Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

do wyroku z dnia 21 lipca 2014r.

Pozwem z dnia 7 grudnia 2012r., skierowanym przeciwko Urzędowi (...)w W.((...)), powódka G. W.wniosła o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy, zasądzenie odszkodowania za czas pozostawania bez pracy, niezasądzanie kosztów procesu oraz o nadanie wyrokowi klauzuli natychmiastowej działalności ( pozew k. 3-11).

W piśmie procesowym z dnia 20 grudnia 2012r. powódka sprecyzowała swoje roszczenie wskazując, iż wysokość dochodzonego roszczenia wynosi 35.892 zł brutto ( pismo k. 25).

W piśmie procesowym z dnia 9 stycznia 2013r. powódka ponownie sprecyzowała powództwo wskazując, iż wnosi o zasądzenie odszkodowania w wysokości 4-miesięcznego wynagrodzenia, tj. kwoty 11.964 zł z jednoczesnym zrzeczeniem się roszczenia ponad tą kwotę ( pismo k. 34).

W odpowiedzi na pozew z dnia 21 stycznia 2013r. pozwany Urząd (...)w W.((...)), wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych ( dopowiedź na pozew k. 39-45).

Sąd ustalił następujący sta faktyczny:

Powódka G. W.była zatrudniona u pozwanego od 5 maja 2003r. Początkowo, w okresach od 5 maja 2003 r. do 31 grudnia 2003r. oraz od 1 stycznia 2004r. do 28 lutego 2005r. na podstawie umów o pracę na czas określony. Następnie od 1 marca 2005r. powódka świadczyła pracę na podstawie umowy o pracę na czas nie określony. Powódka była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy. W ostatnim okresie zatrudnienia (od 27 lutego 2012r.) powódka świadczyła pracę w Wydziale (...)w Departamencie (...) na stanowisku referendarza ( umowa k. 5 akta osobowe część b, umowa k. 14 a/o część b, umowa k. 24 a/o cześć b, pismo k. 78 a/o część b).

W okresie zatrudnienia w Wydziale (...)w Departamencie (...) do zakresu obowiązków powódki należało m. in. rozpatrywanie merytoryczne wniosków oraz przygotowywanie dokumentacji związanej z nadawaniem przez Kierownika (...)odznaczenia (...)i (...), analiza akt kombatanckich oraz pozyskiwanie innych dostępnych informacji pod kątem kwalifikowania osób fizycznych i prawnych do uhonorowania, techniczne przygotowywanie materiałów do realizacji decyzji przyznających odznaczenia i tytuły, prowadzenie ewidencji wniosków, decyzji i odznaczeń dotyczących Medalu (...)przy użyciu dostępnych narzędzi informatycznych i technicznych. U pozwanego obowiązywały regulaminy, które regulowały kwestie nadania medali (...)i (...)( zakres obowiązków k. 81 a/o część b, regulamin k. 162-163, regulamin k. 164-166, zeznania powódki k. 254 - 255, okoliczności bezsporne).

Rola powódki w procesie przyznawania odznaczeń sprowadzała się do przygotowania niezbędnej dokumentacji oraz do ustalenia informacji o ewentualnych przeszkodach przyznania w/w odznaczeń. W tym zakresie zasadniczym źródłem informacji były akta kombatanckie oraz bazy ewidencyjne uhonorowań prowadzone przez urząd (baza odznaczeń państwowych i baza mianowań). Na podstawie przygotowanych przez powódkę dokumentów minister podejmował decyzję dotyczącą przyznania odznaczenia ( zeznania świadków T. L. k. 134-137, M. D. k. 207-209, zeznania powódki k. 254-255).

W ramach wykonywanych obowiązków powódka administrowała bardzo dużą ilością wniosków o odznaczenie. W związku z tym zwróciła się do przełożonych z prośbą o zainstalowanie odpowiedniego programu komputerowego, który miał jej umożliwić m. in. kontrolowanie i ewidencję złożonych wniosków oraz stan ich realizacji. Brak takiego programu powodował, że przygotowując dokumenty związane z odznaczeniami powódka musiała ręcznie sprawdzać informacje w segregatorach, co było żmudne i czasochłonne ( pisma k. 14 i k. 15, wydruk z e-maila k. 168, stenogram k. 198-204, zeznania powódki k. 254-255).

W 2012r. powódka przygotowywała wnioski oraz decyzje dotyczące odznaczenia medalem (...). Z uwagi na braki kadrowe w wydziale w tym okresie powódce przydzielono do pomocy praktykantkę, której powierzono wykonanie wstępnej weryfikacji uprawnień osób wytypowanych do odznaczenia w oparciu o elektroniczną bazę kombatantów i osób represjonowanych. Na jednym z wniosków dotyczącym E. K. (1) umieściła ona umieściła adnotację „brak danych”. Umieszczenie takiej informacji na wniosku wskazywało na niewystępowanie określonej osoby w elektronicznej bazie kombatantów i osób represjonowanych.

Pomimo umieszczenia przez praktykantkę adnotacji na wniosku dotyczącym E. K. (1) adnotacji „brak danych” powódka nie zweryfikowała tej informacji w bazie danych akt znajdujących się w archiwum, nie wypożyczyła z archiwum akt dotyczących tej osoby.

Następnie na piśmie przewodnim załączonym do wniosków o odznaczenie (w tym również wniosek dotyczący E. K. (1)) powódka umieściła adnotację „akta ok” i przekazała je M. D., który pod względem merytorycznym był jej przełożonym.

Umieszczenie na wniosku adnotacji „akta ok” oznaczało dla przełożonego, że akta tej osoby zostały sprawdzone pod kątem spełniania pozytywnych przesłanek oraz, że nie istnieją negatywne przesłanki przyznania odznaczenia.

M. D. po otrzymaniu wniosków oraz projektów decyzji sprawdził je ponownie w oparciu o bazę kombatancką. Okazało się wówczas, że jedna z osób, która widnieje w projekcie decyzji, w 2000r. została pozbawiona uprawnień kombatanckich. Tą osobą był E. K. (1). W bazie danych istniał zapis, że E. K. (1) został pozbawiony uprawnień kombatanckich. Decyzją z dnia 3 lutego 2000 r. E. K. (1) został pozbawionych uprawnień kombatanckich odnośnie okresu 1 marca 1945 r.– 31 lipca 1945 r. E. Z. natomiast uprawnienia kombatanckie dotyczące okresu wrzesień 1947r. – kwiecień 1949r. i sierpień 1950r. – czerwiec 1951r.

Umieszczenie w bazie kombatanckiej informacji o pozbawieniu uprawnień skutkuje tym, iż ta osoba nie może zostać uhonorowana. W związku z tym M. D. polecił powódce wycofanie osoby E. K. (1) z projektu decyzji. Powódka dokonała korekty i przygotowała nowy projekt nie obejmujący E. K. (1). Okazało się jednak, że został on zaproszony na uroczystość oraz poinformowany o odznaczeniu, którego ostatecznie jednak nie otrzymał.

W związku z powyższym powódka została poproszona o pisemne złożenie wyjaśnień ( propozycja scenariusza k. 19-19, notatka służbowa k. 46-47, wniosek k. 51, notatka służbowa k. 56, wydruk z bazy danych k. 60, decyzja dot. E. K. k. 79, wydruk z e-maila k. 168, zeznania świadków T. L. k. 134-136, J. D. k. 205-207, M. D. k. 207-209, Z. K. k. 228v-229).

Powódka brała również udział w przygotowaniu dokumentów związanych z przyznaniem medali na uroczystości w T., które miały się odbyć 14 listopada 2012 r. w T.. Przed uroczystością M. W. przygotował sobie na własny użytek narrację przebiegu uroczystości. Powódka była zaś odpowiedzialna za przygotowanie projektów decyzji wskazujących osoby do odznaczenia. W trakcie uroczystości zaistniała sytuacja, w której P. P. został dwukrotnie odczytany. Podchodząc wyczytany po raz drugi miał już przypięty medal. M. W. zapytał go wówczas, czy kolejny medal odbiera w czyimś imieniu, ale P. P. zaprzeczył temu. Ta sytuacja wprowadziła kierownika urzędu wręczającego medale w ogromne zakłopotanie i spowodowała, że musiał on przeprosić za pomyłkę i poprosić o powrót na miejsce. M. W. stwierdził, że sprawa ta zostanie wyjaśniona później, ale aby nie zapomnieć, kogo dotyczyła kłopotliwa sytuacja, w narracji uroczystości uczynił przy nazwisku P. P. wzmiankę „już dostał”.

Później okazało się, że powódka przygotowała dwa, niezależne od siebie projekty decyzji, w których wskazała do odznaczenia tę samą osobę – P. P.. M. W. nie zauważył tej pomyłki, ponieważ wyczytywanie osób następuje w takiej kolejności, w jakiej decyzje zostają mu przekazane. Jedynie w ramach jednej decyzji nazwiska osób są ułożone alfabetycznie. Osoba P. P. została zaś wymieniona w dwóch różnych decyzjach, wydanych w odstępie jednego miesiąca ( notatka służbowa k. 46-47, notatka służbowa k. 56, decyzja k. 57-58, decyzja k. 59, narracja k. 77, zeznania świadków T. L. k. 134-136, J. D. k. 205-207, M. D. k. 207-209, M. W. k. 248-248v, zeznania powódki k. 254-255).

Po tych wydarzeniach powódka odbyła rozmowę z T. L., zastępującego wówczas dyrektora generalnego, podczas której została poproszona o wyjaśnienie przyczyn popełnionych przez siebie błędów. Powódka tłumacząc się z uchybień wskazywała na dużą ilość obowiązków. Podkreślała jednocześnie, że dysponuje ona skrajnie zbyt małą ilością czasu w porównaniu z ilością wpływających wniosków o nadanie odznaczenia. Podniosła również kwestię braku odpowiedniej komputerowej bazy danych, która wpłynęłaby na sprawność dokonywanych weryfikacji wniosków. W trakcie tej rozmowy powódka przyznała się również, że przy wniosku o odznaczenie dotyczącym m. in. E. K. (1) przy adnotacji „akta ok” dopiero później dopisała „z wyjątkiem K.”. Na pytanie, czy powódka wypożyczyła z archiwum akta dotyczące E. K. (1), aby potwierdzić jego uprawnienia do otrzymania medalu, powódka odpowiedziała, że „ przecież pan wie, że pan mi nie udowodni że ja tej weryfikacji nie przeprowadziłam”. T. L. poinformował wówczas powódkę, iż dokonał sprawdzenia, że akta dotyczące E. K. (1) nie były w tym czasie przez nikogo wypożyczane ( stenogram k. 198-204, zeznania przesłuchanego w charakterze pozwanego A. B. k. 255).

W dniu 10 listopada 2012r. odbył się IX Kongres Związku (...), podczas którego osobom szczególnie zasłużonym w zakresie krzewienia pamięci o walce o niepodległość Polski wręczono medale (...)wraz z przynależną temu odznaczeniu legitymacją. Osobą przygotowującą legitymacje na tę uroczystość była powódka.

Pod koniec listopada 2012r. do pozwanego zwrócił się drogą mailową L. R., informując pozwanego o tym, iż otrzymał on niewłaściwą legitymację. Zamiast legitymacji (...), otrzymał on legitymację przynależną odznaczeniu (...).

Po otrzymaniu ww. wiadomości J. D. zwrócił się do powódki o szczegółowe wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Powódka najpierw odmówiła udzielania jakichkolwiek wyjaśnień wskazując, iż będzie to mogła zrobić dopiero po tym, gdy oryginał tej legitymacji wpłynie do urzędu. Dopiero po ponownym poleceniu złożenia wyjaśnień powódka sporządziła stosowną notatkę służbową. Powódka nie potrafiła jednak wyjaśnić dlaczego użyto niewłaściwego blankietu legitymacji ( notatki k. 20, 21, 22, notatka służbowa k. 48, zeznania świadków T. L. k. 134-136, J. D. k. 205-207).

Opisane powyżej okoliczności, będące skutkiem popełnienia przez powódkę pomyłek, w ocenie przełożonych naraziły reputację Kierownika (...) podczas oficjalnych uroczystości. Popełnione przez powódkę błędy, jak również jej postawa w trakcie wyjaśnień sprawy, skutkowały podjęciem przez pozwanego decyzji o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy ( zeznania świadka T. L.k. 134-136).

W dniu 30 listopada 2012r. pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 28 lutego 2013r. Pozwany wskazał, że przyczyną rozwiązania stosunku pracy była utrata zaufania pracodawcy, spowodowana rażąco niewłaściwym wykonywaniem przez powódkę obowiązków służbowych, co przejawiało się w:

- wadliwym przygotowaniu decyzji odznaczeniowych Kierownika Urzędu (...), skutkującym dwukrotnym przyznaniu tej samej osobie medalu (...);

- nie sprawdzeniu w stosownej dokumentacji statusu kombatanckiego osoby pozbawionej uprawnień kombatanckich, przedstawianej do odznaczenia Medalem (...);

- sporządzeniu niewłaściwego dokumentu potwierdzającego odznaczenie Medalem (...) (zamiast tego powódka sporządziła dokument potwierdzający przyznanie innego medalu).

Pozwany pracodawca wskazał ponadto, iż powyższe fakty naraziły Urząd i jego Kierownika na negatywną ocenę ich funkcjonowania w trakcie uroczystości kombatanckich w dniu 14 listopada 2012r. w T., a także w dniu 10 listopada 2012r. w G. ( pismo k. 1 a/o część c).

Wypowiedzenie umowy o prace w imieniu pozwanego podpisał T. L., zastępujący, zgodnie ze stosownym upoważnieniem, dyrektora generalnego pozwanego, który w tym dniu przebywał na urlopie. (zeznania pozwanego k. 255, wniosek urlopowy, pełnomocnictwo - koperta k. 236)

Po rozwiązaniu z powódką umowy o pracę jej obowiązki nie zostały rozdzielone na innych pracowników. Wykonuje je jedna osoba. Nie ogłoszono również konkursu na stanowisko zajmowane wcześniej przez powódkę ( zeznania świadka T. L. k. 134-136, wydruk ze strony internetowej k. 157).

Wynagrodzenie powódki G. W. obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosi 2.990,65 zł ( zaświadczenie k. 38).

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w postaci dokumentów oraz kopii dokumentów, których wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu, nie była nadto kwestionowana przez strony. Sąd dał także wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków, ponieważ były one wewnętrznie spójne i logiczne oraz korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

W odniesieniu do zeznań powódki Sąd jedynie częściowo uznał je za wiarygodne, tj. w części dotyczącej chronologii zdarzeń, ilości jej obowiązków, organizacji pracy. Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w części, w której zeznała, że M. W. przygotował alfabetyczną listę osób mających otrzymać odznaczenia oraz, że ustalili oni, że P. P. nie zostanie wyczytany dwa razy. W ocenie Sądu zeznania powódki w tym zakresie są sprzeczne z zeznaniami świadków, którym Sąd w pełni dał wiarę, i mają służyć jedynie poparciu jej twierdzeń. Natomiast zeznania powódki w części, w której zeznaje, iż E. K. (1) posiadał uprawnienia do odznaczenia uznać należy za jej własną ocenę.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki G. W. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 45 § 1 kp w związku z art. 47 ¹ kp, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania umowy o pracę na czas nieokreślony i tym samym przyczyna wypowiedzenia nie musi mieć szczególnej wagi czy nadzwyczajnej doniosłości. Nie oznacza to jednak przyzwolenia na arbitralne, dowolne i nieuzasadnione lub sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiedzenie umowy o pracę (wyrok SN z dnia 6 grudnia 2001 r., sygn. I PKN 715/00), albowiem obowiązkiem pracodawcy (wynikającym z art. 30 § 4 k.p.) jest wskazanie przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy, co ma na celu umożliwienie pracownikowi obrony przed nieuzasadnionym zwolnieniem z pracy (wyrok SN z dnia 5 listopada 2003 r., sygn. I PK 446/02).

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego w pełni podzielanego przez Sąd rozpoznający niniejszą sprawę, konieczne jest takie sformułowanie przez pracodawcę przyczyny wypowiedzenia, które jednoznacznie wskazuje na to, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi (wyrok SN z dnia 14 grudnia 1999 r., sygn. I PKN 444/99; wyrok SN z dnia 7 września 1999 r., sygn. I PKN 224/99; wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2005 r., sygn. II PK 251/04). W konsekwencji zgodnie z art. 45 § 1 k.p. wypowiedzenie umowy o pracę jest nieuzasadnione zarówno wtedy, gdy wskazana w nim przez pracodawcę przyczyna okazała się pozorna (fikcyjna, nierzeczywista, nieprawdziwa, nieistniejąca), jak i wówczas, gdy przyczyna ta faktycznie zaistniała i w ocenie pracodawcy uzasadniała wypowiedzenie, lecz - ze względu na jej wagę lub charakter - była niewystarczająca dla rozwiązania stosunku pracy (wyrok SN z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. II PK 102/11).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że złożone powódce oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem zostało dokonane z zachowaniem wymogów formalnych, wynikających z przepisów dotyczących rozwiązania umów o pracę.

Poza zachowaniem wymogów formalnych Sąd bada, czy oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę zostało oparte na prawdziwych przesłankach.

Ze stanu faktycznego przedmiotowej sprawy wynika, że powódka popełniła błędy w zakresie wykonywanych przez siebie obowiązków. W zasadzie fakt ten pozostaje w sprawie bezsporny, bowiem sama powódka nie neguje, że zdarzenia takie rzeczywiście miały miejsce.

Należy jednak odnieść się do stanowiska powódki, zgodnie z którym błędy, które popełniła, nie wynikały z jej zaniedbań czy braku należytej staranności, ale z dużej ilości obowiązków.

Sąd miał na uwadze fakt, iż powódka administrowała dużą ilością wniosków o odznaczenie, jak również brak komputerowej bazy danych, która umożliwiłaby sprawniejsze kontrolowanie złożonych wniosków i stanu ich realizacji.

Jednocześnie Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem powódki, że okoliczności te usprawiedliwiają popełnione przez nią błędy.

Z całą pewnością posiadanie odpowiedniej komputerowej bazy danych miałoby wpływ na sprawniejsze weryfikowanie wniosków. Powódka nie musiałaby bowiem fizycznie sprawdzać w aktach informacji budzących jej wątpliwości, co w konsekwencji miałoby wpływ na sprawniejszą weryfikację danych.

Zaznaczyć przy tym należy jednak, że posiadanie komputerowej bazy danych nie uchroniłoby powódki od popełnienia błędu w postaci wydrukowania niewłaściwej legitymacji przynależącej do innego odznaczenia. Nie miałoby także wpływu na niesprawdzenie przez powódkę informacji przygotowanych przez praktykantkę i niewypożyczenie w tym celu akt z archiwum. Co więcej, analiza stanu faktycznego wskazuje, że powódka w ogóle nie sprawdziła posiadania przez E. K. (1) uprawnień do otrzymania medalu. Z zeznań świadka M. D. wynika bowiem, że informację o braku uprawnień E. K. (1) uzyskał na jedynie na podstawie informacji zawartych w komputerowej bazie danych.

Ilość powierzonych obowiązków oraz brak programu komputerowego nie zwalniały powódki od obowiązku rzetelnego wykonywania powierzonych jej obowiązków, przestrzegania obowiązujących regulaminów i zasad.

Powierzenie powódce określonych obowiązków świadczyło o zaufaniu pracodawcy do powódki. Informacje oraz dokumenty przygotowane przez powódkę pracodawca postrzegał jako zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. Podkreślić należy również rolę powódki w procesie nadawania odznaczeń przez (...). To na podstawie dokumentów przygotowanych i przedstawionych przełożonym przez powódkę właściwy minister podejmował decyzje dotyczące uhonorowania określonych osób medalami. Tym bardziej więc powódka powinna mieć świadomość, jak ważne jest, aby przygotowanie dokumentów i projektów decyzji było poprzedzone rzetelnym sprawdzeniem niezbędnych informacji.

Bez względu to, jakie były okoliczności popełnionych przez powódkę pomyłek, miały one miejsce i naraziły Urząd i jego Kierownika na negatywną ocenę ich funkcjonowania, a w konsekwencji wpłynęły na podjęcie przez pozwanego decyzji o rozwiązaniu z powódka umowy o pracę.

W tych okolicznościach należało uznać, że rozwiązanie z powódką stosunku pracy nie tylko zostało oparte na prawdziwych przesłankach, ale było również uzasadnione potrzebami pozwanego. Nie można bowiem wymagać, aby pracodawca zatrudniał pracownika, który w jego ocenie nie wywiązuje się z powierzonych mu obowiązków.

Wypowiedzenie dokonano zgodnie z prawem. T. L. posiadał odpowiednie pełnomocnictwo, udzielone zgodnie z art. 25 ust 6 ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2008r., nr 227, poz.1505 ze zm.). Był osobą zastępującą dyrektora generalnego pozwane, który w dniu wypowiadania powódce umowy o prace był nieobecny w pracy. W takich przypadkach w oparciu o art. 26 ust. 7 w/w ustawy osoba zastępująca dyrektora generalnego urzędu wykonuje zadania dyrektora generalnego urzędu podczas jego nieobecności.

Mając na uwadze powyższe Sąd, w oparciu o art. 45 kodeksu pracy, powództwo oddalił.

Z: odpis doręczyć powódce z pouczeniem.