Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2015 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku J. S.

przeciwko Dyrektorowi (...)w R.

o rentę wojskową

na skutek apelacji wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 8 października 2014 r. sygn. akt IV U 112/13

uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję Dyrektora (...) w R. z 29 listopada 2012 r. i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania bezpośrednio temu organowi rentowemu

Sygn. akt III AUa 961/14

UZASADNIENIE

wyroku z 25.03.2015 r.

Decyzją z dnia 29.11.2012 r. Dyrektor (...) w R. odmówił J. S. przyznania wojskowej renty inwalidzkiej.

W uzasadnieniu podano, że wnioskodawca nie spełnia warunków określonych przepisem art. 19 ustawy z dnia 10.12.1993 r. – o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. 2015.330) do uzyskania świadczenia o które się ubiega, bowiem orzeczeniem Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w P. z dnia 22.11. 2012 r. nie został zaliczony do żadnej grupy inwalidztwa w związku ze służbą wojskową, natomiast został uznany za zdolnego do pracy.

W odwołaniu J. S. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie wojskowej renty inwalidzkiej z powodu choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami i warunkami służby wojskowej.

Podnosił, że schorzeń kręgosłupa w postaci uszkodzenia krążka międzykręgowego i zmian zwyrodnieniowych określonych w pkt 1 orzeczenia TWKL w P. nabawił się w trakcie zawodowej służby wojskowej gdy wykonywał obowiązki magazyniera i kierownika grupy konserwacyjnej, bowiem jego praca polegała między innymi na ręcznym podnoszeniu oraz przenoszeniu różnych ciężkich przedmiotów znajdujących się w magazynach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania powołując te same argumenty co w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sprowadzały się one do stwierdzenia, że brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania, skoro wnioskodawca nie spełnia ustawowych warunków do uzyskania wojskowej renty inwalidzkiej, bowiem nie został zaliczony do jednej z grup inwalidów w związku ze służbą wojskową.

Wyrokiem z dnia 8.10.2014 r. sygn. IV U 112/13 Sąd Okręgowy w Rzeszowie oddalił odwołanie J. S..

Sąd ustalił, że J. S. urodzony (...) zasadniczą służbę wojskową pełnił od 3.01.1990 r. do 26.06.1991 r., a zawodową służbę wojskową pełnił od 1.10.1994 r. do 31.01.2012 r.

Decyzją z dnia 12.03.2012 r. Dyrektor (...)w R. przyznał wnioskodawcy emeryturę wojskową od

1.02.2012 r., przy czym wypłata emerytury została zawieszona do 31.01. 2013 r.

Orzeczeniem Nr (...) z dnia 22.11.2012 r. w sprawie zdolności do zawodowej służby wojskowej i inwalidztwa Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w P. rozpoznając u wnioskodawcy 7 różnego rodzaju schorzeń i dolegliwości stwierdziła, że następujące z nich pozostają w związku ze służbą wojskową:

1)  zaburzenia nerwicowe nieznacznie upośledzające zdolności adaptacyjne ,

2)  przebyty uraz skrętny stawu skokowego lewego z deficytem wyprostu 20 ^o nieznacznie upośledzający sprawność organizmu ,

3)  przebyte stłuczenie kciuka prawego z deficytem zgięcia i wyprostu w stawie śródręczno-paliczkowym nieznacznie upośledzające sprawność ustroju ,

4)  przebyty uraz skrętny stawu kolanowego prawego nieznacznie upośledzający sprawność ustroju.

Powyższym orzeczeniem TWKL w P. stwierdziła również, że wnioskodawca jest zdolny do zawodowej służby wojskowej, a także, że jest zdolny do pracy.

W celu ustalenia, czy schorzenia wymienione w orzeczeniu Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w P. z dnia 22.11.2012 r. jako pozostające w związku ze służbą wojskową powodują inwalidztwo wnioskodawcy w rozumieniu przepisu art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 10.12.1993 r., Sąd dopuścił dowód z opinii lekarzy biegłych sądowych specjalistów z zakresu chirurgii ortopedycznej, neurologii i medycyny pracy.

Biegli w swoich opiniach jednoznacznie stwierdzili, że stan zdrowia wnioskodawcy spowodowany schorzeniami, które Terenowa Wojskowa Komisja Lekarska w P. uznała za pozostające w związku z jego służbą wojskową nie powodują niezdolności do pracy.

Sąd podzielił opinie biegłych jako fachowe i zupełne.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy daje podstawę do stwierdzenia, że ani w postępowaniu przed organem rentowym, ani w postępowaniu odwoławczym przed sądem J. S. nie udowodnił, że spełnia warunki określone przepisem art. 19 ustawy z dnia 10.12. 1993 r. – o zaopatrzeniu emerytalnym… do uzyskania renty inwalidy wojskowego, bowiem nie udowodnił, że ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy oraz, że inwalidztwo w rozumieniu przepisu art. 20 ust. 3 powołanej wyżej ustawy pozostaje w związku z jego służbą wojskową.

Końcowo Sąd I instancji podkreślił, że wnioskodawca nie kwestionował orzeczenia Terenowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w P. z dnia 22.11. 2012 r., bowiem od tego orzeczenia nie składał odwołania do Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w K..

Wobec tego, że odwołanie okazało się bezpodstawne, sąd w trybie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł o jego oddaleniu.

W apelacji od powyższego wyroku J. S. zarzucił:

- błędne i niepełne dokonanie ustaleń faktycznych, na których oparto rozstrzygnięcie,

- brak rozstrzygnięcia co do przedmiotu odwołania z dnia 27.12.2012 r., w tym: poprzez objecie postępowaniem innego zakresu niż wnioskowany w odwołaniu , dokonywanie ustaleń faktycznych co do innych schorzeń niż wskazywane .

W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, że Sąd I instancji nie odniósł się do związku ze służbą wojskową jego schorzenia wymienionego w pkt 1 orzeczenia TWKL w P..

Apelujący zarzucił również, że w opiniach biegli stwierdzili, że jest zdolny do pracy (a nie do służby ) zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami traktując go jako pracownika i nie odnosząc się (podobnie jak Sąd orzekający) do art. 20 ust. 1 – 3 pkt 4 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin w związku z pkt 8 załącznika Nr 1 do rozporządzenia MON z dnia 31.03.2003 r. w sprawie ustalania wykazu chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej oraz chorób i schorzeń, które istniały przed powołaniem do służby wojskowej, lecz uległy pogorszeniu lub ujawniły się w czasie trwania służby wskutek szczególnych właściwości lub warunków służby na określonych stanowiskach.

Ponadto wnioskodawca podkreślił, ze odwoływał się od orzeczenia TWKL i w dniu 5.02.2013 r. Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w W. wydała orzeczenie, którego Sąd Okręgowy nie zauważa.

Ostatecznie apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, uwzględnienie odwołania od decyzji Wojskowego Biura Emerytalnego w R. i w konsekwencji orzeczenie o przyznaniu prawa do wojskowej renty inwalidzkiej.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje :

Apelacja wnioskodawcy J. S. okazała się uzasadniona o tyle , że wywarła skutek w postaci uchylenia zaskarżonego wyroku jak również poprzedzającej go decyzji organu rentowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania bezpośrednio organowi rentowemu .

Analiza akt rentowych wykazuje , że zaskarżona w sprawie decyzja została wydana w dniu 29.XI. 2012 r., zaś postępowanie orzecznicze zostało zakończone w dniu 5.02.2013 r. ( orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. (...)utrzymujące
w mocy decyzję TWKL w P. z 22.11.2012 r. ) .

Z powyższego jednoznacznie wynika , że zaskarżona decyzja została wydana przed zakończeniem postępowania orzeczniczego , które jest dwuinstancyjne ( art. 21 ust. 4 ustawy z 10.XII.1993 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
( Dz. U. 2015 . 330 ) oraz § 30 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z 10.01.2006 r. w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych , żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych , a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach

( Dz. U. 2014.1078 ) .

Z odesłania z § 30 ust. 1 cyt. rozporządzenia MON jednoznacznie wynika odesłanie do zasad określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego , a ten w art. 15 stanowi , że postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne ( Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) .

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko zawarte w postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z 22.10.2008 r. sygn. IV SA /Wr 211/08 , LEX nr 504605 , że od orzeczeń wojskowych komisji lekarskich , ale w zakresie dotyczącym oceny stanu zdrowia żołnierza i ustalenia związku stwierdzonych schorzeń ze służbą wojskową do celów odszkodowawczych lub zaopatrzenia emerytalnego , w tym rentowych, skarga do sądu administracyjnego nie przysługuje .

W tej sytuacji należy sięgnąć do art. 11 ustawy z 10.12.1993 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
( Dz. U. 2015.330 ) , który w sprawach nieuregulowanych w ustawie odsyła między innymi do przepisów ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych .

Z art. 14 ust 3 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. 2013.1440 ze zm. ) wynika , że orzeczenie lekarza orzecznika ZUS od którego nie wniesiono sprzeciwu , albo orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji .

Odnosząc powyższe uregulowania do stanu faktycznego ustalonego w niniejszej sprawie , jednoznacznie należy stwierdzić , że Dyrektor (...) wydał zaskarżoną decyzję przed wyczerpaniem dwuinstancyjnego toku postępowania orzeczniczego , co stanowi o naruszeniu podstawowych zasad postępowania i nierozpoznaniu istoty sprawy .

Tak więc zaszła konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającej go decyzji organu rentowego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez organ rentowy przy zachowaniu zasad postępowania , które zostały wyżej omówione w uzasadnieniu .

Rozstrzygnięcie Sądu II instancji znajduje podstawę prawną w art. 477 ^14a k. p. c.