Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: Kalina Pawełko

w obecności oskarżyciela publ. P. S.

po rozpoznaniu w dniu 22 I, 5 III,7 IV , 8 V 2015 r. sprawy

S. A.

s. S. i M. z domu K. ur. (...) w (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 13.11.2014r. , o godz. 11:58 w O. na ul. (...) kierował samochodem marki V. (...) o nr. Rej. (...) nie posiadając uprawnień do kierowania

- tj. o wykroczenie z art. 94§1 kw w związku z art. 6 ust. 1 pkt 6 Ustawy o kierujących pojazdami

ORZEKA:

I.  obwinionego S. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem , iż obwiniony nie posiadając uprawnień do kierowania kierował w dniu 13.11.2014r. samochodem marki V. (...) o nr. rej. (...) w O. na ul. (...) po godzinie (...) i za to na podstawie art. 94 § 1 kw skazuje go na karę 500 (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt IX W 4269/14

UZASADNIENIE

Obwiniony S. A. mieszka O., utrzymuje się z (...) w kwocie (...), nie ma nikogo na utrzymaniu.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w O.z dnia 12 listopada 2013 r., sygn akt (...), S. A. uznany został za winnego kierowania w dniu 13 marca 2013r samochodem marki C. o nr rej (...) w miejscowości B. w stanie nietrzeźwości tj przestępstwa z art. 178a§1kk. Wobec obwinionego orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat, zaliczając okres zatrzymania prawa jazdy od 14 marca 2013 r. Wyrok uprawomocnił się 14 stycznia 2014 r. (k. 13).

W dniu 13 listopada 2013 r. funkcjonariusze (...) P. M. (1) oraz A. M. (1) pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie O.. Około godziny 12:00 z polecenia operatora dyżurnego udali się na ul. (...). Na miejscu zastali zgłaszającego P. W. (1), który oświadczył, iż przed blokiem zobaczył pojazd- V. (...) o nr rej (...), którego kierowca nie stosował się do znaku B-2 z umieszczoną pod nim tabliczką „nie dotyczy mieszkańców (...) ul. (...)”. Kiedy zwrócił uwagę kierowcy pojazdu-mężczyźnie w wieku około(...)ten zaczął go szarpać za ubranie oraz popychać i używać słów uznanych powszechnie za obelżywe, a następnie odjechał z miejsca zdarzenia w kierunku ul (...). Zgłaszający poinformował funkcjonariuszy policji, iż w pojeździe wraz z kierowcą była pasażerka - kobieta w wieku około(...), która wysiadła i udała się w kierunku autobusu (...). P. W. (1) próbował uniemożliwić jej wejście do autobusu. Wskazał , że pojazd ten został następnie zaparkowany przy (...)przy ul. (...).

Funkcjonariusze policji udali się na ul (...). W pojeździe marki V. (...) nikogo nie zastali, wrócili do radiowozu. Ustalili, iż właścicielami V. (...) o nr rej (...) są S. A. i Z. K..

Po chwili ponownie podszedł do nich P. W. (1), który oświadczył, iż do w/w pojazdu V. (...) wrócił kierujący nim wcześniej mężczyzna , po czym odjechał nim ulicą (...). Kobieta, która była pasażerką tego pojazdu, poszła (...). P. M. (1) , A. M. (1) oraz P. W. (1) udali się (...), gdzie zastano D. P.. Wyżej wymieniona oświadczyła, iż nie jechała pojazdem marki V.. Po chwili kobieta stwierdziła, iż wcześniej widziała zgłaszającego, który uniemożliwił jej wejście do autobusu (...). P. W. potwierdził, że kobieta była pasażerką V. (...).

Kierowcą samochodu V. (...) o nr. rej. (...) w dniu 13 listopada 2013r był obwiniony S. A.. W tym dniu nie posiadał on uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Prawo jazdy zostało mu zatrzymane z dniem 14 marca 2013r do sprawy (...).

Wyrokiem SR w Olsztynie Wydział IX Karny z dnia 28 stycznia 2015 r. – sygn akt (...), S. A. uznany został za winnego tego że: w dniu 13 listopada 2013r. o godz. 12:00 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku drogowego pionowego B-2 „zakaz wjazdu”, używał w miejscu publicznym słów nieprzyzwoitych i za to z mocy art. 92§1 kw i art. 141 kw skazany został na karę 600 zł grzywny. Wyrok jest prawomocny.

Wobec obwinionego toczyło się dochodzenie o przestępstwo z art. 244kk dotyczące naruszenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem z SR w Olsztynie sygn akt (...)obowiązującego od 14 marca 2013r do 14 marca 2015r. Postanowieniem z dnia 31 października 2014r z uwagi na brak znamion czynu zabronionego postępowanie to zostało umorzone. W dniu 13 listopada 2013r wyrok w sprawie (...)nie był jeszcze prawomocny.

Wobec obwinionego wszczęte zostało postępowanie wyjaśniające o wykroczenie z art. 94§1kw.

Po zdarzeniu, będącym przedmiotem prawomocnie zakończonego postępowania w sprawie sygn akt (...), obwiniony ponownie wsiadł do samochodu marki V. (...) o nr. rej. (...) i odjechał nim ul (...) w O. w kierunku ul (...). Miało to miejsce po godzinie (...)

(d: notatka urzędowa: k. 5-6, 10, 11; tablica poglądowa: k. 15; protokół okazania: k. 16; wyjaśnienia obwinionego: k. 44-44v, 61, zeznania świadka: P. W. k. 95-95v, 7v, P. M. k. 44v, A. T. k. 44v, A. M. k. 61-62, 9v, akta (...), akta (...))

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż tego dnia nie było go na miejscu zdarzenia, przebywał bowiem w P. u córki J. W.. Pojazd marki V. (...) był w tym czasie wyłączony z eksploatacji. Dodał, iż nie wie czy istnieje taka możliwość, aby ktoś inny korzystał z jego pojazdu. Obwiniony oświadczył, iż mieszka sam, do samochodu ma dwa komplety kluczy, które przechowuje w(...). Nie przypomina sobie aby udostępnił komuś pojazd marki V. (...). Jak przyznał, sam nie korzysta z kluczyków bo ma zatrzymane prawo jazdy.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego jako sprzecznym ze zgromadzonym materiałem dowodowym , przede wszystkim z zeznaniami P. W. (1), A. T. (2), P. M. (1), A. M. (3). Sąd uznał, iż wyjaśnienia S. A. stanowią przyjętą przez niego linię obrony i w oczywisty sposób zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Z zeznań świadka P. W. (1) wynika, iż 13 listopada 2013 r. około godziny (...)zaparkował swój pojazd na parkingu, którego właścicielem jest wspólnota (...) budynku (...). Za nim na parking wjechał pojazd marki V. (...) o nr rej (...). Z uwagi na fakt, iż nieprzestrzeganie zakazu wjazdu na parking i korzystanie z miejsc postojowych przez osoby nieuprawnione jest nagminne podszedł do kierującego tym pojazdem aby zwrócić mu uwagę. Pojazdem tym kierował mężczyzna w wieku około (...). Jechał wraz z pasażerem kobietą w podobnym wieku. Świadek dodał, iż kierujący pojazdem odpowiedział mu, że on może tu wjeżdżać i nie musi się nikomu tłumaczyć, po czym zaczął go wyzywać. Po chwili wsiadł do samochodu i wyjechał z parkingu. P. W. (1) zawiadomił policję podając przybyłym funkcjonariusz nr rej pojazdu sprawcy. Ponownie opisany pojazd i kierującego nim mężczyznę zauważył w trakcie interwencji policji. Samochód znajdował się na ul (...). Stał zaparkowany w pobliżu budynku (...). Aby wjechać w to miejsce musiał poruszać się ul (...). P. W. (1) widział jak ten sam mężczyzna ponownie wsiadł do V. (...) odjechał ul (...) w kierunku ul (...). P. W. (1) rozpoznał w obwinionym kierowcę opisanego pojazdu. W sposób stanowczy i konsekwentny w toku całego postępowania wskazywał na S. A. jako na mężczyznę, który brał udział w zdarzeniu na parkingu, a następnie kierował samochodem V. (...) na ul (...). Nie miał w tym względzie żadnych wątpliwości.

Zdarzenie z udziałem obwinionego widział także A. M. (3). Świadek ten zeznał, że widział przez okno swojego mieszkania, mieszczącego się na (...), około (...). od parkingu, jak jego sąsiad P. W. (1) podszedł do samochodu marki V. (...) o początkowych nr rej (...). Z tego pojazdu wysiadł mężczyzna w wieku około (...)i kobieta w podobnym wieku. Mężczyźni rozmawiali, po czym kierowca V. (...) próbował przewrócić P. W. (1). Następnie odjechał. Na miejscu tego zdarzenia była interwencja policji. W tym czasie A. M. (3) wyszedł na parking i ponownie zauważył opisany wcześniej samochód V. (...) . Wyjeżdżał on z zatoczki parkingowej w pobliżu budynku (...). Ostatecznie wjechał w ul (...). A. M. (3) oświadczył, iż jego zdaniem to obwiniony był kierowcą w/w V. (...).

Fakt kierowania przez obwinionego pojazdem marki V. (...) potwierdzają również zeznania świadka A. T.. Świadek jest funkcjonariuszem policji, który wykonywał czynności w związku z podejrzeniem niestosowania się przez obwinionego do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego przez Sąd w sprawie (...). Podczas jednej z rozmów telefonicznych z mężczyzną, który przedstawił się jako S. A. uzyskał od niego informację, iż to właśnie on użytkował 13 listopada 2013r pojazd marki V. (...). Wiedział on o jaką sprawę chodzi, potwierdził, iż przyjechał na parking.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków. Są one logiczne i spójne , korespondują ze sobą tworząc konsekwentny obraz wydarzeń. Świadkowie są osobami obcymi dla obwinionego, nie pozostają z nim w żadnym konflikcie . Zeznawali na okoliczność dokonanych spostrzeżeń i podejmowanych działań związanych z zaobserwowanym wykroczeniem. A. T. wskazał jakie czynności w ramach obowiązków służbowych wykonał . Jego relacja jest bezstronna , pochodzi od osoby niezainteresowanej osobiście w sprawie.

Podobnie Sąd ocenił zeznania P. M. (3) - funkcjonariusza policji , który przeprowadzał interwencję. Z jego relacji oraz ze sporządzonej przez niego w dniu zdarzenia notatki wynika, iż od P. W. (1) otrzymał opis i numer rejestracyjny pojazdu sprawcy. Sprawdził do kogo pojazd ten należy ustalając między innymi nazwisko obwinionego. Świadek ten nie widział kierowcy V.. Potwierdził jednak , iż pojazd ten był zaparkowany przy (...) na ul (...), a w czasie interwencji odjechał.

Z relacji wymienionych osób jednoznacznie wynika, wbrew twierdzeniom obwinionego , iż samochód V. (...) o nr rej (...) w dniu zdarzenia był sprawny i poruszał się po ulicach (...). Co więcej z relacji świadków wynika, iż kierował nim obwiniony.

Odmiennie Sąd ocenił zeznania D. P. nie dając im wiary. Zaprzeczała ona , iż w dniu zdarzenia jechała z obwinionym samochodem V. . Oświadczyła , iż nie zna obwinionego. Jej zeznania stoją w sprzeczności z relacjami P. W., A. M.. Wskazali oni na D.P. jako na osobę, która towarzyszyła obwinionemu.

Z treści wyroku wydanego w sprawie (...)bezspornie wynika, iż obwiniony nie posiadał w tym dniu uprawnień do kierowania pojazdem – prawo jazdy zostało mu zatrzymane w dniu 14 marca 2013r .

Art. 94 § 1 kw przewiduje sankcję karną za prowadzenie na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu pojazdu mimo braku uprawnienia.Przepis ten obejmuje swoim zakresem nie tylko osoby, które w ogóle nie posiadają uprawnień, lub utraciły je w wyniku ich cofnięcia, ale tez takie, które je posiadają ale nie mogą ich realizować.

Prowadzenie przez sprawcę pojazdu mechanicznego mimo wcześniejszego zatrzymania mu prawa jazdy na mocy prawomocnego postanowienia sądu wydanego na podstawie art. 137 ust. 1 pkt 2 p.r.d. nie wyczerpuje znamion przestępstwa określonego w art. 244 k.k., lecz powinno być oceniane w płaszczyźnie art. 94 § 1 k.w. - Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2010 r. sygn (...)

W doktrynie podkreśla się, że osobą mniemającą uprawnień, w rozumieniu art. 94 § 1 k.w., jest zarówno ta, której zatrzymano prawo jazdy, w okresie zatrzymania prawa jazdy, jak i po tym okresie, gdy zatrzymanie trwało dłużej niż rok, osoba ta zaś nie wypełnia wymogu wynikającego ze wspomnianego art. 114 ust. 1 pkt 2b ustawy - Prawo o ruchu drogowym (R. Stefański: Wykroczenia drogowe. Komentarz, Kraków 2005, s. 443-480, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 września 2008 r.syg IV KK 282/08).

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż obwiniony w dniu 13 listopada 2013r na ul. (...) kierował pojazdem marki V. (...) nie posiadając uprawnień. Miało to miejsce po godz.(...), po zdarzeniu będącym przedmiotem postępowania w sprawie sygn akt (...) Mimo świadomości, że jego prawo jazdy zostało zatrzymane w marcu 2013r, i że nie może prowadzić pojazdu, obwiniony kierował samochodem marki V. (...) po drodze publicznej. Podkreślenia wymaga , iż przedmiotowe zdarzenie miało miejsce dzień po wydaniu wyroku skazującego w sprawie syg akt (...), w którym orzeczono wobec obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Swoim zachowaniem świadomie naruszył on przepisy prawa.

W związku z powyższym wina obwinionego nie budzi wątpliwości. Sąd sprecyzował, iż obwiniony nie posiadając uprawnień kierował opisanym pojazdem na ulicy (...) w O. po godzinie (...). Czynem swoim wyczerpał on znamiona wykroczenia z art 94§1kw.

Wymierzając obwinionemu karę grzywny w wysokości 500 złotych Sąd miał na uwadze wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, okazanie przez obwinionego lekceważenia obowiązujących przepisów , naruszenie jednej z podstawowych zasad gwarantujących bezpieczeństwo i porządek w ruchu drogowym.

W wyroku na skutek oczywistej omyłki pisarskiej wpisano datę czynu -13 listopada 2014r, zamiast prawidłowej 13 listopada 2013r, która wynika tak z wniosku o ukaranie jak i zgromadzonego materiału dowodowego. Omyłkę tę, jako oczywistą omyłkę pisarską, skorygowano postanowieniem z dnia 22 maja 2015r.

Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania i opłaty na podstawie art. 118§1kpw.