Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy VI Wydział Karny w Świdnicy w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Gawin – Kwiatek

Protokolant Małgorzata Makara

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy - Jacka Juszczaka

po rozpoznaniu dnia 18.08.2014r., 29.09.2014r., 03.11.2014r., 08.12.2014r., 09.03.2015r., 20.04.2015r., 15.05.2015r.,

sprawy karnej

P. P.

urodzonego (...) w Ś., syna Z. i A. z domu S.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 23 października 2013 roku, na odcinku drogi (...), przebiegającej między Ś., a skrzyżowaniem tej drogi z drogami prowadzącymi do B. i B. oraz Ż., w województwie (...), kierując pojazdem marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nieumyślnie naruszył zasady ruchu drogowego, w taki sposób, że poruszając się po łuku drogi, stracił panowanie nad pojazdem co skutkowało tym, że zjechał na pas ruchu przeznaczony do ruchu pojazdów poruszających się w przeciwnym kierunku ruchu, po którym prawidłowo zgodnie z obranym kierunkiem w kolumnie pojazdów, jako pierwszy poruszał się samochód osobowy towarowy marki F. (...), o nr rej (...)-EX, za którym jako drugi poruszał się samochód osobowy marki V. (...), o nr rej. (...), a za nim poruszał się jako trzeci samochód dostawczy marki F. (...), o nr rej. (...), doprowadzając do zderzenia z F. (...) z V. (...), w konsekwencji czego kierujący pojazdem marki V. (...), P. J. doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy ze złamaniem kości nosowych i raną nosa, urazu klatki piersiowej z urazową odmą opłucną i krwiakiem jamy opłucnowej i stłuczeniem obustronnym płuc a także złamaniem żeber I-VI po stronie prawej, otwartego skośno - spiralnego złamania trzonu kości piszczelowej prawej z przemieszczeniem odłamów i wiełoodłamowego złamania trzonu strzałki prawej w dalszej z przemieszczeniem odłamów a także złamania trzonu kości łokciowej prawej i złamania trzonu obojczyka lewego, leczony operacyjnie w postaci drenażu ssącego prawej jamy opłucnej i otwartej repozycji złamania trzonu kości piszczelowej prawej i otwartej repozycji złamania trzonu strzałki prawej, powodujących naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż dni siedem, pasażer V. (...), S. G. doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownego urazu powłok głowy, skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, złamania trzonu kości łokciowej, otwartej rany innych części podudzia, złamania żebra, powodujących naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż dni siedem, pasażer pojazdu marki V. (...), K. I. doznał obrażeń ciała w postaci licznych powierzchownych urazów ze złamaniem części chrzestnej żebra II prawego, złamania kręgu L4 odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a także krwiaka śledziony bez uszkodzenia torebki wymagające leczenia zachowawczego, powodujących naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż dni siedem, pasażer pojazdu V. (...), R. J., doznał, obrażeń ciała w postaci urazu głowy z licznymi ranami, stłuczenia okolicy kolanowej lewej i prawej, a także rany dartej okolicy łokciowej prawej, leczony opracowaniem chirurgicznym rany, zwichnięcia stawu biodrowego lewego, leczony repozycją zamkniętą, powodujących naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż dni siedem,

tj. o czyn z art. 177 § 1 kk

2.  w dniu 23 października 2013r. na drodze (...), powiatu (...), w województwie (...), pomógł w ukryciu silnika o numerze (...) o wartości przekraczającej 420 złotych, w okolicznościach, w których mógł przypuszczać, iż został uzyskany w drodze przestępstwa,

tj. o czyn z art. 292 § 1 kk

I.  oskarżonego P. P. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 292§1 kk,

II.  oskarżonego P. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 177§1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę roku pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej w punkcie II wyroku kary pozbawienia wolności oskarżonemu P. P. warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

IV.  zasądza od oskarżonego P. P. na rzecz Skarbu Państwa wydatki powstałe od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 3.423,40 złotych i zobowiązuje go do uiszczenia 180 złotych tytułem opłaty, zaś wydatki w części uniewinniającej zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt VI K 212/14

UZASADNIENIE

W toku przeprowadzonego na rozprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 października 2013 roku R. B. (1) dokonał zakupu silnika samochodowego z pojazdu marki V. (...) o numerze (...). Umowa sprzedaży podpisana została na terenie RFN w miejscowości N.. Sprzedającym był E. S..

Oskarżony P. P. spotkał R. B. (1) na giełdzie w L.. R. B. zaoferował do sprzedaży silnik zakupiony w dniu 14.10.2013 roku. Oskarżony wyraził chęć zakupu tego silnika. Oskarżony i R. B. (1) umówili się, że R. B. silnik ten przywiezie do Ś.. R. B. poprosił jednak oskarżonego, by po jego odbiór przyjechał z kimś kto pomoże mu przenieść ten silnik z samochodu na samochód. Oskarżony poprosił wówczas o pomoc kolegę – M. G.. Ostatecznie do odbioru silnika doszło w P.. Oskarżony kupił ten silnik za kwotę 5500 zł. Mężczyźni zawarli pisemną umowę, oskarżony wykonał kserokopię dowodu osobistego R. B..

Dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonego k.253-254, 309 – 309 odw.,

-

zeznania świadka M. G. k. 322

-

umowy sprzedaży k. 294, 296

-

kserokopia dowodu osobistego k. 295

W dniu 23 października 2013 roku około godziny 16.00 oskarżony P. P. poruszał się po drodze (...) samochodem marki V. (...) koloru bordowego o numerze rejestracyjnym (...). Jechał od strony Ż. w kierunku Ś., z prędkością około 75-85 km/h. Właścicielem pojazdu, którym poruszał się oskarżony był A. W., u którego oskarżony pracował. W samochodzie tym oskarżony przewoził silnik kupiony od R. B. (1).

Za pojazdem oskarżonego, samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) w odległości ok. 20 metrów, jechała O. K.. Razem z nią jechały J. A. i M. D..

W tym samym czasie tą drogą w przeciwnym do oskarżonego kierunku poruszał się B. W. (1). Jechał on samochodem ciężarowym marki F. (...) koloru białego na holenderskich numerach rejestracyjnych. B. W. (1) na drogę (...), tzw. łącznik autostradowy, wjechał od strony osiedla (...) i fabryki (...) w Ś.. Mężczyzna jechał w kierunku Ż.. B. W. (1) zamierzał na skrzyżowaniu drogi (...) z drogą prowadzącą do miejscowości B. skręcić w lewo w kierunku miejscowości B.. W samochodzie przez niego prowadzonym jechał także R. W.. Pojazd B. W. poruszał się z prędkością około 70 km/h

Za pojazdem kierowanym przez B. W. (1) jechał samochód marki V. (...) nr rej. (...), którego właścicielem był K. I., a który prowadzony był wówczas przez P. J.. W pojeździe tym znajdowali się także: K. I. jako pasażer siedzący obok kierowcy, na tylnej kanapie siedzieli: za kierującym K. K., w środku R. J. a za K. S. G.. Odległość pomiędzy samochodem kierowanym przez P. J. a samochodem, którym poruszał się B. W. (3) wynosiła ok. 30-40 metrów.

Za pojazdem prowadzonym przez P. J. jechał T. I., który wraz z pasażerem P. C. poruszał się samochodem marki F. (...) o nr rej. (...).

W pewnym momencie w odległości około 500 metrów od wjazdu od strony Ż. na łącznik autostradowy, na lekkim łuku oskarżony nie obserwował właściwie tj. bacznie stale drogi i stracił panowanie nad prowadzonym przez siebie pojazdem i najpierw dwukrotnie zjechał na prawe pobocze, a następnie powoli zjechał na przeciwległy, lewy pas uderzając najpierw w samochód koloru białego na holenderskich numerach kierowany przez B. W. (1). Uderzony samochód najpierw wpadł do rowu przewracając się na dach. Następnie samochód prowadzony przez oskarżonego zjechał w lewą stronę i uderzył czołowo w pojazd kierowany przez P. J.. P. J. nie miał żadnej możliwości, by uniknąć tego zderzenia. T. I. widząc jak samochód oskarżonego najpierw uderza w samochód B. W. (1), następnie czołowo w samochód P. J. celem uniknięcia zderzenia, odbił w prawo na pobocze i zjechał do rowu.

W dniu zdarzenia warunki pogodowe były dobre – nawierzchnia jezdni była sucha, było bezwietrznie, temperatura powietrza wynosiła około 17 stopni C.. Droga, na której doszło do zdarzenia ma betonową nawierzchnię jezdni, w dniu zdarzenia nawierzchnia ta była sucha, czysta i gładka. W miejscu zdarzenia obowiązywało ograniczenia prędkości do 90 km/h.

T. I., B. W. (1), R. W., S. G., P. J. R. J., K. I. i P. P. w chwili zdarzenia byli trzeźwi.

Dowód:

⚫

zeznania świadków: T. I. k. 18, 310v, B. W. (1) k. 38-39, R. W. k. 41-42, 321 odw., A. W. k 44-45, 310v, O. K. k 62-63, 321 v-322, P. J. k. 66-67, 320v- 321, S. G. k 73-74,321, K. K. k 78-79, R. J. k. 169-170, 369- 369v, K. I. k. 173-174, 321 – 321 odw., J. A. k 185v, 326v, M. D. k 186 v, 310 -310v,

⚫

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k. 198 – 231,

⚫

protokół oględzin pojazdu F. (...) k. 10-11

⚫

protokół oględzin miejsca wypadku k. 12-14

⚫

protokół oględzin samochodu marki V. (...) wraz z dokumentacją fotograficzna k. 27-34

⚫

dokumentacja fotograficzna k 80-118

⚫

szkic miejsca wypadku k. 120

⚫

protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 15, 16, 17

⚫

opinia z przeprowadzonych badań zawartości alkoholu etylowego w próbce krwi wraz z protokołem pobrania krwi k. 121-122, 123-124, 155-156, 158-159, 161-162, 164-165

Na miejsce wypadku wezwano Pogotowie (...). Do szpitala zabrani zostali R. W., K. I., P. J., S. G., R. J.. B. W. (1) i K. K..

R. W. doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia dolnej części grzbietu i miednicy, powierzchownego urazu głowy. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni.

U K. I. ujawniono liczne powierzchowne urazy, złamanie części chrzęstnej żebra II prawego, złamanie dystalnej prawej części mostka, złamanie kręgu L4 odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz krwiak śledziony bez uszkodzenia torebki. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni.

P. J. doznał urazu głowy ze złamaniem kości nosowych i rana nosa, urazu klatki piersiowej z urazową odmą opłucnową i krwiakiem jamy opłucnowej i stłuczeniem obustronnym płuc a także złamaniem żeber I-VI po stronie prawej, otwartego skośno-spiralnego złamania trzonu kości piszczelowej prawej z przemieszczeniem odłamów i wieloodłamowe złamanie trzonu strzałki prawej w ½ dalszej z przemieszczeniem odłamów, a także złamanie trzonu kości łokciowej prawej i złamanie trzonu obojczyka lewego. Obrażenia te spowodowały naruszenia czynności narządów ciała trwające dłużej niż 7 dni.

S. G. wskutek wypadku doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, powierzchownego urazu głowy, złamania trzonu kości łokciowej, otwartej rany podudzia, złamania żebra. Obrażenia te spowodowały naruszenia czynności narządów ciała trwające dłużej niż 7 dni.

R. J. doznał zwichnięcia stawu biodrowego lewego, rany dartej okolicy łokciowej prawej, urazu głowy, stłuczenia okolicy kolanowej lewej i prawej, licznych ran głowy i ręki lewej. Obrażenia te naruszały czynności narządów jego ciała na czas powyżej 7 dni.

B. W. (1) doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, urazu oka i oczodołu prawego tj. obrażeń, które naruszał czynność narządów jego ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni.

K. K. doznał w wyniku wypadku urazu kręgosłupa i tułowia a także łopatki lewej. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała trwające nie dłużej niż 7 dni.

Oskarżony P. P. w wyniku wypadku doznał wstrząśnienia i złamania żeber. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni.

Dowód:

⚫

karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 43, 46-48, 68-70, 76, 171,182, 176

⚫

wynik badania TK K. I. k. 49

⚫

opinia sądowo – lekarska k. 144-147, 181, 194-195

W samochodach V. (...) o nr rej (...), V. (...) o nr rej. (...) oraz F. (...) o nr rej (...)-GX w chwili zdarzenia układ kierowniczy, układ zawieszenia, układ hamulcowy, stanu ogumienia i oświetlenia były sprawne i nie miały wpływu na zaistnienie zdarzenia jak i jego przebieg.

Dowód:

⚫

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i rozliczeń kosztorysów naprawczych wraz z dokumentacją fotograficzną k. 126- 142

Oskarżony P. P. jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Ma wykształcenie podstawowe, Pracuje na stanowisku specjalisty ds. sprzedaży (...), otrzymując wynagrodzenie miesięczne w kwocie 2000 netto.

Oskarżony był wcześniej karany za czyn z art. 46 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani na karę 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w dniu 16 lutego 2007 roku.

Dowód:

1.  wyjaśniania oskarżonego k. 253-254, 309 – 309 odw.,

2.  karta karna k. 245 - 246

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony wyjaśnił, że zasłabł za kierownicą i nie pamięta nic z przebiegu wypadku. Nie przyznał się do drugiego ze stawianych mu zarzutów, podał, że ma dowód zakupu silnika.

W toku rozprawy przyznał się do spowodowania wypadku drogowego nie przyznał się do drugiego stawianego mu zarzutu, wyjaśnił, że silnik kupił na giełdzie, przedłożył dowód zakupu.

Dowód:

⚫

wyjaśnienia oskarżonego k. 253-254, 309 – 309 odw.,

********************

Po analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że oskarżony jest winny i jest sprawcą czynu zarzucanego mu w pkt 1, zaś zaś nie ponosi winy za czyn zarzucony mu w pkt 2 aktu oskarżenia.

Uniewinniając oskarżonego Sąd miał na uwadze treść jego wyjaśnień, zeznania świadka M. G. i dowody w postaci dokumentów tj. umów sprzedaży. Dowody te Sąd obdarzył walorem wiarygodności, nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości. Na podstawie powyższych dowód nie da się potwierdzić tezy, że oskarżony „pomógł w ukryciu silnika”. Ani z zarzutu ani z uzasadnienia aktu oskarżenia nie wynika, komu miał tej pomocy udzielić, gdzie ten silnik miał być ukryty. Nie podano w jakich okolicznościach oskarżony wszedł w posiadanie tego silnika, zarzucono zaś, że był to okoliczności wskazujące na to, że silnik został uzyskany za pomocą czynu zabronionego. Oskarżyciel postawił oskarżonemu zarzut z art. 292 kk opierając się jedynie na tym, że – jak wynika z notatki urzędowej (k.35) – silnik, przewożony przez oskarżonego w dniu 23 października 2015 roku, został skradziony w dniu 2 października 2014 roku na terenie Niemiec. W toku rozprawy Sąd ustalił, że oskarżony ów silnik nabył. Nie było jednak podstaw do przyjęcie, że owo nabycie wyczerpało znamiona występku z art. 292 § 1 kk. Oskarżony wyjaśnił, że dokonał zakupu silnika na giełdzie samochodowej, opisał okoliczności w jakich ten silnik odebrał od sprzedającego. Zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego są zeznania świadka zakupu M. G., a ich potwierdzeniem przedstawione przez oskarżonego dokumenty. Trudno przyjmować, że oskarżony na podstawie towarzyszących zakupowi silnika okoliczności powinien i mógł przypuszczać, że został on uzyskany za pomocą czynu zabronionego. Oskarżony zakupu dokonywał na giełdzie samochodowej. Sprzedawca okazał dowód zakupu silnika, oskarżany sprawdził tożsamość sprzedawcy, strony umowę zwarły na piśmie, a cena zakupu nie była podejrzanie niska.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd podjął próbę przesłuchania R. B. (1) – sprzedającego silnik, jednak z uwagi na stan jego zdrowia, będący następstwem urazu doznanego w kwietniu 2014 roku, czynności tej nie dało się przeprowadzić.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt 1 aktu oskarżenia Sąd miał na uwadze wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków T. I., B. W. (1), R. W., A. W., O. K., P. J., S. G., K. K., R. J., K. I., J. A., M. D., dowody z dokumentów w postaci opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, protokołów oględzin pojazdów, protokołu oględzin miejsca wypadku, dokumentacji fotograficznej, protokołów z przebiegu badania stanu trzeźwości, opinii z przeprowadzonych badań zawartości alkoholu etylowego w próbce krwi, opinii sądowo – lekarskich.

Na postawie powyższych dowodów, których wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron, Sąd ustalił, że stan zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym i sytuację wypadkową wytworzył, kierujący samochodem V. (...) o nr rej. (...) oskarżony P. P., który nie zachowując ostrożności - nie obserwując bacznie i ciągle całej jezdni i zmieniających się warunków drogowych i nie właściwie oceniając sytuację na drodze, stracił panowanie nad pojazdem co skutkowało tym, że zjechał na pas ruchu przeznaczony do ruchu pojazdów poruszających się w przeciwnym kierunku ruchu, po którym w sposób prawidłowy zgodnie z obranym kierunkiem w kolumnie pojazdów jako pierwszy poruszał się F. (...) i jako trzeci w kolumnie F. (...).

Kierowcy pozostałych samochodów biorących udział w wypadku w opisanej sytuacji wypadkowej i warunkach drogowych nie mieli możliwości uniknięcia zderzenia z samochodem kierowanym przez P. P..

Kwalifikując czyn przypisany oskarżonemu w pkt II wyroku Sąd uznał, że wypełnia on znamion występku z art. 177 § 1 kk. Nie ulega wątpliwość, że w sposób opisany wyżej oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, a skutkiem tego naruszenia było odniesienie przez P. J., S. G., K. I. i R. J. obrażeń naruszających czynności narządów ciała na czas powyżej 7 dni, a więc takich jak opisane w art. 157 § 1 kk.

Rozważając kwestię wymiaru kary oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo Sąd jako okoliczność obciążającą uznał następstwa wypadku oraz wagę naruszonych zasad prawa o ruchu drogowym. i uprzednią karalność oskarżonego. Natomiast jako okoliczności łagodzące Sąd uznał przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, fakt, że oskarżony złożył wyjaśnienia i nie utrudniał postępowania.

Mając na uwadze wyżej wymienione okoliczności obciążające oraz łagodzące, jak również ustawowe zagrożenie karą za przypisane oskarżonemu przestępstwo, Sąd na podstawie art. 177 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, a mianowicie dyrektywę dostosowania wymiaru kary do stopnia winy – w tym wypadku nieumyślnego naruszenie przez oskarżonego zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, dyrektywę społecznej szkodliwości czynu, która w niniejszej sprawie jest znaczna z uwagi na rodzaj i charakter naruszonego dobra – bezpieczeństwo w ruchu lądowym, w/opisane skutki wypadku, dyrektywę prewencji indywidualnej – wymierzona oskarżonemu kara ma wdrożyć go do przestrzegania zasad ruchu drogowego i zapobiec ponownemu naruszeniu przez oskarżonego owych zasad, a wreszcie dyrektywę prewencji ogólnej – z uwagi na nagminność łamania przez kierowców zasad ruchu drogowego konieczne jest uświadomienie, iż takie zachowanie jest nieopłacalne i spotyka się z nieuchronną karą.

Zgodnie z art. 69 kk warunkowe zawieszenie wykonania kary może mieć zastosowanie w przypadku występowania pozytywnej prognozy kryminologicznej, to jest uzasadnionego przypuszczenia, że oskarżony nie popełni kolejnego przestępstwa. W celu ustalenia przesłanek do warunkowego zawieszenia wykonania kary Sąd analizuje między innymi właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego sposób życia przed oraz po popełnieniu przestępstwa.

Oskarżony był karany sądownie, przy czym za występek nie mający związku z czynem obecnie badanym, do tego karę odbył w dniu 16 lutego 2007 roku i nie naruszył więcej porządku prawnego. W związku z powyższym Sąd zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary. Sąd uznał, że tak ukształtowany rodzaj i wymiar kary będzie wystarczający dla osiągnięcia celów kary wobec oskarżonego, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. W ocenie Sądu dwuletni okres próby pozwoli zweryfikować przyjęta prognozę kryminologiczną.

Wobec powyższego na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej w punkcie II wyroku kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat.

Zgodnie z art. 46 § 1 kk w razie skazania za przestępstwo (…) przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji (…) sąd, na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej, orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości albo w części. Pokrzywdzeni nie złożyli takiego wniosku, z wnioskiem takim w ustawowym terminie nie wystąpił również Prokurator (art. 49 a kpk). Sąd nie mógł więc uwzględnić wniosku oskarżyciela o zasadzenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonych bowiem jak wynika z utrwalonego orzecznictwa „orzeczenie przez Sąd nawiązki na podstawie art. 46 § 2 kk może nastąpić, gdy pokrzywdzony lub prokurator złożył wniosek określony w art. 46 § 1 kk.” (zob. wyrok SA w Gdańsku z dnia 7 marca 2002 r., I AKa 579/01, KZS 2002, z. 10, poz. 93).

O kosztach orzeczono na podstawie art. 626 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.