Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa S. J.

przeciwko (...) Związkowi (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach

z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I C 2638/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

„I. zasądza od strony pozwanej (...) Związku (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda S. J. kwotę 4.500 zł (cztery tysiące pięćset złotych) z ustawowymi odsetkami od 31 grudnia 2013 r.,

II. nakazuje stronie pozwanej umieszczenie na stronie internetowej (...)oraz (...). przez okres 2 tygodni informacji, że autorem projektu szaty graficznej plakatu, materiałów promocyjnych, reklamowych, identyfikatorów, dyplomów i zaproszeń na (...) Turniej (...) (...), który odbył się w 2013 r. był powód S. J.,

III. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

IV. znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.”;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt I ACa 106/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 25 września 2013r. powód S. J. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Związku (...) kwoty 45.000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty ,zaniechania publikowania na stronie internetowej pozwanego (...)plakatu oraz jego części promujących (...) Jubileuszowy (...) Turniej (...)lub zamieszczenie na stronie (...)oraz (...)oświadczenia z przeprosinami i podanie do publicznej wiadomości imienia i nazwiska powoda jako faktycznego autora prac nadto zasądzenia kosztów procesu .

Pozwany (...) Związek (...) wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Kielcach oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej koszty procesu.

W motywach orzeczenia wskazał, ze (...) Związek (...) z siedzibą w W. przygotowywał organizację (...) , który odbył się w W. w dniach 23-26 kwietnia 2013r. Związek ten dysponuje małym budżetem, członkowie zarządu pełnią funkcję społecznie .

G. N. był w 2012r. członkiem zarządu związku pełniącym obowiązki wiceprezesa ,zaś Prezesem Z. G. .G. N. podczas przygotowań do organizacji turnieju zaproponował pomoc (...) Związkowi (...) poprzez wykonanie projektu szaty graficznej turnieju przez grafika , z którym współpracował w ramach struktur regionalnych w osobie powoda przedstawiając wykonany już uprzednio przez niego wzór plakatu i wzór pasa . Pomysł G. N. został on zaakceptowany przez członków strony pozwanej .Powód w ramach współpracy z panem G. N. podjął się wykonania projektu takiej szaty graficznej ,jednakże strony nie ustaliły żadnych warunków tej współpracy w tym zakresu prac czy wynagrodzenia przeciwnie z uwagi na znaną powodowi trudną sytuację finansową w Związku. Wykonana praca miała stanowić dla powoda ewentualną reklamę. Z początkiem stycznia 2013r. G. N. zrezygnował z członkostwa w Zarządzie Związku i oświadczył aby dalej w sprawach tego projektu powód kontaktował się z panią K. P. , która jest zatrudniona w (...) Związku (...) i zajmuje się przygotowaniami turnieju. Wykonanie projektu szaty graficznej miało stanowić wkład wiceprezesa w (...) Związek (...) .

Powód nie uzgadniał z G. N., jak i innymi członkami zarządu w tym Prezesem Związku żadnych warunków dotyczących wykonania projektu w tym zakresu prac, terminu wykonania oraz wynagrodzenia .

Wedle wskazań G. N. powód kontaktował się w sprawie projektu i zakresu prac z K. K. ds. Organizacji i (...) drogą mailową. Powód przygotowywał projekty grafiki ustalając z nią na bieżąco wszystkie szczegóły i dokonując zmian wedle otrzymywanych wskazówek. Strona pozwana przekazała także powodowi materiały z poprzednicy turniejów, które powód wykorzystał w swych opracowaniach. W dniu 29 marca 2013r. K. P. otrzymała od powoda drogą mailową propozycję umowy o dzieło z datą 28 marca 2013r. w której S. J. określił jej przedmiot, termin wykonania do 5 kwietnia 2013r. oraz wynagrodzenie w kwocie 5000 zł .

W sprawie ewentualnego wynagrodzenia za wykonaną pracę K. P. skierowała powoda do Prezesa Z. G. .

Pomiędzy stronami nie doszło do uzgodnień w przedmiocie podpisania umowy oraz ustalenia ewentualnego wynagrodzenia dla powoda.

Na około 2 tygodnie przed terminem rozpoczęcia imprezy powód przestał kontaktować się z pozwanym. Mailem z dnia 12 kwietnia 2013r. K. P. poinformowała powoda ,iż w przypadku braku kontaktu oraz informacji o wykonanych pracach Związek uzna tę okoliczność jako rezygnację powoda z dalszej współpracy

W odpowiedzi w dniu 16 kwietnia 2013r. powód przesłał otwarty projekt plakatu /k.101/.Kolejna korespondencja nosi datę 22 kwietnia 2013r. , w której powód zwrócił się z zapytaniem o wynagrodzenie. W odpowiedzi uzyskał informację ,iż z uwagi na brak kontaktu oraz nie przekazanie drukarni (...) plików do produkcji folderu oraz ścianki reklamowej ,pozwany zlecił wykonanie tej pracy innemu grafikowi , który na podstawie plików poglądowych wykonanych przez powoda wykonał projekty do produkcji. Drukarnia (...) , która w ramach umowy barterowej miała wydrukować materiały z uwagi na niedochowanie terminu ich przekazania odmówiła wydruku i ostatecznie pozwany musiał zlecić za wynagrodzeniem wykonanie tej pracy innej drukarni .

W wykonanej przez powoda pracy, powód wykorzystał materiały pozwanego z poprzednich turniejów.

W tym stanie uznał Sąd Okręgowy, że powództwo jest bezzasadne, skoro w świetle przedstawionych przez stronę pozwaną wiarygodnych dowodów stwierdzić należy ,że pomiędzy stronami nie doszło do zawarcia umowy cywilnoprawnej, strony nie uzgodniły, że powód otrzyma za wykonane prace wynagrodzenie . W ocenie Sądu Okręgowego - przystępując do ich wykonania powód miał pełną świadomość ,że nie ustalił żadnych warunków współpracy z pozwanym w tym należnego mu ewentualnie wynagrodzenia. Pomimo tego podejmował się wykonania kolejnych prac. Takiego wynagrodzenia nie ustalił również z G. N. przeciwnie z jego zeznań wynika, że powód miał świadomość złej kondycji finansowej pozwanego, a wykonane prace miały stanowić na przyszłość reklamę dla powoda .

Mając na uwadze podniesione okoliczności powództwo o zapłatę jako niezasadne podlegało oddaleniu o czym Sąd orzekł na podstawie art.56, 60 353 i 354 kc .

Zdaniem Sądu Okręgowego niezasadne jest również żądanie niepieniężne albowiem pomiędzy stronami nie doszło do zawarcia jakiejkolwiek umowy ,nadto powód nie wykonał w całości utworu .Do jego powstania wykorzystał materiały przekazane na wstępie współpracy przez K. P. z poprzednich turniejów o czym świadczy korespondencja mailowa /k.12-15/jak również z uwagi na przerwaną współpracę wykonane materiały wymagały kolejnych zmian i aktualizacji ,które należało przygotować do produkcji z uwagi na otrzymanie ich od powoda w niskiej rozdzielczości. Otrzymane materiały wizualnie były projektami ale nie nadawały się do produkcji z uwagi na zbyt małą jakość, rozdzielczość. J. M. po otrzymaniu materiałów od pozwanego wykonanych przez powoda wykonał zmiany w projektach i przygotował je do druku. Musiał stworzyć cały projekt wysokiej jakości a więc z otrzymanego materiału –obrazka wykonał obróbkę techniczną zdjęć, plik produkcyjny ścianki ,złożył i wyprodukował folder , jedynie w dyplomach i zaproszeniach wykonano drobne prace aby umożliwić ich wydruk.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowi przepis art 98 k.p.c, w zw. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dn. 29 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, Dz.U.02.163.1348), wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Apelacje od wyroku złożył powód zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił;

- naruszenie art. 233 k.p.c. przez nieuwzględnienie przyznanej przez pozwanego okoliczności, że dzieło pozwanego zostało wykorzystane przez pozwanego mimo nieuzyskania zgody od powoda;

- naruszenie art. 227 k.p.c. przez nieuwzględnienie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego i w konsekwencji zaniechanie przeprowadzenia dowodu mającego dla rozstrzygnięcia istotne znaczenie;

- naruszenie prawa materialnego, a to art. 79 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych poprzez jego niezastosowanie;

- nierozpoznanie istoty sprawy przez wadliwe oddalenie powództwa z uwagi na pominięcie faktycznej podstawy roszczenia związanej z czynem niedozwolonym strony pozwanej.

Na tych podstawach domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Apelacyjny zważył;

apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie, jakkolwiek nie wszystkie zarzuty zasługują na aprobatę. Znacząca cześć istotnych w sprawie okoliczności została ustalona przez Sąd I instancji. Pozostaje zatem ocenić, czy ich treść nie stwarza już podstaw dla oceny prawnej roszczeń powoda w oparciu o istotne dla sprawy przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W szczególności nie budzą w sprawie wątpliwości następujące okoliczności faktyczne;

- pozwany związek był zlecającym wykonanie przez powoda dzieła w postaci projektu (layotu) szaty graficznej promującej (...) Turniej (...)a nadto projektów plakatów w formatach B1 i B2, zaproszeń, identyfikatorów, dyplomów, ścianki ekspozycyjno promocyjnej, folderu i projektu graficznego nadruków na koszulki;

- wykonany przez powoda materiał w wersji podstawowej został drogą elektroniczną przesłany przez powoda stronie pozwanej przed terminem turnieju (...) i w zasadniczej części po jego poprawieniu przez podmiot trzeci wykorzystany przez stronę pozwaną,

- do podpisania umowy o dzieło między stronami nie doszło z uwagi na brak akceptacji ze strony pozwanej wysokości proponowanego przez powoda wynagrodzenia w wysokości 5.000 zł;

- niepowodzenie w zawarciu umowy i brak współdziałania z pozwanym związkiem ze strony powoda przez okres kilku tygodni przed planowanym turniejem postawiło stronę pozwaną w sytuacji przymusowej z uwagi na zbliżający się turniej (...);

- pozwany związek gotów był zapłacić powodowi zadośćuczynienie za wykorzystanie opracowanych przez niego materiałów w wysokości 3 000 zł, której to kwoty powodowi nie wypłacono;

- dokończenie pracy powoda przez podmiot trzeci łączyło się z zapłatą przez pozwany związek wynagrodzenia dla tego podmiotu w wysokości ok. 900 zł;

- strony postępowania wiedziały, że wykonanie opisanych prac powoda odbywa się w warunkach ograniczonych możliwości finansowych strony pozwanej;

- w okresie bezpośrednio poprzedzającym opisany turniej bokserski strony nie współdziałały ze sobą w zakresie wykonania ostatecznego dzieła;

- materiały wykonane przez powoda nie zostały opatrzone przez stronę pozwaną nazwiskiem powoda, jako co najmniej współautora tych dzieł oraz dla ich upowszechnienia przez stronę pozwaną nie została wyrażona zgoda powoda;

- aktualnie na stronach internetowych strony pozostających w powszechnym dostępie nie ma informacji dotyczących opisanego wyżej turnieju (...) z 2013r.

W tym stanie istota sporu nie tyle sprowadzała się do oceny zachowania stron postępowania w zakresie nie zawarcia umowy o dzieło, co rozważenia, czy wykonany przez powoda w związku ze złożoną jemu ofertą opracowania (za nieustalonym przez strony wynagrodzeniem – przy braku podstaw by usługa powoda była pod tytułem darmym) materiału promocyjno – reklamowo – pamiątkowego na użytek opisanego turnieju (...) korzysta z ochrony prawno autorskiej, a jeżeli tak, to jaki jest zakres usprawiedliwionego roszczenia powoda w sytuacji, w której obecnie pozwany nie upowszechnia tych materiałów wykonanych przez powoda. Wszak wbrew poglądowi Sądu I instancji należy stwierdzić, że przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie limitują odpowiedzialności podmiotów z tytułu naruszenia praw jedynie do stosunków umownych, lecz przede wszystkim odnoszą się do zdarzeń, które rodzą odpowiedzialność z tytułu czynów niedozwolonych. Nadto nie budzi wątpliwości, że przyczyną gospodarczą (causą) dla której strony podjęły rozmowy między sobą, które następnie zaowocowały współpracą nie było świadczenie powoda pod tytułem darmym, lecz za wynagrodzeniem i to na poziomie akceptowalnym dla obu stron z uwagi na niski budżet pozwanego związku. W tym aspekcie należy zauważyć, że wybór powoda (na co wskazują zeznania św. N.) łączył się z dotychczasowym dorobkiem powoda ze współpracy z okręgowym związkiem (...), z którego otrzymywał zapłatę za podobne usługi na poziomie ok. 2000 zł oraz z wyborem jego osoby jako twórcy opisanych materiałów.

A zatem – wskazać należy, że znaczący obszar prawa materialnego umknął uwadze Sądu I instancji i to pomimo poczynienia wartościowych dla sprawy ustaleń faktycznych.

W kontekście wartości prawnej dzieła powoda (jako utworu) należy wskazać ( w ślad za poglądami literatury i jeszcze przedwojennego orzecznictwa sądowego utrwalonego współczesnymi judykatami), że ochroną prawno autorską objęta jest każda twórczość umysłowa, która w ostatecznym wyniku, w swojej zewnętrznej formie wykazywała znamiona, wyróżniające ją od innych dzieł o podobnych właściwościach pomysłu i umiejętności ujęcia i wyrażenia tematu. Ochrona zanika dopiero tam, gdzie ustaje sama możliwość indywidualnej pracy lub gdzie jej efekt jest tylko powtórzeniem w formie pozbawionej wszelkiej samodzielności.

Bez wątpienia wszystkim powyższym pozytywnym cechom odpowiada materiał opracowany przez powoda. Poza sporem jest bowiem to, że mimo dostarczenia przez pozwany związek określonego zasobu materiałów, to kompozycje graficzno – plastyczne na opracowaniach powoda posiadały cechy twórcze i to mimo inspiracyjnej roli przedstawiciela strony pozwanej. Dowodzi tego zgromadzona w sprawie korespondencja elektroniczna między przedstawicielem pozwanej a powodem, w której jej autorzy udzielają sobie wzajemnych wskazówek i uwag co do kształtu i przyczyn określonego opracowania, zaś kształt graficzny opracowań powoda posiada wyraz samodzielnej jego pracy. Nie sposób zatem zaaprobować tezy o braku cech samodzielności opracowań powoda, tym bardziej, że i tej okoliczności (poza kwestią współudziału w procesie twórczym) strona pozwana nie kwestionuje, poddając tę kwestię faktyczną jedynie odmiennej ocenie prawnej. Na marginesie zauważyć należy, że potwierdza to także zachowanie pozwanego, która dostrzegała potrzebę uregulowania należności powodowi za wykonane przez niego dzieło ( co świadczy także o indywidualnym i samodzielnym charakterze opracowania powoda), a potwierdzeniem wartości tej pracy jest wykorzystanie wzorców opracowanych przez powoda przez podmiot trzeci.

A zatem uznać należy, że powód wykazał, że jest uprawniony do utworu, że rozpowszechniany przez pozwanego materiał ma charakter twórczy w rozumieniu prawa autorskiego oraz że wspomniane elementy zostały przeniesione właśnie z jego utworu do dzieła naruszającego, które wykorzystano przy realizacji przedsięwzięcia w postaci opisanego turnieju bez jego zgody i przy zaniechaniu ujawnienia osoby powoda jako co najmniej współautora opisanych dzieł, a także mimo świadomości, że praca powoda nie była wykonywana pod tytułem darmym.

W konsekwencji – na co trafnie zwraca uwagę apelacja powoda - w świetle art. 79 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych powód jest niewątpliwie uprawniony do ochrony swojego prawa przez żądanie usunięcia skutków naruszenia (ust.1 pkt.2 wskazanego przepisu) oraz żądania zapłaty sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu (ust.1 pkt.3 lit. b).

W ocenie Sądu Apelacyjnego – ocena roszczenia pieniężnego powoda łączy się w pierwszej kolejności z ustaleniem wysokości odpowiedniego wynagrodzenia należnego powodowi z tytułu wykonanych utworów.

W doktrynie wskazuje się na potrzebę indywidualizacji wysokości wynagrodzenia stosownie do okoliczności każdego rozpatrywanego przypadku (por. wyroki z dnia 25 marca 2004 r., II CK 90/03, OSNC 2005, Nr 4, poz. 66, z dnia 3 marca 2006, II CSK 59/05, z dnia 29 listopada 2006 r., II CSK 245/06 i z dnia 15 maja 2008 r., I CSK 540/07).

W tym aspekcie odrzucić należy twierdzenie powoda by należne jemu wynagrodzenie mogło wynosić 15 000 zł. Sam powód twierdzi, że jego oczekiwania z tytułu wynagrodzenia (k.153) nie przekraczały kwoty 5 000 zł. A zatem punktem wyjścia jest ustalenie wysokości należnego powodowi wynagrodzenia są okoliczności związane z postawą stron przed i w okresie trwania współpracy. W orzecznictwie utrwalił się pogląd, że w przypadku, gdy materiał dowodowy sprawy nie daje możliwości ścisłego określenia wysokości tego wynagrodzenia, to zastosowanie znaleźć powinien art. 322 k.p.c. Przepis ten pozwala bowiem na zasądzenie przez sąd, według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy, stosownego wynagrodzenia na podstawie art. 79 ust. 1 Pr. Aut., gdy ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione (zob. wyrok SN z 21 lutego 2007 r., I CSK 446/06, LEX nr 253393).

Mając na uwadze przede wszystkim to, że intencją stron było odniesienie i zrównanie wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich do wynagrodzenia za wykonanie zamówionego dzieła, co zresztą respektuje sam pozwany, uznając że powodowi należne była pewna kwota w taki właśnie sposób przez siebie ustalona (3 000 zł) , Sąd Apelacyjny przyjmuje, że stosownym wynagrodzeniem, określonym przy uwzględnieniu art. 322 k.p.c. jest kwota 3 000 zł. W ocenie Sądu Apelacyjnego – wartość ta jest o ok.50% wyższa od otrzymywanej za podobne usługi wykonywane przez powoda na rzecz terenowego związku bokserskiego, odpowiada zatem także randze imprezy i charakterowi (ogólnokrajowemu) pozwanego związku. Uwzględnia także zakres prac powoda, który wykorzystując dotychczasowe doświadczenie z prac wykonywanych w związku terenowym wykorzystywał materiały dostarczone mu przez stronę pozwaną (zamierzając tą drogą uzyskać właściwą reklamę). W rzeczy samej posługiwanie się materiałem podstawowym wyznaczało granice twórczego działania powoda do czynności w sferze kompozycyjno plastycznej przy wykorzystaniu powszechnie dostępnych systemów informatycznych. Niewątpliwie też wraz z upowszechnieniem osoby powoda jako co najmniej współautora utworów dawało powodowi gwarancję należytej reklamy w środowisku zainteresowanym krzewieniem tej dziedziny sportu. Wszystko to przekonuje Sąd Apelacyjny, że istnieją pełne podstawy dla uznania, że zarówno sytuacja majątkowa pozwanego (porównaj przesłuchanie przedstawiciela strony pozwanej k.201 w którym wskazał te wartość jako mieszczącą się w granicach możliwości związku), jak i dotychczasowy poziom wynagrodzenia za prace uzyskiwanego przez powoda na rzecz związku terenowego oraz oczekiwana reklama jego działalności umożliwiają uznanie tej sumy za czyniącą zadość normatywnej przesłance.

Żądanie zasądzenia trzykrotności stosownego wynagrodzenia jest szczególnym środkiem ochrony autorskich praw majątkowych. Jego dochodzenie wymaga wykazywania winy podmiotu korzystającego z utworu bez wymaganego zezwolenia twórcy, uszczerbku majątkowego uprawnionego oraz uzyskania korzyści przez naruszającego te prawa. Dla możliwości dochodzenia potrójnego stosownego wynagrodzenia nie jest wystarczająca bezprawność postępowania podmiotu naruszającego cudze prawa autorskie rozumiana jako korzystanie z utworu w sposób sprzeczny z prawem, a więc wkroczenie, bez zezwolenia uprawnionego, w autorskie prawa bezwzględne ale także wykazanie winy.

W ocenie Sądu Apelacyjnego - analiza materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, że pozwany naruszył autorskie prawa majątkowe powoda w sposób zawiniony. Do stwierdzenia niedbalstwa (winy nieumyślnej) wystarczy, że sprawca przewidywał możliwość wystąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszczał, że go uniknie albo że skutku takiego nie przewidział, chociaż mógł i powinien był przewidzieć. W szczególności mimo świadomości roli powoda w procesie twórczym opisanych materiałów nie umieścił informacji o jego osobie w tych materiałach i nie uzyskał zgody powoda dla takiego zachowania. W tych warunkach i w sytuacji, w której pozwany związek wiedział, ze powód oczekiwał za swoją pracę wynagrodzenia, to pozwany związek co najmniej (jako związek prowadzący w ramach swojej statutowej działalności takie czynności od wielu lat swojego działania) mógł i powinien wiedzieć, że skutkiem takiego jak ustalono zachowania pozwanego jest strata powoda. Wszystko to usprawiedliwiałoby roszczenie powoda do kwoty 9 000 zł.

W ocenie Sądu Apelacyjnego – fakt, ze źródłem roszczenia powoda jest czyn niedozwolony pozwanego związku upoważnia do rozważenia, czy tak określone wynagrodzenie jako surogat swoistego odszkodowania nie podlega obniżeniu z uwagi na znaczące przyczynienie powoda. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że i postawa powoda była w znacznym stopniu nielojalna wobec pozwanego, skoro w najbardziej gorącym dla pozwanego związku okresie zaprzestał współpracy z nim (współdziałanie stron stosunku pranego jest powinnością obu stron). Pomimo zatem świadomości surowości odpowiedzialności cywilnej ze wskazanego przepisu uznał Sąd Apelacyjny, ze w niniejszej sprawie istnieją podstawy dla obniżenia wysokości tego wynagrodzenia o połowę (zwłaszcza gdy się zważy, że nie zostało ono wykonane w całości), a to na podstawie art.362 k.c. W ocenie Sądu Apelacyjnego – okoliczności sprawy wskazują, że obie strony w równym stopniu przyczyniły się do straty majątkowej powoda (wszak w typowych realiach należało od nich oczekiwać określenia w jednoznaczny sposób ram - współpracy przy opracowaniu końcowego dzieła), co usprawiedliwia zasądzenie na rzez powoda kwoty 4.500 zł na podstawie wskazanych przepisów .

Drugie z roszczeń powoda posiada charakter niepieniężny. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na konstrukcję roszczenia procesowego powoda. Oparta bowiem została na art.365 k.c. jako zobowiązanie przemienne. Nie poszerzając ponad potrzebę rozważań tej kwestii wskazać należy, że konstrukcja przepisu art.79 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stwarza podstawę dla kumulacji roszczeń rodzajowo nie pozostających ze sobą w takim związku, który czyniłby uprawnionym pozwanego dłużnika do wyboru spełnienia świadczenia. W konsekwencji uznał Sąd Apelacyjny, że istnieją podstawy dla uznania, że powód dokonał w sprawie prostej kumulacji kilku roszczeń.

W ocenie Sądu Apelacyjnego - żądanie zaniechania publikowania na stronie internetowej pozwanego (...)plakatu oraz jego części promujących XXX Jubileuszowy (...) Turniej (...)nie jest usprawiedliwione, skoro w dacie wyrokowania w sprawie strona pozwana nie prezentuje takiego materiału na powszechnie dostępnych stronach internetowych (art.316§1 k.p.c.). W konsekwencji odpadła potrzeba ochrony prawnej powoda w tym zakresie.

Żądanie oświadczenia z przeprosinami pozwanego nie zostało określone w sposób poddający się możliwości wykonania w drodze dobrowolnego zachowania pozwanego jak i w drodze egzekucyjnego przymusu, co czyni je bezzasadnym. Wbrew oczekiwaniom powoda realizacja przez pozwanego określonego obowiązku nie może być dokonywana w dowolny sposób, lecz taki, który wynika z treści nakazu nałożonego orzeczeniem sądowym, które odpowiadać winno (co do zasady) treści żądania pozwu.

Nieokreślenie zatem przez powoda w pozwie oczekiwanej przez niego w orzeczeniu sądowym treści oświadczenia z przeprosinami (brak dokładnego żądania) czyni bezzasadnym jego wniosek apelacji, co do zmiany zaskarżonego orzeczenia, nadto gdy się zważy dyspozycję art.383 k.p.c., w kontekście przyjętej przez powoda konstrukcji roszczenia procesowego. Natomiast usprawiedliwione jest żądanie powoda nakazania pozwanemu związkowi podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska powoda jako faktycznego autora prac, na co zwrócono uwagę powyżej wskazując określona podstawę prawną tego roszczenia. Tak przyjęta forma ochrony praw powoda przywróci – zdaniem Sądu Apelacyjnego – równowagę w relacjach między stronami przez osiągnięcie przez powoda odpowiedniej wiedzy ze strony zainteresowanego środowiska o osobie twórcy materiałów promocyjno – reklamowych przygotowanych na turniej, który odbył się przed dwoma laty. Uwzględniając przy tym ustalone w sprawie okoliczności dotyczące okresu, w jakim w przestrzeni publicznej informacje te oddziaływałyby na osoby trzecie (w okresie tak poprzedzającym turniej(...)jak i po jego zakończeniu) za celowe uznał Sąd Apelacyjny określenie czasu, przez jaki informacja ta powinna być umieszczona na stronach internetowych pozwanego związku. Uznając przy tym cel powyższej ochrony prawne (stanowiącej implementację dyrektywy 2004/48/WE do prawa polskiego dokonaną w 2007 r.) jak i proporcjonalnie oceniony zakres ochrony reklamowej powoda Sąd Apelacyjny przyjął, że odpowiednim w tym zakresie okresem będą wskazane wyrokiem dwa tygodnie. W pozostałym zakresie żądanie powoda jako obciążające pozwany związek w nadmiernym zakresie uznano za bezzasadne.

Mając to wszystko na uwadze orzekł Sąd Apelacyjny jak w wyroku w punkcie 1 zmieniając orzeczenie co do jego istoty w punktach I, II i III na podstawie wskazanych przepisów, a nadto na podstawie art. 386 § 1 k.p.c.

Konsekwencją bezzasadności dalej idącej apelacji powoda (tak w zakresie roszczeń pieniężnych jak i niepieniężnych) jest jej oddalenie po myśli art.385 k.p.c. (punkt 2 wyroku).

O kosztach postępowania za obie instancje sądowe orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Nie budzi bowiem wątpliwości, że co do zasady powództwo było usprawiedliwione, zaś jego wymiar uwzględnionych świadczeń w znaczącym stopniu zależny był od oceny prawnej stanu faktycznego dokonanej przez sąd.

W tym kontekście zasada słuszności - na której opiera się konstrukcja prawna instytucji kosztów procesu - usprawiedliwia przyjęcie, że obie strony ponieść winny koszty we własnym zakresie. W ocenie Sądu Apelacyjnego – rozstrzygnięciu temu nie sprzeciwia się niekorzystna dla powoda przedmiotowa dysproporcja zakresu wygranej powoda, skoro się dodatkowo zważy niekonsekwentną obronę pozwanego związku (wyrażająca się pasywną wolą zapłaty pewnej sumy powodowi za wykonane dzieło) oraz fakt, że przyczyną przegranej powoda w zakresie roszczeń niepieniężnych były zdarzenia bądź to obciążające jego osobę (przeproszenie – co nie zostało zaczepione zarzutami pozwanego) bądź to wynikające z okoliczności, które nie zostały ustalone (wobec bierności pozwanego) w sprawie (niewątpliwie jest bowiem jedynie to, że w dacie wyrokowania materiały promocyjno reklamowe na opisany w sprawie turniej nie były już upowszechniane przez pozwany związek na opisanych pozwem stronach internetowych).

W tym stanie orzekł Sąd Apelacyjny jak w wyroku na podstawie wskazanych przepisów.