Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Tomasz Skowron ( spr .)

Sędziowie SO Waldemar Masłowski

SO Andrzej Tekieli

Protokolant Jolanta Kopeć

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 roku

sprawy T. K. ur. (...) w L.

s. P., R. z domu J.

oskarżonego z art. 287 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i innez powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyrokuz dnia 24 marca 2015 r. sygn. akt II K 26/15

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego T. K. w ten sposób, że:

- obniża wymierzoną mu karę pozbawienia wolności w punkcie 1 części dyspozytywnej do 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- obniża okres próby na który warunkowo zawieszono wykonanie kary do 2 (dwóch) lat,

II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 338/15

UZASADNIENIE

T. K. został oskarżony o to, że:

I.  w okresie od 9 do 26 lipca 2013 r. w G. oraz J. działając w krótkich odstępach czasu i z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim uzyskaniu w sposób niedozwolony, bez zgody osoby uprawnionej dostępu do konta A. G. konsultantki firmy (...) sp. z o.o. dokonał istotnych zmian w danych konta, a następnie za pomocą przejętego konta podając się za jego właścicielkę A. G. złożył cztery zamówienia tj. w dniu 23 lipca 2013 r. nr (...) (...) i (...) (...) oraz w dniu 24 lipca 2013 r. (...) (...) i (...) (...) na kosmetyki oraz inne przedmioty, wskazując sposób odbioru kosmetyków poprzez przesłanie ich do wskazanego paczkomatu firmy (...) o nr (...) zlokalizowanego w miejscowości J. ul. (...) (...) a następnie w dniu 26 lipca 2013 r. na podstawie otrzymanych na swój telefon komórkowy o nr (...) kodów umożliwiających odbiór zmówionych przesyłek zawierających wyłudzone kosmetyki, odebrał je osobiście ze wskazanego paczkomatu, działając w ten sposób na szkodę właścicielki konta A. G. oraz firmy (...) Sp. z o.o. powodując powstanie strat o łącznej wartości 8.740,17 zł,

tj . o czyn z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 286§1k.k.

w zw. z art. 11§2k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II.  w dniu 9 sierpnia 2013 r. w G. działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim uzyskaniu w sposób niedozwolony, bez zgody osoby uprawnionej dostępu do konta A. G. konsultantki firmy (...) sp. z o.o. dokonał istotnych zmian w danych konta, a następnie za pomocą przyjętego konta podając się za jego właścicielkę A. G. poprzez złożenie zamówienia o nr (...) (...) na kosmetyki oraz inne przedmioty, wskazując sposób odbioru kosmetyków poprzez przesłanie ich do wskazanego paczkomatu firmy (...) zlokalizowanego w miejscowości W. ul. (...), usiłował doprowadzić firmę (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej wartości 408,91 zł, jednak zamierzonego celu nie osiągnął gdyż zamówionych kosmetyków ze wskazanego paczkomatu nie odebrał, działając w ten sposób na szkodę właścicielki konta A. G. oraz firmy (...) Sp. z o.o.

tj . o czyn z art. 287 § 1 k.k. i art. 13§1k.k.

w zw. z art. 286§1k.k. w zw. z art. 11§2k.k.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 24 marca 2015 roku, sygnatura akt II K 26/15:

1.  oskarżonego T. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt I i II części wstępnej wyroku stanowiących występki z art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz z art. 287 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., uznając je za popełnione w warunkach ciągu przestępstw, i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata,

3.  na podstawie art. 33 § 2 k.k.. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, określając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych,

4.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oskarżonego w okresie próby oddał pod dozór kuratora,

5.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości przez zapłatę kwoty 8740,17 zł na rzecz (...) spółka z o.o. z siedzibą w W. ,

6.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierzył mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego, który zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść zapadłego orzeczenia, polegający na przyjęciu wbrew art. 60 § 1 kk i 66 kk, że nie zachodzą warunki do zastosowania w stosunku do oskarżonego T. K. instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez zastosowanie w stosunku do oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego choć doprowadziła do zmiany wyroku na jego korzyść jest niezasadna.

W pierwszej kolejności zważyć należy, iż analiza całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala na przyjęcie, że sąd meriti w sposób wystarczający i pełny zebrał dowody w niniejszej sprawie i należycie je ocenił w ramach zasady wynikającej z art.7 k.p.k. Ocena ta poprzedzona była ujawnieniem całokształtu okoliczności w sposób podyktowany zasadą prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowiła rezultat rozważenia okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), a okoliczności rozważono z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i reguł prawidłowego rozumowania (art.7 k.p.k.). Ocena dowodów oraz dokonane na jej kanwie ustalenia faktyczne w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego T. K. nie były kwestionowane przez skarżącego. Nie budzą one również zastrzeżeń Sądu Okręgowego. Podobnie rzecz się ma z poprawnością stosowania przez Sąd I instancji przepisów postępowania i zastosowaną kwalifikacją czynów przypisanych oskarżonemu.

Wskazać należy, że zarzut apelacji został sformułowany w sposób nieprawidłowy. Skarżący bowiem zarzucił wyrokowi sądu I instancji błędne ustalenia faktyczne, które spowodowały, iż tenże sąd nie zastosował instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary oraz, że nie dopatrzył się okoliczności pozwalających na warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego T. K..

Zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary polega na wymierzeniu kary poniżej ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju. Instytucja nadzwyczajnego złagodzenia kary nie przewiduje zastosowania warunkowego umorzenia postępowania karnego. Uwzględniając wysokość ustawowego zagrożenia przypisanych oskarżonemu czynów (art. 286 § 1 k.k. przewiduje karę pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat) stwierdzić należy, że stosując instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary sąd mógłby wymierzyć oskarżonemu karę grzywny albo karę ograniczenia wolności - art. 60 § 6 pkt 4 k.k. zagrożenie przewidziane w wyżej wskazanym przepisie – art. 286 § 1 k.k. – nie pozwala zaś na zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania karnego, gdyż zgodnie z treścią art. 66 § 2 k.k. warunkowego umorzenia postępowania karnego nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności. W tej sytuacji zarzut apelacji i argumentacja zawarta w jej uzasadnieniu nie zasługiwały na uwzględnienie. Słusznie bowiem sąd I instancji nie dopatrzył się w realiach niniejszej sprawy okoliczności uzasadniających zastosowanie tej wyjątkowej instytucji (nadzwyczajnego złagodzenia kary).

Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, iż w ocenie sądu odwoławczego wymierzona oskarżonemu za przypisane mu przestępstwa kara jest karą rażąco niewspółmiernie surową. Rażąca niewspółmierność kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzi wówczas, gdy orzeczona kara bądź suma zastosowanych kar zasadniczych i środków karnych wymierzonych przez sąd za przypisane oskarżonemu przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia szkodliwości społecznej czynów oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie społecznego oddziaływania oraz celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie ma uczynić w stosunku do osoby skazanej. Innymi słowy, tylko wtedy można uznać, że przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość.

Oczywistym jest, iż zmiana kary w instancji odwoławczej nie może następować w każdym przypadku, lecz wyłącznie wówczas, gdy kara orzeczona nie daje się akceptować z powodu różnicy między nią a kara sprawiedliwą, różnicy o randze zasadniczej rażącej. Taka sytuacja – w ocenie sądu okręgowego, ma miejsce w niniejszej sprawie. T. K. jest osobą (...) Zgodnie z treścią art. 54 § 1 k.k. wymierzając karę (...) sąd kieruje się przede wszystkim tym aby sprawcę wychować. Przy uwzględnieniu dotychczasowej niekaralności, jego młodego wieku zdaniem sądu odwoławczego kara odpowiadającą wszystkim kryteriom wymiaru kary zawartym w przepisie art. 53 k.k. i uwzględniającą dyrektywy wymiaru kary wobec (...) będzie najniższa przewidziana za przypisane oskarżonemu przestępstwa - kara 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wystarczającym zaś okresem próby, w którym oskarżony będzie poddany kontroli swojego zachowania przez kuratora sądowego będzie okres dwóch lat.

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny podlegał utrzymaniu w mocy.

Z uwagi na trudną sytuację materialną oskarżonego sąd okręgowy zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.).

(...) T. A. T.