Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PZ 42/10
POSTANOWIENIE
Dnia 10 grudnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa J. Z.
przeciwko Spółdzielni Pracy Kominiarzy w T.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 grudnia 2010 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w T. z dnia 30 marca 2010 r.,
oddala zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Okręgowy w T. – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu
sprawy z powództwa J. Z. przeciwko Spółdzielni Pracy Kominiarzy w T. o
odszkodowanie, na skutek apelacji J. Z. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia
27 listopada 2009r., postanowieniem z 30 marca 2010 r. apelację odrzucił.
W uzasadnieniu postanowienia podniesiono, że profesjonalna
pełnomocniczka powoda (radca prawny) złożyła z zachowaniem ustawowego
terminu apelację, która nie została opłacona zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 zdanie
pierwsze ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych
(Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.). W myśl powołanego przepisu w sprawach z
2
zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 zł wyłącznie od
apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia.
W opinii Sądu Okręgowego skutki nieopłacenia apelacji w niniejszej sprawie
podlegały ocenie w myśl art. 130 2
k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1
lipca 2009 r. Co prawda ustawą z 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks
postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (DZ. U. Nr 234, poz. 1517)
uchylono art. 1302
§ 3 i 4 k.p.c. (art. 1 pkt 3 ustawy), zgodnie jednak z art. 8 tej
ustawy przepisy noweli stosuje się do postępowań wszczętych po dniu wejścia jej w
życie - tj. po dniu 1 lipca 2009 r. Skoro sprawa z powództwa J. Z.o zawisła przed
Sądem Rejonowym z chwilą doręczenia pozwanej nakazu zapłaty wraz z odpisem
pozwu przed 1 lipca 2009 r. - tj. przed wejściem w życie ustawy z 5 grudnia 2008 r.
- to zastosowaniu podlegały przepisy art. 1302
k.p.c. w dotychczasowym brzmieniu.
Artykuł 1302
§ 3 k.p.c. stanowi, że środki zaskarżenia (w tym apelacja)
podlegające opłacie w wysokości stałej, wniesione przez adwokata lub radcę
prawnego i nienależycie opłacone, podlegają odrzuceniu bez wezwania o
uiszczenie opłaty. Przepis ten ma zastosowanie także do środków zaskarżenia
podlegających opłacie podstawowej, o której mowa w art. 36 ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych. Art. 1302
§ 3 k.p.c. posługuje się bowiem
pojęciem opłaty w stałej wysokości, a więc opłaty określonej kwotowo. Do takich
opłat należy zatem opłata podstawowa od apelacji określona kwotowo. Podobne
stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w postanowieniu z 17 lipca 2008 r. w
sprawie II UZ 29/08 (LEX nr 497706). Należało więc stwierdzić, że nieopłacona
apelacja wniesiona przez profesjonalnego pełnomocnika podlegała odrzuceniu bez
uprzedniego wezwania do uiszczenia opłaty w myśl art. 1302
§ 3 k.p.c..
W zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z 30 marca 2010 r.
skarżący podniósł, że nie zgadza się z przedstawionym tam stanowiskiem. Jego
zdaniem „Sąd Okręgowy błędnie zastosował przepis art. 8 cytowanej ustawy do
sprawy z zakresu prawa pracy. Art. 8 stanowi, iż przepisy niniejszej ustawy stosuje
się do postępowań wszczętych po dniu wejścia w życie, z zastrzeżeniem ust. 2-5.
Ustępy 2-5 regulują postępowania dotyczące jurysdykcji krajowej, a zatem zdanie
pierwsze art. 8 dotyczy spraw związanych z jurysdykcją krajową i do spraw
3
powiązanych z jurysdykcją krajową mają zastosowanie przepisy aktualne, jak i
dotychczasowe ( z zastrzeżeniem ust. 2 - 5) w zależności od kiedy zostały
wszczęte.
Do przedmiotowej sprawy zastosowanie ma art. 9 ustawy mówiący o tym, że
ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art.
1 pkt 5, 9, 12 i 15 - 18 oraz pkt 78 w zakresie dodawanych art. 1153 (4), art. 1153
(5), art. 1153(7) i art. 1153(8), a także art. 7 pkt 1 i 3 - 5, które wchodzą w życie z
dniem 12 grudnia 2008 r. W art. 9 nie wymieniono art. 1 pkt 3, który uchyla § 3 i 4
art. 1302
Zatem z dniem 1 lipca 2009 r. uchylone przepisy nie obowiązują bez
względu na termin wszczęcia postępowania.” Mając powyższe na uwadze, powód
zarzucił Sądowi Okręgowemu błędne zastosowanie ustawy zmieniającej k.p.c.
przez przyjęcie i zastosowania art. 8 cytowanej ustawy zamiast zastosowanie art. 9
tejże ustawy.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu, a rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego, jak
również zaprezentowana tam argumentacja są prawidłowe. Orzecznictwo Sądu
Najwyższego jednolicie przyjmuje, że art. 1302
§ 3 k.p.c. ma zastosowanie do
środków zaskarżenia wniesionych również po dniu 1 lipca 2009 r., jeżeli pozew
wszczynający postępowanie został wniesiony przed tą datą (art. 8 ust. 1 ustawy z
dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw; Dz.U. Nr 234, poz. 1571). Apelacja wniesiona przez
adwokata lub radcę prawnego, nienależycie opłacona opłatą w wysokości stałej lub
stosunkowej, podlega odrzuceniu bez wezwania do usunięcia tego braku na
podstawie art. 3986
§ 2 w związku z art. 1302
§ 1 k.p.c., także po uchyleniu art. 1302
§ 3 k.p.c. (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2009 r., II PZ
22/09 oraz z dnia 10 grudnia 2009 r., III CZ 59/09, postanowienie SN z dnia 17
marca 2010 r., II CZ 109/09; postanowienie SN z dnia 19 maja 2010 r., I CZ 13/10;
postanowienie SN z dnia 19 maja 2010 r., I CZ 15/10, postanowienie SN z dnia 6
października 2010 r., II CZ 101/10; postanowienie SN z dnia 13 października 2010
r., II UZ 22/10; niepublikowane).
4
Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje uchwała siedmiu
sędziów Sądu Najwyższego z 15 czerwca 2010 r. II UZP 4/10, mająca moc zasady
prawnej, która stanowi, że: „Nieopłacona skarga kasacyjna złożona przez adwokata
lub radcę prawnego po wejściu w życie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie
ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr
234, poz. 1571) podlega odrzuceniu w razie niewykonania zarządzenia
wzywającego do opłacenia skargi (art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 130 § 1
k.p.c.)”. Zasadniczy problem przedmiotowej uchwały dotyczył rozstrzygnięcia, czy
wniesienie skargi kasacyjnej, jako środka zaskarżenia prawomocnego orzeczenia,
jest wszczęciem nowego postępowania, czy też jest kontynuacją dotychczasowego
postępowania, w którym zostało wydane zaskarżone prawomocne orzeczenie.
Podjęta uchwała znajduje zastosowanie wyłącznie do sytuacji związanych z
wniesieniem skargi kasacyjnej, chociaż rozważania zawarte w uzasadnieniu
dotyczą również innych środków zaskarżenia orzeczeń prawomocnych. Apelacja,
jako środek zaskarżenia nieprawomocnego wyroku sądu pierwszej instancji, do tej
kategorii nie należy.
Z tych względów zażalenie należało oddalić na podstawie art. 39814
w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13