V CSK 598/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 598/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa E. Ż.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. O.
we W.
o uchylenie uchwał,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 720 zł
(siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 28 maja 2014 r.,
wskazał na występowanie w sprawie przesłanki oczywistej zasadności skargi
kasacyjnej w zakresie naruszenia przez ten sąd przepisów prawa materialnego
oraz procesowego. Ponadto wskazał, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne.
Możliwość uwzględnienia zarzutu oczywistej zasadności skargi kasacyjnej
uwarunkowana jest kilkoma przesłankami. Po pierwsze, wymagane jest wykazanie
kwalifikowanego naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego,
widocznego prima facie, przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej i bez
wnikania w szczegóły sprawy. Spełnienie tej przesłanki możliwe jest wyłącznie przy
tak ewidentnym naruszeniu prawa, którego stwierdzenie nie wymaga dokonywania
pogłębionej analizy prawnej lub prawniczej (por. post. SN z dnia 3 grudnia 2014 r.,
III PK 75/14, nie publ.). Po drugie, sam zarzut naruszenia, nawet oczywistego,
określonego przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona, czyli że jej zarzuty są zasadne i w sposób oczywisty
prowadzą do uznania zaskarżonego wyroku za błędny i podlegający wzruszeniu
(por. post. SN z dnia 19 lutego 2014 r., I PK 265/13, nie publ.; post. SN z dnia
3
29 września 2014 r., III SK 91/13, nie publ.). Obydwu tych warunków uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej w zakresie jej oczywistej zasadności nie
spełnia.
Podobnie należy stwierdzić co do występowania w sprawie istotnego
zagadnienia prawnego. Zagadnienie prawne, w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
ma mieć poważny, istotny i uniwersalny charakter. Powinno wywoływać zasadnicze
kontrowersje lub rozbieżne oceny prawne i nie zostało dotychczas rozstrzygnięte
przez Sąd Najwyższy, a jego rozstrzygnięcie jest konieczne zarówno
do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, jak i przyczynia się do rozwoju judykatury
(por. post. SN z dnia 20 marca 2014 r., IV CSK 577/13, nie publ.). Skarżący
powinien oprócz sformułowania zagadnienia przedstawić argumentację jurydyczną
uzasadniającą tezę o możliwości rozbieżnych ocen prawnych w związku ze
stosowaniem przepisów, na tle których zagadnienie powstało. Zagadnienie to
powinno być nadto istotne z uwagi na wagę przedstawionego przez skarżącego
problemu interpretacyjnego dla systemu prawa (por. post. SN z dnia 26 czerwca
2014 r., IV CSK 78/14, nie publ.). Nie może mieć zatem charakteru kazuistycznego
i służyć uzyskaniu przez skarżącego odpowiedzi odnośnie do kwalifikacji prawnej
szczegółowych elementów podstawy faktycznej zaskarżonego rozstrzygnięcia
(por. post. SN z dnia 11 września 2014 r., V CKS 66/14, nie publ.). W ocenie Sądu
Najwyższego skarżący nie spełnił tych wymagań, wobec czego brak podstaw do
stwierdzenia, że w sprawie istnieje zagadnienie prawne, o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3,
art. 99 oraz art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa E. Ż.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej nieruchomości przy ul. O.
we W.
o uchylenie uchwał,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 28 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 720 zł
(siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 28 maja 2014 r.,
wskazał na występowanie w sprawie przesłanki oczywistej zasadności skargi
kasacyjnej w zakresie naruszenia przez ten sąd przepisów prawa materialnego
oraz procesowego. Ponadto wskazał, że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne.
Możliwość uwzględnienia zarzutu oczywistej zasadności skargi kasacyjnej
uwarunkowana jest kilkoma przesłankami. Po pierwsze, wymagane jest wykazanie
kwalifikowanego naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego,
widocznego prima facie, przy wykorzystaniu podstawowej wiedzy prawniczej i bez
wnikania w szczegóły sprawy. Spełnienie tej przesłanki możliwe jest wyłącznie przy
tak ewidentnym naruszeniu prawa, którego stwierdzenie nie wymaga dokonywania
pogłębionej analizy prawnej lub prawniczej (por. post. SN z dnia 3 grudnia 2014 r.,
III PK 75/14, nie publ.). Po drugie, sam zarzut naruszenia, nawet oczywistego,
określonego przepisu nie prowadzi wprost do oceny, że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona, czyli że jej zarzuty są zasadne i w sposób oczywisty
prowadzą do uznania zaskarżonego wyroku za błędny i podlegający wzruszeniu
(por. post. SN z dnia 19 lutego 2014 r., I PK 265/13, nie publ.; post. SN z dnia
3
29 września 2014 r., III SK 91/13, nie publ.). Obydwu tych warunków uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej w zakresie jej oczywistej zasadności nie
spełnia.
Podobnie należy stwierdzić co do występowania w sprawie istotnego
zagadnienia prawnego. Zagadnienie prawne, w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
ma mieć poważny, istotny i uniwersalny charakter. Powinno wywoływać zasadnicze
kontrowersje lub rozbieżne oceny prawne i nie zostało dotychczas rozstrzygnięte
przez Sąd Najwyższy, a jego rozstrzygnięcie jest konieczne zarówno
do prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, jak i przyczynia się do rozwoju judykatury
(por. post. SN z dnia 20 marca 2014 r., IV CSK 577/13, nie publ.). Skarżący
powinien oprócz sformułowania zagadnienia przedstawić argumentację jurydyczną
uzasadniającą tezę o możliwości rozbieżnych ocen prawnych w związku ze
stosowaniem przepisów, na tle których zagadnienie powstało. Zagadnienie to
powinno być nadto istotne z uwagi na wagę przedstawionego przez skarżącego
problemu interpretacyjnego dla systemu prawa (por. post. SN z dnia 26 czerwca
2014 r., IV CSK 78/14, nie publ.). Nie może mieć zatem charakteru kazuistycznego
i służyć uzyskaniu przez skarżącego odpowiedzi odnośnie do kwalifikacji prawnej
szczegółowych elementów podstawy faktycznej zaskarżonego rozstrzygnięcia
(por. post. SN z dnia 11 września 2014 r., V CKS 66/14, nie publ.). W ocenie Sądu
Najwyższego skarżący nie spełnił tych wymagań, wobec czego brak podstaw do
stwierdzenia, że w sprawie istnieje zagadnienie prawne, o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c.
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3,
art. 99 oraz art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.