Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Zgierzu w sprawie o sygn. akt I C 2141/13 z powództwa Z. Ć. (1) przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 6.100,00 zł, w punkcie 1 zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.830,17 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2.022,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w punkcie 2 oddalił powództwo w pozostałym zakresie, w punkcie 5 nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zgierzu kwotę 72,83 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na następujących ustaleniach faktycznych:

W dniu 15 października 2012 roku M. M. kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) nie zachowując szczególnej ostrożności nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu, w wyniku czego doszło do zderzenia z pojazdem marki M. (...) o nr rej. (...) należącym do Wojewódzkiej (...) w Ł.. Sprawcę kolizji ukarano mandatem karnym w wysokości 300 złotych.

Szkoda została zgłoszona Towarzystwu (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., w którym posiadacz pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) objęty był w dniu zdarzenia obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Osoba uprawniona do reprezentowania poszkodowanego - Wojewódzkiej (...) w Ł. celem przywrócenia stanu sprzed szkody zleciła naprawę samochodu serwisowi naprawczemu prowadzonemu przez powoda.

Powód wykonał naprawę pojazdu i sporządził kosztorys naprawy. Wystawił fakturę VAT nr (...), w której wskazano, iż koszt naprawy przedmiotowego samochodu wyniósł 31.140,84 złotych netto, tj. 38.303,23 złotych brutto.

W oparciu o opinię biegłego z zakresu mechaniki pojazdowej, niekwestionowaną przez strony, Sąd Rejonowy ustalił, iż przedmiotowa naprawa została wykonana prawidłowo, elementy zewnętrzne zakwalifikowane do wymiany zostały wymienione. Naprawa została wykonana zgodnie z technologią zalecaną przez producenta i z zakresem wskazanym w kosztorysie naprawy. Zastosowanie do naprawy pojazdu oryginalnych części zamiennych było w pełni uzasadnione. Przyjęta przez Z. Ć. (2) stawka za roboczogodzinę wynosząca 140 złotych netto była uzasadniona zasobami zakładu powoda i mieściła się w przedziale stawek stosowanych na (...) rynku usług motoryzacyjnych. Uzasadniony koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 31.140,84 złote netto tj. 38.303,23 złotych brutto i jest zgodny z kosztem wskazanym przez powoda na fakturze.

Pozwany w toku prowadzonego postępowania wypłacił powodowi łącznie sumę 32.473,06 złotych.

Z zestawienia kalkulacji dokonanej przez powoda oraz stronę pozwaną wynika, iż różnica w kosztach naprawy wyliczona przez strony wynika z przyjęcia innej stawki za roboczogodzinę. W ocenie powoda wynosi ona 140 złotych netto, zaś zdaniem strony pozwanej sięga ona kwoty 100 złotych.

W dniu 22 kwietnia 2013 roku poszkodowany zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, na mocy której przeniósł na rzecz Z. Ć. (2) wierzytelność przysługującą poszkodowanemu względem Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W., a wynikającą z przedmiotowej szkody.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny, Sąd uznał powództwo za zasadne w znacznej części.

Jako podstawę odpowiedzialności pozwanej Sąd I instancji wskazał przepisy art. 805 § 1 i 2 pkt 1 k.c., art. 821 k.c. i art. 822 k.c. oraz regulujące odpowiedzialność cywilną posiadacza i kierowcy z tytułu czynów niedozwolonych – art. 436 § 2 k.c., a nadto przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.).

Pozwany nie kwestionował zasady swej odpowiedzialności, a sporna była jedynie wysokość należnego powodowi świadczenia. Pozwany, po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, przyznał odszkodowanie w łącznej kwocie 32.473,06 złotych. Do kalkulacji przyjął stawkę roboczogodziny w wysokości 100 złotych netto. Biegły sądowy z zakresu mechaniki pojazdowej stwierdził, iż w przyjęta przez powoda stawka roboczogodziny w wysokości 140 złotych netto była prawidłowa, w pełni uzasadniona zasobami zakładu oraz jakością wykonywanych prac. W konsekwencji Sąd Rejonowy za zasadne uznał wyliczenie kosztów naprawy według cen części oryginalnych oraz zgodnie z przyjętą przez powoda stawką roboczogodziny w kwocie 140 zł netto, jako że stawka ta nie odbiega od stawek standardowo przyjmowanych przez inne warsztaty w okresie likwidacji szkody. Wobec tego Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 5.830,17 złotych jako różnicę pomiędzy odszkodowaniem przyznanym przez pozwaną, a uzasadnionymi kosztami naprawy pojazdu. Roszczenie dalej idące oddalił jako nieuzasadnione.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2003/124/1152 ze zm.), biorąc pod uwagę, iż szkoda została zgłoszona ubezpieczycielowi w dniu 16 października 2012 roku, Sąd zasądził odsetki, na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. zgodnie z żądaniem powoda zawartym w pozwie, tj. od dnia 1 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. mając na uwadze fakt, iż powód ostał się ze swoim żądaniem w 95,57 %. O nieuiszczonych wydatkach sądowych Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 113 ust.1 z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.)

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwo. Skarżący zarzucił Sądowi I instancji błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż tytułem kosztów naprawy pozwany zapłacił na rzecz powoda łącznie kwotę 32.473,06 zł, w sytuacji, gdy zapłacił tak jak przyjął powód kwotę 32.165,56 zł tytułem kosztów naprawy i kwotę 307,50 zł tytułem holowania pojazdu, która nie stanowiła kosztów naprawy i nie była objęta niniejszym procesem.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 6.100,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa adwokackiego przed Sądem II instancji.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 9 kwietnia 2015 r. pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako niezasadna podlega oddaleniu.

Wbrew zarzutowi sformułowanemu w apelacji Sąd R. w oparciu o prawidłowo, zgodnie z przepisami procedury cywilnej, zgromadzony i oceniony materiał dowodowy, dokonał właściwych ustaleń faktycznych, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne, a następnie wywiódł z tych ustaleń trafne wnioski jurydyczne, które również Sąd Okręgowy w pełni podziela.

Formułując dochodzone roszczenie już w pozwie powód wskazał, iż dochodzona kwota 6.100,00 zł obejmuje różnicę pomiędzy kwotą wypłaconą przez pozwanego w postępowaniu likwidacyjnym szkody z dnia 15 października 201 r., a kwotą wskazaną przez powoda z tytułu kosztów naprawy pojazdu oraz koszt usługi transportowej, które to kwoty wynikają z faktury wystawionej przez powoda. Do pozwu powód załączył przedmiotową fakturę VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2012 r. na kwotę 38.303,23 zł, obejmującą pod pozycją nr 1 koszt usługi transportowej w wysokości 307,50 zł brutto (250,00 zł netto) oraz pod pozycjami od 2 do 26 koszt części zamiennych oraz koszt naprawy auta na łączną kwotę 37.995,73 zł brutto.

W konsekwencji zarzut apelującego błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, iż kwota 38.303,23 zł wynikająca z faktury z dnia 30 listopada 2012 r. obejmuje jedynie koszt naprawy pojazdu, nie uwzględnia zaś kosztu usługi transportowej, która jak aktualnie w apelacji wskazuje powód nie była objęta żądaniem pozwu, jest o tyle bezzasadny, co po prostu oderwany od treści samego żądania powoda sformułowanego w pozwie, jak i treści przedmiotowej faktury. Zarówno bowiem z pozwu, jak i faktury jasno i jednoznacznie wynika, iż w wystawionej fakturze powód uwzględnił zarówno koszt zakupu części zamiennych, koszt robocizny, jak i usługi transportowej, tej ostatniej na kwotę 307,50 zł brutto, co łącznie dało kwotę 38.303,23 zł.

Sąd Rejonowy w oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu (...), niekwestionowanej przez żadną ze stron, prawidłowo ustalił, iż uzasadniony koszt naprawy pojazdu M. (...) jest zgodny z fakturą nr (...) wystawioną przez powoda, jako uwzględniający koszt zakupu części nowych oryginalnych, co było uzasadnione w okolicznościach sprawy celem naprawy przedmiotowego pojazdu, przyjętą przez powoda stawkę za roboczogodzinę mieszczącą się w przedziale stawek stosowanych na lokalnym rynku, jak i koszt usługi transportowej w wysokości 250,00 zł netto, czyli 307,50 zł brutto.

Co nie było sporne w postępowaniu przed Sądem I instancji, jak i w postępowaniu apelacyjnym, pozwany w ramach postępowania likwidacyjnego wypłacił tytułem naprawienia szkody w pojeździe M. (...) następujące kwoty: 32.165,56 zł tytułem koszt naprawy pojazdu i 307,50 zł tytułem kosztów holowania pojazdu – obie kwoty na podstawie faktury nr (...) wystawionej przez powoda. Nadto, jak dodatkowo ustalił Sąd Okręgowy, na podstawie dokumentów z akt szkodowych, a to pisma pozwanego z 21 grudnia 2012 r. oraz faktury nr (...) z dnia 13.11.2012 r., pozwany wypłacił kwotę 615,00 zł tytułem kosztów uzupełnienia oznakowania pojazdu, co nie było objęte roszczeniem pozwu.

Skoro zatem pozwany tytułem naprawy pojazdu wypłacił kwotę 32.165,56 zł i tytułem usługi holowniczej kwotę 307,50 zł, łącznie zatem kwotę 32.473,06 zł, zaś łączny uzasadniony koszt tych usług wynikający z opinii biegłego wynosił 38.303,23 zł brutto i pokrywał się z kwotą na jaką opiewa faktura wystawiona przez powoda, to powództwo winno podlegać uwzględnieniu do kwoty 5.830,17 zł, zaś w pozostałym zakresie oddaleniu, o czym prawidłowo orzekł Sąd I instancji.

W konsekwencji Sąd Okręgowy oddalił apelację, jako bezzasadnĄ na podstawie art. 385 k.p.c.

Wobec oddalenia apelacji w całości, Sąd Okręgowy na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym, ustaloną w oparciu o (§ 6 pkt 1 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t. jedn. - Dz.U. z 2013 r., poz. 490).