Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Krzysztofa Piwowarczyka

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2013r.,

sprawy K. O.

oskarżonego z art.178 a § 1 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Elblągu

od wyroku Sądu Rejonowego w Elblągu

z dnia 8 kwietnia 2013 r., sygn. akt VIII K 165/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w związku ze skazaniem

oskarżonego K. O. za czyn z art.178a§1 kk – punkt I wyroku:

na podstawie art.42§2 kk w zw. z art.43§1 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 /dwóch/ lat;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów

sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt VI Ka 243/13

UZASADNIENIE

K. O. został oskarżony o to ,że :

1. w dniu 01 stycznia 2013 r. w E. na ul. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym tj. art.45 ust.1 ustawy prawo o ruchu drogowym w ten sposób, że znajdując się w stanie nietrzeźwości tj. posiadając 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził samochód osobowy marki S. (...) nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178a§1 kk;

2. w dniu 01 stycznia 2013 r. w E., przez stworzenie fałszywych dowodów w sprawie (...) i (...), skierował ściganie o przestępstwo przeciwko M. R., w ten sposób, że będąc zatrzymanym jako osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa z art.178a§1 kk podał dane personalne M. R., a następnie podrobił jego podpis na dokumentach w postaci protokołu użycia kontrolno –pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu z dnia 01 stycznia 2013 r. oraz protokołu zatrzymania osoby z dnia 01 stycznia 2013 r.

tj. o czyn z art.235 kk w zb. z art. 270§1 kk w zw. z art.11§2 kk;

3. w dniu 01 stycznia 2013 r. w E. będąc zatrzymanym przez funkcjonariuszy policji z powodu kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości , dokonał samouwolnienia w ten sposób, że uciekł z budynku Komendy Miejskiej Policji w E.

tj. o czyn z art. 242§1 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Elblągu z dnia 08 kwietnia 2013 r., sygn. akt VIII K 165/13 oskarżony K. O. został uznany za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie pierwszym aktu oskarżenia z art.178a§1 kk i za to na podstawie art.178a§1 kk wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Oskarżony został uznany także za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie drugim aktu oskarżenia z art.235 kk w zb. z art.270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na podstawie art. 235 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzono mu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Oskarżonego K. O. uznano również za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie trzecim aktu oskarżenia z art. 242§1 kk i za to na podstawie art. 242§1 kk wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 i§2 kk połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności i wymierzono oskarżonemu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69§1 i§2 kk oraz art.70§1 pkt 1 kk i art.73§1 kk warunkowo zawieszono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności na okres 5 lat tytułem próby i oddano go w tym okresie pod dozór kuratora.

Na podstawie art.72§1 pkt 5 kk zobowiązano oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu.

Na podstawie art.72§1 pkt 8 kk zobowiązano oskarżonego do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej.

Oskarżonego zwolniono w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Elblągu zaskarżając wyrok w części dotyczącej nie orzeczenia obligatoryjnego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na niekorzyść oskarżonego K. O..

Skarżący wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku – tj. art.335§1 kpk w zw. z art. 343§5 kpk poprzez wydanie na posiedzeniu wyroku odbiegającego od treści wniosku prokuratora , zaaprobowanego przez oskarżonego , a polegającą na nie orzeczeniu wskazanego w treści wniosku obligatoryjnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów w ruchu lądowym na okres dwóch lat.

Podnosząc niniejszy zarzut Prokurator Rejonowy wniósł o uzupełnienie zaskarżonego wyroku i orzeczenie na podstawie art.42§2 kk zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów w ruchu lądowym na okres dwóch lat.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja Prokuratora Rejonowego w Elblągu jako zasadna zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy ,że Sąd Rejonowy w Elblągu w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie w trybie art.335 kpk w zw. z art. 343§4 kpk ujawniając materiał dowodowy pozwalający na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów. Ustalenia te zostały dokonane na podstawie analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej czy logicznej , zgodna była ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

W związku z powyższym za słuszne należało uznać wnioski wyprowadzone przez Sąd Rejonowy ,iż oskarżony K. O. dopuścił się popełnienia zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów.

Jak wynika z akt niniejszej sprawy , oskarżony K. O. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze bez przeprowadzenia rozprawy. Prokurator Rejonowy uznając, że okoliczności popełnienia przestępstw przez oskarżonego nie budzą wątpliwości , a postawa oskarżonego wskazywała ,że cele postępowania zostaną osiągnięte zamieścił w akcie oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar i środków karnych.

Sąd Rejonowy w Elblągu na posiedzeniu w dniu 08 kwietnia 2013 r. uwzględnił wniosek Prokuratora Rejonowego i wydał wyrok skazujący oskarżonego.

Sąd I instancji uznając oskarżonego K. O. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie pierwszym aktu oskarżenia z art. 178a§1 kk na podstawie art. 178a§1 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd uznał oskarżonego także za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie drugim aktu oskarżenia z art. 235§1 kk w zb. z art. 270§1 kk w zw. z art.11§2 kk i za to na podstawie art. 235§1 kk w zw. z art.11§3 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Nadto Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie trzecim aktu oskarżenia z art. 242§1 kk i za to na podstawie art.242§1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 kk i art.86§1 i §2 kk wymierzono oskarżonemu karę łączną dwóch lat pozbawienia wolności , której wykonanie na podstawie art. 69§1 i §2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawieszono na okres próby 5 lat . Na podstawie art. 73§1 kk oddano oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora , a dodatkowo na podstawie art. 72§1 pkt 5 i pkt 8 kk zobowiązano oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej.

Sąd Rejonowy wymierzając powyższym wyrokiem wobec oskarżonego kary jednostkowe za przypisane przestępstwa jak i karę łączną pozbawienia wolności o charakterze probacyjnym , dozór kuratora oraz nakładając obowiązki powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej orzekł w tym zakresie zgodnie z wnioskiem zawartym w akcie oskarżenia.

Jednakże , zgodnie z wnioskiem Prokuratora Rejonowego, nie został orzeczony wobec oskarżonego , któremu przypisano popełnienie czynu z art.178a§1 kk, środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat.

Zatem za jak najbardziej zasadny należało uznać podniesiony w apelacji Prokuratora Rejonowego zarzut obrazy przepisów postępowania mający wpływ na treść wyroku , tj. art. 335§1 kpk w zw. z art.343§6 kpk poprzez wydanie na posiedzeniu wyroku odbiegającego od treści wniosku prokuratora , zaaprobowanego przez oskarżonego, a polegającego na nie orzeczeniu wskazanego w treści wniosku obligatoryjnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat.

Nadmienić należy ,iż Sąd Rejonowy dostrzegł popełnione uchybienie , co zaznaczył w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy na podstawie art. 437§1 kpk zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób ,że w związku ze skazaniem oskarżonego K. O. za czyn z art.178a§1 kk – punkt I wyroku , na podstawie art. 42§2 kk w zw. z art. 43§1 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat .

W pozostałej części wyrok jako słuszny został utrzymany w mocy.

Na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 634 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.) Sąd Okręgowy uznał za zasadne zwolnienie oskarżonego K. O. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.