Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V ACz 696/13

POSTANOWIENIE

Dnia 5 sierpnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSA Iwona Wilk (spr.)

Sędziowie:

SA Jadwiga Galas

SA Tomasz Pidzik

po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2013 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku J. C.

przy udziale G. M.

o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika

na skutek zażalenia małżonki dłużnika

na postanowienie Sądu Okręgowego w Częstochowie

z dnia 23 maja 2013 r., sygn. akt V GCo 96/12

p o s t a n a w i a : oddalić zażalenie.

Sygn. akt V ACz 696/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Częstochowie nadał klauzulę wykonalności wyrokowi tego Sądu z dnia 16 kwietnia 2004r., sygn. akt VGC 321/03 także przeciwko małżonce dłużnika G. M. z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską, na rzecz wierzyciela J. C., na którą przeszło uprawnienie pierwotnego wierzyciela na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 20 stycznia 2012r., sygn. akt V GCo 104/11.

W zażaleniu uczestniczka wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości i oddalenie wniosku wierzyciela, ewentualnie o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez ograniczenie możliwości zaspokojenia się wierzyciela z nieruchomości prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Częstochowie, oznaczonej nr KW (...) oraz nieruchomości oznaczonej KW (...), ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Wniosła także o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania zażaleniowego. Podała, że zobowiązania męża, wynikające z tytułu egzekucyjnego są rezultatem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej. Na działalność męża uczestniczka nie miała żadnego wpływu, jak również nie wyrażała zgody na podejmowanie jakichkolwiek działań związanych ze sprawami spółki. Wskazała również, że własną pracą przyczyniła się do powstania majątku wspólnego, co czyni ewentualną egzekucję z majątku objętego wspólnością majątkową, w szczególności domu, będącego miejscem jej zamieszkiwania, sprzeczną z zasadami współżycia społecznego.

Rozpoznając przedmiotowe zażalenie Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Z uwagi na treść art. 386 § 6 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd Apelacyjny jest związany oceną prawną wyrażoną w postanowieniu tego Sądu z dnia 24 września 2012 r., sygn. akt V ACz 734/12.

W związku z powyższym rozpoznaniu podlega jedynie ten zarzut uczestniczki, który stanowił podstawę uchylenia postanowienia Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt V GCo 38/12 i przekazania sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Chodzi mianowicie o zarzut naruszenia art. 41 § 3 k.r.o. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 20 stycznia 2005 roku, zgodnie z którym sąd może ograniczyć lub wyłączyć możliwość zaspokojenia się z majątku wspólnego przez wierzyciela, którego dłużnikiem jest tylko jeden z małżonków, jeżeli ze względu na charakter wierzytelności albo stopień przyczynienia się małżonka będącego dłużnikiem do powstania majątku wspólnego - zaspokojenie z majątku wspólnego byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Należy przy tym zaznaczyć, że samo ustalenie, że żądanie zaspokojenia z majątku wspólnego pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego (art. 5 k.c.), nie wystarcza do ograniczenia lub wyłączenia możliwości zaspokojenia się przez wierzyciela z tego majątku (por. wyrok SN z dnia 15 listopada 1979r., II CR 394/79, OSNCP 1980 nr 9 poz. 166).

Sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ze względu na charakter wierzytelności jest zaspokojenie z majątku wspólnego wierzytelności wynikającej ze zobowiązań zaciągniętych przez jednego z małżonków, które dotyczą osobistych interesów tego małżonka, nie przysparzają zaś korzyści drugiemu z małżonków lub pozostałym członkom rodziny. Wierzytelność wnioskodawczyni wynika ze zobowiązania zaciągniętego przez męża uczestniczki, które nie dotyczy jego indywidualnych potrzeb konsumpcyjnych i nie zostało w lekkomyślny sposób zmarnotrawione. Jak wskazuje sama uczestniczka wierzytelność ta wynika z umowy o roboty budowlane, zawartej w ramach prowadzonej przez jej męża działalności gospodarczej. Należy przyjąć, że czynności potrzebne do prawidłowego funkcjonowania prowadzonej działalności gospodarczej, także w sytuacji jeśli ma ona formę spółki cywilnej, polegające chociażby na zawarciu umowy kredytowej na zakup surowców potrzebnych do produkcji, czy sprzedaż wytworzonych towarów (por. wyrok SN z 30 listopada 1999 roku sygn. akt I CKN 240/98, OSNC 2000/6/108) a także zawarciu innych niezbędnych umów trudno uznać że dotyczące osobistych interesów tego małżonka. Środki z prowadzonej działalności pomnażały zatem majątek męża uczestniczki jako wspólnika, a tym samym przyczyniały się do zwiększenia majątku wspólnego małżonków. Przeciwne twierdzenia uczestniczki jako niepoparte żadnym wiarygodnym dowodem nie mogły zostać uwzględnione.

Zastosowania art. 41 § 3 k.r.o. nie uzasadnia również argumentacja dotycząca znacznego przyczynienia się uczestniczki do powstania majątku wspólnego, poprzez zakup z środków pochodzących z jej majątku odrębnego działki pod budowę domu oraz samodzielną spłatę – począwszy do 2005 r. – kredytu na cele mieszkaniowe, który zaciągnęła wraz z mężem w 2001 r. Jak wynika z zeznań męża uczestniczki złożonych na rozprawie w dniu 15 listopada 2013 r. dopóki nie popadł w trudności finansowe, co miało miejsce w 2004 r., spłacał kredyt zaciągnięty na budowę domu. Należało zatem przyjąć, że małżonka dłużnika jedynie uprawdopodobniła, iż w większym stopniu niż mąż przyczyniała się do powstania majątku wspólnego, nie przedłożyła jednak żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Powołany wyżej przepis podlega ogólnym regułom dowodowym i osoba chcąca skorzystać z przewidzianego tam ograniczenia egzekucji powinna uwiarygodnić swe twierdzenia odpowiednimi dowodami. W tym zakresie nie jest wystarczające oparcie się wyłącznie na uproszczonej formie dowodowej jaką są informacje udzielane Sądowi meritii w ramach wysłuchania, o którym mowa w art. 788 k.p.c. Jako że nie zadośćuczyniła ciążącemu nań obowiązkowi dowodowemu, brak w ocenie Sądu Apelacyjnego przesłanek do ograniczenia lub wyłączenia możliwości zaspokojenia się z majątku wspólnego przez wierzyciela, z uwagi art. 41 ust. 3 k.r.o.

W tych okolicznościach, zażalenie – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.

(...)

-: (...)

(...)

V ACz 696/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE