V KK 85/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 85/14
POSTANOWIENIE
Dnia 4 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
w sprawie A. N.,
skazanego z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 czerwca 2014r.,
wniosku obrońcy
o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 19 listopada
2013r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 21 maja
2013r.,
na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. a contrario,
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Obrońca skazanego wraz z kasacją złożył wniosek o wstrzymanie wykonania
zaskarżonego wyroku. W uzasadnieniu tego wniosku podał, że waga
podniesionych zarzutów rokuje, iż zaskarżony kasacją wyrok oraz orzeczenie Sądu
a quo nie utrzymają się, a w związku z tym wprowadzenie do wykonania kary
pozbawienia wolności wydaje się nadmierną i niepotrzebną dolegliwością dla
skazanego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek obrońcy skazanego należało uznać za niezasadny. Regułą w
procesie karnym jest wykonalność wyroków z chwilą ich uprawomocnienia, co
jasno wynika z treści art. 9 § 2 k.k.w. Możliwość wstrzymania przez Sąd Najwyższy
wykonania zaskarżonego orzeczenia w oparciu o art. 532 § 1 k.p.k., zgodnie z
utrwaloną linią orzeczniczą, należy ograniczyć do przypadków szczególnych, gdy
strona wykaże istnienie wyjątkowych okoliczności, które mogą spowodować, iż
wykonywanie orzeczenia pociągnęłoby za sobą nazbyt dolegliwe i w zasadzie
nieodwracalne skutki. Nadto wniosek w trybie art. 532 § 1 k.p.k. powinien zawierać
dodatkową argumentację wskazującą na duże prawdopodobieństwo zasadności
podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów (zob. postanowienia SN: z dnia 6
lutego 2013r., V KK 450/12, Lex nr 1277817; z dnia 4 października 2012r., II KK
56/12, Lex nr 1220820; z dnia 7 września 1998 r., II KKN 262/98, OSNPP 1999, nr
3, poz. 19).
Zdaniem Sądu Najwyższego, w niniejszej sprawie brak jest podstaw do
wstrzymania wykonania zaskarżonego wyroku. W żadnej mierze, nie przesądzając
na obecnym etapie postępowania o zasadności kasacji, podnieść należy, że
stopień prawdopodobieństwa zasadności zarzutów kasacyjnych w realiach
niniejszej sprawy nie mógł skutkować wstrzymanie wykonania zaskarżonego
wyroku. Owo prawdopodobieństwo, aby mogło wywołać postulowany przez
obrońcę skutek, musiałoby jawić się jako wysokie, co w niniejszej sprawie nie miało
miejsca. Zwrócić należy także uwagę, że wnioskodawca argumentował, iż
wykonanie kary pozbawienia wolności będzie nadmierną i niepotrzebną
dolegliwością dla skazanego. Tymczasem trzeba postrzegać ją jako zwyczajną
konsekwencję pobytu w zakładzie penitencjarnym.
Mając na względzie powyższą argumentację, brak było w sprawie podstaw
do uwzględnienia wniosku i dlatego orzeczono jak w części dyspozytywnej
postanowienia.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 4 czerwca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
w sprawie A. N.,
skazanego z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii w zw. z art. 12 k.k. i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 czerwca 2014r.,
wniosku obrońcy
o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 19 listopada
2013r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 21 maja
2013r.,
na podstawie art. 532 § 1 k.p.k. a contrario,
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Obrońca skazanego wraz z kasacją złożył wniosek o wstrzymanie wykonania
zaskarżonego wyroku. W uzasadnieniu tego wniosku podał, że waga
podniesionych zarzutów rokuje, iż zaskarżony kasacją wyrok oraz orzeczenie Sądu
a quo nie utrzymają się, a w związku z tym wprowadzenie do wykonania kary
pozbawienia wolności wydaje się nadmierną i niepotrzebną dolegliwością dla
skazanego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
2
Wniosek obrońcy skazanego należało uznać za niezasadny. Regułą w
procesie karnym jest wykonalność wyroków z chwilą ich uprawomocnienia, co
jasno wynika z treści art. 9 § 2 k.k.w. Możliwość wstrzymania przez Sąd Najwyższy
wykonania zaskarżonego orzeczenia w oparciu o art. 532 § 1 k.p.k., zgodnie z
utrwaloną linią orzeczniczą, należy ograniczyć do przypadków szczególnych, gdy
strona wykaże istnienie wyjątkowych okoliczności, które mogą spowodować, iż
wykonywanie orzeczenia pociągnęłoby za sobą nazbyt dolegliwe i w zasadzie
nieodwracalne skutki. Nadto wniosek w trybie art. 532 § 1 k.p.k. powinien zawierać
dodatkową argumentację wskazującą na duże prawdopodobieństwo zasadności
podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów (zob. postanowienia SN: z dnia 6
lutego 2013r., V KK 450/12, Lex nr 1277817; z dnia 4 października 2012r., II KK
56/12, Lex nr 1220820; z dnia 7 września 1998 r., II KKN 262/98, OSNPP 1999, nr
3, poz. 19).
Zdaniem Sądu Najwyższego, w niniejszej sprawie brak jest podstaw do
wstrzymania wykonania zaskarżonego wyroku. W żadnej mierze, nie przesądzając
na obecnym etapie postępowania o zasadności kasacji, podnieść należy, że
stopień prawdopodobieństwa zasadności zarzutów kasacyjnych w realiach
niniejszej sprawy nie mógł skutkować wstrzymanie wykonania zaskarżonego
wyroku. Owo prawdopodobieństwo, aby mogło wywołać postulowany przez
obrońcę skutek, musiałoby jawić się jako wysokie, co w niniejszej sprawie nie miało
miejsca. Zwrócić należy także uwagę, że wnioskodawca argumentował, iż
wykonanie kary pozbawienia wolności będzie nadmierną i niepotrzebną
dolegliwością dla skazanego. Tymczasem trzeba postrzegać ją jako zwyczajną
konsekwencję pobytu w zakładzie penitencjarnym.
Mając na względzie powyższą argumentację, brak było w sprawie podstaw
do uwzględnienia wniosku i dlatego orzeczono jak w części dyspozytywnej
postanowienia.
3