Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 460/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 grudnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z wniosku Banku Spółdzielczego i B.S.
przeciwko J.P.
w przedmiocie nadzoru nad egzekucją z nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 grudnia 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej dłużniczki
od postanowienia Sądu Okręgowego w G.
z dnia 13 marca 2007 r., sygn. akt [...],
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) nie obciąża J.P. obowiązkiem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w J. postanowieniem z dnia 30 marca 2006 r., w sprawie
egzekucyjnej z wniosku Banku Spółdzielczego i B.S. przeciwko dłużnikowi J.P., w
przedmiocie nadzoru nad egzekucją z nieruchomości, udzielił przybicia trzech
nieruchomości położonych w W. na rzecz nabywcy L.Z.
Dłużnik J.P. w zażaleniu na powyższe postanowienie zarzuciła naruszenie
w toku licytacji przepisów postępowania oraz wniosła o jego uchylenie w stosunku
do nieruchomości wymienionych w jego pkt 1 i 3.
Sąd Okręgowy w G. postanowieniem z dnia 13 marca 2007 r. oddalił
zażalenie dłużnika, podnosząc w uzasadnieniu, że w toku licytacji nie doszło do
jakiegokolwiek naruszenia przepisów postępowania.
W skardze kasacyjnej od postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 13
marca 2007 r. dłużnik zarzucając naruszenie przepisów postępowania:
- art. 991 § 1 k.p.c. – poprzez uznanie, że podanie przez komornika w toku
licytacji nieprawdziwych informacji odnośnie nieważności zawartej umowy
dzierżawy nie stanowiło naruszenia przepisów postępowania, które mogło
mieć wpływ na wynik przetargu;
- art. 973 k.p.c. – poprzez uznanie, że podanie przez komornika w toku
licytacji nieprawdziwych informacji odnośnie nieważności zawartej umowy
dzierżawy stanowiło realizację nałożonych na komornika w tym przepisie
obowiązków,
wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz postanowienia Sądu
Rejonowego w J. z dnia 30 marca 2006 r. i przekazanie sprawy Sądowi
Rejonowemu w celu ponownego rozpoznania.
Licytant L.Z. w odpowiedzi na skargę kasacyjną dłużnika wniósł o jej
oddalenie, natomiast wierzyciel Bank Spółdzielczy wniósł o jej odrzucenie,
uzasadniając to faktem niedopuszczalności skargi kasacyjnej w postępowaniu
egzekucyjnym.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie wyłoniło się zagadnienie prawne mające
decydujące znaczenie dla jej rozstrzygnięcia, a dotyczące kwestii dopuszczalności
skargi kasacyjnej na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie oddalenia
zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie udzielenia
przybicia.
Ustawodawca dokonując w ostatnich latach licznych nowelizacji kodeksu
postępowania cywilnego wprowadził szereg zmian do systemu środków
zaskarżenia obowiązującego w postępowaniu egzekucyjnym, przy czym zmiany
te dotyczyły także instytucji skargi kasacyjnej. Zgodnie z art. 7751
k.p.c.
w brzmieniu nadanym mu ustawą z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu
postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo
upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania
administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz
niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz. 189), kasacja przysługiwała wyłącznie
na postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie przybicia i przysądzenia
własności nieruchomości nabytej w drodze egzekucji oraz w przedmiocie planu
podziału miedzy wierzycieli sumy uzyskanej z egzekucji. Powyższy przepis został
zmieniony ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 172, poz. 1804), przy czym
regulacja dopuszczalności kasacji na mocy tejże ustawy została przeniesiona do
art. 7674
§ 2 k.p.c. Dokonując tej zmiany ustawodawca wyłączył dopuszczalność
kasacji w postępowaniu egzekucyjnym, a mówiąc ściślej obowiązującej na gruncie
postępowania egzekucyjnego zasadzie niedopuszczalności kasacji nadał charakter
bezwzględny usuwając przewidziane w art. 7751
k.p.c. wyjątki.
W wyniku kolejnej nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego dokonanej
ustawą z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2005 r.,
Nr 13, poz. 98) art. 7674
§ 2 k.p.c. uzyskał obecną treść. Zgodnie z tym przepisem:
„na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia skarga
kasacyjna nie przysługuje”. Zgodnie z art. 6 powołanej ustawy przedmiotowe
4
zmiany weszły w życie z dniem 6 lutego 2005 r., ustawodawca zaś w przepisach
przejściowych przyjął zasadę natychmiastowego stosowania ustawy nowej do
spraw wszczętych przed jej wejściem w życie, tj. przed dniem 6 lutego 2005 r.,
dopuszczając od niej wyjątek, zgodnie z którym do złożenia i rozpoznania kasacji
od orzeczenia wydanego przed dniem 6 lutego 2005 r., a także do odmowy
przyjęcia jej do rozpoznania stosuje się przepisy obowiązujące przed tą datą.
W świetle powyższego należy przyjąć, że skarga kasacyjna w postępowaniu
egzekucyjnym nie jest dopuszczalna od postanowień sądu drugiej instancji
wydanych po dniu 5 lutego 2005 r. (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
7 lutego 2006 r., IV CZ 4/06, niepubl; uzasadnienie postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2006 r., IV CSK 160/05, niepubl; uzasadnienie
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 2006 r., IV CZ 29/06, niepubl;
uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 21 czerwca 2006 r., I CZ
29/06, niepubl; uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
3 października 2007 r., IV CZ 62/07, niepubl).
Zaskarżone postanowienie Sądu Okręgowego w G., którym tenże sąd oddalił
zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w J. w przedmiocie udzielenia
przybicia nieruchomości, zostało wydane w dniu 13 marca 2007 r., tj. po dacie
wejścia w życie ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego oraz ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych. W
konsekwencji skarga kasacyjna dłużnika jest niedopuszczalna i podlega
odrzuceniu na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji nie
obciążając skarżącej kosztami postępowania na podstawie art. 102 k.p.c. i art. 108
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 39821
k.p.c.