Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w K.

przeciwko J. Z.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie

z dnia 26 czerwca 2014 roku, sygn. akt I C 548/13

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 543/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Opocznie oddalił powództwo (...) z siedzibą w K. skierowane przeciwko J. Z. o zapłatę kwoty 539,18 zł.

Sąd ustalił , że w dniu 13 maja 2011 r. pozwany zawarł z (...)Sp. z o.o. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Otrzymał modem, który miał umożliwić mu korzystanie z Internetu. Po aktywacji chciał korzystać z usługi, na którą została zawarta mowa. Korzystanie z Internetu stało się niemożliwe, ponieważ okazało się, że w T. brak jest zasięgu sieci (...). Przed zawarciem umowy kontaktował się z przedstawicielem sprzedawcy, który zapewniał go, że jest zasięg w T. i że będzie mógł korzystać z usługi. Został wprowadzony w błąd. Po otrzymaniu faktury do zapłaty odmówił jej zapłaty, ponieważ usługa, na którą została zawarta nie była mu świadczona.

Na podstawie umowy zawartej w dniu 13 maja 2011 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i J. Z. z podanym adresem do korespondencji (...) zawarli umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych - dostępu do Internetu.

Przedstawiciel firmy (...) w rozmowie telefonicznej przed zawarciem umowy zapewniał J. Z., że w miejscowości T., która jest położona w gminie Ż. jest zasięg (...) i można tam korzystać z Internetu mobilnego. Podpisał on umowę, którą dostarczył kurier. Kurier dostarczył też modem, za który on zapłacił. Po kilku dniach telefonicznie został poinformowany, że modem jest aktywny. J. Z. po otrzymaniu tej informacji chciał korzystać z Internatu, ale łączenie było nieskuteczne. Zgłosił się do punktu(...)w K., gdzie uzyskał informację, że w T. nie będzie miał zasięgu i nie będzie mógł korzystać z usług telekomunikacyjnych. Wtedy złożył reklamację dotyczącą baku zasięgu usługi (...) w podanej lokalizacji. J. Z. odmówił zapłaty za faktury, ponieważ dotyczyły one usługi, której nie otrzymał. Nie składał reklamacji dotyczącej modemu, jaki otrzymał, lecz braku zasięgu w miejscowości T. .

(...)sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz (...)z siedzibą w K. zawarli w dniu 28 marca 2013r. umowę przelewu wierzytelności cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez J. Z. z wierzycielem pierwotnym.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie przesłuchania pozwanego J. Z. w charakterze strony, co zgodnie z przepisami k.p.c. jest środkiem dowodowym. Uwzględniając reklamację pozwanego J. Z. z dnia 30.05.2011 r. i jego pismo z dnia 23 czerwca 2011 r. (k. 56 i k.55 ) Sąd uznał, że zeznania pozwanego dotyczące niewykonania umowy przez pierwotnego wierzyciela (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. są wiarygodne. W tej sytuacji – zdaniem Sądu I instancji - brak jest podstaw do zasądzania kwot wynikających z umowy, która nie została wykonana na rzecz pozwanego J. Z..

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożył powód zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił :

a. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności:

- art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800) poprzez niezastosowanie wskazanego przepisu i nieuwzględnienie uprawnienia operatora telefonicznego do naliczenia kary umownej w wysokości przyznanej pozwanemu ulgi przy zawarciu umowy w sytuacji wypowiedzenia zawartej z operatorem telefonicznym umowy na czas określony przed uzgodnionym terminem obowiązywania, podczas gdy przesłanki naliczenia kary umownej oraz jej wysokość zostały uzgodnione przez strony umowy nr (...) z dnia 12 maja 2011 r., w treści jej postanowień zaakceptowanych przez pozwanego;

b. rażące naruszenie przepisów regulujących postępowanie cywilne, tj.

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez naruszenie przez Sąd obowiązku rozpoznania całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i oparcie rozstrzygnięcia w sprawie wyłącznie na podstawie gołosłownych twierdzeń pozwanego w przedmiocie nienależytego wykonywania zobowiązania przez operatora telefonicznego sieci (...), w postaci braku zasięgu sieci w jego miejscu zamieszkania, uzasadniającego stwierdzenie o niewykonaniu przez operatora telefonicznego zobowiązania wynikającego z zawartej umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, podczas gdy pozwany tych okoliczności w żaden sposób nie wykazał; poprzez błędne uznanie, iż miejscem wykonywania usługi, do której zobowiązany był wierzyciel pierwotny jest miejsce zamieszkania pozwanego tj. T., podczas gdy umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, którą zawarł pozwany z operatorem telefonicznym, obowiązujące pozwanego regulaminy świadczenia usług i oferty promocyjnej w żaden sposób nie określają docelowego miejsca świadczenia usługi, bowiem zamówiona przez pozwanego usługa internetowa jest usługą mobilną; poprzez nieuwzględnienie przepisów regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych wiążących strony, w którym wyraźnie wskazano zakres zobowiązań stron, a w szczególności: zobowiązanie operatora do świadczenia usług telekomunikacyjnych zgodnie z umową i regulaminem, zobowiązanie operatora do świadczenia usług internetowych w ramach zasięgu własnej infrastruktury, należyte poinformowanie abonenta o nieznacznych różnicach w dostępie do zakresu usług w różnych miejscach, zobowiązanie abonenta do terminowego uiszczania opłat abonamentowych oraz do przestrzegania postanowień umownych i regulaminowych; poprzez błędne uznanie, iż operator telefoniczny zobowiązał się do świadczenia usługi w miejscu zamieszkania pozwanego, podczas gdy zakres zobowiązań wierzyciela pierwotnego został zupełnie inaczej wskazany w postanowieniach umownych; poprzez nieuwzględnienie treści zobowiązań strony pozwanej na skutek zawartej z operatorem umowy, w dodatku na czas określony, zawarcia przez pozwanego umowy w ramach promocji i skorzystanie w tym zakresie przez pozwanego z przyznanej przez operatora ulgi; poprzez nieuwzględnienie konsekwencji ciążących na pozwanym na skutek doprowadzenia do rozwiązania umowy przez operatora telefonicznego z winy abonenta, podczas gdy nigdy nie udowodniono nienależytego wykonywania zobowiązania przez wierzyciela pierwotnego i naliczenia pozwanemu umówionej kary w tym zakresie, a także możliwości zapoznania się z zasięgiem sieci (...) w miejscowości, w której pozwany mieszkał, zarówno w Biurze (...) tej sieci, jak i na stronach internetowych operatora; poprzez nieuwzględnienie treści § 3 ust. 6 regulaminu świadczenia usług, w ramach którego pozwany miał możliwość odstąpić od zawartej umowy w terminie 10 dni w przypadku nieaktywowania w tym terminie karty SIM przez(...)sp. z o.o.

- art. 232 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz w zw. z art. 6 k.c. wskutek nieuwzględnienia wniosków dowodowych zgłoszonych przez powoda w treści składanych pism procesowych, w szczególności niezobowiązanie operatora do udostępnienia dokumentów stanowiących podstawę naliczenia kwot ujętych w wystawionych na rzecz pozwanego fakturach VAT oraz nocie debetowej, a także szczegółowego rozliczenia konta abonenckiego o nr (...), podczas gdy okoliczności, na które powód powołał wskazane dowody miały istotne znaczenie z punktu widzenia przedmiotu niniejszego postępowania; przyjęcie za udowodnione twierdzeń pozwanego co do niewykonania zawartej przez pozwanego z wierzycielem pierwotnym umowy z winy operatora, podczas gdy okoliczności tych pozwany w żaden sposób nie wykazał, czy choćby uprawdopodobnił w toku niniejszego postępowania - pozwany nie wykazał, aby miał jakikolwiek problem z zasięgiem uniemożliwiający mu korzystanie z usług telekomunikacyjnych wynikający z winy operatora sieci (...);

przy czym wskazane naruszenia przepisów prawa materialnego i postępowania cywilnego, w szczególności oparcie rozstrzygnięcia wyłącznie na gołosłownych twierdzeniach jednej ze stron z pominięciem twierdzeń i wniosków powoda, miały niewątpliwy wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku.

Mając na uwadze treść powyższych zarzutów skarżący wnosił o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie powództwa powoda oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, za postępowanie w obu instancjach;

Z ostrożności procesowej, w razie uznania przez Sąd orzekający, że zachodzi naruszenie prawa materialnego, a zgromadzone dowody nie dają wystarczających podstaw do zmiany wyroku, skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji.

W odpowiedzi na apelacje pozwany wnosił o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest bezzasadna i jako taka podlega oddaleniu.

Apelujący koncentruje się głównie na zarzutach naruszenia prawa procesowego które jego zdaniem sprawiły, iż rozstrzygnięcie Sądu jest wadliwe. W ocenie Sądu Okręgowego stan faktyczny został ustalony prawidłowo poza stwierdzeniem , iż pozwany nie rozwiązywał umowy z powodem. W swoich zeznaniach istotnie pozwany tak stwierdził jednakże jego twierdzenia dotyczyły reklamacji z 30 maja 2011r. a nie pisma z dnia 23 czerwca 2011r. Oceniając materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie i samo roszczenie powoda należy uwzględnić okoliczność, iż spór niniejszy zaistniał między konsumentem, a następcą prawnym profesjonalnego usługodawcy.

Kluczowe dla niniejszej sprawy jest ustalenie czy istotnie w T. był zasięg umożliwiający pozwanemu korzystanie z Internetu. Pozwany twierdził, iż został zapewniony przez pracownika, który zawierał z nim umowę o tym, że takowy zasięg rzeczywiście istnieje w tej miejscowości i pozwany będzie mógł bez przeszkód korzystać z Internetu. Powód odpowiadając na sprzeciw pozwanego potwierdził także, że takowy zasięg w T. jest. Strona powodowa zapomina jednak, iż przedmiotowa sprawa dotyczy świadczenia usług za 2011 rok, a to wcale nie musi przekładać się na zasięg jaki był w chwili sporządzania odpowiedzi na sprzeciw. Powód zatem nie zakwestionował wprost faktu, iż zasięgu w T. nie było w 2011 roku w chwili zawierania umowy przez powoda. Zatem w tej sytuacji okoliczności te należy uznać za przyznane.( art. 230 k.p.c.).

Nawet gdyby nie podzielić tego stanowiska to za brakiem Internetu w T. przemawia pośrednio treść reklamacji z 30 maja 2011r. oraz treść pisma pozwanego z dnia 23 czerwca 2011r. kierowanego do poprzednika prawnego powoda z którego wynika odmowa zapłacenia kwoty wynikającej z faktury z uwagi na fakt wprowadzenia w błąd i braku usługi danego rodzaju zagwarantowanej przez poprzednika prawnego powoda w umowie. Znamiennym jest także fakt, iż odpowiadając na reklamację pozwanego z 30 maja 2011r. poprzedni wierzyciel a operator telekomunikacyjny pomimo sygnalizacji pozwanego o braku zasięgu w interesującej go od samego początku miejscowości zupełnie nie odniósł się do tej kwestii, a reklamację rozpatrzył bardzo powierzchownie. Operator telekomunikacyjny nie odniósł się także do pisma pozwanego z 23 czerwca 2011r. w którym pozwany po raz kolejny sygnalizował swój problem z zasięgiem i brakiem Internetu w interesującej go lokalizacji. Wszystkie te okoliczności każą dać w pełni wiarę pozwanemu co do braku zasięgu w T.. Twierdzenia zatem powoda jakoby Sąd dokonując ustaleń oparł się na gołosłownych twierdzeniach pozwanego nie znajdują jakiegokolwiek uzasadnienia.

Nie ulega wątpliwości i było w istocie przyznane przez powoda, iż pozwany oczekiwał użytkowania Internetu właśnie w T. tj. w miejscowości gdzie czasowo przebywał. Istotnie zamówiona usługa była usługą dostępu do Internetu mobilnego – jak to wskazywał powód - należy jednak mieć na względzie, iż cel jaki przyświecał pozwanemu był taki aby dysponować Internetem właśnie w T..

W takiej sytuacji należy podkreślić, iż zaistniała częściowa niemożliwość świadczenia o jakiej mowa w art. 493§2 k.c. Zgodnie z treścią tego przepisu w razie częściowej niemożności świadczenia jednej ze stron druga strona może od umowy odstąpić jeżeli wykonanie częściowe nie miałoby dla niej znaczenia ze względu na właściwości zobowiązania albo ze względu na zamierzony przez tę stronę cel umowy wiadomy stronie, której świadczenie stało się niemożliwym.

Świadczenie powoda okazało się częściowo niemożliwe brak dostępu do sieci w T. ( możliwy dostęp w innych lokalizacjach). W takiej sytuacji z uwagi na cel jaki przyświecał pozwanemu należy uznać, iż miał on prawo od umowy odstąpić. W ocenie Sądu pismo pozwanego z 23 czerwca 2011r. skierowane do poprzednika prawnego powoda , a pierwotnego wierzyciela należy potraktować jako odstąpienie od umowy z uwagi na niemożliwość świadczenia. Choć fakt ten nie wynika wprost z literalnej jego treści to jednak intencja pozwanego była jednoznaczna aby zniweczyć skutki zawartej umowy skoro brak w T. zasięgu sieci(...).. Odstąpienie niweczy skutki zawartej umowy od samego początku co powoduje brak jakichkolwiek podstaw do żądania od pozwanego zapłaty za należne świadczenia i świadczoną usługę z której w istocie pozwany nie korzystał.

Nie doszło także do naruszenia art. 232 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. i art. 6 k.c. poprzez nieuwzględnienie wniosków dowodowych powoda. Istotnie wnioski dowodowe nie zostały formalnie przez Sąd Rejonowy oddalone także w motywach zaskarżonego orzeczenia próżno szukać przyczyn pominięcia tych wniosków milczeniem. Niemniej jednak stwierdzić należy, iż wnioski te w kształcie przedstawionym w piśmie procesowym oraz w pozwie i tak podlegałyby oddaleniu albowiem pozwany kwestionował samą zasadę wskazując na nienależyte wykonanie zobowiązania przez wierzyciela pierwotnego polegające na niemożliwości świadczenia w jednej z lokalizacji dlatego też okoliczność naliczania przez poprzednika prawnego powoda opłaty nie mają większego znaczenia dla sprawy skoro w ocenie Sądu Rejonowego powództwo podlegało oddaleniu nie z powodu nie udowodnienia wysokości zaległości ale z powodu braku podstaw do ich żądania.

Nie doszło także do naruszenia prawa materialnego w postaci art. 57 ust. 6 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800).

Zgodnie z treścią tego przepisu w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe.

W realiach niniejszej sprawy brak podstaw do zasądzenia na rzecz powoda kary umownej na tej podstawie albowiem to poprzednik prawny powoda w zakresie wierzytelności doprowadził w istocie do odstąpienia od umowy przez pozwanego i zniweczenia jej skutków z uwagi na częściową niemożliwość świadczenia przez poprzednika prawnego powoda. Poza tym przedmiotem ulgi nie było urządzenie końcowe a świadczenie usługi tak naprawdę w pełni nie zostało rozpoczęte.

Reasumując apelacja pomimo jej obszerności i wnikliwej analizy stosunku prawnego zawartego między pozwanym a operatorem telekomunikacyjnym nie zawiera jednak - w ocenie Sądu odwoławczego - uzasadnionych podstaw co musi skutkować jej oddaleniem, a to na podstawie art. 385 k.p.c.