II KO 67/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 67/14
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Dołhy
SSN Jarosław Matras
w sprawie M. W.,
oskarżonego o przestępstwo określone w art. 160 § 1 k.k.s.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 7 listopada 2014 r.,
inicjatywy Sądu Rejonowego w M. z dnia 1 października 2014 r.
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu
na dobro wymiaru sprawiedliwości,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
odmówić przekazania sprawy.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w M., postanowieniem z dnia 1 października 2014 r., wystąpił
z inicjatywą przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w L. z uwagi
na dobro wymiaru sprawiedliwości. Jego zdaniem, stan zdrowia oskarżonego
uniemożliwia mu uczestnictwo w procesie przed Sądem właściwym miejscowo
położonym w znacznej odległości od jego miejsca zamieszkania, co potwierdza
dokumentacja lekarska znajdująca się w aktach sprawy, w tym zaświadczenia
lekarskie wystawione przez lekarza sądowego. W sprawie wyznaczonych zostało 8
terminów rozprawy, które w przeważającej mierze zostały odroczone z uwagi na
2
chorobę oskarżonego. Poza tym obrońca oskarżonego także wnosiła o zwrócenie
się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Na wstępie podkreślić należy, że instytucja określona w art. 37 k.p.k. ma
charakter wyjątkowy i tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach możliwe jest
odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy z zachowaniem właściwości
miejscowej. Należy przy tym pamiętać, że ów wyjątkowy charakter wymienionego
rozwiązania oznacza to, że z okoliczności sprawy oraz zgromadzonych dowodów
wynikać musi niezbicie, iż występuje wręcz konieczność przeniesienia sprawy do
innego równorzędnego sądu. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wypracowana
została linia, że możliwe jest przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k., ze względu
na dobro wymiaru sprawiedliwości, w sytuacji gdy stan zdrowia oskarżonego co
najmniej znacznie utrudnia mu stawiennictwo w siedzibie sądu znajdującego się w
znacznej odległości od jego miejsca zamieszkania, w przypadku braku przeszkód
do jego stawiennictwa w sądzie znajdującym się dla niego bliżej (por. post. SN z 24
maja 2013 r., II KO 33/13, Lex nr 1317931; post. SN z 19 kwietnia 2005 r. II KO
13/05, Lex nr 149631). Przekazanie takie nie jest natomiast możliwe, gdy
oskarżony w ogóle nie może uczestniczyć w procesie (por. post. SN z 27 września
2013 r., II KO 56/13, Lex nr 1375174; post. SN z 10 stycznia 2007 r., V KO 115/06,
R-OSNKW 2007, poz. 131).
Przenosząc zaprezentowane wyżej uwagi teoretyczne na realia niniejszej
sprawy, podkreślić należy, że przedstawiana w sprawie przez oskarżonego
dokumentacja medyczna (a tylko na takiej oparł się Sąd występujący) bądź
wykluczała całkowicie możliwość stawiennictwa przed jakimkolwiek sądem, bądź z
jej treści nie wynikało, aby nie istniały przeszkody do jego stawiennictwa w sądzie
położonym bliżej jego miejsca zamieszkania. Stąd w oparciu o materiał dowodowy
zgromadzony w aktach sprawy nie sposób było jednoznacznie stwierdzić, czy stan
zdrowia oskarżonego w ogóle pozwala mu na uczestnictwo w procesie. Sąd
występujący nie zweryfikował tej okoliczności. Stwierdzenie natomiast, że stan
zdrowia oskarżonego uniemożliwia mu uczestnictwo w procesie karnym, wyklucza
możliwość zastosowania art. 37 k.p.k. Dlatego inicjatywę Sądu Rejonowego w M.
uznać należało co najmniej za przedwczesną.
3
Mając na względzie powyższą argumentację, a także zebrany w sprawie
materiał dowodowy, w chwili obecnej nie było podstaw do uwzględnienia inicjatywy
Sądu występującego.
POSTANOWIENIE
Dnia 7 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Dołhy
SSN Jarosław Matras
w sprawie M. W.,
oskarżonego o przestępstwo określone w art. 160 § 1 k.k.s.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 7 listopada 2014 r.,
inicjatywy Sądu Rejonowego w M. z dnia 1 października 2014 r.
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu
na dobro wymiaru sprawiedliwości,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
odmówić przekazania sprawy.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w M., postanowieniem z dnia 1 października 2014 r., wystąpił
z inicjatywą przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w L. z uwagi
na dobro wymiaru sprawiedliwości. Jego zdaniem, stan zdrowia oskarżonego
uniemożliwia mu uczestnictwo w procesie przed Sądem właściwym miejscowo
położonym w znacznej odległości od jego miejsca zamieszkania, co potwierdza
dokumentacja lekarska znajdująca się w aktach sprawy, w tym zaświadczenia
lekarskie wystawione przez lekarza sądowego. W sprawie wyznaczonych zostało 8
terminów rozprawy, które w przeważającej mierze zostały odroczone z uwagi na
2
chorobę oskarżonego. Poza tym obrońca oskarżonego także wnosiła o zwrócenie
się do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Na wstępie podkreślić należy, że instytucja określona w art. 37 k.p.k. ma
charakter wyjątkowy i tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach możliwe jest
odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy z zachowaniem właściwości
miejscowej. Należy przy tym pamiętać, że ów wyjątkowy charakter wymienionego
rozwiązania oznacza to, że z okoliczności sprawy oraz zgromadzonych dowodów
wynikać musi niezbicie, iż występuje wręcz konieczność przeniesienia sprawy do
innego równorzędnego sądu. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wypracowana
została linia, że możliwe jest przekazanie sprawy w trybie art. 37 k.p.k., ze względu
na dobro wymiaru sprawiedliwości, w sytuacji gdy stan zdrowia oskarżonego co
najmniej znacznie utrudnia mu stawiennictwo w siedzibie sądu znajdującego się w
znacznej odległości od jego miejsca zamieszkania, w przypadku braku przeszkód
do jego stawiennictwa w sądzie znajdującym się dla niego bliżej (por. post. SN z 24
maja 2013 r., II KO 33/13, Lex nr 1317931; post. SN z 19 kwietnia 2005 r. II KO
13/05, Lex nr 149631). Przekazanie takie nie jest natomiast możliwe, gdy
oskarżony w ogóle nie może uczestniczyć w procesie (por. post. SN z 27 września
2013 r., II KO 56/13, Lex nr 1375174; post. SN z 10 stycznia 2007 r., V KO 115/06,
R-OSNKW 2007, poz. 131).
Przenosząc zaprezentowane wyżej uwagi teoretyczne na realia niniejszej
sprawy, podkreślić należy, że przedstawiana w sprawie przez oskarżonego
dokumentacja medyczna (a tylko na takiej oparł się Sąd występujący) bądź
wykluczała całkowicie możliwość stawiennictwa przed jakimkolwiek sądem, bądź z
jej treści nie wynikało, aby nie istniały przeszkody do jego stawiennictwa w sądzie
położonym bliżej jego miejsca zamieszkania. Stąd w oparciu o materiał dowodowy
zgromadzony w aktach sprawy nie sposób było jednoznacznie stwierdzić, czy stan
zdrowia oskarżonego w ogóle pozwala mu na uczestnictwo w procesie. Sąd
występujący nie zweryfikował tej okoliczności. Stwierdzenie natomiast, że stan
zdrowia oskarżonego uniemożliwia mu uczestnictwo w procesie karnym, wyklucza
możliwość zastosowania art. 37 k.p.k. Dlatego inicjatywę Sądu Rejonowego w M.
uznać należało co najmniej za przedwczesną.
3
Mając na względzie powyższą argumentację, a także zebrany w sprawie
materiał dowodowy, w chwili obecnej nie było podstaw do uwzględnienia inicjatywy
Sądu występującego.