Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 17/15

POSTANOWIENIE

Dnia 9 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny - Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Irena Dobosiewicz /spr./

po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2015 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: M. C.

przeciwko: B. B.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanej na punkt 2 (drugi) wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 25 września 2014r. sygn.. akt IC 1483/14 upr.

postanawia:

oddalić zażalenie.

II Cz 17/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 września 2014r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy oddalił powództwo M. C. przeciwko K. B. o zapłatę /punkt 1/ i zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1247 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. wskazując, że powódka uległa tylko w nieznacznej części żądania bowiem 500 zł Koszty postępowania poniesione przez powódkę wyniosły 1247 zł na które złożyła się kwota 30 zł opłaty od pozwu, 1200 tytułem wynagrodzenia pełnomocnika stosownie do przepisów rozporządzenia oraz 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.

Zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w punkcie 2 wyroku złożyła pozwana wskazując, że mimo wygrania sprawy została obciążona kosztami procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Na wstępie rozważań zauważyć trzeba, iż pierwotnie powódka wystąpiła przeciwko pozwanej pozwem z dnia 14 października 2013 roku o zapłatę kwoty 7500 zł. Pismem z dnia 19 lutego 2014 roku cofnęła powództwo w zakresie kwoty 7000 zł popierając swoje powództwo jedynie w zakresie kwoty 500 zł. Co ważne cofnięcie powództwa wynikało z faktu spełnienia w toku postępowania przez pozwaną roszczenia tj. zapłaty kwoty 7000 zł.

Wobec powyższego należało uznać, że w tym zakresie powódka wygrała proces, albowiem cofnięcie pozwu stanowi wyraz rezygnacji strony z poszukiwania ochrony własnego roszczenia (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2007 r., V CSK 346/07, Lex nr 371401). W odniesieniu do odpowiedzialności z tytułu kosztów procesu, cofnięcie pozwu traktowane jest jako przegranie sprawy, chyba że wynikało z faktu zaspokojenia powoda przez pozwanego w toku procesu. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10 lutego 2011 r., IV CZ 111/10, przyjął, iż cofnięcie pozwu może wyjątkowo nie obciążać powoda kosztami postępowania żądanymi przez pozwanego (art. 203 § 2 zd. drugie k.p.c.), jeżeli powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu.

Sąd Rejonowy uznał, że taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie. Orzeczenie zatem o kosztach postępowania w oparciu o art. 100 k.p.c. jawi się jako w pełni uzasadnione, albowiem powódka uległa tylko w nieznacznej części swojego roszczenie – w zakresie kwoty 500 zł z pierwotnie dochodzonej kwoty 7500 zł. Jak wykazano powyżej powódkę należało uznać za wygrywająca spór co do kwoty 7000 zł.

Sąd Rejonowy dopiero w wyroku orzekał o kosztach postępowania, albowiem zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c. sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Dodatkowo podkreślić należy, że przy orzekaniu o kosztach postępowania na podstawie art. 100 k.p.c. istotne znaczenie ma bez wątpienia wynik sprawy w danej instancji oraz rozmiar wydatków poniesionych przez strony. Ocena przeprowadzana jest poprzez porównanie rozmiaru żądania uwzględnionego w wyroku z całym dochodzonym roszczeniem. Otrzymana proporcja powinna następnie posłużyć do określenia należnego stronie zwrotu kosztów (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2012 r. sygn. akt I CZ 106/11 LEX nr 1242990).

Skarżąca nie podniosła w zażaleniu żadnych argumentów mogących skutecznie podważyć prawidłowość wydanego rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako niezasadne.