Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ka 184/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 kwietnia 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski

Protokolant Jolanta Kopeć

po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2013r.

sprawy J. H.

obwinionego z art. 92a kw i inne

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 25 lutego 2013r. sygn. akt II W 762/12

uchyla zaskarżony wyrok wobec obwinionego J. H. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpw i art. 45 § 1 kw postępowanie umarza a kosztami postępowania przed Sądem I i II instancji obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

J. H. obwiniony był o to, że:

I.  w dniu 28 marca 2011 roku w miejscowości H., woj. (...), ok. godz. 18:45, kierując samochodem marki A. (...) nr rej. (...)przekroczył dozwoloną prędkość 40 km/h jadąc 71 km/h, tj. o czyn z art. 92a kw,

II.  w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I kierował samochodem A. (...) nr rej. (...), który nie spełniał warunków dopuszczenia pojazdu do ruchu z uwagi na to, iż nie był on zaopatrzony w nalepkę kontrolną, tj. o czyn z art. 97 kw w zw. z art. 71 ust. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym,

III.  w tym samym miejscu i czasie co w pkt I i II odmówił podania danych dotyczących miejsca zatrudnienia, tj. o czyn z art. 65 § 2 kw.

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 25 lutego 2013 r. o sygn. IIW 762/12:

I.  uznał obwinionego J. H. winnym popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I, II i III części wstępnej wyroku stanowiących wykroczenia z art. 92a kw, art. 97 kw w zw. z art. 72 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym i art. 65 § 2 kw i za to, na podstawie art. 92 a kw w zw. z art. 39 § 2 kw wymierzył mu karę nagany,

II.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow i art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych, zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów w niniejszej sprawie i nie wymierzył mu opłaty.

Osobistą apelację od powyższego wyroku złożył obwiniony, który zarzucił:

1.  oparcie rozstrzygnięcia na zeznaniach dwóch świadków – policjantów W. i A. podczas, gdy byli oni żywotnie zainteresowani rozstrzygnięciem w tej sprawie,

2.  uznanie, że z treści przeprowadzonej rozmowy, a w zasadzie z tej części rozmowy utrwalonej zapisem audio ma wynikać, że obwiniony odmówił podania miejsca zatrudnienia, podczas gdy z jej treści wynika w sposób jednoznaczny, że nie odmówił obwiniony podania tych danych oraz to, że te dane policjant zbierał już po przyjęciu założenia, że wobec obwinionego jest podstawa do sporządzenia wniosku o ukaranie, co dawało obwinionemu prawo odmówienia jakichkolwiek wyjaśnień już chociażby na podstawie art. 54 § 6 kpow oraz że nie zbierał tych danych wykonując czynności legitymowania a tym samym, że nie popełnił obwiniony wykroczenia z art. 65 § 2 kw,

3.  przyjęcie przez Sąd błędnej kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie II, albowiem zgodnie z jego opisem ewentualny brak nalepki kontrolnej jest wykroczeniem z art. 94 § 2 kw w zw. z art. 71 ust. 2 Pord a nie jak podano z art. 97 kw w zw. z art. 71 ust. 2 Pord.

Stawiając powyższe zarzuty obwiniony wniósł o uchylenie wyroku w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarzucone obwinionemu czyny popełniono w dniu 28 marca 2011 roku. Zgodnie z dyspozycją art. 45 § 1 kw karalność wykroczeń ustaje z upływem dwóch lat od popełnienia czynu. W niniejszej sprawie karalność wszystkich trzech czynów zarzuconych obwinionemu przedawniła się z dniem 28 marca 2013 roku. Zgodnie z dyspozycją art. 5 § 1 pkt 4 kpw w sytuacji jaka zaistniała wszczęte postępowanie należało umorzyć. W związku z powyższym zaskarżony wyrok na podstawie art. 437 § 2 kpk należało uchylić i postępowanie o wszystkie czyny zarzucone obwinionemu umorzyć, a kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

Skoro karalność czynów zarzucanych obwinionemu przedawniła się zarzuty apelacji obwinionego były bezprzedmiotowe.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13