Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2015 roku

Sąd Rejonowy – w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Cisak-Nieckarz Protokolant: sekretarz sądowy Dawid Lesiakowski

przy udziale Prokuratora: Jarosława Anioła

po rozpoznaniu w dniu 15.09.2015 roku

sprawy S. W., syna S. i Z. z d. Z., ur. (...) w P. (...)

oskarżonego o to, że:

W dniu 29 maja 2015 roku około godziny 16.36 na ul. (...) w R. powiat (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym przez to, że prowadził po drodze publicznej, pojazd mechaniczny, samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia o godz. 16.44 na poziomie 0,36 mg/l i o godz. 16.55 na poziomie 0,38 mg/l i o godz. 17.09 na poziomie 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

–

na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec oskarżonego S. W. warunkowo umarza na okres próby 2 (dwóch) lat;

–

na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego S. W. świadczenie pieniężne w kwocie 1000 (tysiąc) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

–

na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 (jednego) roku;

–

na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 29 maja 2015 roku;

–

zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2015r. około godz. 16.36 w miejscowości R. ul. (...) funkcjonariusze Komisariatu Policji w G. zatrzymali S. W. – kierującym pojazdem marki F. (...) nr (...). Kierujący udawał się na osiedle, gdzie mieszka. Natężenie ruchu było znikome, kierujący nie mijał żadnych uczestników ruchu. Do chwili zatrzymania przejechał około 300 metrów. Wcześniej pił alkohol – piwo.

/dowód: wyjaśnienia oskarżonego - k. 35v-36

notatka urzędowa- k. 1/

Kierujący pojazdem został poddany badaniom stanu trzeźwości. Wynik badania przeprowadzonego za pomocą Alkometr (...) o godz. 16:44 wykazał u badanego - 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast o godz. o godz. 16:55 wykazał u badanego - 0,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 17:09 wykazał u badanego - 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

/dowód: notatka urzędowa k. 1

protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu - k. 2 /

Oskarżony S. W. ma 55 lat, legitymuje się wykształceniem średnim, z zawodu elektromechanik. Świadczy pracę na rzecz spółki (...) S.A. w R., na stanowisku elektromonter, z wynagrodzeniem 1.550 złotych w skali miesiąca. Jest żonaty, ma na utrzymaniu córkę. Nie był uprzednio karany.

/ informacje podane przez oskarżonego do protokołu rozprawy k. 35-35v

karta karna – k. 9/

Oskarżony S. W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 29 maja, to był piątek, po pracy umówił się z kolegą, który poprosił go o pomoc przy remoncie - to jest założeniu gniazdek w pokoju. Zadzwonił do oskarżonego z informacją, że trochę się spóźni. Obiecywał odwieźć oskarżonego do domu. Oskarżony wypił piwo. Po upływie około pół godziny oskarżony zadzwonił do kolegi oczekując jego przyjazdu, telefon był poza zasięgiem. Wypił drugie piwo. Próbował ponownie dzwonić do znajomego, bezskutecznie. Nieodpowiedzialnie, ale postanowił jechać do domu. Piwo pił w restauracji w R.. Kolega miał go zabrać z restauracji. Miał go odwieźć samochodem oskarżonego. Ten mieszka około 500 metrów od tej restauracji. Mógł wrócić pieszo, ale jak się wyraził „odebrało mu rozum”. Dodał, że nie ma problemu z alkoholem. Nie często pija piwo po pracy. To był przypadek, umówił się ze znajomym i nie wyszło. Przejechał jakieś 300 m. Nie było żadnego ruchu. Nie mijał żadnego samochodu, żadnego pieszego. Na tym osiedlu jest około 40 samochodów. Droga kończy się na tym osiedlu. Tam nie ma żadnych sklepów, żeby ktoś do tego osiedla dojeżdżał, tamtędy jeżdżą tylko mieszkańcy. Tamtego dnia nikogo nie mijał. Rozmawiał wieczorem z sąsiadem, który go poinformował, że patrol policji przyjechał pod dom oskarżonego, a że nie było samochodu na podwórku, to jest osiedle domów jednorodzinnych, patrol zawrócił i czekał koło stadionu sportowego. Przejeżdżał koło stadionu. Innej drogi na to osiedle nie ma. Po zatrzymaniu przez patrol funkcjonariusz zapytał czy spożywał alkohol. Odparł, że tak. Zabezpieczył samochód, a radiowozem zostałem przewieziony do G. na badanie alkomatem. Badanie było po ok. 30-40 minutach od momentu kiedy przestał pić alkohol. Następnie patrol odwiózł oskarżonego w pobliże stadionu gdzie znajomy, przedstawiając swoje prawo jazdy odprowadził samochód na posesję. Dodał, na pytanie Prokuratora, że wsiadając za kierownicę nie czuł się pijany. Zanim został zatrzymany w sposób prawidłowy poruszał się pojazdem, jechał z prędkością ok. 40 km/h. Na osiedlu są zrobione trzy pachołki, żeby się tam nie rozpędzać. Policjant po zatrzymaniu powiedział o powodzie kontroli, pierwsze pytanie było takie czy spożywał alkohol.

/wyjaśnienia oskarżonego- k. 35v-36/

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, przyznającego się do winy. Są one w ocenie Sądu wiarygodne. Nie ma przeciwdowodu nakazującego ich dyskwalifikację. W zakresie w jakim oskarżony wspomina, że spożywał alkohol, a pośrednio o przyczynie zatrzymania, wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie a to protokole badania stanu trzeźwości. Dokument ten sporządzony został w sposób jasny i przejrzysty, a stężenie alkoholu podane zostało we właściwych jednostkach ( mg/l ).

Badania stanu trzeźwości przeprowadzone zostały zgodnie z wymogami określonymi w przepisach art. 129 ust. 2 pkt 3, art. 129 i ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012, poz. 1137 tekst jedn.).

Stąd też na podstawie tak zebranego materiału dowodowego uzasadniona jest ocena, że oskarżony dopuścił się występku polegającego na tym, że w dniu 29.05.2015r. około godz. 16.36 w R. prowadził po drodze publicznej samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 16:44 do stężenia na poziomie - 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, o godz. 16:55 - 0,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast o godz. 17:09 - 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym wyczerpał dyspozycję art. 178a § 1 kk.

Stan nietrzeźwości w myśl art. 115 § 16 kk zachodzi wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony niewątpliwie spożywał alkohol, na co wprost wskazał w swoich wyjaśnieniach i w związku z tym znajdował się w stanie nietrzeźwości. Kierując samochodem osobowym w stanie nietrzeźwości, zrealizował więc znamiona zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a§ 1kk.

Sąd zauważa, że do wypełnienia znamion czynu z art. 178a § 1 kk wystarczające jest prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w ruchu lądowym a zatem nie tylko w ruchu na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, lecz także w ruchu w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku (wyrok SA w Krakowie z dnia 7 lipca 2004 r., II AKa 131/04, KZS 2004, z. 9, poz. 35). Czyn z § 1 popełnia sprawca, który uczestniczy w ruchu, a zatem rozstrzygnięcie, czy oskarżony popełnił przestępstwo z art. 178 § 1 k.k., zależy od ustalenia, czy droga, którą jechał, jest drogą prywatną, drogą dojazdową do pól uprawnych czy też drogą polną, na której odbywa się ruch pojazdów (wyrok SA w Krakowie z dnia 7 kwietnia 2004 r., II AKa 69/04, KZS 2004, z. 4, poz. 40).

W sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynu oskarżonego, albo jego winę. W momencie podejmowania zarzucanego oskarżonemu działania przestępnego był on osobą dojrzałą i w pełni poczytalną. Oskarżony jest zdolny do rozpoznania bezprawności swojego czynu, znajduje się w sytuacji, która nie wyklucza możliwości dania posłuchu normie prawnej. Znajdował się on w normalnej sytuacji motywacyjnej, zatem można było od niego wymagać zachowań zgodnych z prawem a nie zachowań realizujących znamiona przestępstw.

Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest środkiem probacyjnym, który Sąd może zastosować wobec sprawcy przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 5 lat w sytuacji, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej i grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy.

Sąd zważył, że stopień nietrzeźwości oskarżonego tylko nieznacznie przekraczał ustawowy próg trzeźwości opisany w art. 115 § 16 kk. Ponadto jak wynika z ustaleń poczynionych w toku postępowania, oskarżony przejechał niewielki odcinek drogi, na której w tym momencie nie odbywał się ruch innych pojazdów, a zatem potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu było odpowiednio mniejsze.

Rozważając kwestię warunkowego umorzenia postępowania karnego w stosunku do oskarżonego nie sposób nie przeanalizować jego dotychczasowego sposobu życia, uprzedniej niekaralności oraz zaprezentowanej w toku postępowania postawy, tj. wyrażonej skruchy.

W realiach tej sprawy uzasadnione jest przypuszczenie, że oskarżony pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Wskazuje na to postawa oskarżonego, który w toku postępowania zaprezentował skruchę, jak również postawa oskarżonego podczas interwencji policji, w trakcie której oskarżony poddawał się poleceniom służbowym. Zauważyć przy tym należy, że czyn zarzucany oskarżonemu, na tle jego dotychczasowej drogi życiowej ma charakter incydentalny i wyjątkowy. Dotychczasowy, ustabilizowany styl życia oskarżonego, wieloletni staż aktywnego kierowcy pozwala na ocenę, że oskarżony akceptuje utrwalony porządek prawny i zasadniczo go przestrzega, poza incydentem jaki miał miejsce w dniu 29.05.2015 r. Mając powyższe na uwadze, Sąd sformułował wobec oskarżonego pozytywną prognozę kryminologiczną, oznaczając okres próby na okres dwóch lat. Okres ten w sposób dostateczny pozwoli na weryfikację postawionej wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne w stosunku do oskarżonego S. W., uznając, że mimo warunkowego umorzenia postępowania karnego, będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa.

W związku z tym, że oskarżony prowadził w stanie nietrzeźwości pojazd mechaniczny – samochód osobowy zasadne jest czasowe wyeliminowanie wspomnianego od udziału w zmotoryzowanym ruchu lądowym, chociaż orzeczenie środka zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie jest obligatoryjne w sprawie, wobec zastosowania wobec oskarżonego instytucji przewidzianej w art. 66 kk (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2002 r. I KZP 33/01, OSNKW 2002/3-4/15). Mając na uwadze zawartość alkoholu tylko nieznacznie przekraczającą ustawowy próg trzeźwości, w ocenie Sądu pozbawienie oskarżonego uprawnień do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi, w minimalnym okresie 1 roku zapewni realizację wychowawczych i zapobiegawczych celów wskazanego środka karnego. Mając na uwadze zatrzymanie w toku dochodzenia prawa jazdy, Sąd mając za podstawę treść art. 63 § 2 kk zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania dokumentu na poczet orzeczonego środka karnego.

Jednocześnie na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia świadczenia poprzez zapłatę kwoty 1.000,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, mając na względzie kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa, jak i dla podkreślenia naganności zachowania oskarżonego.

W oparciu o art. 626 § 1 kpk w zw. z art. 618 § 1 kpk, art. 616 § 2 kpk, art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa:

a/ tytułem zwrotu wydatków związanych z udziałem w sprawie kwotę 70,00 zł obejmującą:

–

opłatę przewidziana za udzielenie informacji z rejestru skazanych w wysokości 30,00 zł,

–

ryczał za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym – łącznie 40 zł (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz. U. Nr 108, poz. 1026 z późn. zm./).

Wysokość opłaty ustalono w oparciu o treść art. 7 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz.U.z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).