Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 583/14
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa E. W. Spółki Akcyjnej w Ś.
przeciwko A. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 marca 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 lutego 2014 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną,
2) oddala wniosek pełnomocnika pozwanej o przyznanie
zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu pozwanej
w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanej
A. P. od wyroku Sądu Okręgowego w L. z dnia 4 czerwca 2013 r. zasądzającego –
zgodnie z żądaniem pozwu – od pozwanej na rzecz powódki E. W. Spółka Akcyjna
w Ś. kwotę 117.428,07 zł wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu czynszu najmu
lokali wynajmowanych pozwanej.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwana A. P. wniosła skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z zawartym w ustawie wyłączeniu (art. 3982
§ 2 pkt 1 k.p.c.),
w sprawach o czynsz najmu skarga kasacyjna jest niedopuszczalna.
Nie ulega wątpliwości, że powódka E. W. Spółka Akcyjna w Ś., tak formułuje
swe roszczenie procesowe i to decyduje o rodzaju sprawy. Na tak ukształtowany
rodzaj sprawy nie ma natomiast wpływu charakter zarzutów, którymi broni się
pozwany. Jeżeli zatem przedmiotem żądania pozwu jest zasądzenie określonej
kwoty tytułem czynszu najmu na podstawie łączącej strony umowy najmu i taka jest
podstawa faktyczna i prawna rozstrzygnięcia Sądu, to jest to sprawa o czynsz
najmu, w rozumieniu art. 3982
§ 2 pkt 1 k.p.c., bez względu na rodzaj i charakter
zarzutów, którymi bronił się pozwany (porównaj między innymi postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 11 marca 1999 r. III CZ 9/99, z dnia 3 lutego 2012 r. I CZ 4/12;
z dnia 12 maja 2011 r., I CSK 679/10, niepubl; z dnia 5 kwietnia 2012 r. II CSK
562/11, niepubl. a także niepublikowane postanowienia z dnia 2 października 2014
r. IV CSK 71/14 oraz z dnia 8 października 2014 r., IV CSK 194/14).
Mając powyższe na uwadze, Sad Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną na
podstawie art. 398 6
§ 2 k.p.c. w zw. art. 3982
§ 2 pkt 1k.p.c.
Wniosek pełnomocnika o zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej
z urzędu pozwanej w postępowaniu kasacyjnym został oddalony. Wniesienie
skargi kasacyjnej niedopuszczalnej z mocy ustawy nie może zostać uznane za
udzielenie pomocy prawnej i nie uzasadnia przyznania od Skarbu Państwa
wynagrodzenia ustanowionemu przez sąd pełnomocnikowi (tak też Sąd Najwyższy
3
w postanowieniach z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSCN 2008, nr 3,
poz. 41; z dnia 18 grudnia 2007 r., III CSK 336/07, niepubl.; z dnia 11 maja 2011 r.,
II CSK 699/10, OSCN-ZD 2011, nr C, poz. 72).