Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 512/15

POSTANOWIENIE

K., dnia 8 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Wojciech Vogt

S.S.O. Barbara Mokras

S.S.O. Janusz Roszewski –spr.

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. G. dłużnikowi mał. J. G., działającego przez matkę K. G.

przeciwko P. G.

o zaspokojenie potrzeb rodziny

w przedmiocie zażaleń powodów i pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Kępnie VIII Zamiejscowego Wydziału Rodzinnego
i Nieletnich z siedzibą w O.

z dnia 2 lutego 2015 r., sygn. akt VIII RC 11/15 (obecnie III RC 50/15)

postanawia:

oddalić zażalenia

Sygn. akt II Cz 512/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 2 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Kępnie VIII Zamiejscowy Wydział Rodzinny i Nieletnich z siedzibą w O. udzielił zabezpieczenia na czas trwania postępowania zobowiązując pozwanego P. G. do łożenia kwoty
900 zł miesięcznie tytułem zaspokojenia potrzeb rodziny i oddalił wniosek w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu wskazano, że powódka uprawdopodobniła roszczenie o zaspokojenie potrzeb rodziny. Mając na uwadze zawarte w treści pozwu informacje dotyczące zarobkowych i majątkowych możliwości powódki i pozwanego Sąd uznał, że udzielenie zabezpieczenia w wysokości 900 zł miesięcznie pozwoli na zaspokojenie potrzeb rodziny małżonków G..

Zażalenie na powyższe orzeczenie wniósł pozwany zaskarżając je w części
i domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia i przyznania powódce oraz małoletniemu synowi stron z tytułu zaspokojenia potrzeb rodziny kwoty 500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że od 10 listopada 2014 r. jest osobą bezrobotną
i utrzymuje się jedynie z prac dorywczych, z których zdarza mu się uzyskiwać dochód
w kwocie 800 – 900 zł miesięcznie. Pozwany wskazał nadto, że powódka nie ujawniła
w pozwie, iż uzyskuje stypendium w kwocie 1.000 zł miesięcznie a nadto w chwili wyprowadzenia się pozwanego z domu posiadała ona do własnej dyspozycji wspólne środki pieniężne w kwocie 2.500 zł oraz jest właścicielką gospodarstwa rolnego
o powierzchni 7 ha i z samych dopłat uzyskuje kwotę 6.500 zł rocznie.

Zażalenie na powyższe orzeczenie wniosła także strona powodowa zaskarżając
je w części oddalającej wniosek o udzielenie zabezpieczenia. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. polegające na braku dokonania ustaleń faktycznych niezbędnych do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia. W oparciu o ten zarzut skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy
do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Zażalenia podlegały oddaleniu.

W myśl art. 730¹ § 1 k.p.c. zabezpieczenia może żądać każda strona postępowania,
na każdym jego etapie, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Jak zasadnie wskazał Sąd Rejonowy w sprawach o zabezpieczenie potrzeb rodziny podstawą zabezpieczenia jest jedynie uprawdopodobnienie istnienia roszczenia (art. 753 § 1 k.p.c.). Obejmuje ono oczywiście uprawdopodobnienie wszelkich przesłanek prowadzących do powstania roszczenia, zatem w wypadku roszczeń wynikających z art.
27 k.r.o. uprawdopodobnienia potrzeb rodziny oraz możliwości zarobkowych i majątkowych małżonków.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż pozwany winien partycypować
w kosztach utrzymania rodziny, którą strony założyły i okoliczności tej nie zmienia fakt,
iż małżonkowie G. od 22 grudnia 2014 r. pozostają w separacji faktycznej.

Odnosząc się do zarzutów wskazanych przez pozwanego zauważyć należy,
że wprawdzie załączonymi do zażalenia dokumentami z Powiatowego Urzędu Pracy
w O. uprawdopodobnił on swoje twierdzenia o utracie dotychczasowego zatrudnienia, jednak pominął fakt, że od 9 lutego 2015 r., oprócz deklarowanych zarobków
z prac dorywczych w kwocie 800 – 900 zł miesięcznie, uzyskuje również zasiłek dla bezrobotnych. W obliczu tych okoliczności nie budzi wątpliwości, że przyznana powodom kwota 900 zł miesięcznie nie przekracza możliwości zarobkowych i dochodowych zobowiązanego a także spełnia kryterium tzw. równej stopy życiowej uprawnionych
i zobowiązanego.

Analizując zarzuty zażalenia strony powodowej w ocenie Sądu Okręgowego mimo niepełnego uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego odpowiada prawu. Jak już wspomniano, dla uwzględnienia wniosku o udzielenie zabezpieczenia wystarczającym jest uprawdopodobnienie istnienia roszczenia, któremu to wymogowi, na co również wskazał Sąd I instancji, strona powodowa sprostała.

Odnosząc się do wysokości zobowiązania nałożonego na pozwanego słuszność należy przyznać skarżącym powodom, że w swoim uzasadnieniu Sąd Rejonowy ma obowiązek dokładnego i wnikliwego ustalenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych oraz możliwości ich zaspokojenia przez zobowiązanego, któremu to obowiązkowi Sąd Rejonowy nie do końca sprostał.

W ocenie Sądu Okręgowego, na obecnym etapie postępowania, nie ma podstaw, skoro również strona pozwana nie kwestionuje zawartych w pozwie wyliczeń, do nie uznania za uprawdopodobnione wysokości wskazanych przez stronę powodową wydatków ponoszonych w związku z utrzymaniem rodziny stron, wycenionych na łączną kwotę 2.200 zł miesięcznie. Na kwotę tę składają się koszty wyżywienia powódki i małoletniego syna stron, ich ubrania, zakupu środków czystości i kosmetyków a także koszt partycypowania w utrzymaniu mieszkania, w którym powodowie mieszkają i koszty wizyt lekarskich oraz rozrywek dla małoletniego J. G..

Tym samym dla oceny zasadności wniosku o udzielenie zabezpieczenia decydujące znaczenie w niniejszej sprawie mają możliwości zarobkowe i majątkowe małżonków, którzy w myśl art. 27 k.r.o. zobowiązani są przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli.

Zauważyć trzeba, że powódka wprawdzie nigdzie nie pracuje, ale z informacji przedstawionych przez pozwanego wynika, iż uzyskuje stypendium w kwocie 1000 zł miesięcznie oraz jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 7 ha, na które uzyskuje stosowne dopłaty z UE.

Jak już wspomniano, z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika bezspornie, że pozwany jest obecnie osobą bezrobotną z prawem do zasiłku oraz podejmuje dorywcze prace, z których uzyskuje dochód w kwocie 800 – 900 zł miesięcznie. Mając na uwadze te informacje Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu I instancji, że kwota 900 zł miesięcznie, do której zapłaty zobowiązany został pozwany, odpowiada jego możliwościom zarobkowym i majątkowym.

W tych okolicznościach oba zażalenia podlegały oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. o czym orzeczono jak w sentencji.

II Cz 512/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE