Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Joanna Dalba

Protokolant: aplikant aplikacji ogólnej Michał Rączkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2014 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy O.

przeciwko Miastu S. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Miasta S. W. na rzecz powoda Gminy O. kwotę 1.686,50 zł (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt sześć złotych i pięćdziesiąt groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 558,00 zł od dnia 22 marca 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 573,50 zł od dnia 23 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 555,00 zł od dnia 21 maja 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego Miasta S. W. na rzecz powoda Gminy O. kwotę 685,- zł (sześćset osiemdziesiąt pięć złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 600,- zł (sześćset złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 2563/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 czerwca 2014 roku powód Gmina O.wniosła przeciwko pozwanemu miastu s. W.o zapłatę kwoty 1.686,50 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od: kwoty 558 zł. od dnia 22 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 573,50 zł. od dnia 23 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 555 zł. od dnia 21 maja 2013 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu pełnomocnik powoda wyjaśnił, iż Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w O.udzielił pomocy w formie schronienia i gorącego posiłku oraz zasiłku celowego M. B., przebywającemu ostatnio w schronisku dla bezdomnych w O.w okresie od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 30 kwietnia 2013 roku. Pismem z dnia 19 marca 2014 roku powód wezwał pozwanego do dobrowolnego spełnienia świadczenia w ciągu 14 dni / k. 1-4/.

Nakazem zapłaty wydanym w dniu 30 czerwca 2014 roku w postępowaniu upominawczym w sprawie I Nc 4180/14 Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie uwzględnił w całości dochodzone roszczenie / k. 23/.

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany miasto stołeczne W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu. / k. 27-27v./.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zgodnie z decyzją Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. z dnia 25 lutego 2013 roku znak (...). (...)-421a/2013 wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3, art. 48 ust. 1 i ust. 4 oraz art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej / t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 182/ przyznano M. B. pomoc w formie schronienia i jednego gorącego posiłku dziennie od dnia 1 lutego 2013 roku do dnia 28 lutego 2013 roku w Stowarzyszeniu (...) w O. / k. 8 - decyzja/.

Jednocześnie decyzją z dnia 25 lutego 2013 roku Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w O. na podstawie art. 7, art. 8 ust. 1 i art. 39 ust. 1 i ust. 2, art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej / tj. Dz.U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362 z późn. zm./ i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 roku w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych pomocy społecznej / Dz.U. z dnia 17 lipca 2012 roku, poz. 823/ przyznano M. B. pomoc w formie zasiłku celowego na przejazd do W. i powrót do O. w wysokości 40 zł. / k. 10 – decyzja/.

Kolejną decyzją z dnia 4 kwietnia 2013 roku znak (...). (...)- (...) Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w O. przyznał M. B. pomoc w formie schronienia i jednego gorącego posiłku dziennie od dnia 1 marca 2013 roku do dnia 30 kwietnia 2013 roku w Stowarzyszeniu (...) w O. / k. 9 – decyzja/.

W związku z przyznanymi świadczeniami na rzecz M. B. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w O. wystawił rachunki: nr (...) na kwotę 558 zł. z terminem płatności 21 marca 2013 roku / k. 11/, nr (...) na kwotę 573,50 zł. z terminem płatności 22 kwietnia 2013 roku/ k. 12/, nr (...) na kwotę 555 zł. z terminem płatności 20 maja 2013 roku/ k. 13/.

W dniu 25 maja 2010 roku M. B. został administracyjnie wymeldowany z pobytu stałego z adresu: ul. (...) lok. 33 w W. / k. 14 – zaświadczenie o wymeldowaniu z pobytu stałego/.

Pismem z dnia 19 marca 2014 roku Burmistrz O. wezwał Prezydenta m. st. W. do zapłaty kwoty 1.686,50 zł. wraz z odsetkami ustawowymi za zwłokę liczonymi od dnia wymagalności do dnia zapłaty, wynikające z tytułu nieopłaconych rachunków: nr (...) / k. 17 – wezwanie przesądowe/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wszechstronnej analizy akt sprawy, na które złożyły się dokumenty wskazane i opisane w treści, co do autentyczności których Sąd nie miał żadnych wątpliwości i które nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Zebrane dowody stanowiły wystarczającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie całości.

Zgodnie z przepisem art. 101 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r., Nr 182, t.j.) właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie ( ust. 1). W przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały ( ust. 2). Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania albo na ostatnie miejsce zameldowania na pobyt stały jest obowiązana do zwrotu wydatków gminie, która przyznała świadczenia w miejscu pobytu ( ust. 7).

Miejsce zamieszkania jest zwykle miejscem zameldowania, rozgraniczenie tych pojęć odnosi się głównie do osób bezdomnych, co wynika z konstrukcji ust. 1 i 2. W świetle tych przepisów należy interpretować ust. 7, który wskazuje na alternatywę dochodzenia zwrotu wydatków na pomoc społeczną. Wątpliwości co do wykładni pojawiają się w przypadku osoby, której miejsce zamieszkania nie jest adekwatne do miejsca zameldowania na pobyt stały. Należy przyjąć, że skoro ustawodawca wprowadził zasadę, że właściwą do udzielenia pomocy jest gmina miejsca zamieszkania świadczeniobiorcy, to ta właśnie gmina zobowiązana jest do zwrotu wydatków związanych z udzielonym wsparciem. Natomiast gmina ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały powinna być brana pod uwagę wtedy, gdy osoba nie ma żadnego miejsca zamieszkania (tj. miejsca, w którym przebywa z zamiarem stałego pobytu). Gdyby przyjąć równoważność obowiązków obydwu gmin wskazanych w ust. 7, to rozgraniczanie właściwości w ust. 1 i 2 nie miałoby większego sensu. W literaturze spotyka się jednak również odmienną interpretację. W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że należności, o których mowa w art. 101 ust. 7, nie można dochodzić w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji ze względu na wyraźny brak odesłania w tym przepisie. Należy podzielić pogląd NSA, zgodnie z którym postanowienie art. 101 ust. 7 powinno być odnoszone nie do organów samorządu terytorialnego, ale do gmin będących osobami prawnymi. Rozliczenia między gminami następujące na podstawie art. 101 ust. 7 u.p.s. nie są załatwiane w formie decyzji administracyjnej, tym samym nie można mówić o wystąpieniu w tych sprawach sporu o właściwość w rozumieniu art. 22 § 1 k.p.a. Spór o zwrot wydatków nie ma charakteru administracyjnego, lecz stanowi sprawę cywilną w rozumieniu art. 1 k.p.c. (Iwona Sierpkowska w: Komentarz do art.101 ustawy o pomocy społecznej).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy uznać należało, iż ostatnim miejscem zamieszkania M. B., jako osoby bezdomnej, był lokal nr (...)przy ul. (...)w W.. W świetle przepisu art. 101 ust. 2 i 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej to miasto s. W.było ostatnim miejscem zamieszkania i zameldowania M. B., a więc pozwany jest zobowiązany do zwrotu Gminie O.kwoty 1.685,50 zł. tytułem zwrotu wydatków poniesionych w związku z udzieleniem świadczeń z MOPS.

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 481 k.c., uwzględniając terminy płatności poszczególnych rachunków.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu Sąd oparł na przepisie art. 98 kpc w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz.U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349).

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)