Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Lucyna Morys - Magiera

SR (del.) Ewa Buczek – Fidyka

Protokolant Aleksandra Sado – Stach

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki jawnej J. i B. P. w G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 29 sierpnia 2014 r., sygn. akt I C 565/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 300 zł (trzysta złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Ewa Buczek – Fidyka SSO Leszek Dąbek SSO Lucyna Morys - Magiera

Sygn. akt III Ca 1912/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach w wyroku z dnia 29 08 2014r. zasądził od po-zwanej (...) Spółce Akcyjnej w W. na rzecz powódki (...) Spółki Jawnej J. i B. P. w G. kwotę 4.532,46zł, ustawowe odsetki od kwot: 4.288,46zł od dnia 7 02 2013r. i 244zł od dnia 23 04 2013r., oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach procesu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia orzekając o należnych powódce odsetkach ustawowych za opóźnienie się pozwanej w zapłacie zasądzonego odszkodowania jako podstawę prawną wskazał regulacje art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 455 k.c. Następnie przyjął, iż należą się one powódce, w przypadku zasądzonej należności głównej w kwocie 4.288,46zł od dnia następnego po upływie siedmio-dniowego terminu zapłaty zakreślonego pozwanej w wezwaniu do zapłaty z dnia 30 01 2013r., a w przypadku kwoty 244zł od dnia następnego po doręczeniu pozwanej odpisu pozwu.

Orzeczenie zaskarżyła powódka (...) Spółka Jawna J.

i B. P. w G. w części oddalającej powództwo w zakresie odsetek ustawowych od kwoty 4.288,46zł za okres od dnia 17 05 2010r. do dnia 6 02 2013r, która wnosiła o zmianę wyroku w zaskarżonej części przez uwzględnienie powództwa

i zasądzenie od pozwanej na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Zarzuciła, iż przy ferowaniu wyroku naruszono regulacje prawa materialnego: art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 05 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpie-czeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli K.-kacyjnych, art. 455 k.c. i art. 481 § 1 k.c.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. wnosiła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz od powódki zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, między innymi podnosząc, że ustawodawca w regulacji art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22 05 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz w regulacji art. 817 § 2 k.c. przewidział możliwość późniejszej (niż w terminie 30 dni) wypłaty odszkodowania.

Sąd odwoławczy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powódki przyjmując, że mają one źródło w łączących pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mecha-nicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę.

Poza ustaleniem dotyczącym daty zawiadomienia pozwanej o szkodzie

ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczna orzeczenia mają odzwier-ciedlenie w informacjach zawartych w źródłach dowodowych we wskazanych w uza-sadnieniu zaskarżonego orzeczenia, których ocena jest logiczna i mieści się granicach swobodnej oceny dowodu, a Sąd odwoławczy ocenę te podziela.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, iż dokonane przez Sąd pierwszej instancji ustalenie dotyczące daty zawiadomienia pozwanej o szkodzie dotyczyło faktu bezspornego pomiędzy stronami.

Za taki można jednak uznać tylko fakt wyraźnie lub milcząco przyznany

w toku postępowania przez stronę przeciwną (odpowiednio art. 229 k.p.c. i art. 230 k.p.c.), co wymaga jego przytoczenia w podstawie faktycznej powództwa, bądź odpowiedzi na pozew.

Sąd Rejonowy czyniąc omawiane ustalenie nie wskazał kiedy w toku po-stępowania skarżąca twierdziła, iż do zgłoszenia szkody pozwanej doszło w dniu 16 04 2010r.

W szczególności nie wynika to z twierdzeń pozwu, w którym powódka ograniczyła się do wskazania daty wypadku drogowego (16 04 2010r.) oraz stwier-dzenia w odrębnym zdaniu, iż poszkodowany zgłosił likwidację szkody w (...) S.A bez do-precyzowania kiedy to nastąpiło.

Dlatego w świetle wskazanych powyżej regulacji prawnych fakt daty zgłoszenia pozwanej przez poszkodowanego szkody nie może zostać uznany za bez-sporny pomiędzy stronami i tym samym w materiale sprawy brak jest formalno-procesowych podstaw do poczynienia w tym zakresie pozytywnych ustaleń, co pro-wadziło do wyrugowania przez Sąd odwoławczy tego ustalenia z podstawy faktycznej orzeczenia.

Z tych też względów Sąd odwoławczy - z powyższą modyfikacją - przyjął

za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego

w swym zasadniczym zarysie jest także prawidłowa.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogo-wego nie była negowana w toku postępowania.

Ma ona źródło w regulacji 415 k.c. w związku z art. 436 § 1 k.c. i postano-wieniach umówy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, zawartej przez pozwaną ze sprawcą wypadków drogowego oraz w regulacji art. 822 § 4 k.c. uprawniającej powoda do dochodzenia roszczeń bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Na zasadach ogólnych rodziło to po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu w przedmiotowym wypadku drogowym odszkodowania za wynikłą w następstwie wypadku szkodę, które było później przedmiotem umowy przelewu wierzytelności zawartej przez niego z powódką w dniu 26 05 2010r. z (art. 509 k.c.).

W jej wyniku powódka między innymi nabyła od poszkodowanego przynależne mu względem pozwanej - przewidziane w regulacji art. 481 § 1 i 2 k.p.c. -roszczenie o zapłatę odsetek ustawowych za opóźnienie pozwane w zapłacie odszkodowania za okres po upływie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie (apelacja trafnie zarzuca że przy ocenie tego zagadnienia naruszono regulację art. 455 k.c., gdyż termin spełnienia przez pozwaną świadczenia był oznaczony, wynikał on z przywołanej w apelacji regulacji art. 14 ust. 2 ustawy

z dnia 22 05 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

Wbrew dyrektywie zawartej w art. 6 k.c. powódka nie wykazała jednak kiedy poszkodowany zawiadomił pozwaną o szkodzie.

Dlatego należało przyjąć – tak jak uczynił to Sąd Rejonowy - że pozwana pozostaje w opóźnieniu w zapłacie odszkodowania za szkody powstałe w pojeździe poszkodowanego dopiero z dniem następnym po upływie siedmiodniowego terminu zapłaty zakreślonego pozwanej w wezwaniu do zapłaty z dnia 30 01 2013r..

Znajduje to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku i ape-lacja powódki jest bezzasadna.

Reasumując wyrok w zaskarżonej części odpowiada prawu i dlatego apelację powódki jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w oparciu regulację art. 98 k.p.c. i § 12 ust. 1 pkt 3 i § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 09 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1348, z późniejszymi zmianami), biorąc pod uwagę, iż po-wódka uległa w całości w postępowaniu odwoławczym i dlatego powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.