Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa P. G.

przeciwko małoletniemu M. G. (1) reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową S. O. (1)

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 9 kwietnia 2015 roku, sygn. akt III RC 534/14

oddala apelację i zasądza od powoda P. G. na rzecz pozwanego M. O. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową S. O. (1) kwotę 300,00 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

SSO Paweł Hochman

SSO Arkadiusz Lisiecki SO Jarosław Gołębiowski

Sygn. akt. II Ca 509/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 09 kwietnia 2015 roku w sprawie III RC 534/14 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. oddalił powództwo P. G. przeciwko M. G. (1) - reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową S. O. (1) o obniżenie alimentów oraz zasądził od niego na rzecz przedstawicielki ustawowej S. O. (1) kwotę 600 złotych, tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego:

Powód P. G. ze związku z S. O. (1) ma syna K. G., urodzonego (...). Ojcostwo dziecka ustalono wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z 24 lutego 2012 roku, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego W Piotrkowie Tryb. z 28 czerwca 2012 roku w sprawie sygn. akt II Ca 377/12.

Małoletni pozwany M. G. (1) ma obecnie ukończone 6 lat. Nie posiada majątku, ani oszczędności. Jest leczony specjalistycznie. Ma odroczony obowiązek szkolny. Jest zaliczony do osób niepełnosprawnych. Należy zapewnić mu podstawowe utrzymanie w postaci ubrania, wyżywienia, środków czystości. Za przedszkole należy uiścić kwotę 150,00 zł. plus 100,00 zł. na wyżywienie. Dziecko często choruje - przeziębia się. Leki z tego tytułu kosztują około 100,00 - 150,00 zł. miesięcznie. Jest leczony nadto neurologicznie. Leki neurologiczne kosztują około 300,00 zł. miesięcznie. Miesięczny koszt utrzymania syna matka oceniła na około 1.500,00 zł. Wielkiej Brytanii nie pobiera żadnych zasiłków.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego pozwanego S. O. (1) ma 35 lat. Ma wykształcenie średnie, nie ma zawodu. Oprócz małoletniego syna nie ma nikogo innego na utrzymaniu. Nie pozostaje z żadnym związku, nie wyszła za mąż. Ponosi opłaty za mieszkanie, w kwocie 650,00 zł., za energię elektryczną około 175,00 zł. i za gaz około 24.00 zł. Mieszkanie zadłużone jest na kwotę około 1.000,00 zł. Matka dziecka pobiera zasiłek z tytułu opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem oraz zasiłek pielęgnacyjny i rodzinny. Łącznie świadczenia wynoszą 1.500,00zł. miesięcznie. Korzysta z pomocy rodziny i znajomych.

Powód P. G. ma ukończone 43 lata. Z zawodu jest żołnierzem zawodowym. Aktualnie utrzymuje się z emerytury w kwocie 2.603,09 zł. netto. Posiada mieszkanie zakupione na kredyt hipoteczny, zaciągnięty w 2012 roku w kwocie 46.852,97 zł. Rata kredytu wynosi 235,00 zł. Opłaty za mieszkanie wynoszą łącznie około 560,00 zł. Nadto powód P. G. opłaca ubezpieczenie, telefon, telewizję.

Wobec powoda P. G. toczy się egzekucja komornicza na rzecz małoletniego pozwanego oraz z wniosku starszego syna powoda M. G. (2), który uprawniony jest do alimentów w kwocie 500,00 zł. miesięcznie.

2 kwietnia 2014 roku powód kolejny raz został ojcem. Dziecko pochodzi z jego kolejnego związku.

Alimenty na rzecz małoletniego pozwanego M. G. (1) od jego ojca — powoda P. G. ostatni raz były zasądzone sprawie o ustalenie ojcostwa i roszczenia z tym związane wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowic Trybunalskim z 24 lutego 2012 roku w sprawie sygn. akt 111 RC 651/10, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego W Piotrkowie Tryb. z 28 czerwca 2012 roku w sprawie sygn. akt II Ca 377/12 w kwocie 400,00 zł. miesięcznie.

W chwili ustalania alimentów powód P. G. utrzymywał się z emerytury wojskowej w kwocie 2.409,04 zł. netto. Na utrzymaniu oprócz pozwanego miał jeszcze jednego syna.

Matka dziecka pobierała stypendium stażowe z urzędu pracy w kwocie od 110,50 zł. do 913,70 zł. Potem była bezrobotna bez prawa do zasiłku.

Małoletni M. G. (1) pozostawał pod opieką lekarską. Od 2011 roku dziecko uczęszcza do przedszkola.

W następstwie powyższych ustaleń Sąd Rejonowy uznał , że żądanie powoda P. G. obniżenia obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletniego pozwanego M. G. (1) z kwoty po 400,00 zł. do kwoty po 200,00 zł., jest nieuzasadnione i na uwzględnienie nie zasługuje.

Sąd Rejonowy zważył, że art. 138 krio stanowi, iż w razie zmiany stosunków można wnosić o zmianę zakresu obowiązku alimentacyjnego. Żądanie zmiany orzeczenia może złożyć zarówno wierzyciel alimentacyjny, którego potrzeby z rozmaitych przyczyn wzrosły, jak i dłużnik, jeżeli uzna, iż nie jest w stanie świadczyć na dotychczasowym poziomie, gdyż zmniejszeniu uległy jego zarobkowe i majątkowe możliwości. Przez zmianę stosunków rozumieć należy wszelkie zmiany w statusie ekonomicznym stron powodujące zmianę zwiększenie, ale i zmniejszenie zakresu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub też zmianę zwiększenie, ale i zmniejszenie zakresu możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Zmiana stosunków w rozumieniu powyższego przepisu musi być istotna i polegać na istotnym zwiększeniu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, bądź istotnej zmianie w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego do alimentacji. Aby ocenić tę zmianę należy porównać stosunki obecne z panującymi poprzednio, gdy ustalano obowiązek alimentacyjny. Podkreślił, iż z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych, których celem jest dostarczenie środków utrzymania dla dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, należy wnikliwie i szczegółowo dokonać analizy zmiany stosunków. Podkreślił również należy, iż rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień.

W oceni Sądu pierwszej instancji sprawie niniejszej, alimenty na rzecz małoletniego uprawnionego ostatni raz były ustalane wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z 24 lutego 2012 roku w sprawie sygn. akt III RC 651/10, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego W Piotrkowie Tryb. z 28 czerwca 2012 roku w sprawie sygn. akt II Ca 377/12 w kwocie 400,00 zł. miesięcznie. Od tamtej pory upłynęły zatem ponad 2 lata. Sytuacja uprawnionego uległa zmianie o tyle, że dziecko jest starsze, urosło. W dalszym ciągu dziecko uczęszcza do przedszkola, w dalszym ciągu jest chore, jest leczone neurologicznie, nadal nie ma własnego majątku, ani dochodów. Należy zapewnić mu podstawowe utrzymanie. Matka dziecka od zakończenia sprawy ustalającej ojcostwo nadal mieszka w Polsce, nie pracuje, uzyskuje świadczenia z opieki społecznej.

Od momentu zasądzenia alimentów sytuacja powoda P. G. uległa zmianie o tyle, że rok temu urodził mu się kolejny syn. Nadto, jak wynika z aktualnej decyzji emerytalnej jego emerytura wynosi 2.603,09 zł. netto miesięcznie, z czego po potrąceniu alimentów na dwoje starszych dzieci do wypłaty pozostaje kwota 1.566,09 zł. Oznacza to, iż od poprzedniej sprawy o ustalenie alimentów emerytura ta wzrosła o 194,00 zł. Powód P. G. zatem w dalszym ciągu posiada możliwości majątkowe i zarobkowe. Jego możliwości majątkowe i zarobkowe nie uległy zmianie.

W świetle powyższego Sąd Rejonowy skonstatował, iż brak jest przesłanek do obniżenia obowiązku alimentacyjnego powoda P. G. na rzecz jego małoletniego syna M. G. (1) do kwoty po 200,00 zł. miesięcznie, a zatem o 50%. Zobowiązany w żaden sposób nie udowodnił, aby jego możliwość majątkowe lub zarobkowe ustały lub uległy zmniejszeniu oraz, że sytuacja uprawnionego do alimentów zmieniła się w ten sposób, że stał się on samodzielny lub jego potrzeby uległy obniżeniu. Fakt, iż powód P. G. kolejny raz został ojcem ze swej istoty nie ma wpływu na jego możliwości majątkowe lub zarobkowe. Nie udowodnił on bowiem, że z powodu narodzin dziecka nie może pracować łub utracił majątek, czy też jego emerytura obniżyła się. Powód P. G. decydując się na kolejnego potomka winien tym bardziej wykorzystać wszelkie swoje możliwości zarobkowe, aby zapewnić dzieciom odpowiedni byt. Chybiona jest argumentacja zobowiązanego, że małoletni pozwany powinien pobierać zasiłki z terenu Wielkiej Brytanii. Zobowiązanym do alimentacji małoletnich dzieci są rodzice dziecka, a nie państwo, w którym dziecko urodziło się lub, w którym przebywa. Nadto z zeznań przedstawicielki ustawowej wynika, że pobiera ona świadczenia z opieki społecznej w Polsce, a zatem skoro wraz z synem zamieszkuje w naszym kraju i tutaj pobiera zasiłki, utraciła prawo do zasiłku w Wielkiej Brytanii. Polska należy do Unii Europejskiej podobnie, jak Wielka Brytania, a to oznacza, że zasiłek z opieki społecznej można pobierać albo w Polsce, albo w innym kraju Unii Europejskiej. Nie ma możliwości pobierania takich świadczeń w dwóch krajach, w szczególności, jeśli w jednym z nich się nie przebywa. Podobnie chybiony jest zarzut zobowiązanego, że mąż matki dziecka lub jej partner życiowy winien utrzymywać dziecko powoda P. G.. Przede wszystkim z zeznań S. O. (1) wynika, że nie ma męża, ani innego partnera, a po wtóre ojczym lub obca osoba nie jest zobowiązana do utrzymywania dziecka swojej żony lub partnerki. Taki obowiązek ciąży bowiem na ojcu i matce dziecka - art. 133 § 1 krio, a nie osobach niespokrewnionych z uprawnionym. W tym przedmiocie zatem jako nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy wnioski dowodowe powoda P. G. zostały oddalone, podobnie, jak tożsame wnioski dowodowe z tymi, które zostały złożone już w sprawie o ustalenie ojcostwa.

Sąd Rejonowy podkreślił , że powód P. G. łoży na utrzymanie syna kwotę 400,00 zł., co stanowi niewiele ponad 15% jego emerytury. Jako emeryt może podejmować dodatkowe zatrudnienie. Jeśli zajmuje się nowonarodzonym dzieckiem osobiście i z tego tytułu nie może pracować, to swój obowiązek alimentacyjny wobec syna spełnia poprzez osobiste starania o wychowanie dziecka i nie ma to wpływu na wysokość jego świadczeń emerytalnych. W takim wypadku matka dziecka winna zarabiać na utrzymanie rodziny. Jeśli zaś matka dziecka zajmuje się nim osobiście, to zobowiązany do alimentacji powinien podjąć zatrudnienie, aby zdobyć środki na utrzymanie nowej rodziny, a nie utrzymywać ją kosztem alimentów na rzecz małoletniego dziecka. Podkreślić należy, że ustalona kwota alimentów po 400,00 zł. pokrywa potrzeby uprawnionego poniżej minimum egzystencji, czyli na poziomie ubóstwa ( w Polsce zwane też "minimum biologicznym", szacowane jest od 1995 przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, aktualna kwota w gospodarstwie z dzieckiem wynosi 439,68 zł. miesięcznie. Poniżej tej kwoty człowiek nie jest w stanie zapewnić elementarnych potrzeb życiowych).

W świetle powyższego powództwo w całości należało oddalić, co też Sąd uczynił.

Powód P. G. przegrał sprawę, zatem stosownie do treści art. 98 § 1 kpc zobowiązany jest do zwrotu kosztów procesu stronie przeciwnej. Kosztami procesu są między innymi koszty zastępstwa adwokackiego - art. 98 § 2 kpc. W sprawie pełnomocnik przedstawicielki ustawowej nic złożył rachunku, wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zatem stosownie § 7 ust 1 pkt 11 i § 7 ust 4 rozp. Min. Spr. z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z poz. zm.) wynika, iż najniższe wynagrodzenie wynosi 600, 00 zł. i taką kwotę zasądzono od powoda P. G. na rzecz przedstawicielki ustawowej małoletniego pozwanego S. O. (1).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów, należało orzec, jak w wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zaskarżając go w zakresie punktów 1,2. Skarżący zgłosił pod adresem zaskarżonego wyroku szereg zastrzeżeń naruszenia przepisów prawa procesowego i materialnego. Ich wierne powtórzenie z racji nieprecyzyjności, uchybień gramatycznych i stylistycznych w sporządzonym piśmie nie jest możliwe. W związku z powyższym należy wyjaśnić, że zdaniem skarżącego Sąd pierwszej instancji dopuścił się:

1. naruszenie art. 233 § l k.p.c., art. 227 k.p.c. i art. 217 k.p.c. przez błędną ocenę materiału dowodowego, w następstwie dokonanie błędnych ustaleń faktycznych polegających na:

- błędnym ustaleniu, iż powód posiada obecnie możliwości majątkowe i zarobkowe pozwalające na wykonywanie obowiązku alimentacyjnego na rzecz pozwanego w kwocie po 400 zł. miesięcznie plus opłata komornicza w wysokości 65 zł.,

- błędnym ustaleniu, możliwości majątkowych i zarobkowych matki pozwanego;

2. naruszenie art. 128 k.p.c.;

3. naruszenie art. 212 § l k.p.c., art. 227 k.p.c. (naruszenie art. 32. punkt l Konstytucji RP, art.30 Konstytucji RP, art.45. Konstytucji RP i art. 135 § l k.r.o. ) art. l33 k.p.c.;

4. naruszenie art. 213 § l k.p.c.

6. naruszenie art. 230 k.p.c. przez to, że Sąd Rejonowy nie odniósł się, iż brakuje rachunków pozwanego a zwyczajowo przyjął zeznania matki pozwanego, która nie udowodniła żadnych wydatków rachunkami uwierzytelnionymi jedynie zeznaniami które znacząco mijają się z prawdą i rzeczywistością twierdząc, że na dziecko wydaje 1500 zł.;

7. naruszenie art. 232 k.p.c. poprzez oddalenie wniosków dowodowych;

8. naruszenie art. 231 k.p.c. oraz art. 140 § l k.r.o. i art. 144 k.r.o.;

9. naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. w związku z niewyjaśnieniem przez sąd przyczyn. dla których niektórym dowodom odmówił wiarygodności dowodowej i mocy dowodowej, a które uznał za udowodnione;

10. naruszenie art. 138 k.r.o. poprzez nie wzięcie pod uwagę wszelkich okoliczności mogących świadczyć o zmianie stosunków a zwłaszcza możliwości zarobkowych i majątkowych stron;

11. naruszenie art.505 ⁹ k.p.c.

Biorąc pod uwagę powyższe apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i zmniejszenie wysokości alimentów maksymalnie do kwoty 200 zł., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi rejonowemu. Ponadto wnosił o zasądzenie zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, ewentualnie o zniesienia kosztów za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sad Okręgowy nie znajduje podstaw do uwzględnienia wniesionej w przedmiotowej sprawie skargi apelacyjnej.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do zarzutów naruszenia prawa procesowego, ich rozważenie determinuje bowiem ocenę zasadności apelacji w kontekście zarzutów naruszenia prawa materialnego i norm konstytucyjnych.

W ocenie Sądu Okręgowego, wydając zaskarżone orzeczenie Sąd pierwszej instancji nie uchybił przepisom postępowania cywilnego wymienionym w skardze apelacyjnej. Wbrew twierdzeniom skarżącego ustalając stan faktyczny nie naruszył przepisu art. 233 § 1 k.p.c. a zgłoszone na potwierdzenie tego zarzutu zastrzeżenia stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego. Podkreślić należy, że formułując powyższy zarzut skarżący winien wskazać precyzyjnie jakie dowody uwzględnione przez Sąd kwestionuje lub, które z nich zostały bezpodstawnie zakwestionowane. Tymczasem w wniesionej apelacji powód ograniczył się jedynie do formułowania niczym nie popartych zastrzeżeń.

Sąd Rejonowy nie uchybił również przepisom art. 227 k.p.c. oraz art. 232 k.p.c. Zakładają, że naruszenia powołanych przepisów powód dopatruje się w oddaleniu złożonych przez siebie wniosków dowodowych przypomnieć należy, że decyzja ta dotyczyła wniosku „o zobowiązanie przedstawicielki ustawowej pozwanego do złożenia rachunków związanych z kosztami utrzymania syna w okresie od 2012 r.” oraz „o ustalenie faktu pobierania przez przedstawicielkę ustawową zasiłku na dziecko w Wielkiej Brytanii”. Wskazać należy, że w postępowaniu cywilnym to strona a nie sąd ma udowodnić okoliczności, z których wywodzi skutki prawne. Tak więc to powód winien przedstawić dowody potwierdzające pobieranie przez przedstawicielkę ustawowa pozwanego innych niż wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku świadczeń. Brak tym samym obowiązku działania w tym zakresie przez Sąd. W tym miejscu należy podnieść, że Sąd Okręgowy nie rozumie niekonsekwentnych twierdzeń skarżącego, który składając zeznania twierdził, że „ matka dziecka pozbawiła dziecko zasiłku z Anglii przenosząc się z tej kraju do Polski”, domagając się jednocześnie ustalenia , że te świadczenia ( w wysokości 380 funtów miesięcznie ) nadal otrzymuje. Pretensje powoda pod adresem matki pozwanego, związane z powrotem do Polski wymagają jednocześnie dodatkowego komentarza. Wskazują one bowiem na bulwersującą postawę P. G., który zdaje się dążyć do pozbycia się obowiązku utrzymania syna poprzez przerzucenie go na instytucje pomocy społecznej obcego państwa, odmawiając tym samym dziecku prawa wychowywania się w ojczystym kraju i co najważniejsze rezygnując z jakiegokolwiek z nim kontaktu.

Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd pierwszej instancji ustalił, opierając się na dowodach zaoferowanych przez strony zakres usprawiedliwionych potrzeb pozwanego. Biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego nie sposób przyjąć, że potrzeby te od ostatniego orzeczenia o alimentach zmalały. Brak również podstaw aby oczekiwać, żeby przedstawicielka ustawowa pozwanego gromadziła wszystkie rachunki związane z wydatkami na zaspokojenie potrzeb syna, żądanie jakie powód zgłosił w tym zakresie słusznie więc Sąd Rejonowy uznał za niczym nieusprawiedliwione.

Sąd pierwszej instancji nie naruszył również przepisów art. 212 k.p.c. , art. 213 k.p.c. i art. 217 k.p.c. a zastrzeżenia mające uzasadniać naruszenie powołanych norm są na tyle niezrozumiałe, że umykają ocenie. W tym miejscu należy więc przypomnieć skarżącemu że o skuteczności środka zaskarżenia nie decyduje liczba podniesionych zarzutów a ich merytoryczna zasadność.

Przechodząc do zarzutów naruszenia prawa materialnego wskazac w pierwszej kolejności należy, że rozstrzygając żądanie zmiany orzeczenia w przedmiocie alimentów należy stosować normę art. 138 k.r.o. Przez zmianę stosunków w rozumieniu powołanego przepisu rozumie się zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych.

W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie zaistniały obie wskazane wyżej okoliczności. Nastąpiło zwiększenie potrzeb małoletniego pozwanego co wynika z upływu czasu i związanym z tym zwiększeniem kosztów jego utrzymania ( od ostatniego orzekania o alimentach upłynęły trzy lata ). Ponadto stwierdzono u pozwanego problemy zdrowotne uzasadniające orzeczenie o niepełnosprawności co z pewnością również powoduje zwiększenie wskazanych wyżej kosztów. Niewątpliwie nastąpiło również zmniejszenie możliwości alimentacyjnych powoda wynikające z faktu, że z osiąganych dochodów musi pokrywać również koszty utrzymania trzeciego dziecka. Wskazane wyżej okoliczności ulegają jednak wzajemnej kompensacie.

Warunkiem zastosowania wskazanego wyżej przepisu jest jednak ustalenie nie tylko, że nastąpiła zmiana stosunków ale, że zmiana ta ma charakter istotny. Również w ocenie Sądu Okręgowego zmniejszenie możliwości alimentacyjnych powoda nie można jednak w świetle ustaleń faktycznych uznać za istotne.

Sąd Okręgowy oceniając zasadność apelacji wziął pod uwagę treść przepisu art. 135 k.r.o. biorąc również pod uwagę możliwości zarobkowe wszystkich osób zobowiązanych do alimentacji. W ocenie Sądu Okręgowego możliwości zarobkowe matki małoletniego pozwanego ograniczają się do świadczeń jakie otrzymuje. Przypomnieć należy, że S. O. (1) otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej z racji sprawowania opieki nad niepełnosprawnym synem co wyklucza jej dodatkową aktywność zawodową. W tym miejscu należy zauważyć, że powód w żadnym zakresie nie uczestniczy w tej opiece.

Oceniając zakres możliwości zarobkowych powoda wskazać należy w pierwszej kolejności, że kwestią jego wyboru jest czy swoją aktywność zawodową ogranicza do świadczeń jakie otrzymuje z racji emerytury wojskowej czy też podejmuje dodatkowe zatrudnienie. Sąd Okręgowy rozumie, że pewne okoliczności mogą doprowadzić do decyzji, że to powód zajmuje się swoim nowo narodzonym dzieckiem i w związku z tym nie może podjąć dodatkowego zatrudnienia. Skoro powód sam sprawuje opiekę nad nowo narodzonym synem i nie pozostaje z jego matką we wspólnym gospodarstwie domowym ( jak twierdził podczas rozprawy apelacyjnej ) winien w pierwszej kolejności wystąpić przeciwko matce dziecka z roszczeniem alimentacyjnym w imieniu małoletniego. Wyjaśnienia przyczyn, dla których nie dokonał tej oczywistej w świetle jego twierdzeń czynności nie mogą zyskać zrozumienia ze strony Sądu Okręgowego.

Reasumując wskazać należy, że wydając zaskarżone orzeczenie Sąd Rejonowy nie uchybił treści powołanego przepisu a ustalenie potrzeb pozwanego na poziomie 800 zł. miesięcznie, nawet przy przyjęciu możliwości czynienia zakupów używanej odzieży nie stanowi w ocenie Sądu Okręgowego kwoty wygórowanej. W tym kontekście zarzut, że obowiązek łożenia połowy tej kwoty jest nadmierny uznać należy za co najmniej niezrozumiały.

Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji nie naruszył również normy artykułu 140 § 1 k.r.o. Brak w rozpoznawanej skardze apelacyjnej jakichkolwiek argumentów pozwalających chociażby rozpatrywać naruszenie powołanego przepisu. Stanowisko to należy odnieść również do zarzutu naruszenia treści przepisu art. 144 k.r.o. zalecając skarżącemu bardziej wnikliwą lekturę powyższego przepisu po porównanie wskazanych w nim przesłanek z faktem, że S. O. (1) nie pozostaje w związku małżeńskim.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd Rejonowy nie naruszył również wskazanych w apelacji przepisów Konstytucji - art. 32. punkt l, art.30, art.45. Wydane orzeczenie nie narusza godności powoda, nie stanowi przejawu dyskryminacji, nie jest wreszcie przejawem stosowania wobec niego tortur bądź poniżającego traktowania. Odnosząc się natomiast do argumentacji mającej w ocenie skarżącego świadczyć o zaistnieniu powyższych okoliczności podnieść należy, że wyliczenie jakie przedstawił bezpodstawnie uwzględnia stałe opłaty jakie ponosi w związku z zakupem i utrzymaniem mieszkania, odmawiając jednocześnie pozwanemu i byłej żonie prawa poprawy warunków bytowych i twierdząc, że ich przeprowadzka do nowego mieszkania winna skutkować ograniczeniem jego obowiązku alimentacyjnego.

Podnieść również należy, że w ocenie Sądu Okręgowego nie jest prawdą to że „matka pozwanego nie pracuje od ponad 6 lat a wyłącznie przyjmuj postawę roszczeniową w postaci pobierania zasiłków od ponad 6 lat i alimentów”. Powód z niezrozumiałych względów nie przyjmuje do wiadomości, że M. G. (1) jest zaliczony do osób niepełnosprawnych i wymaga opieki osób trzecich ( orzeczenie o niepełnosprawności k. 94 ) – właśnie matki a świadczenia jakie otrzymuje powodują, że jego obowiązek alimentacyjny jest relatywnie niski.

Odnosząc się na koniec do zarzutu nieuwzględnienia wniosku o „zaprzysiężenie” S. O. (2) stwierdzić należy, że przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują takiej instytucji. Stosownie do treści przepisu art. 303 k.p.c. Sąd może zarządzić jedynie ponowne przesłuchanie jednej ze stron co do pewnego faktu po odebraniu przyrzeczenia jeśli przesłuchanie nie wyświetli dostatecznie faktów. Uznając, że w przedmiotowej sprawie nie zachodziła taka potrzeba Sąd Rejonowy nie popełnił uchybienia. Zeznania złożone w toku postępowania przez wyżej wymienioną również w ocenie Sądu Okręgowego były w pełni wiarygodne logiczne i spójne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. orzekł o oddaleniu apelacji.

Powód jako przegrywający sprawę winien stosownie do treści przepisu art. 98 k.p.c. pokryć koszty procesu poniesione przez stronę przeciwną, które w przedmiotowej sprawie zamykają się w kwocie 300 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Paweł Hochman SSO Arkadiusz Lisiecki SSO Jarosław Gołębiowski