Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bartłomiej Rajca

Protokolant Mirosława Mękarska

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2015 r. w Środzie Śląskiej na rozprawie

sprawy z powództwa (...) SA z/s w K.

przeciwko P. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego P. K. na rzecz strony powodowej (...) SA z/s w K. kwotę 44.610,04 zł (czterdzieści cztery tysiące sześćset dziesięć złotych 04/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 4.648 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) S.A. w K. wniosła do tut. Sądu pozew w postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanemu P. K. o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz nakazem zapłaty kwoty 44.618,18 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych wraz z kosztami zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł oraz kwoty 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu strona powodowa twierdziła, że w dniu 14 marca 2012 r. zawarła z pozwanym umowę o przyłączenie do sieci projektowanego zespołu 8 budynków mieszkalnych, dwulokalowych, w zabudowie wolnostojącej położonego w L., gmina M., działka nr (...). W zamian za przyłączenie do sieci dystrybucyjnej strony powodowej, pozwany był zobowiązany uiścić opłatę przyłączeniową. Strona powodowa twierdziła, że wykonała swoje zobowiązanie, co zostało potwierdzone protokołem pozytywnego odbioru z dnia 29.03.2013 r. Strona powodowa wystawiła fakturę VAT na kwotę 37.137,73 zł brutto zgodnie z § 18 umowy. Pozwany nie uregulował należności wynikającej z ww. faktury VAT, wobec czego strona powodowa dwukrotnie wezwała go do dobrowolnej zapłaty w dodatkowym terminie kwoty 37.137,73 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Pozwany pozostawił wezwania do odpowiedzi i nie wykonał swojego zobowiązania. Strona powodowa wskazała, że skapitalizowała odsetki od kwoty wynikającej z ww. faktury VAT tj. 37.137,73 zł licząc od dnia 19 czerwca 2013 r. (tj. od dnia po upływie terminu wyznaczonego w pierwszym wezwaniu do zapłaty) do dnia 13 stycznia 2015 r. tj. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu do Sądu, które wyniosły 7.480,45 zł. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 stycznia 2015r. tut. Sąd uwzględnił powództwo strony powodowej i nakazał pozwanemu zapłatę kwoty 44.618,18 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

W dniu 31 marca 2015 r. pozwany skutecznie wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa co do kwoty 37.137,73 zł aż do momentu wykonania przez stronę powodową przedmiotu umowy, potwierdzonego protokołem odbioru robót sporządzonym przez strony i wystawieniu faktury przez powoda, oraz o oddalenie powództwa co do zapłaty odsetek, które nie przysługują stronie powodowej w związku z odmową przyjęcia przez pozwanego faktury oraz rażącego niedbalstwa w wykonaniu przedmiotu umowy, czego wynikiem jest jej nie zrealizowanie w zakresie określonym w zobowiązaniach strony powodowej oraz o przymuszenie powoda do należytego wykonania umowy i zasądzenie kosztów na rzecz pozwanego. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że zawarł ze stroną powodową umowę o wykonanie przyłącza dla działki nr (...), której właścicielem był wówczas pozwany. Pozwany podniósł, że strona powodowa nie wywiązała się z zapisów ww. umowy w zakresie jakościowym, poprzez widoczną różnicę w poziomie posadowienia złączy kablowych oraz potwierdzone później podejrzenie, że złącza kablowe nie leżą w jednej linii. W protokole zostało zapisane zobowiązanie strony powodowej do usunięcia ww. niezgodności do 30.06.2013 r., jednak wyrównanie złączy do jednej linii odbyło się po ponad roku, a posadowienie ich na jednej wysokości nie zostało dotychczas wykonane. Ponadto pozwany odmówił przyjęcia faktury wystawionej przez stronę powodową. Pozwany podniósł też, że na każde wezwanie do zapłaty pozwany udzielał pisemnej odpowiedzi z wyjaśnieniem przyczyny odmowy jego realizacji. Ponadto pozwany zakwestionował protokół odbioru robót, podnosząc że został sporządzony przez jednostki wewnętrzne strony powodowej, a pozwany nie brał i nie mógł brać udziału w tym odbiorze. Ponadto pozwany powołał w sprzeciwie dowody z dokumentów i z zeznań określonych świadków na powoływane przez siebie twierdzenia.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

Strona powodowa zawarła w dniu 14 marca 2012 r. z pozwanym umowę o przyłączenie do sieci elektrycznej projektowanego zespołu 8 budynków mieszkalnych, dwulokalowych, w zabudowie wolnostojącej położonego w L., gmina M., działka nr (...). W zamian za przyłączenie do sieci dystrybucyjnej strony powodowej, pozwany był zobowiązany zgodnie z § 18 umowy uiścić opłatę przyłączeniową w kwocie 30.193,28 zł netto plus podatek VAT obowiązujący w dniu wystawienia faktury), płatną w terminie 7 dni od otrzymania faktury. Strona powodowa wykonała ww. przyłączenie do sieci elektrycznej i wystawiła protokół odbioru z dnia 29.03. (...).

Dowody: - umowa o przyłączenie z dnia 14.03.2012 r. wraz z warunkami przyłączenia – k. 6-11

- specyfikacje techniczne z dnia 21.08.2012 r., 19.09.2012 r. – k.12-14

- protokół pozytywnego odbioru nr (...) z dnia 29.03.2013 r. – k.15

Strona powodowa w dniu 03.04.2013 r. wystawiła pozwanemu fakturę VAT na kwotę 37.137,73 zł brutto (30.193,28 zł netto plus 23 % podatku VAT obowiązującego w dniu wystawienia faktury) z tytułu opłaty za ww. przyłączenie do sieci, płatną w terminie 7 dni od otrzymania faktury.

Dowód: - faktura VAT nr (...) – k.16

Pozwany nie uregulował należności wynikającej z faktury VAT nr (...). Strona powodowa dwukrotnie wezwała go do dobrowolnej zapłaty w dodatkowym terminie kwoty 37.137,73 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Pierwsze wezwanie do zapłaty, z dnia 24.05.2013 r., doręczono pozwanemu w dniu 04.06.2013 r.

Dowód: - wezwanie przedsądowe z dnia 24.05.2013 r.– k.17,

- przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 09.10.2014 . – k.18-19.

W dniu 10.05.2013 r. odbyły się oględziny nieruchomości nr (...) w L. z udziałem D. J. i R. K. z ramienia spółki (...) oraz pozwanego i E. L. w imieniu (...) SA, w trakcie którego stwierdzono że występuje widoczna różnica w poziomie złączy kablowych (szafek) oraz zachodzi podejrzenie, że ww. urządzenia nie zostały zabudowane w jednej linii. Ustalono, że pozwany w ciągu 7 dni miał wyznaczyć granice działek przy pomocy geodety, a spółka (...) i jej podwykonawca zobowiązuje się wyrównać wszystkie skrzynki (złącza kablowe) do jednej wysokości, gdzie punktem „0” czyli punktem odniesienia będzie wysokość posadowienia skrzynki między planowanymi budynkami o nr (...). Termin wykonania strony określiły do 30.06.2013 r.

Dowód: - protokół oględzin nieruchomości nr 488/1 w L. – k.48

Pozwany i spółka (...) SA pismem z dnia 16.04. (...). poinformowali stronę powodową, że w związku z otrzymaniem faktury VAT nr (...) pozwany nie jest w stanie jej przyjąć jako wymagalnej, po pierwsze ponieważ działka nr (...) w L. została w czerwcu 2012 r. sprzedana spółce (...) SA wraz ze wszystkim prawami do tego gruntu, a tym samym z zobowiązaniem wobec strony powodowej, a po drugie ponieważ pozwany stwierdził po oględzinach placu budowy, że przedmiot umowy nie został wykonany prawidłowo i wezwał do poprawienia złącz kablowych tj. wyrównania ich do jednej linii oraz przestawienia jednego złącza zgodnie z planem zagospodarowania terenu. Takie stanowisko pozwany i spółka (...) SA podtrzymali w pismach do strony powodowej z 08.05.2013 r., 04.06.2013 r., 04.06.2013 r., 24.10.2014 r., 31.10.2014 r., w których również wnieśli o umożliwienie im zawarcia umowy cesji wierzytelności polegającej na zmianie osoby dłużnika na ww. spółkę, a sama spółka zobowiązała się do niezwłocznego uregulowania wówczas faktury, po wykonaniu poprawek złączy.

Dowód: - pismo pozwanego i ww. spółki do strony powodowej z 16.04.2013 r. – k.46,

- pismo pozwanego i ww. spółki do strony powodowej z 08.05.2013 r. – k.49,

- pismo pozwanego i ww. spółki do strony powodowej z 04.06.2013 r. – k.51,

- pismo ww. spółki do strony powodowej z 31.10.2014 r. – k.49,

- pismo pozwanego do strony powodowej z 24.10.2014 r. – k.51,

Pismem z dnia 02.09.2014 r. strona powodowa poinformowała, że przystąpi do zawartych w protokole oględzin nieruchomości nr 488/1 z dnia 10.05.2013 r. czynności polegających na poprawie i wyrównaniu złączy kablowych po zniwelowaniu przez pozwanego i (...) SA terenu, gdyż zgodnie z ustaleniami z dnia 10.05.2014 r. wykonawca zobowiązał się do przeprowadzenia pozostałych już prac tj. usytuowania szafek na jednej wysokości, po wcześniejszym wyznaczeniu przez pozwanego i (...) SA punktu odniesienia.

Dowód: - pismo str. powodowej do pozwanego z 02.09.2014 r. – k.47

Pismem z dnia 20.11.2014 r. strona powodowa poinformowała pozwanego i spółkę (...) SA, że faktura VAT nr (...) została wystawiona zgodnie z zawartą umową na podmiot przyłączany tj. pozwanego, a strona powodowa nie dysponuje umową cesji na nowego właściciela ww. nieruchomości; umowa cesji winna być zawarta pomiędzy pozwanym a ww. spółką i ewentualnie dostarczona stronie powodowej. Poprawa wybudowanych złączy kablowych nN nastąpi po ustaleniu z pod wykonawcą dogodnego rozwiązania oraz terminu prac wykonawczych, w związku z czym strona powodowa poprosiła o zniwelowanie terenu w sp[osób umożliwiający przeprowadzenie ww. prac.

Dowód: - pismo str. powodowej do pozwanego i ww. spółki z 20.11.2014 r. – k.61

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Powództwo prawie w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na dokumentach zawnioskowanych do dopuszczenia jako dowody przez obie strony i przedstawionych sądowi przy ich pismach procesowych, doręczanych wzajemnie obu stronom przez Sąd, a dopuszczonych ponownie jako dowody na rozprawie w dniu 25.06.2015 r. ( z uwagi na przedłożenie już po rozprawie w dniu 22.04.2015 r. przez pozwanego zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 214 ¹ § 1 Kpc). Sąd pominął natomiast dowód z zeznań świadków, o których mowa w sprzeciwie pozwanego od nakazu zapłaty, gdyż zostały one zawnioskowane przez pozwanego na okoliczności w istocie bezsporne między stronami lub nie mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotnego znaczenia, a tylko takie fakty powinny być przedmiotem dowodu (art. 227 Kpc). Ponadto wskazać należy, że o ile niestawiennictwo pozwanego na rozprawie w dniu 25.06.2015 r., należycie zawiadomionego o jej terminie, spowodowane było jego chorobą, gdyż, jak się okazało, pozwany usprawiedliwił swoją nieobecność na tej rozprawie zaświadczeniem lekarskim, o którym mowa w art. 214 ¹ § 1 Kpc, to nie musi to automatycznie powodować nieważności postępowania w niniejszej sprawie, gdyż jak wynika z poglądu wyrażonego w orzecznictwie nawet w sytuacji istnienia obligatoryjnych przesłanek odroczenia rozprawy z art. 214 § 1 k.p.c., uchybienie – mimowolne jak w niniejszej sprawie - powołanemu przepisowi przez Sąd nie musi powodować nieważności postępowania, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że strona już zajęło stanowisko co do wszystkich kwestii prawnomaterialnych w postępowaniu, zgłosiła wszystkie istotne dowody dla poparcia swoich tez, ustosunkowała się do twierdzeń strony przeciwnej (tak SN w postanowieniu z dnia 10 kwietnia 2014 r. w sprawie IV CSK 463/13, LEX nr 1477457). W realiach sporu pozwany zaprezentował swoje stanowisko procesowe i ustosunkował się do stanowiska strony powodowej w obszernym sprzeciwie od nakazu zapłaty złożonych przed obiema rozprawami w niniejszej sprawie, już wcześniej zgłosił wnioski dowodowe i dowody te zostały na tej rozprawie . Nadto na rozprawie w dniu 25.06.2015 r. strona powodowa nie podniosła żadnych nowych okoliczności, twierdzeń ani dowodów w sprawie.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że strona powodowa zawarła z pozwanym umowę o przyłączenie do sieci elektrycznej, a w zamian za przyłączenie do sieci dystrybucyjnej strony powodowej, pozwany zobowiązał się uiścić określoną w umowie opłatę przyłączeniową w kwocie 30.193,28 zł netto plus podatek VAT obowiązujący w dniu wystawienia faktury. Bezsporne było w istocie również, że strona powodowa wykonała ww. przyłączenie do sieci elektrycznej. Pozwany podnosił natomiast w niniejszej sprawie, że strona powodowa nie posadowiła złączy kablowych (tzw. skrzynek) na nieruchomości nr (...) w L. w jednej linii oraz na jednym poziomie oraz że nie uczestniczył w odbiorze przyłączeniowych robót budowlanych, potwierdzonych protokołem odbioru robót z dnia 29.03.2013 r., upatrując w tym uprawnienie do odmowy wykonania swojego zobowiązania w postaci zapłaty należności dochodzonej pozwem w niniejszej sprawie z tytułu tzw. opłaty przyłączeniowej. Zgodzić się jednak należy ze stroną powodową, że takie stanowisko pozwanego jest bezzasadne i świadczy o błędnej interpretacji zawartej umowy o przyłączenie. Strony zawarły umowę o przyłączenie (umowę nazwaną), która jest wyczerpująco uregulowana w ustawie z dnia 10.04.2007 r. – Prawo energetyczne (art. 7 pr. energ.) i do umowy tej nie można odpowiednio czy też wprost stosować przepisów Kodeksu cywilnego dotyczących umowy o dzieło z uwagi na odmienny charakter tych umów. Przedmiotem umowy o przyłączenie nie jest budowa sieci czy urządzeń koniecznych do przyłączenia nieruchomości do sieci przedsiębiorstwa energetycznego, lecz wyłączenie przyłączenie do sieci (rezultat). W umowie ma się znaleźć zakres czynności koniecznych do przyłączenia do sieci zgodnie z art. 7 ust. 2 pr. energ., nie oznacza to jednak, że strony w tym zakresie zawierają umowę o dzieło, jak błędnie przyjmował w istocie pozwany. Przedsiębiorstwo energetyczne w ramach umowy przyłączeniowej nie wykonuje żadnych czynności (prac projektowych, budowlanych, montażowych czy instalacyjnych) na rzecz i zlecenie podmiotu przyłączanego, za które miałoby prawo pobrać ekwiwalent w postaci wynagrodzenia, ale z ustawy wynika jej obowiązek publicznoprawny rozbudowy sieci staraniem i na koszt przedsiębiorstwa (art. 7 ust. 5 pr. energ.) na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie. Przedsiębiorstwo dokonuje rozbudowy własnej sieci i budowy własnych urządzeń w celu podłączenia podmiotu przyłączanego do sieci (art. 7 ust. 6 pr. energ.), pozostaje właścicielem rozbudowanej sieci (art. 7 ust. 6 pr. energ., art. 49 Kc, § 13 umowy),a więc efekt prac projektowych, budowalnych, montażowych czy instalacyjnych nie jest przekazywany podmiotowi przyłączanemu do eksploatacji, użytku czy w posiadanie. Nie ma więc żadnych prac, które przedsiębiorstwo wykonuje dla podmiotu przyłączanego (na jego zlecenie, za wynagrodzeniem), które mogłoby być przedmiotem odbioru (takiego samego lub podobnego jak przy umowie o dzieło) przez podmiot przyłączany. Za przyłączenie do sieci i roboty wykonywane w celu przyłączenia do sieci i roboty wykonywane w celu przyłączenia nie pobiera się wynagrodzenia, które miałoby stanowić ekwiwalent prac wykonanych dla podmiotu przyłączanego, lecz staryfikowaną opłatę (art. 7 ust. 8 pr. energ., rozp. Min. G.. Z 18.08.2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną). Skoro zatem brak przedmiotu (efektu prac), które miałyby być wydane podmiotowi przyłączanemu w trakcie odbioru, wyłącza to możliwość żądania dokonania jakiegokolwiek odbioru przez pozwanego w wyniku realizacji umowy o przyłączenie (tj. odbioru, któremu można by nadać takie znaczenie jak przy umowie o dzieło). Wynika to nie tylko z przepisów prawa energetycznego określających specyfikę umowy o przyłączenie, ale także z postanowień zawartej przez strony umowy: z § 5 ust.1 pkt 4) wynika, że obowiązek odbioru technicznego należy do (...) SA (a więc nie do podmiotu przyłączanego, do którego należałby obowiązek odbioru, gdyby do umowy o przyłączenie stosować przepisy umowy o dzieło). Nadto z § 18 ust. 2 umowy wynika, że protokół pozytywnego odbioru będący podstawą do wystawienia faktury ma być zatwierdzony przez upoważnionego przedstawiciela (...) SA (nie ma tu mowy o zatwierdzeniu tego protokołu przez podmiot przyłączany). Umowa zawarta przez strony wprost zatem wskazywała, że jedynym podmiotem uprawnionym i obowiązanym do dokonania odbioru technicznego jest (...) SA. Wprawdzie umowa przewidywała w § 8 obowiązek strony powodowej zawiadomienia podmiotu przyłączanego o terminie odbioru końcowego oraz możliwość dokonania tego odbioru bez udziału podmiotu przyłączanego jeżeli na termin odbioru nie stawi się podmiot przyłączany mimo prawidłowego zawiadomienia. Interpretacji tego zapisu umowy nie można dokonywać w oderwaniu od ww. specyfiki umowy o przyłączenie oraz przepisów prawa energetycznego (art. 7 ust. 13), Przede wszystkim chodzi tu o odbiór techniczny dokonywany wyłącznie przez (...) SA (czyli odbiór wewnętrzny dokonywany przez upoważnionego przedstawiciela strony powodowej), a nie o odbiorze dzieła (prac) przez podmiot przyłączany wykonanych na jego zlecenie. Nadto przepisy prawa energetycznego przewidują dla przedsiębiorstwa energetycznego obowiązki informacyjne i tylko w tej kategorii (informacyjnej) należy rozumieć obowiązek strony powodowej zawiadomienia podmiotu o terminie odbioru technicznego. Z art. 7 ust. 13 pr. energ. wynika, że przedsiębiorstwo energetyczne jest zobowiązane powiadomić przyłączany podmiot o planowanych terminach prac wymienionych w ust. 12 z wyprzedzeniem umożliwiającym przyłączanemu podmiotowi przygotowanie nieruchomości lub pomieszczeń do przeprowadzenia i odbioru tych prac. Z ww. przepisu wynika, że celem powiadomienia podmiotu przyłączanego o odbiorze prac jest przygotowanie przez niego nieruchomości do dokonania odbioru. Obowiązek ten zdaniem Sądu ma charakter wyłącznie informacyjny (też w zakresie powiadomienia o zakończeniu prac), a związany jest z prawem podmiotu przyłączanego do odpowiedniego przygotowania nieruchomości, a jego niewykonanie nie może stanowić o niewykonaniu umowy o przyłączenie. Naruszenie tego obowiązku może rodzić natomiast odpowiedzialność odszkodowawczą jeśli w czasie dokonywania odbioru technicznego dokonano by szkody w nieruchomości podmiotu przyłączanego, pozostającej w związku przyczynowym z niepowiadomieniem podmiotu o terminie odbioru. Obowiązki informacyjne narzucone przez ustawę nie odnoszą się tylko do zawiadomienia o terminie odbioru, ale także do zawiadomienia o planowanych terminach prac (art. 7 ust. 13 pr. energ.), a z tymi przepisami skorelowane były obowiązki umowne zawiadomienia o terminie końcowym (§ 8 umowy) oraz o bieżących sprawach związanych z wykonywaniem umowy (§ 7 umowy). Istota tych obowiązków informacyjnych związana jest z obowiązkiem współdziałania nałożonym na podmiot przyłączany (art. 7 ust. 12, § 6 umowy) oraz obowiązkiem wykonania wewnętrznej instalacji odbiorczej. Oczywistym jest, że jeżeli podmiot przyłączany ma m.in. umożliwić dostęp do swojej nieruchomości, to winien być zawiadomiony o planowanych terminach prac i odbiorach. Jednak niewykonanie tych obowiązków informacyjnych może jedynie wpływać na niewykonanie obowiązku współdziałania określonego w ustawie i umowie nałożonego na podmiot przyłączany oraz na ewentualną odpowiedzialność odszkodowawczą przedsiębiorstwa energetycznego w sytuacji wyrządzenia szkody w mieniu, pozostającej w związku przyczynowym z niewykonaniem obowiązków informacyjnych lub też na kwestie wykonania przez podmiot przyłączany wewnętrznej instalacji odbiorczej. Nie wpływa to jednak w żaden sposób na wymagalność roszczenia strony powodowej o zapłatę opłaty za przyłączenie. Błędne było zatem przekonanie pozwanego, iż brak zawiadomienia pozwanego o odbiorze końcowym robót czy też ewentualne inne niż umówione posadowienie tzw. skrzynek zawierających złącza na nieruchomości (czego zresztą strona powodowa nie kwestionowała) skutkuje niewykonaniem umowy o przyłączenie jako takiej i przedwczesnością roszczenia o zapłatę opłaty przyłączeniowej. Opłata ta należy się za przyłączenie do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa, które to przyłączenie zostało wykonane, co było w istocie bezsporne między stronami.

Mając powyższe na uwadze uwzględniono prawie w całości dochodzoną pozwem kwotę. Na zasądzoną od pozwanego na rzecz strony powodowej w pkt I wyroku kwotę składa się przewidziana w wyżej wymienionym § 18 umowy opłata przyłączeniowa w wysokości 30.193,28 zł netto plus 23 % podatku VAT obowiązującego w dniu wystawienia faktury tj. łącznie kwota 37.137,73 zł oraz kwota 7. 472,31zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie, których strona powodowa mogła żądać na postawie art. 481 Kc oraz § 18 ust. 2 umowy stron. O ile jednak mieścił się w tych ramach prawnych początkowy termin naliczania odsetek za opóźnienie tj. termin od dnia 19 czerwca 2013 r. (tj. od dnia po upływie 14-dniowego terminu wyznaczonego w pierwszym wezwaniu do zapłaty z dnia 24.05.2013 r., doręczonym pozwanemu w dniu 04.06.2013 r., przy czym z pisma pozwanego z 16.04.2013 r. (k.46) wynika, że co najmniej od dnia 16.04.2013 r. pozwany był w posiadaniu faktury VAT nr (...)), o tyle jako termin końcowy liczenia tych odsetek, określony przez stronę powodową jako dzień poprzedzający wniesienie pozwu do Sądu i najdalej dopuszczalny na gruncie art. 482 § 1 Kc, należało przyjąć dzień 12 stycznia 2015 r., gdyż to ten dzień był w rzeczywistości dniem poprzedzającym wniesienie pozwu, jako że pozew został wniesiony w istocie nie 14 lecz 13 stycznia 2015 r. Pozwany zatem pozostawał w opóźnieniu z zapłatą łącznie 573 dni do dnia wniesienia pozwu, w tym 552 dni według stopy 13 % (7.301,38 zł za okres od 19.06.2013 r. do 22.12.2014 r.) oraz 21 dni według stopy 8 % (170,94 zł za okres od 23.12.2014 r. do 12.01.2015 r.) w stosunku rocznym. O dalszych odsetkach za opóźnienie, zasądzonych w pkt I wyroku od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty Sąd orzekł na podstawie ww. art. 482 §1 Kc. W pozostałym, nieznacznym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt II wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w pkt III wyroku na podstawie art. 100 zd.2 Kpc, bowiem pozwany przegrał proces prawie w całości. Sąd zaliczył do kosztów procesu uiszczoną przez stronę powodową opłatę od pozwu w kwocie 2.231 zł, opłatę za czynności jednego radcy prawnego strony powodowej w kwocie 2.400 zł oraz kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Wysokość stawki zastępstwa procesowego strony powodowej znajduje uzasadnienie w § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. (Dz. U. nr 163 z dnia 3 października 2002 r., poz. 1349 z późn. zm.)

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.