I CZ 29/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 29/15
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście O.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 marca 2015 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 stycznia 2015 r.,
oddala zażalenie i wniosek o przyznanie kosztów pomocy
prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 13 stycznia 2015 r. odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 16 kwietnia 2013 r., wskazując, że
nie zawiera ona - stosownie do art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. - wniosku o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia.
W zażaleniu na to postanowienie powód wniósł o jego uchylenie. Zarzucił
Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., podnosząc, że z treści
skargi kasacyjnej wynika wniosek, o którym mowa w tym przepisie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę zaskarżonego orzeczenia
z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego zaprezentowano pogląd - podzielany przez skład orzekający –
zgodnie z którym, sformułowanie w skardze kasacyjnej wniosku o zmianę
zaskarżonego wyroku sądu drugiej instancji, z pominięciem wniosku o jego
uchylenie, nie musi prowadzić do odrzucenia skargi kasacyjnej, jeżeli
wnioskowany przez skarżącego sposób rozstrzygnięcia nie budzi wątpliwości
(zob. postanowienia: z dnia 6 czerwca 2007 r., II UZ 15/07, OSNP 2008, nr 17-18,
poz. 272 i z dnia 16 grudnia 2010 r., I CZ 150/10, nie publ.).
Skarżący zgłosił w skardze kasacyjnej wniosek o zmianę wyroku Sądu
Apelacyjnego i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty dochodzonej
pozwem (2.641.000 zł). Wniosek ten został sformułowany w sposób
nieodpowiadający przytoczonemu wymaganiu. Wprawdzie z treści skargi
kasacyjnej można przyjąć - w sposób dorozumiany - że skarżący domagał się
w pierwszym rzędzie uchylenia zaskarżonego wyroku, nie sposób jednak uznać,
iż jednocześnie oznaczył w sposób jednoznaczny zakres żądanego uchylenia
i zmiany tego orzeczenia. Powód domagał się w pozwie zasądzenia na swoją rzecz
od pozwanego kwoty 2.641.000 zł. Sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie
co do kwoty 41.000 zł i oddalił powództwo w pozostałej części, zaś Sąd drugiej
instancji oddalił apelację powoda od rozstrzygnięcia oddalającego powództwo.
3
W tych okolicznościach trudno określić, jakiego rozstrzygnięcia domagał się
w istocie skarżący.
Na marginesie należy zauważyć, że w skardze kasacyjnej nie przytoczono
w sposób właściwy podstaw kasacyjnych. Skarżący ograniczył się do wskazania
naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 64 Konstytucji, art. 140 k.c.)
i procesowego (179 § 3 k.p.c.); nie sprecyzował natomiast, na czym te naruszenia
miały - w jego ocenie polegać - oraz jaki był ich wpływ na treść rozstrzygnięcia.
Gdyby więc nawet argumenty podniesione w zażaleniu ocenić zgodnie
z zapatrywaniem skarżącego - do czego, jak już stwierdzono, nie było podstaw – to,
niezależnie od tego, zaskarżone postanowienie należałoby uznać za trafne, skoro
skarga kasacyjna nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy może oddalić zażalenie także wówczas, gdy zaskarżone
postanowienie, mimo błędnego uzasadnienia, w ostatecznym wyniku odpowiada
prawu (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1999 r., I CZ
72/99, OSNC 2000, nr 6, poz. 109).
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 1 k.p.c. oddalił zażalenie. Nie uwzględnił również wniosku pełnomocnika
powoda (adwokata) o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu
w postepowaniu zażaleniowym, gdyż nie zawierał on - stosownie do § 20
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r.,
poz. 461) – oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
POSTANOWIENIE
Dnia 18 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Skarbowi Państwa - Staroście O.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 18 marca 2015 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 stycznia 2015 r.,
oddala zażalenie i wniosek o przyznanie kosztów pomocy
prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 13 stycznia 2015 r. odrzucił skargę
kasacyjną powoda od wyroku tego Sądu z dnia 16 kwietnia 2013 r., wskazując, że
nie zawiera ona - stosownie do art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. - wniosku o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia.
W zażaleniu na to postanowienie powód wniósł o jego uchylenie. Zarzucił
Sądowi Apelacyjnemu naruszenie art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., podnosząc, że z treści
skargi kasacyjnej wynika wniosek, o którym mowa w tym przepisie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać
wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę zaskarżonego orzeczenia
z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego zaprezentowano pogląd - podzielany przez skład orzekający –
zgodnie z którym, sformułowanie w skardze kasacyjnej wniosku o zmianę
zaskarżonego wyroku sądu drugiej instancji, z pominięciem wniosku o jego
uchylenie, nie musi prowadzić do odrzucenia skargi kasacyjnej, jeżeli
wnioskowany przez skarżącego sposób rozstrzygnięcia nie budzi wątpliwości
(zob. postanowienia: z dnia 6 czerwca 2007 r., II UZ 15/07, OSNP 2008, nr 17-18,
poz. 272 i z dnia 16 grudnia 2010 r., I CZ 150/10, nie publ.).
Skarżący zgłosił w skardze kasacyjnej wniosek o zmianę wyroku Sądu
Apelacyjnego i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty dochodzonej
pozwem (2.641.000 zł). Wniosek ten został sformułowany w sposób
nieodpowiadający przytoczonemu wymaganiu. Wprawdzie z treści skargi
kasacyjnej można przyjąć - w sposób dorozumiany - że skarżący domagał się
w pierwszym rzędzie uchylenia zaskarżonego wyroku, nie sposób jednak uznać,
iż jednocześnie oznaczył w sposób jednoznaczny zakres żądanego uchylenia
i zmiany tego orzeczenia. Powód domagał się w pozwie zasądzenia na swoją rzecz
od pozwanego kwoty 2.641.000 zł. Sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie
co do kwoty 41.000 zł i oddalił powództwo w pozostałej części, zaś Sąd drugiej
instancji oddalił apelację powoda od rozstrzygnięcia oddalającego powództwo.
3
W tych okolicznościach trudno określić, jakiego rozstrzygnięcia domagał się
w istocie skarżący.
Na marginesie należy zauważyć, że w skardze kasacyjnej nie przytoczono
w sposób właściwy podstaw kasacyjnych. Skarżący ograniczył się do wskazania
naruszenia przepisów prawa materialnego (art. 64 Konstytucji, art. 140 k.c.)
i procesowego (179 § 3 k.p.c.); nie sprecyzował natomiast, na czym te naruszenia
miały - w jego ocenie polegać - oraz jaki był ich wpływ na treść rozstrzygnięcia.
Gdyby więc nawet argumenty podniesione w zażaleniu ocenić zgodnie
z zapatrywaniem skarżącego - do czego, jak już stwierdzono, nie było podstaw – to,
niezależnie od tego, zaskarżone postanowienie należałoby uznać za trafne, skoro
skarga kasacyjna nie spełnia wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 2 k.p.c.
Sąd Najwyższy może oddalić zażalenie także wówczas, gdy zaskarżone
postanowienie, mimo błędnego uzasadnienia, w ostatecznym wyniku odpowiada
prawu (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1999 r., I CZ
72/99, OSNC 2000, nr 6, poz. 109).
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 1 k.p.c. oddalił zażalenie. Nie uwzględnił również wniosku pełnomocnika
powoda (adwokata) o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu
w postepowaniu zażaleniowym, gdyż nie zawierał on - stosownie do § 20
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r.,
poz. 461) – oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.