Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2014 r. w Gliwicach

sprawy J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 7 lipca 2014 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Grażyna Łazowska

Sygn. akt VIII U 1772/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. decyzją z dnia 7.07.2014 r., odmówił ubezpieczonej J. M. prawa do świadczenia przedemerytalnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30.04.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 170).

W uzasadnieniu organ rentowy wyjaśnił, że w/w wprawdzie do dnia opłacania składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, tj. 28.02.2013 r. ukończyła 56 rok życia, udokumentowała 19 lat, 10 miesięcy i 20 dni okresów składkowych oraz 9 lat, 5 miesięcy i 21 dni okresów nieskładkowych, ograniczonych zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS do 1/3 udowodnionych okresów składkowych, tj. 6 lat, 7 miesięcy i 16 dni, co łącznie dało 26 lat, 6 miesięcy i 6 dni okresów składkowych i nieskładkowych, jak również spełniła pozostałe przesłanki ustawowe, przy czym ubezpieczona nie dostarczyła wymaganego dokumentu jakim jest postanowienie Sądu o ogłoszeniu upadłości.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się ubezpieczona wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie żądanego świadczenia. Odwołująca zarzuciła zaskarżonej decyzji m.in. rażące naruszenie art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej, a nadto podniosła okoliczność przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego przez ZUS.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona urodziła się (...) W dniu 7.10.2013 r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego.

W okresie od 1.12.1990 r. do 28.02.2013 r. odwołująca prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą i w związku z tym za w/w okres opłacała składki na ubezpieczenie społeczne.

Do dnia zaprzestania prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. do 28.02.2013 r. ubezpieczona wykazała 19 lat, 10 miesięcy i 20 dni okresów nieskładkowych oraz 9 lat, 5 miesięcy i 21 dni okresów nieskładkowych, który po ograniczeniu do 1/3 udowodnionych okresów składkowych wynosi 6 lat, 7 miesięcy i 16 dni. Okres składkowy i nieskładkowy po zsumowaniu wynosi 26 lat, 6 miesięcy i 6 dni.

Skarżąca jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w G. jako osoba bezrobotna od 1.03.2013 r. do nadal, a w okresie od 9.03.2013 r. do 8.03.2014 r. była uprawniona do pobierania zasiłku dla bezrobotnych. W w/w okresie nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych.

Ubezpieczona nie przedłożyła w postępowaniu przed organem rentowym, jak również w postępowaniu toczącym się przed tutejszym Sądem postanowienia sądu o ogłoszeniu upadłości prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

[dowód: akta organu rentowego ]

Sąd uznał zebrany w sprawie materiał dowodowy za wystarczający do poczynienia rzetelnych ustaleń w sprawie i wydania rozstrzygnięcia opartego na faktach.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż regulację miarodajną dla oceny niniejszego stanu faktycznego stanowi art. 2 ustawy z dnia 30.04.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 170).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, która do dnia ogłoszenia upadłości prowadziła nieprzerwanie i przez okres nie krótszy niż 24 miesiące pozarolniczą działalność, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585, ze zm.) i za ten okres opłaciła składki na ubezpieczenia społeczne oraz do dnia ogłoszenia upadłości ukończyła co najmniej 56 lat – kobieta i 61 lat – mężczyzna i posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Z kolei stosownie do art. 2 ust. 3 powoływanej ustawy, świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust. 1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1) nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2) w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3) złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Okolicznością sporną w niniejszej sprawie pozostawało rozstrzygnięcie, czy ubezpieczonej przysługuje prawo do świadczenia przedemerytalnego.

Sąd podzielił stanowisko organu rentowego, który odmówił skarżącej żądanego świadczenia. Jak wynika z zebranych w sprawie dokumentów, odwołująca prowadziła nieprzerwanie przez 24 miesiące pozarolniczą działalność gospodarczą i w związku z tym opłacała składki na ubezpieczenie społeczne, ukończyła 56 lat, a także legitymuje się wymaganym ogólnym stażem pracy, spełniła też wymogi w zakresie statusu osoby bezrobotnej określone przez art. 2 ust. 3 powoływanej ustawy, przy czym zaniechała obowiązku przedłożenia postanowienia sądu potwierdzającego fakt ogłoszenia upadłości.

Mając na uwadze powyższe decyzję ZUS należy uznać za prawidłową. Podkreślić należy, że świadczenie przedemerytalne jest świadczeniem o charakterze wyjątkowym, przysługującym ubezpieczonym o długim stażu ubezpieczeniowym, którzy z przyczyn od siebie niezależnych utracili źródło dochodu, a ze względu na wiek nie mogą uzyskać prawa do emerytury. W związku z powyższym jest to świadczenie, którego warunki przyznania powinny być interpretowane ściśle, a dla uzyskania prawa do świadczenia konieczne jest łączne spełnienie wszystkich przesła nek wymienionych w ustawie.(wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30.01.2014 r., wydany w sprawie o sygnaturze akt III AUa 1313/13, lex nr 1422373).

Odnosząc się natomiast do zarzutu ubezpieczonej w przedmiocie dyskryminującego charakteru wymogów ustawowych Sąd uznał je za niezasługujące na uwzględnienie. Wskazać należy, iż istnieje zasadnicza różnica pomiędzy osobą która na własny rachunek podejmuje działalność gospodarczą i ją wykonuje, a sytuacją pracownika, którego źródło dochodu jest uzależnione od pracodawcy. W związku z odmiennością statusu w/w grup ustawodawca uregulował ich sytuację prawną w sposób odmienny.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd orzekł, jak sentencji.

SSO Grażyna Łazowska