Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17.08.2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Leszek Matuszewski

Protokolant: st. prot. sąd. M. K.

po rozpoznaniu w dniu 17.08.2015 r.

sprawy R. T.

obwinionego o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Szamotułach z dnia 7.05.2015 r., sygn. akt II W 97/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełniania przypisanego mu wykroczenia,

2.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

L. M.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Szamotułach, wyrokiem z dnia 7 maja 2015 roku, sygn. akt II W 97/15 uznał obwinionego R. T. za winnego tego, że w okresie od dnia 6 listopada 2014 roku godz. 7.00 do dnia 12 listopada 2014 roku z terenu posesji w miejscowości R.- (...) dokonał kradzieży wałka przekaźnika mocy, cięgna rolniczego, przyjmując, iż wartość szkody wynosiła około 200 zł i to za na podstawie art. 119 § 1 k.w. wymierzył mu karę 100 złotych grzywny.

W ostatnim punkcie wyroku, na podstawie art. 118 § 1 k.p.s.w. obciążono obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 zł, a na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę w kwocie 30 złotych.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obrońca obwinionego R. T. , składając apelację. Apelujący zarzucił orzeczeniu naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia tj. art. 7 k.p.k. w związku z art.8 k.p.s.w. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego zebranego w sprawie, skutkującą błędnymi ustaleniami faktycznymi, iż w czasie od dnia 6 listopada 2014 roku do dnia 12 listopada 2014 roku z terenu posesji w miejscowości R. (...) obwiniony dokonał kradzieży wałka przekaźnika mocy, cięgna rolniczego na szkodę L. Ś..

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie obwinionego od zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego R. T. zasługuje na uwzględnienie. Należy podkreślić, że zasada prawdy materialnej wprowadza w procesie karnym wymóg opierania wszelkich rozstrzygnięć na zgodnych z prawda ustaleniach faktycznych, rozumie się jednak przez nie ustalenia udowodnione (...). Obowiązek udowodnienia odnosić jednak należy tylko do ustaleń niekorzystnych dla oskarżonego, jako że on sam korzysta z domniemania niewinności (art. 5 § 1 k.p.k. w związku z art. 8 k.p.s.w.), a nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na jego korzyść (art. 5 § 2 k.p.k. w związku z art. 8 k.p.s.w.). Z tych względów wydanie wyroku uniewinniającego jest konieczne nie tylko wówczas, gdy wykazano niewinność obwinionego, lecz również wtedy, gdy nie udowodniono mu, że jest winny popełnienia zarzuconego mu wykroczenia. W tym ostatnim wypadku wystarczy zatem, że twierdzenia podsądnego, negującego tezy wniosku o ukaranie, zostaną uprawdopodobnione. Co więcej, wyrok uniewinniający musi zapaść również i w takiej sytuacji, gdy wykazywana przez obwinionego teza jest wprawdzie nieuprawdopodobniona, ale też nie zdołano mu udowodnić sprawstwa i winy ( zob. postanowienie SN z 18 grudnia 2008 r., V KK 267/08, Biul. PK 2009, nr 2, poz. 66; tak też: wyrok SN z 28 marca 2008 r., III KK 484/07, LEX nr 370249; podobnie: wyrok SN z 21 listopada 2007 r., V KK 186/07, OSNK 2007, nr 1, poz. 2669). Każda okoliczność, która podważa wiarygodność dowodów obciążających podsądnego jeżeli nie zostanie usunięta, musi być interpretowana na jego korzyść. W niniejszej sprawie, mamy do czynienia z taką właśnie sytuacją dowodową.

Sąd odwoławczy przypomina, że wykroczenie przypisane obwinionemu popełnia ten tylko kto, kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia ( art. 119 § 1 k.w.). W toku wyczerpującego postępowania dowodowego nie zabezpieczono żadnego dowodu wskazującego na to, że podsądny dokonał zaboru mienia i wypełnił w ten sposób znamiona zarzucanego mu czynu zabronionego.

Sąd I instancji pochopnie podważył linię obrony podsądnego R. T.. Zdaniem Sądu II instancji, wersja obwinionego zgodnie, z którą nie popełnił zarzucanego mu wykroczenia i jedynie sprzedał w punkcie skupu złomu rzeczy dane mu przez jego ojca, jawi się jako możliwa. Obrońca ma rację, że pokrzywdzony zgłosił fakt kradzieży dopiero po znalezieniu swoich rzeczy na złomowisku. Z jego relacji procesowych nie wynika, aby miał jakakolwiek wiedzę kto i w jakich okolicznościach dokonał tej kradzieży. ( k.55-56).

Okoliczność, że obwiniony sprzedał te rzeczy na złomowisku nie dowodzi, że zostały one przez niego ukradzione. Na tle materiału dowodowego rysują się inne prawdopodobne wyjaśnienia tego, w jaki sposób obwiniony wszedł w posiadanie wałka przekaźnika mocy oraz cięgna rolniczego. Zdaniem Sądu II instancji, nie można wykluczyć, że było tak, jak wyjaśnił obwiniony mianowicie, że wszystko to co zaniósł na złom otrzymał od swojego ojca. Co więcej w toku postępowania sądowego, obrońca przedłożył dokumenty wskazujące na częste transakcje sprzedaży złomu przez podsądnego i jego ojca w roku 2014 ( k.58-68). Należy dodać, że R. T. wraz z ojcem prowadzą działalność gospodarczą z użyciem maszyn rolnych. Wszystkie te okoliczności uprawdopodobniają, że podsądny mógł żywić uzasadnione przekonanie, że sprzedaje po raz kolejny złom pochodzący z gospodarstwa jego ojca.

Równie możliwe jest, że wałek przekaźnika mocy oraz cięgno rolnicze zostały skradzione L. Ś. przez inne osoby i następnie sprzedane ojcu obwinionego. Nie sposób również wykluczyć, że zaboru mienia dokonał ojciec obwinionego. Jednoznaczne ustalenie tej okoliczności wobec nieusuwalnych braków materiału dowodowego jawi się jako niemożliwe .

Sąd odwoławczy na podstawie 119 k.p.s.w w związku z art. 636 k.p.k. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy:

1.  zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił obwinionego od popełnienia przypisanego mu wykroczenia,

2.  kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

SSO Leszek Matuszewski