Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 304/06
POSTANOWIENIE
Dnia 29 września 2006 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi W. P. Sportowej Spółki Akcyjnej w P., obecnie W. P. S.A. w P.
przeciwko J. P.
o uchylenie wyroku sądu polubownego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 września 2006 r.,
na skutek skargi kasacyjnej skarżącego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 kwietnia 2006 r.
odrzuca skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2006 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację W. P.
Sportowej Spółki Akcyjnej w P. od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 13
czerwca 2005 r. oddalającego skargę tej Spółki o uchylenie wyroku sądu
polubownego.
W skardze kasacyjnej skarżąca Spółka, zarzucając w ramach drugiej
podstawy kasacyjnej naruszenie art. 711 pkt 4 i art. 714 k.p.c., wniosła
o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku Sądu drugiej instancji i przekazanie
sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3985
§ 1 k.p.c., skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który
wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. Doręczenie orzeczenia
z uzasadnieniem, o którym mowa w art. 3985
§ 1 k.p.c., rozumieć należy jako
doręczenie stosownie do art. 387 § 3 k.p.c. Przepis ten natomiast uzależnia
dokonanie doręczenia od zgłoszenia przez stronę w terminie tygodniowym od
ogłoszenia sentencji orzeczenia wniosku zawierającego żądanie doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem. Tylko doręczenie prawidłowe, tj. zgodne
z wymaganiami art. 387 § 3 k.p.c., skutkować może rozpoczęciem biegu terminu
do wniesienia skargi kasacyjnej. Oznacza to zatem, że jeżeli strona nie zażądała
skutecznie doręczenia jej orzeczenia z uzasadnieniem, termin do wniesienia
skargi kasacyjnej nie rozpoczyna w ogóle biegu i tym samym wniesienie jej nie
jest dopuszczalne. Stanowisko to nie pozostaje w sprzeczności z przepisem art.
387 § 4 k.p.c. Przepis ten – prawidłowo odczytany – reguluje bowiem wyłącznie
sytuację, gdy skargę kasacyjną wnosi Prokurator Generalny albo Rzecznik Praw
Obywatelskich. Tylko dla tych podmiotów przewidziane zostało uprawnienie do
wniesienia skargi niezależnie od zgłoszenia przez stronę żądania doręczenia
orzeczenia z uzasadnieniem. Zgłoszenie natomiast takiego żądania odnosi
jedynie ten skutek, że termin do wniesienia skargi biegnie dla wskazanych
podmiotów nie od momentu uprawomocnienia się orzeczenia, a od dnia
doręczenia stronie orzeczenia z uzasadnieniem (art. 3985
§ 2 k.p.c.).
3
Stwierdzić poza tym trzeba, że – zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. –
skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego
uzasadnienie. Wymaganie to związane jest z instytucją tzw. przedsądu,
uregulowaną w art. 3989
k.p.c., a jego spełnienie polega na wskazaniu, że
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne lub, że istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów lub, że zachodzi nieważność postępowania
lub, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W utrwalonym
orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjęto, że przedstawienie okoliczności,
uzasadniających rozpoznanie skargi kasacyjnej ze względu na występujące
w sprawie istotne zagadnienie prawne, polega na sformułowaniu tego
zagadnienia i wskazaniu argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen
(por. postanowienie z dnia 10 maja 2001 r., II CZ 35/01, OSNC 2002, nr 1,
poz. 11 oraz z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 570/01, OSNC 2002, nr 12, poz.
151). Nie powinno także budzić wątpliwości, że zagadnienie prawne
sformułowane w skardze kasacyjne musi nadawać się do rozstrzygnięcia przez
Sąd Najwyższy w ramach rozpoznawania skargi, a zatem mieścić się w granicach
zaskarżenia i podstaw kasacyjnych (art. 39813
§ 1 k.p.c., por. niepublikowane
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2003 r., III CK 120/03, z dnia
23 września 2004 r., I CK 412/04, oraz z dnia 12 kwietnia 2005 r., I CK 820/04).
Tymczasem zagadnienie sformułowane w przedmiotowej skardze nie odnosi się
podstaw kasacyjnych, lecz do jej dopuszczalności. Tym samym nie można uznać,
że skarżąca Spółka spełniła wymaganie określone art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Skarga kasacyjna dotknięta jest tym samym nieusuwalnym brakiem prowadzącym
również do jej odrzucenia.
Z podanych względów, na podstawie art. 3986
k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł
jak w sentencji.

I CSK 304/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia