Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lutego 2015r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Andrzej Muszka

Protokolant: Monika Rataj

po rozpoznaniu w dniu: 09 lutego 2015r.

s p r a w y : K. K.

syna M. i B. z domu P.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 16 września 2014 roku w K. , woj. (...) , wbrew przepisom Ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy, w łącznej ilości 0,26 grama , przy czym czyn ten należy uznać za wypadek mniejszej wagi,

to jest o czyn z art. 62 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

2.  w czasie i miejscu, jak w pkt 1 prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. (...) nr rej. (...), znajdując się pod wpływem substancji psychotropowej , posiadając we krwi 145 ng/ml metamfetaminy i 5 ng/ml amfetaminy,

to jest o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  uznaje oskarżonego K. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 62 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  uznaje oskarżonego K. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178 a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178 a § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 §1 k.k. orzeczone w pkt. I i II wyroku wobec oskarżonego K. K. kary łączy i wymierza karę łączną 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

IV.  na podstawie art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu K. K. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 16 września 2014r. do dnia 17 września 2014r. przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny 2 /dwóm/ dniom kary ograniczenia wolności;

V.  na podstawie art. 42 §2 k.k. orzeka wobec oskarżonego K. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku, a na podstawie art. 43 § 3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do niezwłocznego zwrócenia dokumentu prawa jazdy do właściwego miejscowo Wydziału Komunikacji;

VI.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. K. do powstrzymywania się od używania środków odurzających i substancji psychotropowych;

VII.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k. zobowiązuje oskarżonego K. K. do kontynuowania nauki;

VIII.  na podstawie art. 70 ust 2 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) /k. 53 akt sprawy/;

IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego K. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 120 złotych.

Sygn. akt II K 1682/14

UZASADNIENIE

17 września 2014 r. K. K. o godzinie 22:45, znajdując się pod działaniem substancji psychotropowej w postaci metaamfetaminy o stężeniu 145 ng/ml i amfetaminy o stężeniu 5 ng/ml we krwi kierował samochodem marki S. (...) o numerze rejestracyjny (...) ulicą (...) w K.. W tym czasie posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 0,26 grama. Okoliczności te stwierdzili funkcjonariusze Policji, którzy zatrzymali K. K. do kontroli drogowej.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. K. k. 26, k. 47, notatka urzędowa k. 1, protokół przeszukania osoby k. 6-7, protokół przeszukania k. 2-4, protokół użycia wagi k. 10-11, protokół pobrania krwi k. 35 , opinia instytutu ekspertyz sądowych k. 36-37 ,protokół zatrzymania osoby k. 22,

K. K. nie był uprzednio karany sądownie.

dowód: dane o karalności k. 15

K. K. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że narkotyk, który w czasie kontroli drogowej posiadał przy sobie otrzymał od nieznajomego mężczyzny w zamian za podwiezienie go. Część narkotyku zażył. Wyjaśnił, że narkotyków nie używa. Składając kolejne wyjaśnienia uzgodnił z Prokuratorem warunki dobrowolnego poddania się karze.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

W ocenie Sądu przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanych mu czynów jest w pełni wiarygodne. Pozostaje ono w zgodzie z treścią zgromadzonych w aktach postępowania dokumentów wskazujących, iż K. K. kierując samochodem marki S. (...) ulicą (...) w K. znajdował się pod działaniem metaamfetaminy o stężeniu 145 ng/ml i amfetaminy o stężeniu 5 ng/ml we krwi , a nadto posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy w ilości 0,26 grama. Z tych względów należało uznać, iż zarówno wyjaśnienia oskarżonego jak i korespondujące z nimi dokumenty zgromadzone w aktach sprawy są wiarygodne. Dokumenty te zostały sporządzone w przepisanej prawem formie przez upoważnione do tego osoby. Mogły one zatem stanowić podstawę ustaleń w sprawie.

W ocenie Sądu zarówno wina jak i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzą wątpliwości. W dniu 16 września 2014 r. w K. K. K. będąc pod działaniem substancji psychotropowej świadomie podjął decyzję o prowadzeniu pojazdu mechanicznego. Miał świadomość, że używał substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Podobnie świadomie posiadał, uprzednio nabytą substancję psychotropową w postaci amfetaminy. Działał on zatem umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Swoim zachowaniem wypełnił on znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k i art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Zważywszy na niewielką ilość posiadanej substancji psychotropowej jak i fakt, iż było to jednorazowe zachowanie oskarżonego, Sąd podzielił stanowisko Prokuratora, zgodnie z którym czyn ten winien nadto zostać zakwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 62 ust. 3 upn.

W oparciu o ocenę elementów przedmiotowo - podmiotowych leżących w granicach czynów zarzucanych oskarżonemu Sąd przyjął, że cechują się one nieznacznym stopniem społecznej szkodliwości jednakże wyższym niż znikomy. Za przyjęciem wskazanego stopnia społecznej szkodliwości w zakresie pierwszego z przypisanych oskarżonemu czynów przekonuje fakt, iż kierując samochodem pod działaniem substancji psychotropowej stwarzał on istotne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Tym niemniej poruszał się o czasie i w miejscu, w którym natężenie ruchu drogowego jest nieznaczne. W zakresie drugiego z przypisanych oskarżonemu czynów Sąd miał na uwadze niewielką ilość substancji psychotropowej, której używanie jest jednakże społecznie niepożądane.

Jako okoliczność łagodzącą w stosunku do oskarżonego Sąd uznał fakt, iż przyznał się on do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz uzgodnił on z Prokuratorem warunki złożenia wniosku o dobrowolne poddanie się karze, zaakceptowanego przez Sąd.

Sąd nie doszukał się po stronie oskarżonego okoliczności obciążających.

Łącząc wymienione wyżej okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynu i stopniem winy oskarżonego, Sąd uznał, że odpowiednimi karami orzeczonymi wobec niego za pierwszy i drugi z przypisanych czynów będą kary po 4 miesiące ograniczenia wolności w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Z całą pewnością tak wymierzone kary nie będą nadmierną dolegliwością dla oskarżonego, skoro pomimo istnienia wymienionych okoliczności mających wpływ na stopień społecznej szkodliwości, wymierzono je w dolnej granicach zagrożenia ustawowego. Z drugiej strony mając na uwadze postępowanie oskarżonego, wyrażoną przez nią skruchę, Sąd wnioskował, że nie jest konieczne wymierzanie kar surowszych by osiągnięte zostały cele postępowania i cele kary. Orzeczone kary winny spełnić stawiane przed nimi zadania zarówno w świetle oddziaływania wychowawczego, jak i zapobiegawczego, przy tym będą adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia winy, zatem spełnią wszystkie wymogi stawiane przed nią przez przepisy karne.

Mając na uwadze okoliczność, że K. K. popełnił dwa przestępstwa zanim zapadł pierwszy, nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z przedmiotowych występków i wymierzono za nie wyłącznie kary ograniczenia wolności, Sąd stosownie do art. 85 kk i 86 § 1 i 3 kk orzekł wobec oskarżonego karę łączną sześciu miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym . Wymierzając karę w tym wymiarze Sąd z jednej strony kierował się bliskim związkiem czasowym obu czynów, co przemawiało za zastosowaniem zasady pełnej absorpcji. Z drugiej strony jednak należało mieć na uwadze, iż czyny oskarżonego naruszyły różne przedmioty ochrony prawnokarnej co z kolei przekonywało do skorzystania z zasady asperacji. Kara w podanym powyżej wymiarze winna uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc dla niego jednocześnie przestrogę na przyszłość. Powinna ona nadto spełnić swoje zadanie w zakresie społecznego oddziaływania ukazując nieuchronność pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej.

Na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył okres zatrzymania w sprawie. Jednocześnie, zważywszy na okoliczności popełnienia przez K. K. przestępstw, Sąd zobowiązał go do powstrzymywania się od używania środków odurzających oraz do kontynuowania nauki.

Stosownie do art. 42§2 kk. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres roku. Mając na uwadze stężenie środka psychotropowego we krwi oskarżonego, jego uprzednią niekaralność Sąd zważył, iż okres ten będzie współmierny zarówno do stopnia zawinienia, jak i społecznej szkodliwości jego czynu. Przede wszystkim zaś uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania albowiem orzeczony środek będzie stanowił dla niego realne utrudnienie w realizacji wielu życiowych planów. Zgodnie z treścią art. 43§3 kk oskarżony został przy tym zobowiązany do niezwłocznego zwrócenia dokumentu prawa jazdy do właściwego miejscowo Wydziału Komunikacji.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu dowodów rzeczowych przekazanych wraz z aktem oskarżenia.

Mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonego, pozostającego na utrzymaniu rodziców, fakt iż posiada on zdolność zarobkowania oraz zasadę obowiązującą w procesie karnym, Sąd stosownie do treści art. 627 kpk zasądził od K. K. na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu, w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 120 złotych.