Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PZ 12/10
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski (przewodniczący)
SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca)
SSN Beata Gudowska
w sprawie z powództwa A. N.
przeciwko T. Polska Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2010 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w G.
z dnia 8 lutego 2010 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w R. - Sąd Pracy wyrokiem z 25 września 2009 r., zasądził
od pozwanej T. Polska Spółki z o.o. w K. na rzecz powódki A. N. kwotę 37.529,83
zł brutto wraz z odsetkami tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach
nadliczbowych, a w pozostałej części powództwo oddalił.
Apelację od powyższego wyroku wniosła strona pozwana. Pismo procesowe
zawierające apelację sporządził (i podpisał) radca prawny S. K., który załączył
pełnomocnictwo podpisane przez wiceprezesa zarządu pozwanej spółki.
2
Zarządzeniem wydanym 4 stycznia 2010 r., doręczonym pełnomocnikowi
pozwanej 15 stycznia 2010 r., strona pozwana została zobowiązana do usunięcia
braków pełnomocnictwa w postaci przedłożenia aktualnego odpisu z Krajowego
Rejestru Sądowego wykazującego, że udzielający pełnomocnictwa wiceprezes
zarządu pozwanej spółki był do tego jednoosobowo uprawniony, w terminie siedmiu
dni pod rygorem odrzucenia apelacji jako wniesionej przez osobę nieumocowaną.
Pozwana w zakreślonym terminie przedłożyła odpis z Krajowego Rejestru
Sądowego dla L. Polska Spółki z o.o., czyli podmiotu, który nie jest stroną w
rozpoznawanej sprawie.
Sąd Okręgowy w G. – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
postanowieniem z 8 lutego 2010 r., odrzucił apelację uznając, że została wniesiona
przez osobę nieumocowaną, ze względu na nieprzedłożenie aktualnego odpisu z
KRS dotyczącego strony pozwanej.
Powołując się na art. 368 § 1 k.p.c. w związku z art. 126 § 3 k.p.c. Sąd
Okręgowy zwrócił uwagę, że do pisma procesowego należy dołączyć
pełnomocnictwo, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który przedtem pełnomocnictwa
nie złożył. Treść art. 126 § 3 k.p.c. w związku z art. 89 § 1 k.p.c. nakłada na
pełnomocnika procesowego obowiązek dołączenia do akt sprawy - przy pierwszej
czynności procesowej - pełnomocnictwa z podpisem mocodawcy lub
uwierzytelnionego odpisu pełnomocnictwa. Natomiast wykazanie prawidłowego
umocowania, w przypadku reprezentowania przez pełnomocnika strony będącej
osobą prawną, wymaga złożenia pełnomocnictwa udzielonego temu
pełnomocnikowi przez osoby działające w imieniu osoby prawnej oraz dokumentu
świadczącego, że osoby te są umocowane do działania jako organ osoby prawnej
(art. 67 § 1 k.p.c.).
W toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji strona pozwana była
reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego D. K., który
przedstawił pełnomocnictwo z 1 marca 2006 r. do reprezentowania strony pozwanej
udzielone mu jednoosobowo przez wiceprezesa zarządu pozwanej spółki. Sąd
Okręgowy zwrócił uwagę, że apelacja została wniesiona przez innego
pełnomocnika, radcę prawnego S. K., który załączył nowe pełnomocnictwo z 6 lipca
2009 r. również udzielone mu jednoosobowo przez tego samego wiceprezesa
3
zarządu pozwanej spółki, nie przedłożył jednak dokumentu wykazującego, że
udzielający mu pełnomocnictwa członek zarządu był do tego uprawniony na dzień
jego udzielenia.
W ocenie Sądu Okręgowego, fakt, że ta sama osoba udzieliła
pełnomocnictwa w imieniu pozwanej trzy lata wcześniej, nie był wystarczający do
uznania, że była ona obecnie umocowana do występowania w imieniu pozwanej na
takich samych zasadach co wówczas. Inny pełnomocnik, wnosząc apelację i
przedkładając nowe pełnomocnictwo, powinien był wykazać prawidłowość
umocowania osób udzielających mu pełnomocnictwa poprzez przedłożenie
aktualnego wypisu z Krajowego Rejestru Sądowego.
Sąd Okręgowy stwierdził, że strona pozwana, wezwana do usunięcia braków
pełnomocnictwa poprzez przedłożenie aktualnego odpisu z KRS, w wyznaczonym
terminie przedstawiła odpis pełny z KRS, jednak nie dotyczył on pozwanej T.
Polska Spółki z o.o. a innej spółki, mianowicie L. Polska Spółki z o.o. W ocenie
Sądu Okręgowego wynikający z odpisu z KRS fakt, że T. Polska Spółka z o.o. jest
udziałowcem L. Polska Spółki z o.o. nie jest równoznaczny z tym, że osoby
zarządzające spółką L. Polska są umocowane także do działania w imieniu spółki
T. Polska. Sąd Okręgowy powołał się na uzasadnienie orzeczenia Sądu
Najwyższego z 30 stycznia 2008 r., III CSK 235/07, LEX nr 487540, w którym
przyjęto, że „wykazanie prawidłowego umocowania w przypadku reprezentowania
przez adwokata (radcę prawnego, rzecznika patentowego) strony będącej osobą
prawną wymaga złożenia pełnomocnictwa udzielonego temu pełnomocnikowi przez
osoby działające w imieniu osoby prawnej oraz dokumentu świadczącego, że
osoby te umocowane są do działania jako organ osoby prawnej. Dokument taki
powinien być złożony we właściwej formie, to znaczy w oryginałach bądź w
odpisach uwierzytelnionych przez powołane do tego osoby”.
Sąd Okręgowy podkreślił, że wezwanie strony pozwanej do uzupełnienia
braków formalnych apelacji poprzez uzupełnienie pełnomocnictwa było
sformułowane w sposób jasny, precyzyjny i niebudzący wątpliwości. Strona
pozwana miała złożyć aktualny odpis z KRS pod rygorem odrzucenia apelacji. W
ocenie Sądu Okręgowego, skoro braki formalne apelacji nie zostały usunięte,
należało przyjąć, że została ona wniesiona przez osobę nieumocowaną.
4
Zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego wniósł w imieniu strony
pozwanej jej pełnomocnik, zaskarżając je w całości. Strona skarżąca wniosła o
uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz rozpoznanie zażalenia jako oczywiście
uzasadnionego zgodnie z art. 395 § 2 k.p.c. przez Sąd Okręgowy.
W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik strony skarżącej podniósł, że
pełnomocnik wnoszący apelację był osobą umocowaną do jej wniesienia i działał w
oparciu o pełnomocnictwo udzielone mu przez wiceprezesa zarządu T. Polska
Spółki z o.o., który był i jest nadal uprawniony do jednoosobowej reprezentacji
spółki. W toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji strona pozwana była
reprezentowana przez radcę prawnego D. K., który legitymował się
pełnomocnictwem udzielonym również jednoosobowo przez tego samego
wiceprezesa zarządu pozwanej spółki. Pełnomocnictwo to zostało udzielone 1
marca 2006 r. Sąd drugiej instancji nie zakwestionował prawidłowości umocowania
radcy prawnego D. K. w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji, a
jedynie miał wątpliwości co do umocowania wiceprezesa zarządu do dalszej
jednoosobowej reprezentacji strony pozwanej, ze względu na upływ trzech lat od
daty udzielenia poprzedniego pełnomocnictwa. Strona skarżąca powołała się w
związku z tym na uchwałę Sądu Najwyższego z 8 listopada 2007 r., III CZP 92/07,
OSNC 2008, nr 11, poz. 126, podnosząc, że kwestia umocowania wiceprezesa
zarządu do jednoosobowej reprezentacji pozwanej spółki powinna zostać
zweryfikowana przez Sąd drugiej instancji w toku postępowania apelacyjnego.
Skarżąca podniosła, że pełnomocnictwo złożone wraz z apelacją zostało
udzielone czterem osobom, w tym m.in. radcy prawnemu D. K., który również w
oparciu o wcześniejsze pełnomocnictwo był stałym pełnomocnikiem strony
pozwanej w sprawach z zakresu prawa pracy. Zdaniem pełnomocnika skarżącej,
można było w tej sytuacji wyprowadzić domniemanie faktyczne, że skoro wcześniej
radca prawny D. K. był właściwie umocowany do reprezentowania pozwanej, to
również w przypadku rozszerzenia pełnomocnictwa na dodatkowe osoby, oprócz
poprzedniego pełnomocnika, także nowe pełnomocnictwo zostało udzielone
zgodnie z przepisami prawa i przez osobę umocowaną ze strony pozwanej, a
osoby w nim wykazane są prawidłowo ustanowionymi pełnomocnikami.
5
Pełnomocnik skarżącej podniósł również, że problem sprowadza się nie do
nieprawidłowego umocowania pełnomocnika procesowego (był on bowiem
prawidłowo umocowany), a jedynie do kwestii wykazania tego umocowania, jest
więc problemem natury dowodowej. Pełnomocnik zwrócił uwagę, że w aktach
sprawy IV P …/08 znajduje się pismo pozwanej z 10 czerwca 2008 r., przy którym
zostały złożone liczne dokumenty, w tym odpis pełny z KRS, które zarządzeniem
przewodniczącego z 4 listopada 2008 r. zostały wyłączone do akt sprawy IV P
…/08 - drugiego postępowania toczącego się pomiędzy stronami zarówno przed
Sądem Rejonowym w R. jak i przed Sądem Okręgowym w G. (sprawa VIII Pa
…/09). Sąd drugiej instancji dysponował zatem informacją co do reprezentacji
pozwanej spółki w 2008 r., z czego można było wyprowadzić wniosek o
prawidłowości umocowania pełnomocnika w 2009 r.
Strona pozwana podniosła, że w wykonaniu wezwania do uzupełnienia
braków formalnych apelacji poprzez dołączenie aktualnego odpisu z KRS, w drodze
oczywistej pomyłki do pisma przewodniego został dołączony odpis pełny z KRS
innej spółki, w której udziałowcem jest T. Polska Spółka z o.o., a nie przygotowany
odpis aktualny z KRS dotyczący T. Polska Spółki z o.o., o czym świadczyła treść
pisma strony pozwanej z 18 stycznia 2010 r. Ta oczywista omyłka nie powinna była
prowadzić do odrzucenia apelacji.
Odpowiedź na zażalenie wniósł w imieniu powódki jej pełnomocnik wnosząc
o oddalenie zażalenia i zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów
zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione.
Widoczna niestaranność pełnomocnika strony pozwanej w sporządzaniu
pism procesowych i wykonywaniu zarządzeń przewodniczącego w Sądzie
Okręgowym nie usprawiedliwiała odrzucenia apelacji. O wspomnianej
niestaranności mogą świadczyć dwa fakty: po pierwsze - apelację podpisał radca
prawny S. K. (k. 335), chociaż w początkowym fragmencie pisma procesowego
zawierającego apelację znalazło się stwierdzenie, że strona pozwana jest
6
reprezentowana przez radcę prawnego D. K. (k. 323), po drugie - na wezwanie
przewodniczącego do wykazania, że udzielający radcy prawnemu S. K.
pełnomocnictwa wiceprezes zarządu T. Polska Spółki z o.o. był umocowany
jednoosobowo do reprezentowania strony pozwanej w dacie udzielenia tego
pełnomocnictwa, poprzez doręczenie odpisu z KRS (k. 343), pełnomocnik
pozwanej załączył do pisma stanowiącego wykonanie tego zarządzenia odpis
pełny z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dotyczący innego
przedsiębiorcy, a mianowicie L. Polska Spółki z o.o. (obecnie J. Spółka z o.o.).
Pełnomocnictwo ogólne m.in. dla radcy prawnego S. K. (dołączone do
apelacji – k. 336) zostało podpisane jednoosobowo przez wiceprezesa zarządu T.
Polska Spółki z o.o., co zrodziło wątpliwość, czy w dacie udzielenia tego
pełnomocnictwa (9 lipca 2009 r.), wiceprezes zarządu spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością mógł jednoosobowo udzielić umocowania pełnomocnikowi
procesowemu.
Staranność przewodniczącego w Sądzie Okręgowym w ustalaniu
prawidłowości umocowania pełnomocnika procesowego, który wniósł (podpisał)
apelację, jest godna aprobaty. Należy bowiem przypomnieć, że nienależyte
umocowanie pełnomocnika procesowego może stanowić podstawę do oceny, że
postępowanie dotknięte jest nieważnością (art. 379 pkt 2 k.p.c.). Jednocześnie
profesjonalny pełnomocnik ma obowiązek przy swojej pierwszej czynności
procesowej nie tylko dołączyć do akt pełnomocnictwo (art. 89 § 1 k.p.c.), ale także
– w przypadku reprezentowania osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, ale dysponującej zdolnością sądową - inne
dokumenty wykazujące umocowanie organu mocodawcy do udzielenia
pełnomocnictwa (art. 67 § 1 k.p.c. w związku z art. 68 k.p.c.). Zgodnie z utrwalonym
w orzecznictwie stanowiskiem, wykazanie przez pełnomocnika procesowego
umocowania do reprezentowania strony będącej osobą prawną wymaga złożenia
nie tylko dokumentu pełnomocnictwa podpisanego przez osoby działające w
imieniu tej osoby prawnej, ale także dokumentu potwierdzającego umocowanie tych
osób do działania w imieniu tej osoby prawnej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z 9 marca 2006 r., I CZ 8/06, OSP 2006, nr 12, poz. 141, uchwała
Sądu Najwyższego z 30 marca 2006 r., III CZP 14/06, OSNC 2006, nr 10, poz. 165,
7
postanowienie Sądu Najwyższego z 16 maja 2006 r., II SZ 2/06, niepublikowane,
wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2006 r., I PK 124/06, OSNP 2008, nr 3-4,
poz. 27). W orzecznictwie został wyrażony także pogląd, że kontroli, czy
pełnomocnik został należycie umocowany, dokonuje się w ramach badania
zachowania wymagań formalnych pisma procesowego (por. uchwałę Sądu
Najwyższego z 27 lutego 2003 r., III CZP 74/03, OSNC 2005, nr 1, poz. 6).
Problem, jaki ujawnił się w rozpoznawanej sprawie, dotyczył tego, czy
konieczne było wezwanie pełnomocnika strony pozwanej, radcy prawnego S. K., do
złożenia odpisu KRS aktualnego na datę udzielenia temu pełnomocnikowi
pełnomocnictwa przez osobę reprezentująca pozwana spółkę w celu wykazania jej
umocowania do jednoosobowej reprezentacji spółki.
W ocenie Sądu Najwyższego wezwanie takie nie było konieczne.
W aktach sprawy znajduje się bowiem kserokopia (poświadczona za
zgodność z oryginałem przez poprzedniego pełnomocnika strony pozwanej radcę
prawnego D. K.) odpisu aktualnego z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru
Sądowego według stanu na dzień 20 października 2006 r., z którego wynika, że
reprezentacja pozwanej spółki jest częściowo jednoosobowa, a mianowicie „do
składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych spółki oraz do
podpisywania dokumentów w imieniu spółki uprawniony jest prezes zarządu
samodzielnie, wiceprezes zarządu C. G. samodzielnie lub dwóch członków zarządu
łącznie”. Kserokopia odpisu aktualnego z KRS z 20 października 2006 r. nie została
wszyta do akt sprawy (zalega w aktach wśród odpisów pism procesowych oraz
odpisów orzeczeń sądowych) i być może to było przyczyną nieuwzględnienia tego
istotnego dokumentu przy wydawaniu zarządzenia z 4 stycznia 2010 r.
wzywającego radcę prawnego S. K. do złożenia odpisu z KRS (k. 343). W aktach
sprawy znajduje się również notatka urzędowa sporządzona 8 lutego 2010 r., w
której potwierdzono, że w aktach sprawy znajduje się (niewszyty do akt) odpis
aktualny z KRS dotyczący T. Polska Spółki z o.o. z 20 października 2006 r. (k.
361).
Do zażalenia na postanowienie o odrzuceniu apelacji strona pozwana
dołączyła odpis zupełny z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego
według stanu na dzień 1 marca 2010 r. dotyczący T. Polska Spółki z o.o. (k. 373), z
8
którego wynika, że „do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków
majątkowych spółki oraz do podpisywania dokumentów w imieniu spółki
uprawniony jest prezes zarządu samodzielnie, wiceprezes zarządu C. G.
samodzielnie lub dwóch członków zarządu” (k. 382). Z aktualnego odpisu z KRS
wynika bez jakichkolwiek wątpliwości, że sposób reprezentacji pozwanej spółki nie
zmienił się od czasu dołączenia przez radcę prawnego D. K. odpisu aktualnego z
KRS według stanu na dzień 20 października 2006 r. Opisany sposób reprezentacji
pozwanej spółki istnieje nieprzerwanie od listopada 2004 r. (nr wpisu 14 - k. 374).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że do wykazania, że
osoby działające jako organ osoby prawnej są uprawnione do udzielenia
pełnomocnictwa procesowego, nie jest konieczne, aby aktualny bądź zupełny odpis
z Krajowego Rejestru Sądowego był sporządzony według stanu na dzień
wystawienia dokumentu pełnomocnictwa procesowego (por. uchwałę Sądu
Najwyższego z 8 listopada 2007 r., III CZP 92/07, OSNC 2008 nr 11, poz. 126). W
uzasadnieniu uchwały z 8 listopada 2007 r., III CZP 92/07, stwierdzono, że
pojawiający się niekiedy w orzecznictwie sądów powszechnych pogląd, że
właściwym dokumentem do wykazania, iż organ osoby prawnej jest umocowany do
udzielenia pełnomocnictwa procesowego, jest odpis z Krajowego Rejestru
Sądowego aktualny w dniu udzielenia pełnomocnictwa, nie ma umocowania w
obowiązujących przepisach. Nie ma przepisów, które określałyby, jak długo odpis z
rejestru zachowuje "ważność". W praktyce obrotu gospodarczego przyjmowany jest
niekiedy okres trzech miesięcy, jak podkreśla jednak doktryna, zasada "trzech
miesięcy" nie wynika z przepisów i funkcjonuje raczej jako zwyczaj handlowy.
Powstaje pytanie, jak należy ocenić sytuację, w której dokument
pełnomocnictwa nosi datę późniejszą niż data dotycząca stanu rejestru,
stanowiącego podstawę wydania odpisu aktualnego lub zupełnego. Prima facie
można uznać, że w takiej sytuacji przedstawiony odpis z rejestru nie stanowi
dokumentu pozwalającego wykazać, że osoby udzielające pełnomocnictwa były
umocowane do dokonania tej czynności. Taki wniosek jest konsekwencją
rozumowania, że odpis aktualny świadczy jedynie o umocowaniu osób
wchodzących w skład organu osoby prawnej, podlegającej wpisowi do Krajowego
Rejestru Sądowego, do udzielenia pełnomocnictwa w chwili dotyczącej stanu
9
rejestru, według którego odpis został wydany, a odpis zupełny pozwala
zweryfikować wspomniane umocowanie wstecz, licząc od daty dotyczącej stanu
rejestru, według którego odpis został wydany. Takie rozumowanie byłoby jednak
trudne do zaakceptowania i zostało odrzucone przez Sąd Najwyższy w uchwale z
8 listopada 2007 r., III CZP 92/07.
Pozostaje ocena sytuacji, w której okres pomiędzy datą sporządzenia
dokumentu pełnomocnictwa a datą dotycząca stanu rejestru, według którego został
wydany odpis, jest nadmiernie długi albo w okolicznościach sprawy powstaną
wątpliwości co do aktualności wynikających z odpisu danych w chwili sporządzania
dokumentu pełnomocnictwa. W takim wypadku wchodzi w grę podjęcie czynności
sprawdzających. Najpewniejszym sposobem weryfikacji jest zażądanie
przedstawienia przez pełnomocnika odpisu zupełnego wydanego według stanu
rejestru po dniu sporządzenia dokumentu pełnomocnictwa. Wskazane jest, aby
zrobił to sąd w toku postępowania (na przykład na rozprawie apelacyjnej), a nie
przewodniczący w ramach badania wymagań formalnych pisma procesowego,
ponieważ pozwoli to uniknąć sytuacji, w której strona może ponieść dotkliwe
konsekwencje procesowe.
Podkreślenia wymaga, że radca prawny S. K. mógł być pełnomocnikiem
procesowym strony pozwanej, należy bowiem do grona uniwersalnych
pełnomocników profesjonalnych (art. 87 § 1 k.p.c.). Ewentualne wątpliwości
dotyczące jego umocowanie (związane z niezłożeniem przez niego na wezwanie
przewodniczącego w Sądzie Okręgowym odpisu z KRS aktualnego na datę
ustanowienia go pełnomocnikiem) mogły zostać rozwiane na rozprawie apelacyjnej.
Apelacja sporządzona przez niewłaściwie umocowanego pełnomocnika
profesjonalnego podlega rozpoznaniu, jeśli zostanie potwierdzona przez stronę. W
takiej sytuacji, sankcją niewykonania lub nienależytego wykonania przez radcę
prawnego zarządzenia sądu zobowiązującego do złożenia aktualnego odpisu z
KRS nie jest odrzucenie apelacji, lecz niedopuszczenie go do występowania w
sprawie podczas rozprawy apelacyjnej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 27 stycznia 2005 r., II PZ 69/04, OSNP 2005 nr 16, poz. 251). Brak formalny
pisma procesowego w postaci nienależytego umocowania pełnomocnika będącego
radcą prawnym może zostać usunięty potwierdzeniem przez stronę dokonanych
10
przez niego czynności procesowych. W tym celu sąd powinien wyznaczyć stronie
odpowiedni termin (por. uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 23
stycznia 2009 r., III CZP 118/08, OSNC 2009 nr 6, poz. 76).
Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że wezwanie pełnomocnika
procesowego strony pozwanej do złożenia odpisu z KRS aktualnego na datę
ustanowienia go pełnomocnikiem albo na datę wniesienia apelacji nie było
konieczne (było zbędne), skoro w aktach sprawy zalegał odpis z KRS według stanu
z 20 października 2006 r., a brak było okoliczności, które mogłyby uzasadniać
wątpliwości co do jego aktualności na dzień wniesienia apelacji. Skoro wezwanie
do uzupełnienia braków formalnych apelacji było zbędne, to brak było podstaw do
jej odrzucenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 28 stycznia 2005 r., III UZ
29/04, OSNP 2005 nr 11, poz. 165). Odrzucenie apelacji z powodu nieuzupełnienia
w wyznaczonym terminie jej braków może dotyczyć tylko takich braków formalnych,
które uniemożliwiają nadanie apelacji prawidłowego biegu (art. 370 i 373 k.p.c.). Z
takimi brakami nie mieliśmy do czynienia w rozpoznawanej sprawie.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy uwzględnił zażalenie na
podstawie art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z art. 39816
k.p.c.