Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekr.sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 9 października 2014 r., 18 grudnia 2014 r., 12 marca 2015 r., 26 marca 2015 r., 12 maja 2015 r. i 19 maja 2015 r. sprawy, przeciwko N. S. c. A. i L. z domu H. ur. (...) w miejscowości A.-Armenia

oskarżonej o to że:

W dniu 15.03.2014r. pod samochodem marki M. nr rej. (...), zaparkowanym przy ul. (...) w W. przechowywała towar akcyzowy w postaci 7 kg suszu tytoniowego do palenia i 2 1 spirytusu nieoznaczony polskimi znakami akcyzy stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 1 i 7 kks gdzie należny podatek akcyzowy łącznie wynosi 5007,00 zł,

tj.: o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks.

orzeka

I.  Oskarżoną N. S. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, wyczerpującego dyspozycje art. 65 § 1 i 4 kks, zaś na podstawie art. 65 § 1 i 4 kks wymierza jej karę grzywny w wysokości 4000 ( cztery tysiące) złotych.

II.  Na podstawie art. 29 pkt 1 kks w zw. z art. 31 § 5 i 6 kks orzeka przepadek poprzez zniszczenie na rzecz Skarbu Państwa towaru w postaci 7,0 kg suszu tytoniowego do palenia i 2,0 l spirytusu bez polskich znaków akcyzy opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod poz. 1 – 2 na k. 35 akt sprawy;

III.  Zwalnia oskarżoną od opłaty, koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 2108/14

UZASADNIENIE

N. S. została oskarżona o to, że w dniu 15.03.2014 r. pod samochodem marki M. nr rej. (...), zaparkowanym przy ul. (...) w W., przechowywała towar akcyzowy w postaci 7 kg suszu tytoniowego do palenia i 2 l spirytusu nieoznaczony polskimi znakami akcyzy, stanowiący przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 1 kks, gdzie należny podatek akcyzowy łącznie wynosi 5007,00 zł, tj. o wykroczenie skarbowe określone w art. 65 § 1 i 4 kks.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 marca 2014 r. funkcjonariusze Policji Komendy Rejonowej Policji W. III wraz z funkcjonariuszami celnymi Urzędu Celnego (...) w W. wykonywali działania kontrolne na terenie bazaru handlowego (...) przy ul. (...) w W.. Około godziny 11:30, wychodząc z targowiska, funkcjonariusz Policji W. B. wraz sierż. szt. I. K., st. asp. M. N. zauważyli kobietę w wieku około 50 lat i 160 cm wzrostu, ubraną w kurtkę koloru niebieskiego, czarne spodnie z przepasaną torebką, która schyliła się pod pojazd marki M. koloru granatowego o nr rej. (...), zaparkowany przy ul. (...). Następnie wyjęła spod samochodu torbę papierową, w której znajdował się susz tytoniowy, umieszczony w opakowaniach foliowych oraz butelki z przezroczystą cieczą. Z uwagi na powyższe, funkcjonariusze Policji podeszli do tej kobiety, którą po wylegitymowaniu okazała się być N. S..

Ze względu na fakt, że N. S. zaczęła stawiać czynny opór i wyzywać funkcjonariuszy, zatrzymano wymienioną i przewieziono ją wraz towarem do (...) W. III, celem wykonania dalszych czynności procesowych. Na zatrzymane siedem opakowań suszu tytoniowego do palenia oraz dwie litrowe butelki ze spirytusem wystawiono pokwitowanie depozytowe serii PL/MF/AK nr (...) z dnia 27 marca 2014 r.

W wyniku działań N. S., Skarb Państwa został narażony na uszczuplenie podatku akcyzowego w kwocie 5007,00 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowych wyjaśnień N. S. (k. 29v-30, k. 63), zeznań świadków: W. B. (k. 20v, k. 71), I. K. (k. 71), M. N. (k. 71-72), częściowych zeznań świadków: D. P. (k. 81-82), M. K. (k. 82), a także protokołu przeszukania (k. 6-7), protokołu zatrzymania rzeczy (k. 8-11), protokołu oględzin (k. 12, 14-14v), dokumentacji fotograficznej (k. 17-19), informacji o karalności (k. 41), pokwitowania (k. 34), ksero karty informacyjnej ze szpitala (k. 4-5), oświadczenia oskarżonej (k. 3), notatki urzędowej (k. 1,21).

Oskarżona N. S., w trakcie składania wyjaśnień w toku postępowaniu przygotowawczego, nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Stanowczo zaprzeczyła, aby zatrzymany tytoń i alkohol bez polskich znaków akcyzy należały do niej. Odnosząc się do zarzucanego jej czynu, oskarżona oświadczyła, że w dniu 15.03.2014 r. stała na chodniku w okolicy bazaru handlowego przy ul. (...), gdy podeszło do niej trzech funkcjonariuszy Policji – jedna kobieta i dwóch mężczyzn. Jeden z nich zapytał się oskarżonej, co przechowuje pod samochodem zaparkowanym w pobliżu. N. S. podkreśliła, iż była zaskoczona tym pytaniem, gdyż nic nie trzymała w rękach ani nie chowała pod żadnym pojazdem. Wtedy funkcjonariusz Policji wyciągnął spod samochodu torbę. Oskarżona oświadczyła, że nie wiedziała, co w niej było. Została przewieziona na komendę Policji. Wskazała, iż dopiero tam dowiedziała się, że w torbie znajdował się tytoń oraz alkohol. / k. 29v-30 – wyjaśnienia oskarżonej N. S. /

Podczas składania wyjaśnień przed Sądem na rozprawie w dniu 9 października 2014 r. oskarżona również nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Ponownie wyjaśniła, iż funkcjonariusze Policji podeszli do niej w momencie, gdy spokojnie stała na chodniku w okolicy bazaru. Podkreśliła, iż w rozmowie z policjantami stanowczo zaprzeczała, by torba znajdująca się pod samochodem, należała do niej. Nie miała również pojęcia, jaka jest jej zawartość. Oskarżona dodała, iż w trakcie zatrzymania funkcjonariusze zrobili jej dużą awanturę, zaczęli ją szarpać tak, że uderzyła głową o beton oraz zmuszać do tego, aby się przyznała. / k. 63 – wyjaśnienia oskarżonej N. S. /

N. S. ma 55 lat. Z zawodu jest fryzjerką. W tym momencie jest osobą bezrobotną i pozostaje na utrzymaniu męża. Posiada obywatelstwo armeńskie. Jest mężatką i matką jednego dorosłego syna. Była uprzednio karana za czyn z art. 229 § 1 kk. Nie była leczona psychiatrycznie oraz odwykowo. / k. 62 – wyjaśnienia oskarżonej, k. 41 – informacje o karalności/

Sąd zważył, co następuje.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności ujawnionych w toku postępowania dowodowego, wina i sprawstwo oskarżonej N. S. w zakresie zarzucanego jej aktem oskarżenia czynu nie budzi wątpliwości.

Sąd dał wiarę jedynie tym wyjaśnieniom oskarżonej, w których potwierdziła swoją obecność w miejscu zdarzenia. Jednocześnie Sąd odmówił wiarygodności pozostałej części wyjaśnień oskarżonej. W ocenie Sądu, wyjaśnienia N. S. w tym zakresie stanowią przyjętą przez nią dozwoloną linię obrony, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności wykroczeniowej. Wyjaśnienia oskarżonej we wskazanej części nie wytrzymują krytyki w świetle zasad logiki i wskazań doświadczenia życiowego.

Przy ustaleniu stanu faktycznego Sąd wziął pod uwagę zeznania złożone przez funkcjonariusza Policji świadka W. B. / k. 20v, k. 71/. Choć świadek nie pamiętał na rozprawie okoliczności zdarzenia, bowiem od tego czasu brał udział w co najmniej kilkudziesięciu interwencjach na terenie bazaru przy ul. (...) w W., to jednak po odczytaniu złożonych w postępowaniu wyjaśniającym zeznań, przypomniał sobie interwencję i potwierdził ich autentyczność. Zeznania złożone w postępowaniu wyjaśniającym i potwierdzone przed Sądem są spójne, logiczne i tworzą całość. Podkreślenia wymaga, iż funkcjonariusz Policji W. B., należycie wykonując swoje obowiązki służbowe, zareagował na popełnione przez oskarżoną wykroczenie skarbowe. Była to bezpośrednia przyczyna podjętych przez niego działań, które zostały udokumentowane. Ponadto świadek nie jest zainteresowany rozstrzygnięciem, jakie mogłoby zapaść w sprawie, jest bowiem osobą postronną. Brak było zatem podstaw do uznania, że świadek ten fałszywie oskarżył N. S. o czyn, którego w rzeczywistości w/w nie popełniła.

Zeznania świadka W. B. dotyczyły działań kontrolnych podjętych przez funkcjonariuszy Policji z Komendy Rejonowej Policji W. (...) oraz funkcjonariuszy celnych Urzędu Celnego (...)w W. w dniu 15 marca 2014 r. na terenie bazaru handlowego przy ul. (...) w W.. W trakcie czynności funkcjonariusze ujawnili, jak N. S. sięgnęła po torbę z tytoniem i spirytusem, ukrytą pod zaparkowanym przy targowisku (...). Następnie pod w/w samochodem ujawniono torbę, w której znajdowało się 7 opakowań suszu tytoniowego do palenia oraz 2 litrowe butelki spirytusu bez polskich znaków akcyzy. W złożonych zeznaniach świadek przedstawił okoliczności dalszych podjętych czynności służbowych, w trakcie których zatrzymano oskarżoną wraz z zabezpieczonym towarem. Wersja zdarzeń przedstawiona przez świadka W. B. jest dla Sądu przekonująca i miarodajna. Zeznania wymienionego korelują z zeznaniami pozostałych funkcjonariuszy Policji – tj. I. K. /k. 71/ i M. N. /k. 71-72/, złożonymi w trakcie rozprawy w dniu 18 grudnia 2014 r., tworząc spójną i logiczną całość.

Sąd dał wiarę zeznaniom D. P. /k. 81-82/ i M. K. /k. 82/ w części, w której potwierdzili fakt interwencji funkcjonariuszy Policji na ul. (...) oraz zatrzymania oskarżonej N. S.. Wymienieni świadkowie ponadto wskazali, że w trakcie zatrzymania funkcjonariusze Policji byli agresywni dla N. S., szarpali ją aż się przewracała między samochodami. W tej części zeznań świadkowie potwierdzili zatem wersję wskazaną przez oskarżoną w jej wyjaśnieniach. W tym zakresie treść zeznań D. P. i M. K. stoi w sprzeczności z zeznaniami świadków: W. B., I. K. i M. N., którym sąd dał w pełni wiarę, a którzy wskazali, iż to oskarżona zachowywała się agresywnie względem funkcjonariuszy Policji, zaczęła stawiać czynny opór oraz kierować względem nich słowa powszechnie uważane za obelżywe. Wskazana wersja zdarzeń znajduje również oparcie w dowodach z dokumentów. Kopia karty informacyjnej ze szpitala /k. 4-5/ oraz protokół oględzin osoby /k. 12, 14-14v/ wraz z dokumentacją fotograficzną /k. 17-19/ potwierdza, iż W. B., w wyniku przeprowadzonej w dniu 15 marca 2014 r. interwencji, doznał otarć i zadrapań naskórka

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły także dowody z dokumentów w postaci: protokołu przeszukania /k. 6-7/, protokołu zatrzymania rzeczy /k. 8-11/, protokołu oględzin /k. 12, 14-14v/, dokumentacji fotograficznej /k. 17-19/, informacji o karalności /k. 41/, pokwitowania /k. 34/, ksero karty informacyjnej ze szpitala /k. 4-5/, oświadczenia oskarżonej /k. 3/, notatki urzędowej /k. 1,21/. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczności zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym, uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

Oskarżonej N. S. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 65 § 1 i 4 kks.

Przepis art. 65 kks penalizuje paserstwo wyrobami akcyzowymi objętymi obowiązkiem oznaczania znakiem akcyzy, a wydanymi lub sprowadzonymi do kraju bez należytego znaku akcyzy lub z naruszeniem w ich użyciu celu albo przeznaczenia bądź innego warunku, od którego ustawa zwolniła je od oznaczania tymi znakami. Czyn zabroniony z art. 65 § 1 kks zachodzi wtedy, gdy sprawca nabywa, przechowuje, przewozi, przesyła lub przenosi wyroby akcyzowe stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63, art. 64 lub art. 73 kks lub pomaga w ich zbyciu albo te wyroby akcyzowe przyjmuje lub pomaga w ich ukryciu. Paragraf pierwszy omawianego artykułu przewiduje odpowiedzialność za paserstwo akcyzowe umyślne. W paragrafie czwartym omawianego artykułu uregulowano uprzywilejowaną postać paserstwa. Zgodnie z tym paragrafem, jeżeli kwota podatku narażonego na uszczuplenie nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.

Pojęcie ustawowego progu zostało uregulowane w art. 53 § 6 kks. W świetle art. 53 § 6 jest to kwota określona w art. 53 § 3 kks, w którym definiuje się pojęcie wykroczenia skarbowego. Ustawowym progiem jest zatem taka wartość przedmiotu czynu (w tym uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności), która nie przekracza 5-krotności wysokości minimalnego miesięcznego wynagrodzenia w czasie jego popełniania. Z kolei minimalne wynagrodzenie zgodnie z § 4 niniejszego artykułu jest to wynagrodzenie za pracę ustalone na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314). Zgodnie z art. 2 ust. 1 niniejszej ustawy wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę jest corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Trójstronnej Komisji. W 2014 roku, zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 września 2013 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r., wynosiło ono 1.680 złotych. Na tej podstawie należało ustalić, iż w 2014 roku ustawowy próg wynosił 8.400 złotych. Mając na uwadze powyższe kwota podatku narażonego na uszczuplenie w wyniku działania oskarżonej, tj. 5007,00 zł, nie przekroczyła ustawowego progu.

W realiach niniejszej sprawy, stosownie do poczynionych ustaleń faktycznych, Sąd przyjął, iż oskarżona w dacie określonej w zarzucie przechowywała towar akcyzowy w postaci 7 opakowań suszu tytoniowego do palenia oraz 2 litrowe butelki spirytusu bez polskich znaków akcyzy. Przedmiotowe towary zostały ujawnione pod samochodem marki M. o nr rej. (...), zaparkowanym przy ul. (...) w W..

Nie ulega wątpliwości, że susz tytoniowy i napój alkoholowy są towarem podlegającym oznaczeniu znakami skarbowymi akcyzy – zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2009 r., nr 3, poz. 11).

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy N. S., która została udowodniona. W chwili popełnienia czynu oskarżona była osobą dojrzałą życiowo, zdającą sobie sprawę z bezprawności swojego zachowania.

Od strony podmiotowej czyn oskarżonej charakteryzuje wina umyślna. Oskarżona, będąc osobą dorosłą, mieszkającą w Polsce, zdawała sobie sprawę, iż od posiadanego przez nią towaru w postaci suszu tytoniowego do palenia oraz butelek ze spirytusem nie zostały uiszczone wymagane należności podatkowe. Tym samym nie ma wątpliwości, że oskarżona chciała popełnić czyn zabroniony w rozumieniu art. 4 § 2 kks.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonej, Sąd uznał, iż jest on szkodliwy społecznie. Na taką ocenę wpływ miała działanie oskarżonej charakteryzujące się winą umyślną. Od zatrzymanego towaru należny podatek akcyzowy wynosił 5007,00 zł.

Mając na względzie stopień zawinienia N. S., społeczną szkodliwość jej czynu oraz uprzednią karalność, Sąd uznał, iż sprawiedliwą, wyważoną i uwzględniającą elementy przedmiotowe i podmiotowe charakteryzujące czyn oskarżonej, a nadto cele ogólno- i indywidualno-prewencyjne, jest kara 4.000 zł grzywny. W sytuacji, gdy maksymalna sankcja za wykroczenie z art. 65 § 1 i 4 kks wynosi obecnie 35.000 zł (art. 48 § 1 kks), wymierzoną oskarżonej karę trudno uznać za zbyt surową. W ocenie Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, orzeczona wobec oskarżonej kara grzywny spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do oskarżonej, jak również zaspokoi potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara jest w pełni adekwatna do stopnia winy sprawcy oraz do społecznej szkodliwości jego czynu.

Na mocy art. 29 pkt. 1 kks w zw. z art. 31 § 5 i 6 kks Sąd orzekł o przepadku na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 7,0 kg suszu tytoniowego do palenia i 2,0 l spirytusu bez polskich znaków akcyzy, zarządzając ich zniszczenie.

Kierując się zasadami słuszności, w myśl art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, Sąd zwolnił oskarżoną z obowiązku zapłaty w całości opłaty i kosztów postępowania.

Z tych też względów orzeczono, jak w wyroku.