałyby wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie. Środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste został ujawniony przez funkcjonariuszy Policji podczas przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego O. L. w dniu 19 sierpnia 2013 r. we wnętrzu telefonu komórkowego marki S.. Po zabezpieczeniu przez funkcjonariuszy Policji substancja ujawniona w telefonie została zważona. Z protokołu użycia wagi wynika, iż wynika, iż jej waga wynosiła 0,51 grama netto oraz zostało przeprowadzone badanie przy użyciu testera narkotykowego, które dało pozytywny wynik – ustalono, iż jest to marihuana. W toku postępowania przygotowawczego uzyskano opinię z zakresu badań fizykochemicznych. Z opinii tej jednoznacznie wynika, iż substancja nadesłana do badań stanowi ziele konopi innych niż włókniste, które jest środkiem odurzającym. Znajduje się w wykazie środków odurzających (grupa I-N, grupa IV-N) stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Wydając opinię w niniejszej sprawie biegły T. N. dysponował środkiem odurzającym w ilości pomniejszonej o ubytki związane z użyciem testera narkotykowego przez funkcjonariuszy Policji podczas badania wstępnego, po ujawnieniu narkotyku podczas przeszukania miejsca zamieszkania oskarżonego. Sąd wskazaną opinię uznał za wiarygodny dowód w niniejszej sprawie. Nie znalazł bowiem Sąd podstaw, aby kwestionować treść tejże opinii. Biegły wydający tę opinię posiada, w ocenie Sądu, wiadomości specjalne, konieczne dla stwierdzenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Biegły, aby wydać prawidłową opinię, dysponował niezbędną wiedzą i zabezpieczonym w toku postępowania dowodem rzeczowym, który poddał badaniom. Wydana przez biegłego opinia jest pełna i jasna.

Za wiarygodne uznał Sąd wyjaśnienia oskarżonych M. K. (1), O. L. i A. Ł. (1) w zakresie w jakim opisali oni zajście pomiędzy nimi a pochodzącymi prawdopodobnie z W. mężczyznami, podczas którego M. K. (1) doznał obrażeń ciała w postaci ran ręki. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonych znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków A. Ł. (2) i B. S. (2), którym Sąd przydał walor wiarygodności. Z zeznań świadka A. Ł. (2) wynika iż pomiędzy M. K. (1) a nieznanymi jej mężczyznami doszło do nieporozumienia. Nie potrafiła świadek dokładnie określić co było powodem tego nieporozumienia. M. K. (1) i nieznani mężczyźni zaczęli się bić. Dołączyli do nich O. L. i ojciec M. K. (1). Po zajściu M. K. (1) przekazał jej, iż stanął w jej obronie, bowiem mężczyźni ci niegrzecznie się do niej odzywali, gdy zabierała szklanki z ich stolika. Jak podała świadek, nie słyszała ona, aby mężczyźni ci niegrzecznie się do niej odzywali. M. K. (1) po zajściu posiadał obrażenia ręki, które opatrzyła mu B. S. (2). Z zeznań świadka B. S. (2) również wynika, iż doszło do awantury pomiędzy osobami, jak to określiła świadek, miejscowymi a przyjezdnymi. Nie znała ona osób biorących udział w tym zajściu. W trakcie awantury, jak podała, opatrywała mężczyznę, który miał w dłoni powbijane kawałki szkła. Z zeznań A. Ł. (2) wynika także, iż po zakończeniu zajścia najpierw lokal opuścili uczestniczący w bójce przyjezdni mężczyźni, a potem M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L.. Z zeznań świadków, taksówkarzy - P. B. i G. F. wynika, iż zawieźli oni mężczyzn, którzy uczestniczyli w bójce z M. K. (1), jego ojcem i O. L. spod lokalu (...) do (...) w B..

Za wiarygodne Sąd uznał także wyjaśnienia każdego z oskarżonych w zakresie w jakim opisywali oni czynności, które podjęli po opuszczeniu lokalu (...) do czasu znalezienia się na posesji nr (...) w B. należącej do pokrzywdzonego A. M. (2) w zakresie w jakim znajdowały one odzwierciedlenie w wyjaśnieniach pozostałych oskarżonych i zeznaniach świadków K. W., P. Ł. oraz w dowodach z dokumentów w postaci: kserokopii notatników służbowych funkcjonariuszy Policji (k. 137-147), dokumentu fiskalnego ze stacji Paliw (...) w P. (k. 56), płyty z zapisem monitoringu z tej stacji (k. 32) i protokołu oględzin tejże płyty wraz z załączonymi wydrukami klatek tego nagrania (k. 29-31). Z zeznań świadka K. W. wynika, iż oskarżeni M. K. (1), O. L. i A. Ł. (1) najpierw planowali dokonać pobicia mężczyzn, którzy uczestniczyli w zajściu z M. K. (1), jego ojcem i O. L. w lokalu w K.. Przyjechali oni do jego miejsca zamieszkania w P. przy ul. (...), aby on razem z nimi pojechał, by bić się z tymi mężczyznami. Gdy nie wyraził na to zgody, podwieźli go na stację paliw w P. i tam rozstali się. Świadek D. P. zamieszkująca wraz z K. W. potwierdziła, iż w nocy do mieszkania K. W. przyjechał mężczyzna o pseudonimie (...). Innych osób, jak podała, nie widziała. Nie wychodziła ona jednak z pokoju, w którym spała. Od K. W. świadek miała wiedzę, iż przyjechali także inni mężczyźni i K. W. pojechał z nimi na stację paliw w P., gdzie kupił papierosy i wrócił do domu. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżeni byli w nocy z 16/17 sierpnia 2013 r. w P. samochodem marki B. o nr rej. (...). Jak bowiem wynika z zeznań świadka P. Ł. oraz zapisów w notatnikach służbowych funkcjonariuszy Policji P. Ł. i A. G. około godz. 03.00 na ul. (...) dokonali oni kontroli drogowej wskazanego pojazdu, sprawdzenia przewożonego bagażu, podczas którego nie ujawnili żadnych rzeczy pochodzących z przestępstwa lub których posiadanie jest zabronione oraz legitymowania osób się w nim znajdujących: kierowcy A. Ł. (1), który poddany został badaniu trzeźwości – wynik badania wskazywał, że był on trzeźwy oraz pasażerów O. L. i M. K. (1), który miał zabandażowane dłonie i poplamioną najprawdopodobniej krwią koszulkę. M. K. (1) tłumaczył, iż został pobity, nie chciał zgłaszać tego faktu oficjalnie Policji. Jak wskazał świadek P. Ł. mężczyźni podali, iż szukali sprawców pobicia M. K. (1), ale ich nie znaleźli oraz twierdzili, że wracają do domu. Nie ulega wątpliwości Sądu, iż oskarżeni poszukiwali tej nocy osób, które uczestniczyły w zajściu w lokalu (...) w K.. Z wyjaśnień oskarżonego O. L. wynika, iż od świadka P. B. uzyskali informację, że zawiózł on ich do B.. P. B. w złożonych zeznaniach wprawdzie zaprzeczył, aby tego rodzaju informację przekazywał któremukolwiek z oskarżonych. W tym zakresie jego zeznaniom Sąd odmówił waloru wiarygodności. Gdyby faktycznie P. B. nie przekazał oskarżonym informacji o zawiezieniu osób, które uczestniczyły w zajściu w lokalu (...) do B., oskarżeni nie szukaliby tych osób akurat na terenie B.. Nadto nie miał O. L. jakiegokolwiek powodu, aby pomawiać P. B. o przekazanie tej informacji, gdyby tak faktycznie nie było. Z zeznań P. B. nie wynika, aby był on skonfliktowany z O. L., jak podał nie jest on jego kolegą, kojarzy go jako osobę mieszkającą w Górnym K..

Pomysł, aby dokonać spalenia samochodów należących do mężczyzn uczestniczących w zajściu w lokalu (...) w przypadku gdyby ich nie znaleźli i nie pobili, powstał u oskarżonych, gdy udawali się oni do P. do K. W.. Okoliczność ta wynika jednoznacznie z wyjaśnień oskarżonego A. Ł. (1). Jak podał ten oskarżony w drodze do P. pojechali oni na stację paliw w P., gdzie wokół stacji szukali plastikowych butelek, a następnie znalezione butelki napełnili benzyną E-95. Napełnianie przez oskarżonych plastikowych butelek jest uwidocznione na nagraniu z monitoringu Stacji Paliw (...) w P. zabezpieczonym w niniejszej sprawie. Oskarżeni na tej stacji o godz. 01.46.53 zakupili do butelek 9,760 litra benzyny E. 95 za kwotę 54,45 zł.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych M. K. (1), O. L. i A. Ł. (1) w zakresie w jakim przyznawali oni, że dokonali podpalenia samochodów na szkodę P. O., W. G., W. B. i A. M. (1) zaparkowanych na posesji nr (...) w B. oraz w zakresie w jakim opisali okoliczności ich podpalenia. Brak było dowodów przeciwnych mogących podważyć wiarygodność wyjaśnień oskarżonych w tym zakresie. Nikt z pokrzywdzonych bowiem, jak wynika z ich zeznań, nie widział momentu podpalania samochodów, gdyż spali oni w budynku znajdującym się na tej posesji, a gdy obudzili się samochody już się paliły. Wyjaśnienia oskarżonych w zakresie w jakim wskazywali, ze dokonali oblania benzyną samochodów korespondowały z opinią biegłego z zakresu z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J.. Nie ulega wątpliwości Sądu w świetle wyjaśnień złożonych przez oskarżonych w przedmiotowej sprawie, iż to oni dokonali podpalenia tychże samochodów. Oskarżony M. K. (1) jednoznacznie stwierdził bowiem na rozprawie „spaliliśmy samochody i tyle”.

Odmówił Sąd natomiast wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych w zakresie w jakim twierdzili oni, iż zamiarem ich nie było spalenie samochodów oraz podpalenie domu należącego do A. M. (2), że dom zapalił się przypadkowo. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonych Sąd ocenił jedynie jako linię obrony zmierzającą do umniejszenia swojej odpowiedzialności. Stały one bowiem w sprzeczności z logiką i zasadami doświadczenia życiowego. Gdyby oskarżeni chcieli tylko podpalić samochody nie zaś je spali, nie polewaliby ich benzyną. Z zeznań świadków K. G. (1), A. M. (1), W. B., I. B., B. O., W. G., K. G. (2) i P. O. jednoznacznie wynika, iż samochody A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) serii 3 T. (E91) o numerze rejestracyjnym (...), V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) były zaparkowane na posesji nr (...) w B., w pobliżu budynku. Samochód marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do P. O., był zaparkowany pod wiatą połączoną z budynkiem drewnianym zadaszeniem. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w zdjęciach wykonanych w czasie, gdy samochody się paliły (k. 854-859, 950), po ugaszeniu ognia (k.563-566), jak również w protokole oględzin (k .5-10) oraz w opinii biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. ( k. 554-557), gdzie biegły opisał, iż samochody stały w bezpośrednim sąsiedztwie budynku posadowionego na posesji nr (...) oraz w bardzo bliskich odległościach od siebie. Skoro oskarżeni widzieli samochody znajdujące się na posesji, odczytali ich tablice rejestracyjne ustalając, że pochodzą one w W., niewątpliwie widzieli też budynek i usytuowanie samochodów, które oblewali benzyną i podpalali względem tego budynku, tym bardziej, że samochód marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do P. O., był zaparkowany pod wiatą połączoną z budynkiem drewnianym zadaszeniem. Oskarżeni wiedzieli zatem, że podpalenie tego samochodu spowoduje przejście ognia na wiatę, a następnie na budynek, na jego elementy palne. Oczywistym jest bowiem, że drewno, z którego było wykonane zadaszenie wiaty oraz stropodach, jest materiałem łatwopalnym.

Oskarżeni wiedzieli, że w budynku znajdują się śpiący ludzie. W oknach budynku nie paliły się światłą, w pobliżu nie było nikogo, była godzina około 04.30. Oczywistym zatem było, iż właściciele pojazdów śpią we wnętrzu budynku. W budynku znajdowało się w chwili wzniecania przez oskarżonych ognia 13 osób, w tym 5 dzieci. W złożonej opinii biegły z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. w szczegółowy sposób opisał na czym polegało w realiach zdarzenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy dotyczącego palenia się elementów budynku, zagrożenie dla życia lub zdrowia osób znajdujących się w tym budynku, w jaki sposób następowałoby rozprzestrzenianie się ognia, gdyby nie podjęto działań ratowniczo – gaśniczych. W tym zakresie Sąd uznaje opinię złożoną przez wskazanego biegłego za jasną i spójną, mogącą stanowić podstawę do czynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Z opinii biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. wynika, iż we wnioskach dokonał on oceny zdarzenia pod względem prawnym. Wskazał bowiem biegły, iż zdarzenie to stanowiło zagrożenie dla życia lub zdrowia wielu osób jak również stanowiło zagrożenie dla mienia w wielkich rozmiarach oraz że było pożarem w rozumieniu w rozumieniu kodeksu karnego. Biegły wyciągając wskazane wnioski w niniejszej sprawie przekroczył swoje uprawnienia. Wypowiedział się bowiem w kwestiach prawnych, co do których uprawnienie takie nie przysługuje biegłemu sądowemu. Na etapie postępowania przygotowawczego oceny prawnej uprawniony jest dokonać prokurator zaś w postępowaniu sądowym Sąd rozpoznający sprawę.

Oskarżeni M. K. (1), O. L. i A. Ł. (1) dokonując podpalenia samochodów spowodowali szkody w mieniu pokrzywdzonych: P. O., którego samochód osobowy A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi uległ całkowitemu zniszczeniu, W. G., którego samochód osobowy B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...) uległ całkowitemu zniszczeniu, W. B., którego samochód osobowy V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uległ całkowitemu zniszczeniu, A. M. (1), którego samochód osobowy marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu oraz A. M. (2) w związku z uszkodzeniem fragmentów palnych elementów konstrukcyjnych stropodachu nad gankiem budynku mieszkalnego oraz połaci więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku budynku, uszkodzeniem pieca c.o. oraz nasadzeń na posesji.

Sąd ustalając wartość szkód wyrządzonych przez oskarżonych miał na uwadze wysokość odszkodowań z ubezpieczenia AC wypłaconych pokrzywdzonym W. G. w kwocie 28.271 zł (k. 1049) i W. B. w kwocie 23.600 zł (k. 1044) za zniszczone pojazdy, fakturę VAT nr (...) z dnia 03 marca 2014 r. ( k. 1134) przedłożoną przez pokrzywdzonego A. M. (1) za naprawę należącego do niego samochodu H. (...) o numerze rejestracyjnym (...), w której wartość tej naprawy została wskazana na kwotę 24.135,06 zł oraz opinię biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych oraz wyceny pojazdów i kosztów napraw powypadkowych J. W. ( k. 1166-1175) dotyczącą wyceny wartości samochodu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należącego do P. O.. Opinia biegłego J. W. została wydana po dokonaniu przez biegłego analizy akt niniejszej sprawy. Wydając przedmiotową opinię biegły dysponował dokumentami dotyczącymi samochodu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uzyskanymi przez Sąd z Wydziału Spraw Obywatelskich D. Rejestracji (...) Urzędu Miejskiego we W.. Opinia wydana przez biegłego w sposób logiczny i rzetelny wskazuje na wszystkie elementy, które biegły wziął pod uwagę określając wartość samochodu. Jest ona logiczna i spójna. Z opinii tej wynika, iż wartość samochodu A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na dzień 17 sierpnia 2013 r. wynosiła 49.800 zł. Sąd ustalając wartość szkody poniesionej przez P. O. tę wartość powiększył o wartość dziecięcych fotelików samochodowych znajdujących się w pojeździe P. O., które także uległy zniszczeniu. Foteliki te P. O. wycenił na kwotę 550 zł i wartość ta nie była kwestionowana przez oskarżonych. Łączna wartość szkody wyrządzonej P. O. przez oskarżonych wynosiła zatem 50.350 zł.

Dom należący do pokrzywdzonego A. M. (2) był ubezpieczony w (...). Wartość szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu A. M. (2) Sąd ustalił mając na uwadze ostateczną wycenę szkód dokonaną w związku z posiadanym przez pokrzywdzonego ubezpieczeniem. Ubezpieczyciel ustalił bowiem wysokość szkody na kwotę 27.792,96 zł i w takiej wysokości wypłacił A. M. (2) odszkodowanie za szkody powstałe na budynku oraz uszkodzenie pieca c.o. (k. 1331,1372). Nie objęte ubezpieczeniem były nasadzenia w ogrodzie, które uległy zniszczeniu, a które pokrzywdzony oszacował na kwotę 1.000 zł i wartość ta nie była kwestionowana przez oskarżonych. Z tego względu Sąd przyjął, że łączna wysokość szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu A. M. (2) wynosiła 28.792,96 zł.

Jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie Sąd ocenił zeznania świadka W. R.. Świadek te bowiem nie posiadał żadnej wiedzy dotyczącej stawianych oskarżonym zarzutów w niniejszej sprawie. Wykonał on kopię fragmentu nagrania z monitoringu Stacji Paliw (...) w P. z dnia 17 sierpnia 2013 r. na płytę CD zabezpieczoną w sprawie.

Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów. Brak było bowiem obiektywnych okoliczności, które nakazywałyby kwestionować ich wiarygodność.

Zachowaniem swoim oskarżeni M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. zrealizowali znamiona występku z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. bowiem w nocy 17 sierpnia 2013 roku w B., dokonali zniszczenia i uszkodzenia mienia w ten sposób, że podpalili samochody zaparkowane na terenie posesji numer (...), to jest:

- samochód osobowy A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi, doprowadzając do jego zniszczenia, czym spowodowali straty w wysokości 50.350 złotych na szkodę P. O.,

- samochód osobowy B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do jego zniszczenia, czym spowodowali straty w wysokości 28.271 zł na szkodę W. G.,

- samochód osobowy V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do jego zniszczenia, czym spowodowali straty w wysokości 23.600 złotych na szkodę W. B.,

- samochód osobowy H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) doprowadzając do jego uszkodzenia, czym spowodowali straty w wysokości 24.135,06 zł na szkodę A. M. (1),

w wyniku czego doszło także do podpalenia fragmentów palnych elementów konstrukcyjnych stropodachu nad gankiem budynku mieszkalnego oraz połaci więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku budynku położonego na posesji numer (...), uszkodzenia pieca c.o. oraz nasadzeń na posesji, czym spowodowali straty w wysokości 28.792,96 złotych na szkodę A. M. (2) i sprowadzili zdarzenie, zagrażające życiu lub zdrowiu wielu osób mające postać pożaru, czym działali na szkodę P. O., B. O., J. O., A. O., W. B., I. B., W. G., K. G. (2), M. B. (1), M. B. (2), A. M. (1), K. G. (1), L. M..

Sądowi znany jest pogląd wyrażony przez Sad Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 21 grudnia 2000 r., II AKa 353/00, Prok. i Pr.- wkł. 2001/10/14, Biul. SAKa 2001/1/2, iż przepis art. 163 § 1 pkt 1 k.k. ma charakter przepisu szczególnego wobec art. 288 k.k., tak więc nie może zachodzić zbieg tych przepisów. Stanowisko zaprezentowane w tym wyroku nie może zyskać aprobaty w realiach niniejszej sprawy. Zakwalifikowanie czynu oskarżonych jedynie z art. 163 § 1 pkt 1 k.k., jak uczynił to prokurator w akcie oskarżenia, nie oddaje bowiem całej zawartości kryminalnej czynu, którego dopuścili się oskarżeni.

Przedmiotem przestępstwa z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. zamieszczonego w rozdziale normującym odpowiedzialność za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu nie jest samo spowodowanie pożaru postrzeganego przez pryzmat wysokości szkody w mieniu, lecz sprowadzenie tego rodzaju zdarzenia, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach i przybiera postać pożaru. Przez pojęcie pożaru, o którym mowa w art. 163 § 1 pkt 1 k.k. należy rozumieć ogień rozprzestrzeniający się z siłą żywiołową. Jest to więc ogień o wielkim zasięgu, który wyrządził poważne szkody w mieniu lub który zagraża życiu lub zdrowiu albo mieniu wielkich rozmiarów. Pojęcie pożaru, w odniesieniu do mienia, obejmuje w zasadzie rozprzestrzenienie się ognia na kilka obiektów - budowle, składy materiałowe, las, albo nawet na jeden obiekt, ale o wielkich rozmiarach np. blok mieszkalny Nie jest natomiast pożarem spalenie niewielkiego obiektu lub rzeczy, chociażby wielkiej wartości np. cennych dokumentów, pieniędzy, aparatury itp., jeżeli ma to miejsce w warunkach, w których ogień nie może się rozprzestrzenić (Andrzej Marek, Komentarz do art.163 Kodeksu karnego, stan prawny na dzień 01 marca 2010 r.). Jeżeli zatem brak jest zagrożenia dla mienia wielkich rozmiarów, to zachowanie sprawcy powodującego pożar oceniane może być w kategoriach niszczenia lub uszkadzania mienia w rozumieniu przepisu art. 288 § 1 k.k. Zawarte w dyspozycji art. 163 § 1 k.k. znamię "mienie w wielkich rozmiarach" stanowi wykładnik cech przestrzennych substancji objętej zagrożeniem, a nie wartości tego mienia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2010 r. V KK 129/10, LEX nr 621196, Prok.i Pr.-wkł. 2011/3/10, Biul.PK 2010/7/23-24, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 lutego 2003 r. I KZP 49/02, OSNKW 2003/3-4/24, Prok.i Pr.-wkł. 2003/4/3, OSP 2003/11/146, Biul. SN 2003/2/14, Wokanda 2003/9/15, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 października 1998 r. II AKa 198/98, Prok. i Pr.-wkł. 1999/4/18, KZS 1998/11/34, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 października 2001 r. II Aka 372/01 , Prok. i Pr.-wkł. 2002/7-8/28, KZS 2002/3/40). Przedmiotem czynności wykonawczej czynu z art. 288 § 1 k.k. jest zarówno cudza rzecz ruchoma, jak i nieruchomość / Grzegorz Łabuda Komentarz do art.288 Kodeksu karnego, stan prawny 2014.03.01/. Sąd Apelacyjny w Katowicach wyroku z dnia 18 października 2001 r. w sprawie II AKa 372/01, Prok.i Pr.-wkł. 2002/7-8/28, KZS 2002/3/40, Biul.SAKa 2001/4/6-7 wskazał, iż co się tyczy pojęcia mienia w wielkich rozmiarach, to stwierdzić trzeba, że potocznie oznaczać to może znaczną wielkość czegoś materialnego z uwagi na swe wymiary, format, wartość, a więc coś, co przekracza mienie o zwykłych rozmiarach. Nie sposób wiązać tego z kwotowo określoną wartością mienia, a ocenę sprowadzić należy do określenia wielkości przestrzennej obiektu, składników w nim się znajdujących, ich użyteczności i znaczenia dla pokrzywdzonego.

W ocenie Sądu podpalenie przez oskarżonych czterech samochodów - z których trzech spowodowali zniszczenie tj. A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) ze znajdującymi się we wnętrzu dwoma fotelikami dziecięcymi na szkodę P. O., B. (...) (E91) o numerze rejestracyjnym (...), na szkodę W. G., V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na szkodę W. B. oraz H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na szkodę A. M. (1), którego spowodowali uszkodzenie, a także doprowadzenie do zapalenia się fragmentów palnych elementów konstrukcyjnych stropodachu nad gankiem budynku mieszkalnego oraz połaci więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku budynku położonego na posesji numer (...), nie stanowiło pożaru zagrażającego „mieniu w wielkich rozmiarach” w rozumieniu art. 163 § 1 pkt 1 k.p.k. Zachowaniem swoim w tym zakresie oskarżeni zrealizowali znamiona występku z art. 288 § 1 k.k. Ogniem został bowiem objęty budynek jednorodzinny - parterowy z poddaszem mieszkalnym, wolnostojący o stosunkowo niewielkich gabarytach, wyposażony w meble i sprzęt gospodarstwa domowego, w którym pokrzywdzony A. M. (2) posiadał pokoje na wynajem. Samochody też nie stanowiły mienia wielkich rozmiarów. Nie sposób zatem w tym przypadku mówić o zagrożeniu dla mienia w wielkich rozmiarach.

Oskarżeni swoim zachowaniem natomiast zrealizowali znamiona czynu z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. w kontekście sprowadzenia zagrożenia dla życia lub zdrowia wielu osób mające postać pożaru. Znamię wielości osób w rozumieniu art. 163 § 1 k.k. jest pojęciem ocennym i winno być oceniane przy uwzględnieniu okoliczności konkretnego przypadku. W literaturze i orzecznictwie określane są jedynie orientacyjne wartości liczbowe pozwalające na ustalenie, czy doszło do zagrożenia życia lub zdrowia wielu osób. Jako dolna granica wielości osób przyjmowana jest liczba od 6 do 10 osób (zob. np. O. Górniok, S. Hoc, S. M. Przyjemski, Kodeks karny. Komentarz, t. III, Gdańsk 1999, s. 114; K. Buchała, (w:) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, pod red. A. Zolla, t. 2, Kantor Wydawniczy Zakamycze, Kraków 1999, s. 331; wyrok SA w Katowicach z dnia 18 października 2001 r., sygn. II AKa 372/01, Prok. i Prawo 2002, nr 7-8, poz. 28). Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 02 lutego 2004 r. II AKa 421/03 Prok.i Pr.-wkł. 2004/11-12/24, KZS 2004/12/43 wyraził pogląd, iż dla prawidłowego określenia interpretacji znamienia "wielu" osób należy odnieść się do słownika poprawnej polszczyzny, który posługuje się pojęciami "kilku" i "wielu" osób. Kilka - jest to zaimek odnoszący się do niesprecyzowanej liczby kogoś, czegoś, najczęściej w granicach 5-10, rzadziej 2-4, natomiast wielu - jest to liczebnik nieokreślony oznaczający dużą liczbę kogoś, czegoś (Nowy słownik poprawnej polszczyzny, PWN, Warszawa 2003, s. 327, 1155). Pozwala to stwierdzić, że "wiele osób" to więcej niż kilka. W realiach przedmiotowej sprawy oskarżeni M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. spowodowali zdarzenie zagrażające życiu lub zdrowiu wielu osób będące pożarem. W budynku należącym do pokrzywdzonego A. M. (2) bowiem znajdowało się 13 osób, w tym 5-ro dzieci się tj. pokrzywdzeni P. O., B. O., J. O., A. O., W. B., I. B., M. B. (1), M. B. (2), W. G., K. G. (2), A. M. (1), K. G. (1) i L. M., którzy w czasie gdy oskarżeni dokonali podpalenia pojazdów i ogień przenosił się na dom, spali. Analiza zagrożeń przeprowadzona w opinii biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej K. J. pozwala na przyjęcie, iż budynek należący do pokrzywdzonego A. M. (2) był objęty pożarem. Ogień rozprzestrzeniał się z siłą żywiołową. Biegły przeprowadził analizę w jaki sposób i z jaką gwałtownością rozprzestrzeniałby się ogień, gdyby nie została podjęta akcja ratunkowo – gaśnicza. Uznał, iż objąłby on cały budynek.

Oskarżeni M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. działali jednym czynem. Czyn ten wyczerpał znamiona dwóch przestępstw stąd Sąd zakwalifikował go przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. Oskarżeni bowiem dokonali podpalenia, po uprzednim polaniu substancją łatwopalną, stojących na posesji pojazdów, w tym jednego który stał pod drewnianym zadaszeniem połączonym z budynkiem mieszkalnym. Dokonując podpalenia tego samochodu oskarżeni niewątpliwie chcieli także doprowadzić do podpalenia budynku. Podważyć należy w kontekście zasad logiki i doświadczenia życiowego twierdzenia oskarżonych, iż chcieli oni podpalić jedynie samochody nie zaś doprowadzić do podpalenia budynku. Każdy przeciętnie rozwinięty umysłowo człowiek wie, iż podpalając samochód stający pod niewielką drewnianą wiatą połączoną z budynkiem elementami drewnianymi doprowadzi do zapalenia się budynku bowiem drewno jest materiałem łatwopalnym.

Wina oskarżonych M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. w zakresie tego czynu nie budzi wątpliwości. W toku postępowania w niniejszej sprawie oskarżony A. Ł. (1) został poddany badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów. W złożonej opinii sądowo – psychiatrycznej biegli wskazali, iż nie jest on chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał z przyczyn choroby psychicznej ani innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Wobec pozostałych oskarżonych również nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie ich winy.

Oskarżeni M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. w zakresie przypisanego im występku z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. działali umyślnie. Oskarżeni chcieli bowiem dokonać spalenia samochodów należących do pokrzywdzonych P. O., W. G., W. B. i A. M. (1) oraz budynku należącego do pokrzywdzonego A. M. (2) skoro samochody oblali substancją łatwopalną - benzyną, podpalili i pozostawili palące się uciekając. Chcieli też dokonać podpalenia budynku należącego do A. M. (2) skoro podpalili samochody stojące w bliskiej odległości od budynku, w tym samochód stojący pod drewnianym zadaszeniem połączonym z budynkiem. Niewątpliwie w realiach niniejszej sprawy oskarżeni mieli świadomość, że spowodują zdarzenie, które będzie zagrażać znajdującym się w budynku osobom. Oskarżeni podpalając samochody uważali, iż dokonują zemsty na grupie turystów prawdopodobnie z W., z którymi wcześniej nieporozumienie w lokalu (...) w K. mieli M. K. (1) i O. L.. Wiedzieli zatem z tym, że w budynku może przebywać wiele osób. Uciekając po podpaleniu samochodów z posesji bez ostrzeżenia osób znajdujących się w budynku o niebezpieczeństwie, mieli świadomość spowodowania zagrożenia dla zdrowia i życia tych osób. Na podstawie liczby samochodów stojących na posesji oskarżeni również mieli podstawy, aby liczyć się z tym, iż w budynku przebywa wiele osób, w tym dzieci bowiem samochody wyposażone były w foteliki samochodowe dla dzieci.

Zachowaniem swoim oskarżony O. L. nadto zrealizował znamiona występków z art. 279 § 1 k.k. bowiem :

- w nocy z 10 na 11 sierpnia 2013 roku w K. dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ten sposób, że przy użyciu nieustalonego narzędzia otworzył przednie lewe drzwi pojazdu, po czym z jego wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. (...) model (...), nawigację T. T., konsolę P. (...) i panel wierzchni radioodtwarzacza marki S., czym spowodował starty w kwocie 1.250 złotych na szkodę M. S., a nadto zabrał w celu przywłaszczenia torebkę skórzaną wraz z telefonem komórkowym marki L. P. model (...) ze słuchawkami i odtwarzacz MP4 ze słuchawkami, czym spowodował starty w wysokości 200 złotych na szkodę I. R.;

- w dniu 12 sierpnia 2013 roku w K. dokonał kradzieży z włamaniem do samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w ten sposób, że przy użyciu nieustalonego narzędzia otworzył drzwi pojazdu, po czym z jego wnętrza zabrał w celu przywłaszczenia plecak marki B. z zawartością śpiwora, odzieży, sztućców, kosmetyczki z kosmetykami, artykułów spożywczych, a także torbę papierową z artykułami spożywczymi oraz książkę pt. „Jedz, kochaj i gotuj” czym spowodowali starty w wysokości 1.300 złotych, na szkodę N. P. oraz M. K. (2).

Ponadto oskarżony O. L. swoim zachowaniem zrealizował znamiona występku z art. 63 ust 1 w zw. z art. 63 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii bowiem w dniu 19 sierpnia 2013 roku w K. przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 0,51 grama netto.

Zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie poglądem warunkiem koniecznym do przyjęcia posiadania środków odurzających wbrew przepisom ustawy jest posiadanie takiego środka w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla niego zdolnej wywołać inny niż medyczny skutek. Art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje także typ uprzywilejowany, wypadek mniejszej wagi. Wypadek przestępstwa mniejszej wagi zachodzi, gdy znamiona przestępstwa, przede wszystkim przedmiotowe, cechują się niewysoką społeczną szkodliwością, na tyle niewielką, że do takiego sprawcy nie powinno się stosować zwykłych zasad odpowiedzialności za przestępstwo. Oceny tej nie należy wiązać z osobowością sprawcy, ani z trybem jego poprzedniego życia, zachowaniem po popełnieniu przestępstwa, czy z nagminnością takich czynów, nie są to bowiem znamiona przestępstwa (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 grudnia 2006 r. II AKa 227/06, KZS 2007/3/41). Posiadana przez oskarżonego O. L. ilość marihuany pozwalała na uzyskanie około 5 porcji konsumpcyjnych, przy przyjęciu iż 1 porcja konsumpcyjna to około 0,1 grama. W orzecznictwie Sądu Najwyższego (wyrok z dnia 16 kwietnia 2009 r., IV KK 418/08, OSNKW 2009, z. 7, poz. 53; wyrok z dnia 20 stycznia 2010 r., II KK 289/08, LEX nr 570140 oraz wyrok z dnia 11 marca 2010 r. IV KK 432/09, LEX nr 583908) oraz sądów powszechnych wielokrotnie taka ilość marihuany uznawana była za jedną porcję „działkę” konsumpcyjną. Wydawane były także orzeczenia, gdzie wielkość ta była podwyższana do 0,3 czy nawet 1 grama, ale dotyczyły one posiadania marihuany przez osoby uzależnione (np. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lutego 2013 r. II AKa 1/13, LEX nr 1289595, uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 04 października 2012 r. II AKa 344/12, LEX nr 1236419). Oskarżony O. L. nie jest osobą uzależnioną od narkotyków. Dla jednorazowego użycia przez niego za wystarczającą uznać należy porcję konsumpcyjną w ilości 0,1 grama marihuany. Z uwagi na ilość środka odurzającego jaką posiadał oskarżony O. L. zaliczanego do tzw. miękkich narkotyków, a także uwzględniając iż posiadał go własny użytek, posiadał go w ukryciu przed otoczeniem we wnętrzu telefonu komórkowego, Sąd zakwalifikował przypisany mu czyn w postaci posiadania ziela konopi innych niż włókniste jako wypadku mniejszej wagi. Oskarżony był w pełni świadomy tego, iż substancja, którą posiada jest środkiem odurzającym. Wiedział, iż posiadanie środków odurzających wbrew przepisom ustawy jest zakazane, a mimo to posiadał taki środek.

Wina oskarżonego O. L. także w zakresie tychże czynów nie budzi wątpliwości. Wobec oskarżonego nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie jego winy w zakresie czynów z art. 279 § 1 k.k. czy też czynu z art. 63 ust 1 w zw. z art. 63 ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Również w zakresie tychże czynów oskarżony O. L. działał z winy umyślnej.

Dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonych M. K. (1), A. Ł. (1) i O. L. oraz czynów O. L. Sąd kierował się przesłankami wskazanymi w art. 115 § 2 k.k. biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonych dóbr prawnych, rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru, motywację towarzyszącą sprawcy, a zatem okoliczności związane z przypisanymi oskarżonym czynami. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości czynu z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oskarżonych był wysoki. Oskarżeni dopuścili się popełnienia tego czynu wobec pokrzywdzonych bez żadnego racjonalnego powodu. Nie mieli bowiem wcześniej jakiegokolwiek kontaktu z pokrzywdzonymi, dokonali zniszczenia trzech samochodów i uszkodzenia czwartego samochodu oblewając je benzyną i podpalając, w tym jednego samochodu zaparkowanego pod drewnianą wiatą połączoną z budynkiem mieszkalnym, a którym znajdowało się 13 śpiących osób, spowodowali nadpalenie elementów konstrukcyjnych budynku należącego do A. M. (2) – stropodachu nad gankiem budynku oraz więźby dachowej przyległej bezpośrednio do stropodachu ganku budynku, uszkodzenia pieca c.o. we wnętrzu budynku, wypalenia nasadzeń na posesji. Oskarżeni działali z premedytacją. Dokładnie przemyśleli swoje działania. Zamiar dokonania spalenia samochodów powstał u oskarżonych kilka godzin wcześniej. Do popełnienia tego czynu oskarżeni przygotowywali się – jadąc do P. na stacji paliw w P. zakupili benzynę, następnie zaopatrzyli się w kominiarki i drewniane pałki i z takim wyposażeniem udali się na posesję A. M. (2), gdzie dokonali podpalenia samochodów przy użyciu przyniesionej ze sobą benzyny. Nie bez znaczenia dla stopnia społecznej szkodliwości tego czynu oskarżonych pozostaje też wartość wyrządzonych przez nich szkód materialnych oraz liczba osób, co do których spowodowali zagrożenie ich życia lub zdrowia.

Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego O. L. z art. 279 § 1 k.k. Sąd ocenił jako znaczny. Oskarżony godził w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem jakim jest własność. Na stopień społecznej szkodliwości tychże czynów wpływa także wysokość szkód jakie swoim zachowaniem wyrządził oskarżony. Uwzględnić także należy, iż przedmioty, których kradzieży dokonał oskarżony z samochodów, nie były to przedmioty niezbędne do życia oskarżonemu.

Dokonując oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego O. L. z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd uznał, iż nie była ona znaczna, co znalazło wyraz w kwalifikacji tego czynu przyjętej przez Sąd jako wypadek mniejszej wagi. Sąd uwzględnił, iż O. L. posiadał około 5 porcji środka odurzającego oraz posiadał go na własny użytek.

Kierując się dyrektywami sądowego wymiaru kary, mając na uwadze okoliczności decydujące o uznaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonych, stopnia winy, mając też na względzie okoliczności wskazane powyżej, a także dotychczasowy sposób życia oskarżonych, uwzględniając podjęcie przez oskarżonego O. L. spłaty zobowiązania wobec P. O. w związku z wyrządzoną szkodą Sąd uznał, iż adekwatną do czynu popełnionego przez oskarżonych z art. 163 § 1 pkt 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. jest kara orzeczona wobec O. L. w wymiarze 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, A. Ł. (1) w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności, M. K. (1) 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Za adekwatną do czynów popełnionych przez oskarżonego O. L. z art. 279 § 1 k.k. Sąd uznał karę 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, przy czym wymierzając tę karę Sąd przyjął, iż oskarżony dopuścił się popełnienia tychże czynów działając w podobny sposób i w krótkich odstępach czasu w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. Za adekwatną do popełnienia czynu z art. 62 ust 1 w zw. z ust 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego przez O. L. Sąd uznał karę 30 stawek dziennych grzywny. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd wziął pod rozwagę zgodnie ze wskazaniami zawartymi w art. 33 § 3 k.k. warunki osobiste oskarżonego, jak również jego stosunki majątkowe oraz możliwości zarobkowe na tej postawie ustalając wysokość jednej stawki dziennej na poziomie 10 (dziesięciu) złotych. Oskarżony O. L. młodym, zdrowym człowiekiem, w toku postępowania w niniejszej sprawie pozostawał w zatrudnieniu poza granicami kraju. Tak określona stawka dzienna odpowiada jego możliwościom zarobkowym.

Na podstawie art. 91 § 2 k.k. Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego O. L. za przypisane mu występki kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu O. L. karę łączną Sąd miał na uwadze pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia z dnia 30 października 2013 r. II AKa 157/13, KZS 2013/12/38, iż wymiar kary łącznej opiera się na stopniu związku podmiotowo-przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi przestępstwami. Związek przedmiotowy wynika z tożsamości pokrzywdzonych, ilości i rodzaju naruszonych dóbr prawnych, sposobu działania sprawcy, bliskości czasowej poszczególnych przestępstw. W związku podmiotowym chodzi o pobudki jakimi kierował się sprawca, podobieństwo rodzajów winy, zamiarów. Kara łączna stanowi syntetyczną, całościową ocenę zachowań sprawcy i musi być postrzegana jako instytucja gwarantująca racjonalność karania w stosunku do sprawcy wielu przestępstw. Z uwagi na charakter występków, których dopuścił się oskarżony O. L., za które wymierzono mu kary jednostkowe pozbawienia wolności, Sąd wymierzając karę łączną pozbawienia wolności zastosował wobec niego zasadę absorpcji. Stosując tę zasadę uwzględnił Sąd czasookres popełnienia czynów przypisanych oskarżonemu, motywy jego działania, ten sam rodzaj winy.

Oskarżeni swoim zachowaniem wyrządzili szkodę pokrzywdzonym. Z tego względu Sąd orzekł wobec oskarżonych obowiązek naprawienia szkody, w zakresie w jakim szkody te dotychczas nie zostały naprawione, poprzez zapłatę przez oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) na rzecz pokrzywdzonych: P. O. kwoty 48.450 zł, A. M. (1) kwoty 24.135,06 zł, A. M. (2) kwoty 1.000 zł oraz od oskarżonego O. L. na rzecz pokrzywdzonych: M. S. kwoty 750 zł i N. P. kwoty 700 zł.

Oskarżony A. L. dotychczas wpłacił na rzecz pokrzywdzonego P. O. kwotę 1.900 zł tytułem naprawienia szkody, na co przedłożył do akt sprawy potwierdzenia wpłat.

Zgodnie z art. 49 § 3 k.p.k. za pokrzywdzonego uważa się zakład ubezpieczeń w zakresie, w jakim pokrył szkodę wyrządzoną pokrzywdzonemu przez przestępstwo lub jest zobowiązany do jej pokrycia. Z uwagi na to, iż (...) S.A w W. pokrył szkody wyrządzone przestępstwem przez oskarżonych na rzecz pokrzywdzonych A. M. (2) (kwotę 27.792,96 zł) i W. G. (kwotę 28.271 zł) tj. w łącznej kwocie 56.063,96 zł zaś (...) w W. pokrył szkodę wyrządzoną przestępstwem na rzecz pokrzywdzonego W. B. w kwocie 23.600 zł, Sąd orzekł wobec oskarżonych obowiązek naprawienia szkody na rzecz tych podmiotów tj. (...) w W. poprzez zapłatę kwoty 23.600 zł i (...) S.A. w W. poprzez zapłatę kwoty 56.063,96 zł.

W ocenie Sądu takie rozstrzygnięcie o karach jednostkowych wobec oskarżonych, o karze łącznej wobec oskarżonego O. L. oraz o środku karnym uświadomi oskarżonym naganność ich postępowania i zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) przestępstwa. Orzeczone wobec oskarżonych kary jednostkowe, kara łączna orzeczona wobec oskarżonego O. L., a także środek karny, zdaniem Sądu uświadomią oskarżonym konieczność przestrzegania prawa. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będą pozytywnie kształtowały świadomość prawną społeczeństwa.

W toku postępowania w niniejszej sprawie oskarżeni byli tymczasowo aresztowani. Z tego względu Sąd zaliczył oskarżonym na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności okresy tymczasowego aresztowania - na poczet kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemu O. L. okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 sierpnia 2013 r. do dnia 13 grudnia 2013 r., na poczet kary pozbawienia wolności oskarżonemu A. Ł. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 18 sierpnia 2013 r. do dnia 13 grudnia 2013 r. oraz na poczet kary pozbawienia wolności oskarżonemu M. K. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 sierpnia 2013 r. do dnia 14 listopada 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 70 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie Drz 717/13 – środka odurzającego w postaci marihuany i zarządził jego zniszczenie.

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie Drz 718/13. Służyły one bowiem oskarżonym do popełnienia przestępstwa będącego przedmiotem niniejszej sprawy.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonych O. L., A. Ł. (1) i M. K. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Wobec oskarżonych orzeczone zostały bezwzględne kary pozbawienia wolości oraz środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych w zakresie w jakim szkody te dotychczas nie zostały naprawione oraz zakładów ubezpieczeniowych w zakresie w jakim pokryły one szkody wyrządzone przez oskarżonych w łącznej kwocie 153.249,02 zł oraz nadto wobec oskarżonego O. L. w kwocie 1.450 zł. Oskarżony M. K. (1) w toku postępowania w przedmiotowej sprawie był pozbawiony wolności – odbywa karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie. Z tych względów zważywszy na sytuację finansową i majątkową oskarżonych uiszczenie przez nich kosztów sądowych w niniejszej sprawie należy uznać dla nich za zbyt uciążliwe.