Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 59/12

POSTANOWIENIE

Dnia 14 marca 2012 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Kałucka

Protokolant: Katarzyna Szypuła

Prokurator Prokuratury Rejonowej – nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

na posiedzeniu

po rozpoznaniu w sprawie R. G.

wniosku w przedmiocie wydania wyroku łącznego

p o s t a n a w i a

I. na podstawie art. 572 k.p.k. umorzyć postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego co do wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19 lipca 2000r. (sygn. akt III K 119/00),

II. na podstawie art. 35 § 1 k.p.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie stwierdzić swoją niewłaściwość i sprawę przekazać jako właściwemu Sądowi Rejonowemu w Oleśnicy.

UZASADNIENIE

R. G. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19 lipca 2000 r., sygn. akt III K 119/00, za czyny popełnione 18 grudnia 1999r.

2. wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt II K 213/07, za czyny popełnione w listopadzie 2006 roku;

3. wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt II K 1006/10, za czyn popełniony w czerwcu 2010 roku;

4. wyrokiem Sądu Rejonowego w Oleśnicy z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. akt II K 1476/10, za czyn popełniony we wrześniu 2010 roku;

We wniosku z dnia 8 grudnia 2011 r. R. G. wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania w wymienionych wyżej sprawach.

Postanowieniem z dnia 19 stycznia 2012r., wydanym w sprawie o sygn. akt II K 1573/11 Sąd Rejonowy w Oleśnicy stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał do rozpoznania tut. Sądowi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego przez Sąd Okręgowy.

Zgodnie z dyspozycją art. 85 k.k., jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że wydanie wyroku łącznego dopuszczalne jest jedynie w sytuacji, gdy sprawca przed datą wydania pierwszego wyroku skazującego popełnił również inne przestępstwa, za które nie został z różnych przyczyn skazany jednym, lecz wieloma, wyrokami. Wydanie wyroku łącznego jest celowe i prawnie dopuszczalne wyłącznie w sytuacji istnienia właściwej, normatywnej relacji czasu popełnionych przestępstw do daty wydania chronologicznie pierwszego wyroku, choćby nieprawomocnego.

Należy podkreślić, że czyny objęte wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19 lipca 2000 r. (sygn. akt III K 119/00), którego istnienie Sąd Rejonowy w Oleśnicy uznał za podstawę do przekazania sprawy do tut. Sądu, nie spełniają powyższej przesłanki.

Analiza wyroków skazujących R. G. prowadzi bowiem do wniosku, iż kolejne skazania wyrokami Sądu Rejonowego w Oleśnicy dotyczyły czynów popełnionych przez niego już po wydaniu powyższego wyroku przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu. Kolejne wyroki skazujące były wydawane wyłącznie przez Sądy Rejonowe. Nie zachodzą zatem warunki do wydania wyroku łącznego przez Sąd Okręgowy, w myśl art. 572 k.p.k. Sąd był zatem zobligowany do umorzenia postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego.

Umorzenie postępowania przez sąd wyższej instancji może przybrać dwojaką postać. Po pierwsze jako umorzenie postępowania w całości, gdy brak jest podstaw do wydania wyroku łącznego, a po drugie jako umorzenie postępowania w części, gdy istnieją podstawy do wydania wyroku łącznego w zakresie tylko niektórych skazań. Jak trafnie zauważył Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20 grudnia 2006 r. (I KZP 32/06, OSNKW 2007, nr 1, poz. 3) szerokie możliwości kształtowania przedmiotu rozpoznania obligują sąd do precyzyjnego wskazania wszystkich wyroków, w stosunku do których oceniał, czy spełnione zostały warunki do orzeczenia kary łącznej. Ponadto wskazał, iż precyzji wymaga sformułowanie części dyspozytywnej rozstrzygnięcia sądu i to zarówno w zakresie pozytywnym, jak i negatywnym. Pozytywnym, czyli dotyczącym orzeczenia w wyroku łącznym kary łącznej w miejsce kar orzeczonych wyrokami podlegającymi połączeniu. Negatywnym, a więc dotyczącym wskazania, który bądź które z analizowanych wyroków nie spełniają warunków do objęcia ich wyrokiem łącznym. Przy czym każdy sąd rozpoznający sprawę o wydanie wyroku łącznego zobowiązany jest, na podstawie art. 572 k.p.k., do umorzenia postępowania zawsze wówczas i w takim zakresie, w jakim stwierdzi brak warunków do wydania wyroku łącznego. Jeżeli to sąd wyższego rzędu stwierdzi brak warunków do "połączenia" wyroku tego sądu z wyrokami sądów niższego rzędu, to ocena właściwości rzeczowej do dalszego prowadzenia sprawy o wydanie wyroku łącznego uzależniona będzie od etapu rozpoznania sprawy. Jeśli nastąpi to w toku przygotowania do rozprawy, znajdzie zastosowanie art. 35 § 1 k.p.k., przy czym postanowienie o przekazaniu sprawy innemu sądowi, poprzedzone być musi orzeczeniem o stosownym umorzeniu postępowania o wydanie wyroku łącznego.

Kierując się przedstawionymi argumentami oraz treścią art. 569 § 1 k.p.k. Sąd Okręgowy przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Oleśnicy, albowiem ten Sąd wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji – wyrok z dnia 7 lutego 2011 r., sygn. akt II K 1476/10.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji postanowienia.

III K 59/12

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE