V CSK 600/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I PK 107/10 I UK 128/10 II PK 65/12 II PK 96/10 III CSK 13/05 V CSK 364/06 V CSK 529/11 III CSK 72/12 V CKS 66/14
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 600/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa S. A. Sp. z o.o. we W.
przeciwko M. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1.800 zł
(tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 27 maja 2014 r.,
podniósł naruszenie przez ten sąd przepisów postępowania cywilnego, które miało
wpływ na wynik postępowania. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania powód wskazał występowanie istotnego zagadnienia
prawnego oraz oczywistej zasadności skargi kasacyjnej.
W przypadku przesłanki istotnego zagadnienia prawnego należy
sformułować to zagadnienie oraz przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację
prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie
skargi do rozpoznania. Powołanie się na tę przesłankę wymaga także przytoczenia
argumentów wskazujących na rozbieżne oceny prawne, lub możliwość takich ocen
w kontekście przepisów prawnych, w związku z którymi zagadnienie zostało
sformułowane. Zagadnienie prawne powinno odwoływać się w sposób generalny
i abstrakcyjny do treści przepisu, który nie podlega jednoznacznej wykładni,
natomiast nie może mieć charakteru kazuistycznego i służyć uzyskaniu przez
skarżącego odpowiedzi odnośnie do kwalifikacji prawnej pewnych szczegółowych
elementów podstawy faktycznej zaskarżonego rozstrzygnięcia (por. post. SN z dnia
11 września 2014 r., V CKS 66/14, nie publ.). Skarżący nie uczynił zadość tym
3
wymaganiom, choćby w stopniu dostatecznym. Problem przez niego przedstawiony
ma charakter kazuistyczny, a jego rozstrzygnięcie nie prowadziłoby do rozwoju
prawa, a przez to nie odpowiadałoby publicznoprawnej funkcji skargi kasacyjnej.
Ponadto, skarżący nie przytoczył argumentów wskazujących na rozbieżne oceny
prawne, lub możliwość takich ocen w kontekście przepisów prawnych, w związku
z którymi zagadnienie zostało sformułowane.
Powód w ramach przesłanki oczywistej zasadności skargi kasacyjnej powalał
się na naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. Jednakże zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c.
podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub
oceny dowodów. Argumentacja skarżącego dotyczyła właśnie tej kwestii i jako taka,
w myśl jednolitej linii orzecznictwa Sądu Najwyższego, nie mogła być uwzględniona
(por. post. SN z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, Nr 4, poz. 76;
wyrok SN z dnia 4 stycznia 2007 r., V CSK 364/06, nie publ.; wyrok SN z dnia
19 października 2010 r., II PK 96/10, nie publ.; wyrok SN z dnia 24 listopada 2010 r.,
I UK 128/10, nie publ.; wyrok SN z dnia 24 listopada 2010 r., I PK 107/10, nie publ.;
post. SN z dnia 7 września 2012 r., V CSK 529/11, nie publ.; wyrok SN z dnia
10 października 2012 r., II PK 65/12, nie publ.; wyrok SN z dnia 16 listopada 2012 r.,
III CSK 72/12, nie publ.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3,
art. 99 i art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa S. A. Sp. z o.o. we W.
przeciwko M. M.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 27 maja 2014 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1.800 zł
(tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 27 maja 2014 r.,
podniósł naruszenie przez ten sąd przepisów postępowania cywilnego, które miało
wpływ na wynik postępowania. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania powód wskazał występowanie istotnego zagadnienia
prawnego oraz oczywistej zasadności skargi kasacyjnej.
W przypadku przesłanki istotnego zagadnienia prawnego należy
sformułować to zagadnienie oraz przedstawić odrębną, pogłębioną argumentację
prawną wskazującą na zaistnienie powołanej okoliczności uzasadniającej przyjęcie
skargi do rozpoznania. Powołanie się na tę przesłankę wymaga także przytoczenia
argumentów wskazujących na rozbieżne oceny prawne, lub możliwość takich ocen
w kontekście przepisów prawnych, w związku z którymi zagadnienie zostało
sformułowane. Zagadnienie prawne powinno odwoływać się w sposób generalny
i abstrakcyjny do treści przepisu, który nie podlega jednoznacznej wykładni,
natomiast nie może mieć charakteru kazuistycznego i służyć uzyskaniu przez
skarżącego odpowiedzi odnośnie do kwalifikacji prawnej pewnych szczegółowych
elementów podstawy faktycznej zaskarżonego rozstrzygnięcia (por. post. SN z dnia
11 września 2014 r., V CKS 66/14, nie publ.). Skarżący nie uczynił zadość tym
3
wymaganiom, choćby w stopniu dostatecznym. Problem przez niego przedstawiony
ma charakter kazuistyczny, a jego rozstrzygnięcie nie prowadziłoby do rozwoju
prawa, a przez to nie odpowiadałoby publicznoprawnej funkcji skargi kasacyjnej.
Ponadto, skarżący nie przytoczył argumentów wskazujących na rozbieżne oceny
prawne, lub możliwość takich ocen w kontekście przepisów prawnych, w związku
z którymi zagadnienie zostało sformułowane.
Powód w ramach przesłanki oczywistej zasadności skargi kasacyjnej powalał
się na naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. Jednakże zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c.
podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub
oceny dowodów. Argumentacja skarżącego dotyczyła właśnie tej kwestii i jako taka,
w myśl jednolitej linii orzecznictwa Sądu Najwyższego, nie mogła być uwzględniona
(por. post. SN z dnia 23 września 2005 r., III CSK 13/05, OSNC 2006, Nr 4, poz. 76;
wyrok SN z dnia 4 stycznia 2007 r., V CSK 364/06, nie publ.; wyrok SN z dnia
19 października 2010 r., II PK 96/10, nie publ.; wyrok SN z dnia 24 listopada 2010 r.,
I UK 128/10, nie publ.; wyrok SN z dnia 24 listopada 2010 r., I PK 107/10, nie publ.;
post. SN z dnia 7 września 2012 r., V CSK 529/11, nie publ.; wyrok SN z dnia
10 października 2012 r., II PK 65/12, nie publ.; wyrok SN z dnia 16 listopada 2012 r.,
III CSK 72/12, nie publ.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania Sąd Najwyższy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3,
art. 99 i art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.