Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 41/14
POSTANOWIENIE
Dnia 16 października 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSN Iwona Koper
w sprawie ze skargi M. P.
przeciwko A. P.
o złożenie oświadczenia woli, zakończonej wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 czerwca 2001 r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 16 października 2014 r.,
zażalenia skarżącego na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 grudnia 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 20 grudnia 2014 r. odrzucił skargę
M. P. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa E. P. przeciwko A. P. o
złożenie oświadczenia woli zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 27 czerwca 2001 r. M. P. jako podstawę skargi wskazał
uzyskanie wyroku za pomocą przestępstwa (art. 403 § 1 pkt 2 k.p.c.). Sąd
Apelacyjny podkreślił, że w niniejszej sprawie skarga została wniesiona po upływie
pięcioletniego terminu biegnącego od dnia uprawomocnienia się wyroku (art. 408
k.p.c.).
M. P. wniósł zażalenie na postanowienie Sądu Apelacyjnego. Wskazał, że
Sąd Apelacyjny nie rozważył zasadności wznowienia postępowania na podstawie
art. 401 pkt 2 k.p.c. (brak należytej reprezentacji). Podkreślił, że w czasie trwania
postępowania leczył się i był pozbawiony należytej reprezentacji.
Chciał występować w postępowaniu obok swojej matki E. P., która później zmarła
18 maja 2011 r., a M. P. jest jej następcą prawnym. Powołał się na postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2012 r., II CZ 144/11 (OSNC 2012, nr 7-8,
poz. 92).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
E. P. wniosła powództwo przeciwko A. P. i M. P. (synowej i synowi) o zwrot
darowizny w kwocie 600.000 zł. Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 30 listopada
2000 r. oddalił powództwo i orzekł o kosztach postępowania, a Sąd Apelacyjny
wyrokiem z dnia 27 czerwca 2001 r. uwzględnił apelację pozwanej, zmieniając
rozstrzygnięcie o kosztach, oraz oddalił apelację powódki. Sąd Najwyższy
postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2002 r., III CK 73/02 odrzucił kasację powódki.
W niniejszej sprawie o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 27 czerwca 2001 r. M. P. wskazał -
w zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 20 grudnia 2014 r. - na
nieważność postępowania spowodowaną brakiem należytej reprezentacji.
Oczywiście jednak nie ma racji, pomyliły mu się bowiem role procesowe. Nie mógł
występować po stronie swojej matki, skoro - wraz z żoną A. P. - został przez nią
3
pozwany. Należy poza tym podkreślić, że postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
27 czerwca 2012 r., II CZ 144/11, na które powołał się M. P. w zażaleniu, jest tu
bezprzedmiotowe, dotyczy bowiem zagadnienia nienależytej reprezentacji spółki.
Osoba fizyczna jest zaś nienależycie reprezentowana w wypadku, gdy nie ma
zdolności procesowej, a w sprawie działa za nią podmiot niebędący jej
przedstawicielem ustawowym, jak również w wypadku, gdy za osobę fizyczną
działa nienależycie umocowany pełnomocnik. W niniejszej sprawie nie można
mówić o nienależytej reprezentacji M. P., skoro faktycznie w ogóle nie brał on
udziału w postępowaniu.
Z przedstawionych powodów orzeczono, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 1 i § 3 k.p.c.).

III CZ 41/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia