Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: Anna Ostromecka

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 19.03, 24.04,28.05,26.06,13.08. 2015r., sprawy

Z. T.

s. P. i J. z domu A.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że: w dniu 1 października 2014r. o godzinie 15:55 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki O. o nr rej. (...) będąc po użyciu alkoholu nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu marki V. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdów czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 2 kw , art. 97 kw, art. 87§1 kw w zw. z art. 19 ust. , 2 pkt. 3 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I obwinionego Z. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu , przy czym z jego opisu eliminuje kierowanie przez obwinionego pojazdem w stanie po użyciu alkoholu i za to na podstawie art. 86§1kw i art. 97kw w zw z art. 9§2kw w zw z art. 19 ust2pkt3 i art. 44ust1 prawa o ruchu drogowym skazuje go wymierzając na podstawie art. 86§1kw w zw. z art. 9 § 2 kw karę 1000 (jeden tysiąc) złotych grzywny;

II na podstawie art. 86 § 3 kw i art. 29 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) miesięcy i zobowiązuje go do zwrotu dokumentu w postaci prawa jazdy;

III na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 100 (sto) złotych.

Sygn. akt IX W 688/15

UZASADNIENIE

Z. T. obwiniony został o wykroczenie z art. 86 § 2 kw , art. 97 kw, art. 87§1 kw w zw. z art. 19 ust. , 2 pkt. 3 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym polegające na tym , że w dniu 1 października 2014r. o godzinie 15:55 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki O. o nr rej. (...) będąc po użyciu alkoholu nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu marki V. o nr rej. (...) w wyniku czego doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdów czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym , a następnie oddalił się z miejsca zdarzenia.

Obwiniony oświadczył, iż nie pracuje i utrzymuje się z oszczędności, jest żonaty, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu.

W dniu 1 października 2014 r. o godzinie 15:55 pokrzywdzony D. P. (1) wracał z pracy pojazdem marki V. o nr rej. (...). Jechał sam, z B. ulicą (...) w kierunku ulicy (...) w O.. Na ulicy (...) , na wysokości sklepu (...), zauważył stojący pojazd ciężarowy. Zaparkowany był on częściowo na chodniku, a częściowo na pasie ruchu, którym poruszał się pokrzywdzony. Z przeciwnego pasa ruchu nadjeżdżał inny pojazd. D. P. (1) zatrzymał się w celu ominięcia pojazdu ciężarowego, co wiązało się z koniecznością wjechania na pas dla przeciwnego kierunku jazdy. W tył stojącego pojazdu pokrzywdzonego uderzył samochód marki O. (...) o nr rej. (...), którym kierował Z. T.. Obwiniony jechał sam od strony B. w kierunku G.. Po zderzeniu pokrzywdzony i obwiniony wysiedli z pojazdów. Obwiniony zaproponował by zjechali na pobliski parking. D. P. (1) stanął na początku parkingu. Obwiniony zaś zatrzymał się w głębi parkingu, po czym podszedł do pokrzywdzonego. Przyznał się do spowodowania kolizji, tłumaczył się zagapieniem . D. P. (1) wyczuł od obwinionego woń alkoholu. Poinformował o tym obwinionego , po czym zadzwonił na nr alarmowy 112. Wówczas obwiniony pobiegł do swojego samochodu i oddalił się . Nie podał pokrzywdzonemu swoich danych, numeru polisy OC, nie okazał mu żadnych dokumentów.

Na parking przy ul (...) przybył patrol policji . Funkcjonariusze dokonali oględzin pojazdu marki V. o nr rej. (...). W pojeździe tym ujawniono połamany tylny zderzak - wysunięty z zaczepów z prawej strony , wgniecioną i porysowaną pokrywę bagażnika, pękniętą obudowę lampy tylnej prawej, pogięty tylny prawy błotnik, połamane plastikowe elementy podwozia z tyłu pojazdu.

Do zdarzenia doszło na odcinku drogi jednojezdniowej dwukierunkowej, ze spadkiem, o nawierzchni asfaltowej. Natężenie ruchu było średnie. Dopuszczalna prędkość na wskazanym odcinku drogi wynosi 50 km/h. Warunki drogowe były dobre, jezdnia sucha, widoczność dobra.

Obwiniony stawił się w K. w O. w dniu 3 X 2014r w godzinach rannych.

(d: notatka urzędowa: k. 5-5v; szkic poglądowy miejsca zdarzenia: k. 6; protokół oględzin k. 7-7v; wyjaśnienia obwinionego Z. T.: k. 24-24v, k. 27-27v, k. 39, k. 52v, 15v-16v; zeznania świadka: D. P. k. 27-27v, k. 9v, J. K. k. 52-52v)

Obwiniony częściowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, a mianowicie do najechania na samochód pokrzywdzonego. Wyjaśnił , iż tego dnia jechał do G., spieszył się gdyż był umówiony z kolegą J. K. (2) na godzinę 19:00. Najechał na samochód pokrzywdzonego ponieważ się zagapił. Stwierdzi, iż po zjechaniu na pobliski parking chciał podać pokrzywdzonemu wszelkie niezbędne dane, w tym nr polisy, ale nie mógł się z nim porozumieć. Twierdzi, że D. P. (1) krzyczał na niego używając wulgarnych słów. Obwiniony oświadczył, iż był bardzo zdenerwowany, nie wiedział jak się zachować, gdyż była to jego pierwsza kolizja w życiu. W związku z powyższym oznajmił pokrzywdzonemu, że sam stawi się na Komendę Policji w O. w celu złożenia wyjaśnień i odjechał. Obwiniony zaprzeczył, że znajdował się wówczas po użyciu alkoholu. Oświadczył , iż nie pamięta czy pokrzywdzony zarzucał mu , iż czuje od niego alkohol.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego w zakresie dotyczącym zderzenia jego pojazdu z pojazdem pokrzywdzonego. Odmówił im natomiast wiarygodności w pozostałym zakresie jako stojącym w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego.

Pokrzywdzony D. P. (1) zeznał, iż obwiniony uderzył w jego stojący samochód, po tym jak zatrzymał się w celu ominięcia samochodu ciężarowego. Aby wykonać ten manewr musiał zjechać częściowo na lewy pas ruchu po którym poruszał się inny pojazd. Oświadczył, iż nie hamował gwałtownie. Stał koło 10sekund, po czym poczuł bardzo silne uderzenie w tył swojego pojazdu. Po zdarzeniu zjechał wraz ze sprawcą kolizji –kierowcą O. (...), na pobliski parking. Wysiadł z pojazdu i chwilę rozmawiał z obwinionym, który też wysiadł ze swojego pojazdu i podszedł do niego. Obwiniony przepraszał pokrzywdzonego za zaistniałe zdarzenie, poczuwał się do winy, twierdził, iż się zagapił. Podczas rozmowy wyczuł od obwinionego silną woń alkoholu, obwiniony miał bełkotliwą mowę. D. P. (1) poinformował obwinionego, iż czuje od niego alkohol, następnie zaczął dzwonić na Policję. D. P. (1) oświadczył, iż obwiniony w reakcji na jego słowa pobiegł do swojego pojazdu i odjechał. Pokrzywdzony rozpoznał w osobie która kierowała O. (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadka jako spójnym, logicznym, rzeczowym. D. P. nie znał wcześniej obwinionego. Opisał jedynie swoje spostrzeżenia z miejsca zdarzenia w sposób obiektywny i konsekwentny. O wyczuciu od obwinionego woni alkoholu poinformował funkcjonariuszy policji przybyłych na miejsce zdarzenia, co znalazło odzwierciedlenie w notatce k 5v.

Sąd nie kwestionował także zeznań J. K. (2). Świadek ten przyznał, iż spotkał się z obwinionym w G. na początku października 2014r . Obwiniony przyjechał oddać mu pieniądze. Świadek nie był w stanie dokładnie określić daty powyższego spotkania, nie wykluczył, że mogło być to 1 października. Podczas spotkania nie wyczuł on od obwinionego woni alkoholu a jego zachowanie i sposób mowy nie wskazywały na to, że może być po użyciu alkoholu.

Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 86 kw jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym zagrożone przez niezachowanie należytej ostrożności. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym – art. 3, każdy uczestnik ruchu jest obowiązany zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga szczególną ostrożność, czyli unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić, w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Jednocześnie każdy uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze mają prawo liczyć, że inni uczestnicy tego ruchu przestrzegają przepisów ruchu drogowego, chyba że okoliczności wskazują na możliwość odmiennego ich zachowania. Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 roku VI KRN 135/76 każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym a także do powstrzymywania się od czynności, które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć. Art. 19 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż kierujący pojazdem winien jechać z prędkością nie utrudniającą jazdy innym kierującym, hamować w sposób nie powodujący zagrożenia oraz utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika bezspornie , iż obwiniony nie zastosował się do obowiązku zachowania bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu, nie zachował wymaganej ostrożności i nie obserwował zmieniającej się sytuacji na drodze oraz zachowania innych uczestników w ruchu. W rezultacie uderzył w pojazd pokrzywdzonego , który zatrzymał się celem wykonania manewru ominięcia pojazdu ciężarowego. Sam obwiniony nie kwestionował swojego zawinienia w tym zakresie. Jak sam określił „zagapił się” i z tego powodu doszło do zderzenia.

Sąd uznał zatem obwinionego Z. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu eliminując jednocześnie z opisu czynu kierowanie przez obwinionego pojazdem w stanie po użyciu alkoholu. Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 86 § 1 kw, 97kw w zw. z art. 19 ust. 2 pkt 3 i art. 44 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Z okoliczności sprawy nie wynika jednoznacznie, iż obwiniony w chwili zdarzenia znajdował się w stanie po użyciu alkoholu. Zeznania pokrzywdzonego D. P. (1) wskazują, iż od obwinionego wyczuł woń alkoholu. Sąd nie kwestionował powyższych spostrzeżeń świadka. Jednocześnie jednak podnieść należy, iż nie ustalono za pośrednictwem badań krwi , czy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu stężenia alkoholu w organizmie obwinionego w chwili zdarzenia . Nie wykazano, by stężenie to przekraczało dozwolony poziom określony w art. 46 ust 2 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi , który stanowi, iż stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³.

Sam obwiniony zaprzeczył by miał znajdować się w stanie po użyciu alkoholu, a z zeznań świadka J. K. (2) wynika, iż widział się z obwinionym kilka godzin po zdarzeniu i nie czuł od niego alkoholu. Powyższe okoliczności nie pozwalają na czynienie w sposób nie budzący wątpliwości ustaleń dotyczących stanu w jakim obwiniony znajdował się w czasie przedmiotowego zdarzenia. Podkreślenia wymaga, iż obwiniony przyczynił się do utrudnienia poczynienia powyższych ustaleń oddalając się z miejsca zdarzenia , co uniemożliwiło przeprowadzenie badania stężenia alkoholu w jego organizmie. Z. T. odjechał z miejsca zdarzenia po poinformowaniu go przez pokrzywdzonego, iż czuje od niego alkohol, gdy pokrzywdzony zaczął dzwonić na policję. Zachowanie to budzi wątpliwości i z cała pewnością oceniane winno być jako naganne . Obwiniony uniemożliwił przeprowadzenie czynności funkcjonariuszy policji z jego udziałem, utrudnił przeprowadzenie czynności wyjaśniających, nie podał pokrzywdzonemu swoich danych, ani numeru polisy OC .

Zgodnie z art. 44 ust 1 prawa o ruchu drogowym kierujący pojazdem w razie uczestniczenia w wypadku drogowym ma obowiązek między innymi zatrzymać pojazd i podać swoje dane i dane właściciela pojazdu, zakładu ubezpieczeń społecznych w którym zawarta jest umowa OC na żądanie uczestnika wypadku. Oddalając się z miejsca zdarzenia obwiniony z całą pewnością uniemożliwił uzyskanie przez pokrzywdzonych powyższych danych. Tłumaczenie obwinionego, iż odjechał bo się spieszył i nie mógł porozumieć się z pokrzywdzonym , w świetle zeznań D. P. nie zasługuje na uznanie za wiarygodne.

Sąd mając na względzie powyższe okoliczności wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 1000 złotych. Sąd uznał wyżej wymienioną karę grzywny za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego wykroczenia oraz jego zawinienia. W ocenie Sądu spełni też ona swoje cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej, zmotywuje obwinionego do zachowania większej ostrożności na drodze.

Z uwagi na naruszenie przez obwinionego jednych z podstawowych zasad ostrożności i bezpieczeństwa i porządku w ruchu drogowym, Sąd na podstawie art. 86 § 3 kw orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy. Sąd uznał czasowe wyeliminowanie obwinionego z ruchu jako kierowcy za zasadne mając na uwadze zarówno okoliczności przedmiotowego zderzenia jak i zachowanie obwinionego po kolizji, w tym oddalenie się z miejsca zdarzenia. Do zdarzenia doszło na drodze stanowiącej wyjazd z miasta, przy której znajdują się budynki mieszkalne i sklep, a uderzenie według relacji pokrzywdzonego było bardzo silne. Na mocy art. 29 § 3 kw obwiniony został zobowiązany do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu – prawa jazdy. Sąd uznał, iż orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wpłynie na obwinionego wychowawczo. Jednocześnie czas, na który obwiniony został wyeliminowany z uczestnictwa w ruchu drogowym umożliwi mu wnikliwe przeanalizowanie swojego postępowania.

Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 100 złotych.